Ne oldu ki?
Oğlum bebek arabasındaydım marketteydik, manavda alışveriş yapıyorum. 5/6 yaşlarında bir çocuk bebek arabasına hareket ettirmeye çalışıyor ama ben bebek arabasını frenlemişim yani hareket ettiremez ama hırsla yapıyor bunu. annen nerede senin dedim sinirlendi devam etti, ben de bebek arabasını başka bir tarafa çektim neyse bunu birkaç defa tekrarladı ama annesi yanında yok diye ben de yabancı biriyim diye tepki vermek ya da yapma demekte doğru gelmedi. İçeri market tarafına girdim bu sefer normal kullanıyorum çünkü raflar arasında geziyorum çocuk bebek arabasını alıp gitmeye kalktı ben o arada rafın altından bir şey alırken ben de oğlum ne yapıyorsun dedim kadın geldi koşa koşa siz ne diyorsunuz dedi, ben de bebek arabasını çekiyor çekmemesi gerektiğini söylüyorum dedim. Çocuk o dedi benimle tartışmaya çalıştı söylenmeye başladı. Ben başında durun dedim gittim ama arkamdan hala söyleniyor ben duyuyorum yani. Et alırken tekrar çocuk ben bir taraftan tuttuyoru bu taraftan tutuyor gibi gibi düşünün dedim ki çocuğum yapma. kadın yine geldi söylendi ,oğluna asla yapma demiyor ama ve bana babamız burada dedi. Adamı da gösterdi eliyle. Ben de siz kardeş misiniz dedim bilerek kaldı öyle neye uğradığını şaşırdı ne alakası var dedi babamız dediniz ya dediM. Hayır tabiki değil o benim oğlum dedi bana bağırmaya başladı. Çocuğun niye böyle oldu belli oldu şimdi dedim , kadın marketi inletti bağırarak orada kocası geldi, Sonra kocası kusura bakmayın hanımefendi dedi oğlunu da karısını da aldı gitti.
Ben normalde kimseyle muhatap olmam kavga etmem tartışmam aşırı sakin bir insanımdır.
Bedenimiz değiştiği kadar hormonlarımızda değişti :)9 aylık oğlum ama daha duygusalım. Buda duygusuz ya diyeceğiniz biriydim. Hamilelik, lohusalık, büyütmek derken kademe kademe duygusallığım artıyor.
Kesinlikle katılıyoruö herkesin annelik serüveni yolculuğu kendine has ve özel genelde bu Akıl verme işini aile büyükleri yapıyor malesef :)En doğru kararım ilk günden beri kimseyi sallamamak içinden geleni uygulamak oldu. Ben mesela bir anneye bebeğini kucağa alıştırma diyemem ne münasebetle bunu diyebiliyorlar aklım almıyor. Ya beni dinlerse ve bebeğini ve kendisini bu histen mahrum bırakırsa? Vebalinden korkarım ya herşeyden önemlisi.
Ek gıda da nasıl? Ve kaç aylık/yaşında?
Bazen bazı anlar oluyor ki hiç bitmeyecekmiş gibi geliyor.. sizi çok iyi anlıyorum. Nasıl geçecek nasıl bu süreci atlatacağız bu şekilde nasıl devam edecek diye sorarken insan bu boulduğunu hissediyor. Ama unutmayın ki hiçbir şey kalıcı değil. hep aynı yaşta kalmıyorlar :) her gün günden güne büyüdükleri gibi dertleri sorunları zorlukları da değişiyor. Kafanızı dağıtabilecek Size iyi gelebilecek aktiviteler sevdiğiniz şeyler yapmaya çalışın zaman buldukca. Ben bu şekilde biraz daha kafamı dağıtabiliyorum yoksa kısır döngünün içine sıkışmış gibi hissediyorumBen kendimi bitkin ve yaslanmıs hissediyorum çok kötüyüm ve bu gececek gibi değil
Daha temkinli, daha dikkatli, herşeyi daha fazla kafaya takan bir insan oldum oglumu büyütürken en zorlandığım dönem 3 ay boyunca süren ve nedeni 3 ay sonra anlaşılan hastalık dönemi oldu 3 ay gece gündüz asla uyuyamadigimiz bir dönemdi herşeye rağmen iyi ki gelmiş mucizem, iyiki bizi seçmiş minik yaramazim.Annelik hayatımı çocugumdan önce ve sonra olarak ikiye ayırmış gibi. Endişelerim önceliklerim korkularım,düşüncelerim bambaşka bir hal aldı. Ne yalan söyliyim bazen eski mihrayı özlüyorum :)
Çocugumu büyütürken en zorlandıgım konu ek gıda yemek konusu olabilir. Hala da biraz muzdaribim. İştahsız bir cocuk oldugundan ilk zamanlar cok üstüne düşüp kafama taktıgım oldu zamanla cocugumu oldugunu gibi kabullendim. "Bo cocok zoyoof" diyenlerede kulaklarımı tıkadım mesela
