selamlar,
annemle ilgili evlendiğimizden beri sıkıntılar yaşıyoruz, daha önce de bununla ilgili konu açmıştım. evliliğimi eşimi kabullenememesi beni paylaşamaması hat safhada. 50 dk lık mesafeli ayrı iki şehirdeyiz, çok sık gidip geliyoruz, eşim anlayışlı biri ama annem kabullenemiyor, hasta oluyor alışamıyor. derdim sizsiniz yanımda olsanız iyi olurum diyor. psikolojik sıkıntılar yaşıyor hepimiz biliyoruz kendi dahil olmak üzere.
annecim terapiye başladı, maddi olarak biz karşılıyoruz ondan iyi olması dışında hiçbir beklentimiz yok. ama içim içimi yiyor bizim yüzümüzden bu hale geldi diyorum hep, sırf ben mutlu olayım diye terapiye başladı gibi hissediyorum. onu üzdüğüm için çok vicdan azabı çekiyorum, evlenmeseydim bunlar olmayacaktı diyorum. dün götürdüm anneciğimi ellerimle terapiste, bekledim. içerde çok ağladı. sonra işe geldim bütün gün ağladı tansiyonu yükseldi. çok üzülüyorum haline.
onu oraya götürürken bile kendimi çok bencil hissettim, sanki bu durumu bana ağır geliyormuş da bana yük olmasını istemediğim için zorluyormuşum iyileştirmeye çalışıyormuşu gibi geldi.
kızlar nolur anneme dua edin iyi olsun iç huzuru yerine gelsin. yoksa benim huzurum bozulacak (gerçi bozldu zaten) annemin mutsuzluğu üzerinde bir evlilik sürdürüyormuşum gibi geliyo, canım yanıyor ...
