Anne olunca annesini daha iyi anlayan degil kızgınlığı artan var mi benim gibi

Bence annelerimizin de psikolojisi bozuktu. Ortaokulda o kadar beynimi yedi ki beni tesettüre soktu. O zamanlar özendim kapandım çünkü zaten adam akıllı kıyafet giymiyordum bari tam kapanırım dedim. Rezil rezil bi kapalılık dönemi geçirdim çünkü çocuktum. Eşarp benim neyime. Kuzenlerim dalga geçer gibi bakıyorlardı çünkü tek kapalı bendim. Kadın gibi giyiniyordum o yaşta. Fotoğraflarım iğrenç. Oyun oynayamazdım çünkü başımdaki eşarptan utanırdım büyük kadın gibi davranmam gerektiğini düşünürdüm. Şimdi ise eşarptan soğumuş durumdayım ama bu saatten sonra açamam artık onca sevabım boşa gider.

Lavinya Lavinya .!.:

Bence annelerimizin de psikolojisi bozuktu. Ortaokulda o kadar beynimi yedi ki beni tesettüre soktu. O zamanlar özendim kapandım çünkü zaten adam akıllı kıyafet giymiyordum bari tam kapanırım dedim. Rezil rezil bi kapalılık dönemi geçirdim çünkü çocuktum. Eşarp benim neyime. Kuzenlerim dalga geçer gibi bakıyorlardı çünkü tek kapalı bendim. Kadın gibi giyiniyordum o yaşta. Fotoğraflarım iğrenç. Oyun oynayamazdım çünkü başımdaki eşarptan utanırdım büyük kadın gibi davranmam gerektiğini düşünürdüm. Şimdi ise eşarptan soğumuş durumdayım ama bu saatten sonra açamam artık onca sevabım boşa gider.

Genişletmek için tıkla...

Ne a laka anlayamadım. Açılınca dinden mi çıkacaksınız?

daxi .!.:

Ne a laka anlayamadım. Açılınca dinden mi çıkacaksınız?

Genişletmek için tıkla...

Hayır dinden çıkmak değil bunca zaman kapalı ve açınca görünmüş olacak ve kapattığım günler boşa gidecek

Son iki paragrafı okudum 3 yaşında çocuk sahibi olupta annelikle ilgili fikir sahibi olmak için çok erken .
Daha bunun okulu var yaş krizleri var ergenliği var kız erkek arkadaş mevzusu var var da var .
Ara ara anneye kızılır ara ara hak verilir olur öyle

Arya_Stark01 .!.:

Ben normal psikoterapi icin gidiyorum. Az sonra "ama o bir anne, sen yinede evlatlik görevini yap" diyenler gelecek. Kalbindeki o boslugu anlamayacaklar. 30 yildir "sen yapamazsin, edemezsin" denildikten sonra, evde, evlilikte, cocukta, hepsinin yapmanin zorlugunu anlamazlar. O kadar cok sey var ki..

Genişletmek için tıkla...

Herkeste başkasının acısına katlanacak güç vardır derler.

Ayni be ya. Benim annemle iliskim daha siddetliydi. Simdi kizim 18 aylik dusunuyorum. Annemin bana yaptiklarini ben asla kizima yapamam.

pinaris .!.:

Tamamen gercek.39 yasindayim iki dogum yaptim bir kere bile sacimi oksamadi

Genişletmek için tıkla...

Baban tepki göstermedi mi annene hiç?

Babayani .!.:

Bizim Türk annelerin çocuk beslemek ile çocuk yetiştirmeyi birbirine karıştırıyor.
Şimdi bunları annene anlatsan sen nankör evlat olursun.
Çünkü sana saçını süpürge etmiş, yememiş yedirmiş, giymemiş giydirmiş, sabahtan akşama kadar çalışmış...........

Genişletmek için tıkla...

Bu tartismayi yasadim biliyormusun? Anneme anlatmaya çalistim asil benim istegimin sefkat oldugu. Bir bana sarilmasi "sen harikasin" demesi. Hatta onu bile degil "Oldugun gibi yeterlisin" demesi bile benim için yetecekti.

Yok, anlatamadim.

Yine kendisi magdur rollerine girdi. Yemeyip yedirdi diye, genç yasta anne olmasina ragmen herseyi yapti diye, kv'de ve es magduru diye.. Ben nankörmüsüm, onca seyleri görmüyorum. E peki ben ne yapayim sen genç yasta anne oldugun için? Burda benim suçum ne? Her genç yasta anne olan çoçuguna psikolojik siddetmi uyguluyor?

