Anne olamamanın acısıyla nasıl başa çıktınız? Nasıl kabullendiniz??

bende evliligimin 10. yilinda, 5. tup bebek denemesiyle kizima kavustum cok sukur. hic olmuycak gibi geliyordu, onceki denemelerimde kimyasal gebelikten oteye gidememistik cok sukur merkez degistirdim ve rabbim yuzumuze guldu.. bence bir sure ara verin ve iyi merkezde deneyin mutlaka iyi labaratuar iyice arastirip kafanizi toparlayip baslayin . 3 gebelik yasamissiniz inanin umut var
Hangi merkeze gittiniz
 
Nasıl basariyosunuz bi yol bana da nolur.. ben o kadar inancliyim biliyorum hayırlısı bu ama neden atamiyorum kabimden başaramıyorum neden :KK43:

Bir şey diyeyim mi, size boşa umut olmasından korkarak diyorum açıkçası, Rabbime şirk koşmak istemem ama... Bence bu kadar istiyorsanız kesin olacak... Buradan öğrenmeniz gereken bir şey var ve öğrenemediyseniz Rabbim o dersi geçmenizi istiyor olabilir. Tevekkül olabilir bu, tamamen teslim olmak olabilir,... veya helallik almanız gereken biri var mı, bir düşünün? Ya da ufakken bilinçaltınıza attığınız bir koşullama olabilir mi acaba? Sizin bile farkında olmadığınız mesela... Mesela çocuğum olursa atıyorum annemle birlikte olamam ya da çok masraf olur gibi... Eğer öyle ise, Rabbim onu da hatırlamanızı ve onu artık çözmenizi istiyor da olabilir. Şüphesiz o herşeyi bilen, gören. Bizimkisi sadece derman arayışı :KK200:
 
Donasyon dusunmez misiniz? Ben sperm donasyonuna sicak bakmasam da yumurta donasyonuna sicak bakiyorum sonucta aylarca icinizde buyutup sutunuzu vereceksiniz, kendi yumurtanizdan tek farki genler olacak.
Etik veya dini yonunden yorumum yok ama his bakimindan bana ayni geliyor.
 
Bizimde 4 senedir olmuyor.
Ilk senemde cok kotuydum her adette agladigimi hatirliyorum. Sonraki sene tedavilerle gecti halbuki sorunumuz yok neyin tedavisini oluyoruz diye hic sormadim. Cunku her tedavi yeni bir umuttu o umudu kaymetmek istemedim. Bir negatif asilamamiz var. Ondan da negatif gorunce tup bebege karar verdik. Tup bebek yapilacakken laparoskobi yapalim denildi. Sonra doktorum 1 sene normal dene dedi. 5.ayimdayim gelen giden yok. Son bir umudum tup bebek kaldi. Eger o da negatifle sonuclanirsa sizin konunuzu okuyup okuyup aglayacagim sanirim. Cunku hep icimde tup bebekle olacak fikri var.

Bi ara bir arkadasm gelip 9 aydir bebegimiz olmuyor diye aglamisti (bekardim) cok sacma bulmustum ne var bunda yani falan diye.

Simdi ayni durumdayiz. Onun 2 cocugu var. Benim cevrem hamile dolu. Ama ben hala bekliyorsak rabbim bekletiyorsa vardir bir bildigi diyorum. Cunku cevrede bu kadar kolay hamile kalan insanlar varken senecelerce bekleyenler bana inanilmaz sabirli ,umutlu geliyor. Belki sabri ogretiyordur bize rabbim diyorum. Umudumu kesmedim umudumu kessem hersey cok guzel olurdu aslinfa.

Tup bebege karar verdigimizde dedimki pink tup bebekle hamile kalacaksin dogal yolu unut dogal yol imkansiz sana dedim. Smdi 1 senemin dolmasini bekliyorum. Yada bekleyemeyecegim. .


Bununla başa cikmak zor ama esinizin dedigi sizi bir sure ! idare eder. Bir sure sonra annelik daha agir basiyor. Tekrar basliyorsunuz.

Bende cok zamana biraktim ama olmadi geri basladim. Bu cok fegisik bir duygu basa cikilmiyor malesef. Esinizin spermlerinde bir problemmi var ondanmi olmuyor.?

