psikolojik hastalıklar maalesef insanı bu denli zora sokuyor..fakat annenizi durumu bu denli abartabiliyorsa bence bir de yatırmayı deneyin hastaneye..inanın bana iyileşmese bile beni hastaneye yatıracaklar korkusundan hareketlerine dikkat eder..inanın.test edildi onaylandıinanın çat çat söylüyorum, çok sık hemde. en son bu hafta sonu gelmeyeceğiz işimiz var dediğinizde annenizi ambulansla acil servise götürülmüş, tansiyonu bilmem kaçı geçmiş kolunda serumla bulsaydınız, benden farklı düşünmezdiniz diye düşünüyorum.
anneniz bence vicdan azabı çeksin,siz boşansanız mutsuz olsanız demek anneniz sevinecek hiçte normal degilbunlar
ayrıca sizde kendiniz suçlu hissederek eşinizle aranızı açabilirsiniz
anne kız hiçnormal değilsiniz evlenmişiniz ve artık yuvanız var bunun daha ötesi sizi mutlu eden biri var
yazık değil mi o adama annenin benciliğinden başka bir şey değil.
Yok ya bence hiç normal değil, terapileri kesinlikle aksatmasın, sizin de vicdan azabı çekecek bir durumunuz yok boşuna kendinizi yıpratmayıninanın çat çat söylüyorum, çok sık hemde. en son bu hafta sonu gelmeyeceğiz işimiz var dediğinizde annenizi ambulansla acil servise götürülmüş, tansiyonu bilmem kaçı geçmiş kolunda serumla bulsaydınız, benden farklı düşünmezdiniz diye düşünüyorum.
inanın çat çat söylüyorum, çok sık hemde. en son bu hafta sonu gelmeyeceğiz işimiz var dediğinizde annenizi ambulansla acil servise götürülmüş, tansiyonu bilmem kaçı geçmiş kolunda serumla bulsaydınız, benden farklı düşünmezdiniz diye düşünüyorum.
selamlar,
annemle ilgili evlendiğimizden beri sıkıntılar yaşıyoruz, daha önce de bununla ilgili konu açmıştım. evliliğimi eşimi kabullenememesi beni paylaşamaması hat safhada. 50 dk lık mesafeli ayrı iki şehirdeyiz, çok sık gidip geliyoruz, eşim anlayışlı biri ama annem kabullenemiyor, hasta oluyor alışamıyor. derdim sizsiniz yanımda olsanız iyi olurum diyor. psikolojik sıkıntılar yaşıyor hepimiz biliyoruz kendi dahil olmak üzere.
annecim terapiye başladı, maddi olarak biz karşılıyoruz ondan iyi olması dışında hiçbir beklentimiz yok. ama içim içimi yiyor bizim yüzümüzden bu hale geldi diyorum hep, sırf ben mutlu olayım diye terapiye başladı gibi hissediyorum. onu üzdüğüm için çok vicdan azabı çekiyorum, evlenmeseydim bunlar olmayacaktı diyorum. dün götürdüm anneciğimi ellerimle terapiste, bekledim. içerde çok ağladı. sonra işe geldim bütün gün ağladı tansiyonu yükseldi. çok üzülüyorum haline.onu oraya götürürken bile kendimi çok bencil hissettim, sanki bu durumu bana ağır geliyormuş da bana yük olmasını istemediğim için zorluyormuşum iyileştirmeye çalışıyormuşu gibi geldi.
kızlar nolur anneme dua edin iyi olsun iç huzuru yerine gelsin. yoksa benim huzurum bozulacak (gerçi bozldu zaten) annemin mutsuzluğu üzerinde bir evlilik sürdürüyormuşum gibi geliyo, canım yanıyor ...
en çok da ona yazık zaten. haketmediği şeyler yaşıyor idrak edemediğiniz şey bunun hastalıkla yapılıyor olması.
evet diyor aslında, sizi de üzüyorum diye ama elimde değil diyor. bir anda içim içimi yiyor kendimi kaybediyorum diyor. mutlu değil halinden, terapiyi kabullendi gitmek istiyor. inşallah iyi gelecek iyi olacak
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?