Müthis bir ego var, asla yanlis oldugunu kabul etmez. Yanlislarini saydigin anda o kadar bagiri, çagirir ki. O kadar seni nankör evlat ilan eder ki. Bide senden özür ister, onu kirdin diye. Yillarca benim kirlmam sorun degil tabiki, onun bahanesi var, es ve kv'de magduru.

Ergenligimde hep zaman makinesi olsada benim dogmadan önceki yila gidebilseydim diyordum. Annemi vazgeçirmek için. Annem çünkü iyi bir dost, kardeslerine iyi bir kardes fakat iyi bir anne degil iste. Baze kadinlar cidden anne olmak için yaratilmamis. Ve çeremesini biz çoçuklar ömrümüz boyunca çekecegiz.

benlacivert .!.:

Son iki paragrafı okudum 3 yaşında çocuk sahibi olupta annelikle ilgili fikir sahibi olmak için çok erken .
Daha bunun okulu var yaş krizleri var ergenliği var kız erkek arkadaş mevzusu var var da var .
Ara ara anneye kızılır ara ara hak verilir olur öyle

Genişletmek için tıkla...

Sagol icimizi actin

Lavinya Lavinya .!.:

Bence annelerimizin de psikolojisi bozuktu. Ortaokulda o kadar beynimi yedi ki beni tesettüre soktu. O zamanlar özendim kapandım çünkü zaten adam akıllı kıyafet giymiyordum bari tam kapanırım dedim. Rezil rezil bi kapalılık dönemi geçirdim çünkü çocuktum. Eşarp benim neyime. Kuzenlerim dalga geçer gibi bakıyorlardı çünkü tek kapalı bendim. Kadın gibi giyiniyordum o yaşta. Fotoğraflarım iğrenç. Oyun oynayamazdım çünkü başımdaki eşarptan utanırdım büyük kadın gibi davranmam gerektiğini düşünürdüm. Şimdi ise eşarptan soğumuş durumdayım ama bu saatten sonra açamam artık onca sevabım boşa gider.

Genişletmek için tıkla...

Anahtar cumle ilk cumlen:)

Kafasi yerinde olmayan mutlu olmayan insan mutlu ve dogru cocuk yetistiremez.. ozellikle es yuzunden yuzun gulmuyorsa mumkun degil.

DenizinYosunKokusu .!.:

Herkeste başkasının acısına katlanacak güç vardır derler.

Genişletmek için tıkla...

Cünkü o gücü asla kullanmak zorunda kalmadiklari için, yargilamak çok kolay. Haklisin.
Artik varsin yargilasinlar diyorum artik. Toplum olarak bu konuyu konusmaliyiz. Anneleri kutsallastirmak hiçbir ise yaramiyor. Hem baze annelere bu ego yapma bahanesini veriyor. Hem yeni anneleri inanilmaz baski altinda aliyor, herseyi kusursuz yapmak için.

Bizim annelerimizin nesili ise, ego yapan nesildi iste. Anne sorgulanmz. Anne ne derse haklidir. Anneyi kiramazsin. Hata annede bile olsa, yine anneye özür dilemelisin cünkü yediren, içeren o. Seni ona bagli degil, bagimli hale geteren o. Bir nesil böyle çok kötü bir sekilde büyüdü. Herkes ürüdü çünkü. Kimse "bende aslina annelik iç güdüsü yok, yapmicam çoçuk" demedi. Yada en azindan hazir oluncaya kadar çoçuk yapmamak yoktu.

Konuyu ben açmışım gibi... Benim annem ev hanımıydı ayrıca. Çalışıyordu vakti yoktu diye bahanem bile yok elimde.

Çok üzülüyorum böyle konulara çünkü ne hissettiğinizi anlıyorum. Şu hayatta en çok üzülüp dile getirdiğim şey annemle olan ilişkim sanırım. En kötüsü de çocukken anneni suçlamıyorsun. Bende bir sorun var diye düşünüyorsun hep. Büyüdüğünde anlıyorsun. Ay dertlendim.

Yalnız değilmişim anılar konusunda benim farkın sevgili ev hanımı annem çok yorgun olduğu için çocukluk yaşlarında profesyonel ev hanımı olabilmek çok iyiyim bu konuda..benim hem annem hem babam psikopati çok dayak yedim çok şey yaşadım öyleki evlenince beni dövmeyen bir eşe denk geldim ve bu hastalıkmış beni dövmesi için elimden geleni yaptım zamanla insan olmayı konuşarak sorunların çözüldüğünü eşim öğretti bana..oyun oynamayı felan bilmem ama her koşulu sağlarım hiç parka gitmedim ama her gün parka götürürüm evde sıkılmasınlar çocukluktan beri en güzel eğitim kurumlarına götürdüm saatlerce kapıda bekledim gözlerimi üzerlerinden ayırmadım..her sabah koşarak bana sarılırlar yatarken öperler..elimden geleni yapıyorum yinede geçmişe olan öfkemden mi annemle benzememe çabası mı bilmem yetersizlik hissi geçmiyor..

