Annelik hayatımı çocugumdan önce ve sonra olarak ikiye ayırmış gibi. Endişelerim önceliklerim korkularım,düşüncelerim bambaşka bir hal aldı. Ne yalan söyliyim bazen eski mihrayı özlüyorum :)
Çocugumu büyütürken en zorlandıgım konu ek gıda yemek konusu olabilir. Hala da biraz muzdaribim. İştahsız bir cocuk oldugundan ilk zamanlar cok üstüne düşüp kafama taktıgım oldu zamanla cocugumu oldugunu gibi kabullendim. "Bo cocok zoyoof" diyenlerede kulaklarımı tıkadım mesela
Şuanki aklım ve tecrübemle cocugumla ilk güne dönecek olsaydım, evin düzenini temizliğini daha az düşünür herşeye yetişmek için 10 parçaya bölünmezdim, yemek yemeği istemediğinde yeter ki yesin diye başka çeşit yapıp önüne koymazdım ve onuda kendimide strese sokmazdım, bebeken nekadar kucağa alıştırma deselerde hep gögsümde yatırdım ve o günleri çok özlüyorum Birdaha elleri, bedeni okadar küçük olmıcak sonuçda
9 aylık oğlum ama daha duygusalım. Buda duygusuz ya diyeceğiniz biriydim. Hamilelik, lohusalık, büyütmek derken kademe kademe duygusallığım artıyor.
Di mi? Hayatın akışında kaybettiğimiz bazı hisleri hatırlatıyorlar sanırım. Bu kadar koşulsuz ve saf bir sevgi çeşidi çok nadirdir ne kadar iyi geliyor
Bir de fiziksel olarak aynı babası bana hiç benzemiyor ama karakter aynı ben. İçimden ileride ne kadar zor olacağını düşünüyorum. Ben inat o inat. Şu anda bile mesela kafasını sağa çeviriyorum o sola çevirmek istiyor ya elimle inatlaşıyor asla yaptıramazsın ki ben de öyleydim. Zor çocuk çok zor.
Zorluğu bana zor zaten. Yabancı bir makalede okumuştum çocukların özgüvenli ve bir birey olabilmesi için kundak bile yapılmaması gerekiyormuş ben çocuğuma inatlarla kundak bile yaptırmadım mesela. Anneye yapışık çocuklar görünce deliriyorum. Ben teraziyim eşim boğa oğlum başak. Oğlunla dayısı aynı gün doğumlu zaten, aşina olduğun bir karakter ama işin içine ben de eklenince zor. Annem hep üç tane oğlan çocuğuna bedelsin der.Aaa çok benzer bşr durumdayız. Ben boğa burcu, babası kova burcu kendisi minik aslanbizde de var aynı durum ama ben çok mutlu oluyorum daha şimdiden böyle tercihlerinin olmasına. Bu davranışını zor çocuk olarak değil de birey olmayı başarabilecek bir çocuk olarak nitelendiriyorum
Ben kendimi bitkin ve yaslanmıs hissediyorum çok kötüyüm ve bu gececek gibi değil
Yok 1 yasında ama genel anlamda dogum yaptıgımdan beri eski enerjim neşem hiçbiri kalmadı ben de sabırsız sinirli biri oldum2. Yaş sendromu mu
Zorluğu bana zor zaten. Yabancı bir makalede okumuştum çocukların özgüvenli ve bir birey olabilmesi için kundak bile yapılmaması gerekiyormuş ben çocuğuma inatlarla kundak bile yaptırmadım mesela. Anneye yapışık çocuklar görünce deliriyorum. Ben teraziyim eşim boğa oğlum başak. Oğlunla dayısı aynı gün doğumlu zaten, aşina olduğun bir karakter ama işin içine ben de eklenince zor. Annem hep üç tane oğlan çocuğuna bedelsin der.
Kundak bağlantısına hiç denk gelmemiştim. Neden öyleymiş? Birde sınırların limitinden bahsediyor muydu o makale?
nedne deliriyorsunuzay çok neden oldu ama merak ettim
Yok 1 yasında ama genel anlamda dogum yaptıgımdan beri eski enerjim neşem hiçbiri kalmadı ben de sabırsız sinirli biri oldum
Kundakta hatırladığım kadarıyla istediği gibi elini ve kolunu oynatamadığı için sıkışmışlık hissi oluşabiliyor gibi bir şeyler vardı bilinçaltında. Bastırılma duygusu. Makale bir teze dayandırılmıştır da ben o tezi bulamamıştım. Yok sınır ya da limit diye bir şey hatırlamıyorum ya.
Vallahi bir derdim var akışına girin oradaki bütün ayrılıkların boşanmaların sebebi çocukların anneye yapışıklığından kaynaklanıyor. Büyüyememiş olgun adamlar. Tabi bunu olgun denirse. Kadınlar için aynı şey geçerli bence. Küçücük yaşta bile çocuğunu kıskanan anneler. Bu çocuğu bir birey yapmıyor ki bu çocuğu yapışık yapıyor sadece.
bazen ben de yapıyorum ama çocuğa biz kipiyle konuşuyorlar ya çok yanlış bence. Okulumuz, babamız. O da şeyden kaynaklanıyormuş karnımızda biz olduğu için doğduktan sonra da onu devam ettirme isteği duyuyormuşuz.
Yok 1 yasında ama genel anlamda dogum yaptıgımdan beri eski enerjim neşem hiçbiri kalmadı ben de sabırsız sinirli biri oldum
Yapışıklıktan kastınızı anladım. Kesinlikle. Birey olmasına izin verilmemiş bir nesil var bizde. Sadece kendi anne babasına değil çevreye de odaklı yaşaması öğretilen. Şuanda da maalesef kontrolsüz sınırsız çocuklar yetiştiriliyor dengelemek lazım ama zorlu bir mevzu.
Ay benim de çıldırdığım konu bu bizli konuşma mevzusu. Özellikle Kocası için babamız diye annelere sanırım biraz kuruluyorum ben
Sanırım mı ? ben biriyle markette kavga ettim bu yüzden.