Bende anlatayım.
Geçen akşam iftardan sonra eşim işe gidecekti, oğlum ağladı arkasından. Hadi sizde çıkın dedi eşim, bime uğrar bişeyler alırsın bende o arada tüyerim dedi. Beraber çıktık bimin önünde ayrıldık o işine gitti bizde bimden bişeyler alıp döndük. Bizim mahallenin çoğu akraba eve geçmeden onlardan birine geçtim oğlan biraz oynasın çocuklarla diye. Zaten eşim kendisi demişti çocuğu biraz dışarı çıkar teyzenlere git falan diye, beni arayacağı aklımın ucundan geçmedi.
Meğer benim pimpirikli eşimin kalbi duracakmış teyzemi aramış annemi aramış kendi annesini aramış çabuk çık komşulara sor demiş bime gitmiş bi kadınla küçük çocuk geldimi başlarına birşey geldi mi diye
Adamı koltukta bırakıp ikide bir bimin olduğu tarafa bakıyormuş kardeşi anlattı tam 47 dkdır yoklar aklımdan 47 bin tane şey geçti demiş
Neyse kv aradı seni arıyor diye, ben arar söylerim yerini rahatsız olma dedi bende tmm dedim kalkmadım. İki dk geçmedi bi baktım kapıda
Ağlanacak halime gülüyorum, kardeşine ben hastayım galiba demiş, neyseki farkında
Çocuklar yokken annem gile yürüyerek giderdim aman 1h1r sağına soluna iyi bak bisiklet araba falan çarpmasın derdi, hadi arabayı anladımda bisiklet nedir yani