Kendimi iyileştiremedim, sadece kabul ettim olduğu gibi her şeyi. Böylece geçmişi suçlayıp kaytarmak yerine değişim için çabalayacak gücüm oldu.

Çocukla oyun oynama konusunda geçmişi suçlamanıza gerek yok. Ben çocuk gelişimciyim ve oyun oynamayı hiç sevmiyorum. Sıkılıyorum, tıkanıyorum. Bir sınıfa oyun kurup onları yönlendirmek kolay ancak bir çocukla birebir saatlerce oyun oynamak oldukça sıkıcı. Ben kendi adıma zevk almıyorum ve bunu artık sorgulamıyorum da. Sevmek ve zevk almak zorunda değilim bu da benim yapım. Başka türlü vakit geçirme yolları buldum ben. Mesela bulaşık yıkarken önüne köpüklü bir leğen veriyorum arada laf atıyorum içine arabaları atıyor eğleniyor. Birlikte zaman geçirmiş oluyoruz. Sabah yatakları toplarken kaybolup bulma oyunu oynuyoruz. O yatak odasının çeşitli yerlerine saklanıyor, yorganın altına giriyor ben onu buluyorum vs. Günlük rutin işleri yaparken bile birlikte zaman geçirilebilir. Eğlenilebilir. Bazen bir kalemi yuvarlarken bile eğlenir çocuklar. İlla bir sürü materyal ya da "hadi o halde oyun kuralım ve oynayalım" plancılığına gerek yok ki.

Bunun dışında annemle ve ailemle ilgili hiç hoş hatıralarım yok. Evet bunlar benim kişiliğimi ve hayatımı çok etkiledi hala etkiliyor. Ancak ben artık bunların arkasına sığınmıyorum. Değişmeye çalışıyorum kendim için. İşler konusunda bence siz de biraz tembel olabilirsiniz ya da iş yapmaktan hoşlanmıyor olabilirsiniz. Öğretmemiş olabilir anneniz ama şu an öğrenmemeniz için bir engel yok. İsterseniz gayet öğrenir yaparsınız.

Yerimizde saydığımız zamanlar için başkalarını suçlamaktan vazgeçip kendimizi olduğumuz gibi kabul ettiğimiz vakit iyileşme gerçekleşecek.

Anne-baba ne kadar önemli.Çocuk sadece maddi ihtiyaçlarını karşılayabileceğiniz bir varlık değil,onunda ruhu var.Sevgiye, ilgiye ihtiyacı var.Sadece doyurarak anne-baba olunmaz.Ah bunu bir anlayabilse bizim toplumumuz.Ben de aileme kızgınım.Bazı konularda çok özgüvensizim.Babama kırgınım, kızgınım.22 yaşındayım,bugün hala parkta babalarıyla oynayan çocuklar görünce kıskanırım.Bazen ailemi seçebilmeyi isterdim diye düşünüyorum bazen de ya hiç ailen olmasaydı diye düşünüyorum.

Benim bi is arkadasim Vardi, annesiyle arasi yoktu.. bu is arkadasimin kiz kardesi bildigin basi bos o partiden bu partiye kosup alkol uyusturucu alip aksam biriyle ya da birileriyle yatip, sabah ise gece neler olup bittiginden habersiz bir sekilde yasayan biriydi. Is arkadasim ise tam tersi aile hayatini kurmus hatta cocuk fobisi olmasina rahmen bir sure sonra o durten anne olma istegine karsi koyamamis duzgun biri.,soruyordum.. senin annen boyle anlatiyordu zaten kendisi ama sen cok ilgili iyi bir annesin, nasil yapiyorsun bunu? Demistim.. o da; cunku nasil bir snne olmamam gerektigini biliyorum annem sayesinde demisti

Ha kiz kardesi savrulmus gitmis belki bi yerde ölür kalir bu kadin dimdik ayakta isi gucu ailesi huzuru var., anne ayni anne.. guclu olan ayakta kalir..

Benim annem ev hanimiydi, sevgisini de gosterirdi, ama sadece severdi, cocuk gibiydi, ne yatma saatime karisirdi, ne ders calismaya tesvik ederdi, ne yonlendirirdi.
Hatta hic unutmam, 18 yasindaydim, ehliyetimi aldigim gun arabasinin anahtarini verdi, baska sehire gezmeye gitmeme izin verdi, eve gelip nasil 180 le gittigimi anlattigimda annemle babam kahkahalarla gülüyordu, ben de tabi, cok eglenceli bir aileydik ama resmen allaha emanet buyumusuz
Simdi benim de 7 yasinda bir kizim var, annemin izin verdiği seylere asla izin vermem mesela denize göndermem tek basina (hala yazlari ayni yazliktayiz) ya da evde tek birakip gezmeye gitmem vs vs.
Sanirim zaman degistikce annelik anlayisi da degisiyor, kizmamak, suclamamak sadece anlmaya calismak ve onlarin yaptigi hatalari yapmamaya calismak lazim

Bayan Yanak .!.:

Baban tepki göstermedi mi annene hiç?

