Kızlar ben şimdi 30 yaşındayım , çocuk yapma konusunda hala kesin bir karar veremedim
Bir yanım istiyor, küçük bir kuzum olsun bağrıma basayım diyorum, arkadaşlarımın bebişlerini severken evet doğurmalıyım, Allah'ım banada nasip et diyorum...Ama bu düşüncem sonra hemen değişiyor, yok çocuk olmaması daha iyi diyorum.Nasıl doğuracam, doğurdum hadi nasıl bakacam ve büyütecem, ben işe giderken o napacak, hem işime, hem evime, hem çocuğa bakacak güç ve sabır bende yok diyorum
Biraz bahtsızımdır ben, ya çocuk engelli doğarsa, ya doğum çok zor olursa, ya sonrasında ben ya da bebeğim hasta olursa diye aklıma geliyor ve daralıyorum,çok kaygı taşıyorum, geleceği düşünmeden yaşayabilmeyi beceremeyenlerdenim
Bi de bizim ailede herkes kanserden ölüyor, doktorlarda sende genetik açıdan risk altındasın, çocuk istiyorsan hemen yap diyorlar...Bilmiyorum ben yaa, napıcam??Hep kötü kötü düşünceler aklıma geliyor.Diyelim ki çocuk yaptım ama sonrasında kanser bana da vurdu, bu seferde neden ben bu çocuğu doğurdum, onu bile bile annesiz bırakmayı göze alarak nasıl dünyaya getirdim diye kendi kendimi suçlarsam diye çok korkuyorum.Ya nolur içinizden ne geçiyorsa onu yazın , yorumlarınızı bekliyorum, fikirleriniz karar vermemde etkili olacak
Mesajinizdan ince dusunceli biri oldugunuzu cikardim.
Endiselerinizi yersiz gormuyorum, evlat sahibi olmadan once aslinda herkesin kendini iyice tartmasi gerektigini dusunuyorum ama Turk toplumunun cogu hicbirsey dusunmeden cocuk yapiyor, "Allah rizkini verir" deniyor, kimse cocuk esirgeme kurumlarinda buyuyen cocuklari, sokak cocuklarini, ac cocuklari, egitim alamayan cocuklari dusunmuyor (Allah neden onlarin rizkini vermiyor? O cocuklarin kacinin anne-babasi bir cocugu buyutebilir miyiz diye sorguladi?)...
Anne olduktan sonra pisman olan tabi ki vardir ama boyle birseyi dillendirebilecek babayigit gormedim daha (sosyal baski).
Kendinizi hazir hissetmiyorsaniz cocuk yapmayin, "cocuk olunsa alisirsin, seversin, bakarsin" laflarina aldiris etmeyin.
Bu laflari soyleyen kimse gelip sizin yerinize cocugunuza bakmayacak, HAYAT BOYU suren masraflarina ortak olmayacak, siz kendinizden sorumlusunuz.
Ben 31 yasindayim 2 yillik birliktelik sonunda 8 ay once evlendik, ne sevgili iken ne simdi cocuk dusunmuyoruz, sagliksal bir engel yok, hayat standardimizi, yasamak istedigimiz hayati dusundugumuzde cocuk isin icine girdiginde herseyin degisecegi ve su an icin buna hazir olmadigimiz kanisina vardik. Esim de ben de cocuklari seven insanlariz ama bir cocuk dunyaya geldiginde herseyin degiseceginin de bilincindeyiz ve bu (su an icin) isimize gelmiyor acikcasi.
Bir cocugum olsa tabi ki bakmak zorundayim, en iyi sekilde de bakabilirim ama yillar suren uykusuz geceler, gecirecegi hastaliklarda icine dusecegim telas ve korku, basina birsey gelse olene dek yasayacagim uzuntu, buyurken karsisina cikacak insanlarin benim ozene bezene verecegim terbiyeyi alt ust etme riski, hayat boyu devam edecek masraflar gibi konular aklima geldikce "hayir ben boyle yasamak istemiyorum" diyorum.
Geri donusu yok cocugun... Ha bir de ergenlige girince "dogurmasaydin yaaa" diye ustume gelse vallahi ben kahrimdan olurum.
Ayrica cocuk olduktan sonra hayatinizdaki tum dengelerin degisecegini unutmayin. Ya siz kendi hayatinizdan vazgececeksiniz ya da cocuk sizin yetiskin hayatiniza ayak uydurmaya calisirken heba olan bir cocukluk gecirecek.
Kari-koca arkadasim olan bir cift var, tek cocuklari var, cocuk dogdugundan beri kendi hayatlarindan odun vermediler, gezdiler, (geceli gunduzlu) eglencelerine gittiler. Cocuklari su an 4 yasinda, hayati boyunca hic cocuklarla bir arada olmadi, tek bildigi yetiskin ortami. Simdi bu cocuk cocuklugunu yasadi mi? Yasitlariyla oynayip kosturabildi mi? Ne anladim o cocukluktan, yazik degil mi ona? Simdilerde yuva yasi geldi diye annanenin yasadigi sehirde bir krese yazdirdilar, cocuk anne babasiyla hafta sonu gelirlerse gorusuyor sadece neden cunku kendi sehirlerinde krese gitse belli okul saati olacak, belli saatte yat-kalk olacak. "Hayatimizi yasamayalim mi?" dediler. Ikisi bir arada olmuyor maalesef. Ya cocuktan fedakarlik ediliyor ya hayattan.