hic tarihe bakmadım ya :))) 3 sene önce konu nasıl taşınıyor buraya anlamadım:)Konu hortlamış .Ben konu sahibini merak ettim . 3 yıl geçmiş ne yaptı acaba ?
Kızlar ben şimdi 30 yaşındayım , çocuk yapma konusunda hala kesin bir karar veremedimBir yanım istiyor, küçük bir kuzum olsun bağrıma basayım diyorum, arkadaşlarımın bebişlerini severken evet doğurmalıyım, Allah'ım banada nasip et diyorum...Ama bu düşüncem sonra hemen değişiyor, yok çocuk olmaması daha iyi diyorum.Nasıl doğuracam, doğurdum hadi nasıl bakacam ve büyütecem, ben işe giderken o napacak, hem işime, hem evime, hem çocuğa bakacak güç ve sabır bende yok diyorum Biraz bahtsızımdır ben, ya çocuk engelli doğarsa, ya doğum çok zor olursa, ya sonrasında ben ya da bebeğim hasta olursa diye aklıma geliyor ve daralıyorum,çok kaygı taşıyorum, geleceği düşünmeden yaşayabilmeyi beceremeyenlerdenim Bi de bizim ailede herkes kanserden ölüyor, doktorlarda sende genetik açıdan risk altındasın, çocuk istiyorsan hemen yap diyorlar...Bilmiyorum ben yaa, napıcam??Hep kötü kötü düşünceler aklıma geliyor.Diyelim ki çocuk yaptım ama sonrasında kanser bana da vurdu, bu seferde neden ben bu çocuğu doğurdum, onu bile bile annesiz bırakmayı göze alarak nasıl dünyaya getirdim diye kendi kendimi suçlarsam diye çok korkuyorum.Ya nolur içinizden ne geçiyorsa onu yazın , yorumlarınızı bekliyorum, fikirleriniz karar vermemde etkili olacak
Anne olduğuna pişman olan insanlar aslında anne olamamış insanlardır.Kızlar ben şimdi 30 yaşındayım , çocuk yapma konusunda hala kesin bir karar veremedimBir yanım istiyor, küçük bir kuzum olsun bağrıma basayım diyorum, arkadaşlarımın bebişlerini severken evet doğurmalıyım, Allah'ım banada nasip et diyorum...Ama bu düşüncem sonra hemen değişiyor, yok çocuk olmaması daha iyi diyorum.Nasıl doğuracam, doğurdum hadi nasıl bakacam ve büyütecem, ben işe giderken o napacak, hem işime, hem evime, hem çocuğa bakacak güç ve sabır bende yok diyorum Biraz bahtsızımdır ben, ya çocuk engelli doğarsa, ya doğum çok zor olursa, ya sonrasında ben ya da bebeğim hasta olursa diye aklıma geliyor ve daralıyorum,çok kaygı taşıyorum, geleceği düşünmeden yaşayabilmeyi beceremeyenlerdenim Bi de bizim ailede herkes kanserden ölüyor, doktorlarda sende genetik açıdan risk altındasın, çocuk istiyorsan hemen yap diyorlar...Bilmiyorum ben yaa, napıcam??Hep kötü kötü düşünceler aklıma geliyor.Diyelim ki çocuk yaptım ama sonrasında kanser bana da vurdu, bu seferde neden ben bu çocuğu doğurdum, onu bile bile annesiz bırakmayı göze alarak nasıl dünyaya getirdim diye kendi kendimi suçlarsam diye çok korkuyorum.Ya nolur içinizden ne geçiyorsa onu yazın , yorumlarınızı bekliyorum, fikirleriniz karar vermemde etkili olacak
Merak etme, her şey rayına oturuyor. Yeni ve daha tatlı, biraz daha yorucu bir hayata başlıyorsun ama bu geçiş oldukça sancılı olabiliyor. Kendine zaman ver, doğum sonrası ihtiyaç duyarsan destek almayı ihmal etme...Ben 8 aylık hamileyim ve kesinlikle çok pişmanım. 25 kilo aldım. Bacakta varis, ayakta kilodan nasır, karnım kocaman aynaya yaklaşamıyorum, kişisel bakımımı yapamıyorum. Göz kapaklarım yaşlılarınki gibi et beni doldu. Göğüsler siyahlaştı iri yayvan ve şekilsiz bir hale geldi. Yani çok daha yaşlı ve hastalıklı bir insan mişim gibi hissediyorum kendimi. Daha bebek dünyaya gelmeden ben bunları yaşadım. Doğduktan sonrası daha kötü oluyor genelde hayatını ona adıyorsun, çocukluk döneminde birşeyleri öğreticem ve onu koruyacağım diye kendini paralayıp bitmek bilmez çığlıklarına maruz kalacaksın. Ergenlikte asi olacak en ufak bir şeyde banane beni dünyaya getirmeseymişsiniz o zaman diyecek. Ünide de dertleri bitmeyecek. En son biriyle evlenip yuvadan uçup gidecek. En kötüsü her sonradan gelen nesil gibi seni beğenmeyecek. Kadınların çoğu ya ileride keşke demekten korktuğu için çocuk yapıyor yada eşini kendine bağlamak için, ben de keşke demekten korkanlardandım. Fakat şimdi daha doğurmadan keşke aldırsaymışım diyorum.
Gerçekten oylemi oluyor ben çok korkuyorum konu sahibinin olumsuz düşünceleri bendede var.su sıralar bebek düşünüyoruz ama bazen vazgeçer gibi oluyorum insallah olmaz gibi dusuncelere giriyorum hele esimle kavga ettigimiz zamanlar.Ben ve esim de ayni boyle dusunee dusune 6 sene bekledik sonra dedim dusundukce daha cok uzaklasiyorum cocuk fikrinden bunun sonu yok. Zaman geciyor olsaydi okula bile baslardi.6 sene sonra oldu cok sukur simdi 2 yasinda ellerinizden oper. Ayrica cocuk olmadan once asla dusunemeyecegin aklina bile gelmeyecek oyle seyler yasiyorsun ki onceden dusunmek ne bosmus diyorsun.. Hem cok zor hem cok guzel.. bu lafi anlamazdim zor olan sey nasil guzel olabilir ki geri donulmez bir yol ne korkutucu derdim. Ama oyle olmuyormus dunyanin enn guzel seyi evlat.. keske o kadar dusune dusune zaman kaybedecegime erkenden dogurup buyutseymisim. Onsuz nasil yasamisim ki diyorum :)
Evet aynenn oyle oluyor. Ben esimle bebekten once ne icin kavga ediyormusum? Nasil sebep buluyormusuz ki acaba diyorum. Simdi bebege sen niye bakmadin?Dustu niye tutmadin?Onu niye yedirdin?Ses yaptin uyandirdin vs sebeplerle didisiyoruz :)Gerçekten oylemi oluyor ben çok korkuyorum konu sahibinin olumsuz düşünceleri bendede var.su sıralar bebek düşünüyoruz ama bazen vazgeçer gibi oluyorum insallah olmaz gibi dusuncelere giriyorum hele esimle kavga ettigimiz zamanlar.