Genişletmek için tıkla...

Alkolikti bizimle ilgisi yoktu.yedigimiz yemekten bile rahatsiz olan bir adamdi.ortaokuldayken komsunun kizini bir oglanla gormus eve gelip elalemin kizi koca bulsun sen burda otur makarna ye demisti.
Bazen esimle tartisiriz bosanmayi bile dusunurum ofkeden ama kizlarima nasil davrandigini gordugumde vazgecerim.ornegin dun aksam buyuk kizim firin makarna istedi evde buna baba makarnasi deriz.esimde acilde igne yaptirmisti 40 derece atesli yaparim kizim dedi kalkti yapti cocuklari doyurdu.benim babam asla yapmazdi.ebeveynlerim asiri bencil ve sevgisizlerdi.bir kere kucaklanmadim ben bir kere icten opulmedim.unutmaya calisiyorum

tontriko .!.:

Neden? Aslinda ortak skntilar daha cok yakinlastirmaliydi sizi

Genişletmek için tıkla...

Konu sahibinin yerine benzer hatta daha ağır sorunlari yasadiğım için ben cevap vereyim istedim, kardeşler arasındaki duygusal ilişkiyi de küçuk yaslarda anne belirliyor, benzer muamele görseniz de aranızdaki bağ anne tarafından sağlıkli olarak kurulmamış hatta bozulmuşsa asla iletişim kuramayabiliyorsunuz, biz kardrşimle annem tarafından düşman yetiştirildik mesela, şimdi ben iyilesmeye çalışiyorum, arastiriyorum ,bazi şeylerin farkına vardım ve onunla iletişim kurmaya çalişiyorum ama olmuyor,bir yerde kopuyor,bana karşı hep öfke dolu, hep önyargılı çünkü doğdugundan beri benimle ilgili öğrendiği tek şey annemin benimle ilgili düşünce ve tavırlarından ibaret.Şöyle örnek vereyim , ben 8 kardrşim 5 yaşında,evde oynuyoruz ve annem bi hışımla onu kucağına alıp "oynama şu pisle" diyor ve gerçekten pisim ..çocuk aklimla annem haklı elim yüzüm kirli kardrşimi ve giysilerini kirletmemeliyim diyorum, kardeşim ise çocuk akliyla kimbilir neler ögreniyor bu ve benzeri binlerce davraniştan, ben 35 yaşimda anladim pis ya da beceriksiz ya da çirkin ya da hasta olmamın benim suçum olmadığini, kardeşim de belki bir gün anlar diye umudediyorum artık

piraye .!.:

Konu sahibinin yerine benzer hatta daha ağır sorunlari yasadiğım için ben cevap vereyim istedim, kardeşler arasındaki duygusal ilişkiyi de küçuk yaslarda anne belirliyor, benzer muamele görseniz de aranızdaki bağ anne tarafından sağlıkli olarak kurulmamış hatta bozulmuşsa asla iletişim kuramayabiliyorsunuz, biz kardrşimle annem tarafından düşman yetiştirildik mesela, şimdi ben iyilesmeye çalışiyorum, arastiriyorum ,bazi şeylerin farkına vardım ve onunla iletişim kurmaya çalişiyorum ama olmuyor,bir yerde kopuyor,bana karşı hep öfke dolu, hep önyargılı çünkü doğdugundan beri benimle ilgili öğrendiği tek şey annemin benimle ilgili düşünce ve tavırlarından ibaret.Şöyle örnek vereyim , ben 8 kardrşim 5 yaşında,evde oynuyoruz ve annem bi hışımla onu kucağına alıp "oynama şu pisle" diyor ve gerçekten pisim ..çocuk aklimla annem haklı elim yüzüm kirli kardrşimi ve giysilerini kirletmemeliyim diyorum, kardeşim ise çocuk akliyla kimbilir neler ögreniyor bu ve benzeri binlerce davraniştan, ben 35 yaşimda anladim pis ya da beceriksiz ya da çirkin ya da hasta olmamın benim suçum olmadığini, kardeşim de belki bir gün anlar diye umudediyorum artık

Genişletmek için tıkla...

Sizde annen baya bi duvar ormus araniza sebep bu.. konu sahibinde oyle mi acaba?