Şuanki aklım ve tecrübemle cocugumla ilk güne dönecek olsaydım, evin düzenini temizliğini daha az düşünür herşeye yetişmek için 10 parçaya bölünmezdim, yemek yemeği istemediğinde yeter ki yesin diye başka çeşit yapıp önüne koymazdım ve onuda kendimide strese sokmazdım, bebeken nekadar kucağa alıştırma deselerde hep gögsümde yatırdım ve o günleri çok özlüyorum Birdaha elleri, bedeni okadar küçük olmıcak sonuçda
Umarım o günler gelir yakın zamanda gelir…Bazen bazı anlar oluyor ki hiç bitmeyecekmiş gibi geliyor.. sizi çok iyi anlıyorum. Nasıl geçecek nasıl bu süreci atlatacağız bu şekilde nasıl devam edecek diye sorarken insan bu boulduğunu hissediyor. Ama unutmayın ki hiçbir şey kalıcı değil. hep aynı yaşta kalmıyorlar :) her gün günden güne büyüdükleri gibi dertleri sorunları zorlukları da değişiyor. Kafanızı dağıtabilecek Size iyi gelebilecek aktiviteler sevdiğiniz şeyler yapmaya çalışın zaman buldukca. Ben bu şekilde biraz daha kafamı dağıtabiliyorum yoksa kısır döngünün içine sıkışmış gibi hissediyorum
Basından beri tek ilgilendim kimse yardım etmedi belki de ondan böyle oldum içimde bitmeyen bi öfke var kendimi telkin etsemde bastıramıyorumHerşeyiyle siz mi ilgileniyorsunuz? Yardım eden bir olmayınca, dinlenemeyince çok normal bence.
Yalnızlık ve her seyi tek basıma deneyimlemek…Yalnızlık veya mükemmeliyetçilik olabilir mi
Bende aynı durumdayım malesef. Sabredemiyorum hiç bir şeye özellikle de bebeğimin uyumamasına . Şu an 4aylık herşeyi kendim yapıyorum o kadar yorgunum ki uykusuzluk beni bitiriyor dayanamıyorum uyku problemi olmasa hiç sorunumuz yok çok şükür. Psikolojik destek almam gerekiyor yoksa bebeğimin de psikolojisi bozulacakYalnızlık ve her seyi tek basıma deneyimlemek…
+1Ben kendimi bitkin ve yaslanmıs hissediyorum çok kötüyüm ve bu gececek gibi değil
İnan benim de almam lazım çok yıprandım eşim bile eskisi gibi olmadığımın farkındaBende aynı durumdayım malesef. Sabredemiyorum hiç bir şeye özellikle de bebeğimin uyumamasına . Şu an 4aylık herşeyi kendim yapıyorum o kadar yorgunum ki uykusuzluk beni bitiriyor dayanamıyorum uyku problemi olmasa hiç sorunumuz yok çok şükür. Psikolojik destek almam gerekiyor yoksa bebeğimin de psikolojisi bozulacak
En sevdiğim karakter!!!Anne olduktan sonra cevreme tahammulum azaldi
cunku kotayi tamamen cocugumda kullaniyorum
Her an patlamaya hazir bomba gibiyim
Herkes soyle yap boyle yap diye akil veriyordu herkes bilirkisi gibiydi
Bu tiplere rest cektim
Gecmiste ne cok fedakarlik yaptigimi anladim, kendime kizdim ozelestiri yaptim herkesin defterini dürdüm bi nevi
Kimse kirilmasin diye kendimi yiprattigim donemler geride kaldi
Cocugumla oynarken emzirirken altini degistirirken pamuk gibiyim
diger tum insanlara testere gibiyim
Minik bisikletiyle ilerlemeye calisan kotu bakisli
Annelik bana önce HAYIR demeyi öğrettiAnnelik sizi nasıl değiştirdi?
Çocugunuzu büyütürken en zorlandıgınız dönem/dönemler ne oldu ?
Ve şuanki aklım tecrübem olsaydı şunu şunu yapardım/yapmazdım dediğiniz neler var ?
Hadi biraz sohbet edelim
Bebegim 6 aylik karsima surekli isntagramda burda filan bebegini kaybetmis anneler cikiyor kac aylik olduguna neden kaybetttiklerine bakiyorum aklim ckiyor durup durup agliyorum cok hassas bi insan oldum annelige benim yuregim dayanmiyor sanirimAnnelik sizi nasıl değiştirdi?
Çocugunuzu büyütürken en zorlandıgınız dönem/dönemler ne oldu ?
Ve şuanki aklım tecrübem olsaydı şunu şunu yapardım/yapmazdım dediğiniz neler var ?
Hadi biraz sohbet edelim