olumlu düşünmeyi ve bakmayı malesef ne kadar çabalasam da başaramıyorum, sırf bu yüzden benim gibi biri anne olmayı da hakketmiyor diye zaman zaman düşünüyorum...Anne dediğin biraz pozitif olmalı, hayatı sevmeli, çoşkuyla yaşayabilmeli değil mi?Ama bu meziyetleri malesef taşımıyorum, gelecek kaygısı beni bitiriyorbu kadar olumsuz olur isen bütün fırsatlar elinden uçar gider.Neden biraz olumlu yönde bakmıyorsun hayata???
Doğurmadan düşünülecek şeyler bunlar, doğurduktan sonra iş işten geçmiş oluyor çünkücok ince düsüncelisin gercekten duygulandim ... daha cocuk dogurmadan onun icin endiselenmisin
Insallah kendine gore dogru cözüm bulursun
Eşim gibi konuştunuz, gözümden gene yaşlar süzüldüBir dakika sonrası için hiçbirimizin garantisi yok ki. Ölüm her an yanı başımızda. Karşıdan karşıya geçerken de araba çarpıp ölebiliriz. Ne yani hiç sokağa çıkmayalım mı? Bizim ailede de var kanser olan. Siz düzenli olarak kontrollerinizi yaptırdıktan sonra erken teşhisle yine tedavisi var. Erken teşhisle tedavi edilebilen bir hastalık.
Bebeğinizi bir kucağınıza alın. O zaman neden daha önce yapmadım diye kendi kendinizi yersiniz.
Unutmayın ki kadınlar zayıftır ama anneler güçlüdür. Ona yetemem diye korkmayın. Her anne çocuğuna yeter. Yeter ki ondan sevgisini eksik etmesin.
Bir an bile olsun oğlumu dünyaya getirdiğime pişman olmadım. Rabbime çok şükür iyi ki onu bana vermiş. Beni hayata bağlayan, neşe kaynağım, her şeyim o benim. Eşimle benim en büyük ortak noktam. İkimizden bir parça. Bundan daha güzel şey var mı hayatta...
Büyür de işte nasıl büyür, acılar çekerek, hastalıklarla büyüyecekse, zor bir hayatı olacaksa hiç olmasın daha iyiyaşın geçmeden yap bence..doğan büyür..
Kızlar ben şimdi 30 yaşındayım , çocuk yapma konusunda hala kesin bir karar veremedimBir yanım istiyor, küçük bir kuzum olsun bağrıma basayım diyorum, arkadaşlarımın bebişlerini severken evet doğurmalıyım, Allah'ım banada nasip et diyorum...Ama bu düşüncem sonra hemen değişiyor, yok çocuk olmaması daha iyi diyorum.Nasıl doğuracam, doğurdum hadi nasıl bakacam ve büyütecem, ben işe giderken o napacak, hem işime, hem evime, hem çocuğa bakacak güç ve sabır bende yok diyorum Biraz bahtsızımdır ben, ya çocuk engelli doğarsa, ya doğum çok zor olursa, ya sonrasında ben ya da bebeğim hasta olursa diye aklıma geliyor ve daralıyorum,çok kaygı taşıyorum, geleceği düşünmeden yaşayabilmeyi beceremeyenlerdenim Bi de bizim ailede herkes kanserden ölüyor, doktorlarda sende genetik açıdan risk altındasın, çocuk istiyorsan hemen yap diyorlar...Bilmiyorum ben yaa, napıcam??Hep kötü kötü düşünceler aklıma geliyor.Diyelim ki çocuk yaptım ama sonrasında kanser bana da vurdu, bu seferde neden ben bu çocuğu doğurdum, onu bile bile annesiz bırakmayı göze alarak nasıl dünyaya getirdim diye kendi kendimi suçlarsam diye çok korkuyorum.Ya nolur içinizden ne geçiyorsa onu yazın , yorumlarınızı bekliyorum, fikirleriniz karar vermemde etkili olacak
Bu kadar kuruntu yapmaya hiç gerek yok Allah kolaylığını veriyor bence daha fazla geç kalma derim ben .. 21 yaşındayım bir yaşında oğlum 2 aylık kızım var ve Allah kolaylık veriyor Büyüyüp gidiyorlarKızlar ben şimdi 30 yaşındayım , çocuk yapma konusunda hala kesin bir karar veremedimBir yanım istiyor, küçük bir kuzum olsun bağrıma basayım diyorum, arkadaşlarımın bebişlerini severken evet doğurmalıyım, Allah'ım banada nasip et diyorum...Ama bu düşüncem sonra hemen değişiyor, yok çocuk olmaması daha iyi diyorum.Nasıl doğuracam, doğurdum hadi nasıl bakacam ve büyütecem, ben işe giderken o napacak, hem işime, hem evime, hem çocuğa bakacak güç ve sabır bende yok diyorum Biraz bahtsızımdır ben, ya çocuk engelli doğarsa, ya doğum çok zor olursa, ya sonrasında ben ya da bebeğim hasta olursa diye aklıma geliyor ve daralıyorum,çok kaygı taşıyorum, geleceği düşünmeden yaşayabilmeyi beceremeyenlerdenim Bi de bizim ailede herkes kanserden ölüyor, doktorlarda sende genetik açıdan risk altındasın, çocuk istiyorsan hemen yap diyorlar...Bilmiyorum ben yaa, napıcam??Hep kötü kötü düşünceler aklıma geliyor.Diyelim ki çocuk yaptım ama sonrasında kanser bana da vurdu, bu seferde neden ben bu çocuğu doğurdum, onu bile bile annesiz bırakmayı göze alarak nasıl dünyaya getirdim diye kendi kendimi suçlarsam diye çok korkuyorum.Ya nolur içinizden ne geçiyorsa onu yazın , yorumlarınızı bekliyorum, fikirleriniz karar vermemde etkili olacak
Eşim istiyor, ama karar senin ,kararına saygı duyarım dedi.Evlenmeden önce çocuk istemiyorum demiştim, o da ben çocuk için evlenmiyorum seni sevdiğim için evleniyorum demiştiEşiniz bu kararı tamamen size mi bıraktı?
Doğurmadan düşünülecek şeyler bunlar, doğurduktan sonra iş işten geçmiş oluyor çünkü
Sizin gibi annelere imrenerek bakıyorum, Rabbim kimini ne kadar güçlü ve anaç yaratmış diyorum, Allah yawrularınıza sağlık sıhhat mutluluk versin inşallahBu kadar kuruntu yapmaya hiç gerek yok Allah kolaylığını veriyor bence daha fazla geç kalma derim ben .. 21 yaşındayım bir yaşında oğlum 2 aylık kızım var ve Allah kolaylık veriyor Büyüyüp gidiyorlar
Gerçekmibiraz fazla ayrintili dusunuyosun bnce..hicbirimizin garantisi yok hayatta ama bu elimizdeki firsatlari degerlendirmememz anlamina gelmez..annelik hamile oldugunu ogrendgin ilk an kalbine dusuyo onu buyutme koruma icgudusu kadunlarin icinde olana bsey..bende senn gbi dusunuyodum ama sndi iyiki anne olmusum diyorum ki cok zor bi zor bu bebekti kizim.suan ikinciyi bile dusunur durumdayim