Benim halamda 10 sene de 12 kayip yasadi.. esinin spermleri kalitesizdi doktor bi ilac verdi halam hamile kaldi ve saglikki bir sekilde dogum yapti simdi kizi 12 yasinda.
Inşallah en kısa zamanda sağlıklı evlatlarınizi alin kucağınıza hiç tedavi falan gerekmesin :dua::dua: esimin testlerinde hic sorun cikmadi benim yumurta rezervim az.. doktorlarin dedigine gore rezerv azaldikca kalite dusuyo.. ama biz aldirdigimiz bebeklere de genetik test yaptırdık kromozomal bi bozukluk da çıkmadı.. bi türlü çözemedik bu kayıpların nedenini.. demekki hayırlısı bu diyorum ve kabullenmeye çalışıyorum artık iste.. kabullenmenin yollarını arıyorum.. umarım bulabilirim.. halanızın adına çok çok sevindim.. allah uzun ömürler versin :dua::dua:
 
Yani ama insan öyle oluyo. Bi sonraki bi sonraki olacak diye bekliyo bünye her ay. Ve insanı bu çok yoruyor. Her tedavinin peşinden koşar oldum. Doktor yolu gözlemekten ağlamaktan mahvoldum. Yani kendime son tedavi şansı verdim. Sonra bırakcam gerçekten. Böyle olmamalıydı bu olay. Çok canım yandı artık
Allah sizin de en kısa zamanda yuzunuzu guldursun insallah hayirlisiyla:dua::dua:
 
Nasıl basariyosunuz bi yol bana da nolur.. ben o kadar inancliyim biliyorum hayırlısı bu ama neden atamiyorum kabimden başaramıyorum neden :KK43:

Ben biraz (tam anlamı ile elbette değil, bunu yapmak bu devirde çooook güzel bir yürek gerektiriyor) teslim olabilmeyi başardım sanırım... Bu akşam bunun üzerine bir düşünmenizi rica edeceğim. Ben ara ara namazdan sonra teslimimi yaparım mesela. Bazen hıçkıra hıçkıra ağlarım yaptıktan sonra. Mümkünse loş bir odada namaz eda ettikten (ya da namaz kılmıyorsanız dua ya da meditasyon artık inancınız ne ise) dizlerinizin üstüne oturun... "Kalben de aklen de gözümle kulağımla dilimle teslim oldum. Bana vereceğin her lutfu sen daha iyi bilirsin." derim ve tamamen teslim olduğumu hissederim. İnanın çok iyi gelir insana. Belki size de iyi gelir, hatta Allahım izin verirse sorunuzun cevabını belli mi olur ilham bile alırsınız belki. :KK200:
 
Hanımlar selam.. Başlıktan da anlaşılacağı üzere dert belli, derman hemcinslerimde :) Lafı biraz uzatacağım çünkü bu konu çözümcül cevaplar alabilmem açısından benim için çok önemli.. Şimdiden güzel gözlerinizi benim için yorduğunuz için çok teşekkür ederim.

37 yaşındayım 3 yıllık evliyim.. Bu süreçte 1'i tüp bebek ve ikiz gebelik olmak suretiyle 3 gebelik,4 bebek kaybım var.. Hepsi de 8-10. haftalarda kalp atımı alınamaması veya durması şeklinde kürtajla sonlandı.. Bunun dışında 2 tane de transfere bile ulaşamayan tüp bebek denemem daha var.. Sonuncusu henüz yeni gerçekleşti embriyolarım 3.güne bile ulaşamadı tedavim iptal oldu.. Ve artık sıfır küsür AMH değeriyle kaliteli yumurta oluşturamıyo vücudum, doktorlar için kırmızı çizgiyim, tedavi şansı en düşük neredeyse imkansız hasta gurubundayım.

Son 2,5 yılımı hastaneler,doktorlar,iğneler,ilaçlar,avuç avuç vitaminler, bitkisel kürler, 2 histeroskopi, 3 kürtaj, 2 rahim filmi, 3 OPU, akupunktır, yüzlerce kan testleri, genetik testler, ilaçlar, hamile kalma taktikleri, kutularca yumurtlama testleri, kutularca gebelik testleri, umut, gözyaşları..gözyaşları..umutsuzluk..umut.. ve yeniden yeniden benzer süreçlerle geçirdim (geçirdik)..

Sunuç itibariyle çok yorgun ve umutsuzum artık.. Aslında umutsuz da değilim de sorun şu ki bu umut beni öldürecek diye korkuyorum.. Eşim artık tedavi olmak istemiyo zaten biz böyle mutluyuz falan diyo, benim çok yıprandığımı düşünüyo, gel vazgeçelim artık bu sevdadan diyo.. haklısın diyorum ki haklı da.. ama gel gör ki şu umuduma anlatamıyorum artık bittiğini.. Kabullenemiyorum anne olamama fikrini,hayatıma devam edemiyorum, her planımın içinde "ya bebek olursa" var, evimizi ilk aldığımız günden beri bebek odası yaparız diye kafamda tasarladığım o boş odaya eşim spor aletleri koydu diye üzülüyorum mesela içten içe.. tatil planı bile yaparken aklımda hep o düşünce, regl dönemim yaklaşınca elimi karnıma koymalarım beni hasta ediyo artık.. istemiyorum böyle olmak, devam etmek istiyorum.. çocuksuzluk fikriyle devam etmek istiyorum.. neden yapamıyorum?? Bitti artık işte neden bitiremiyorum ben :KK43:

Siz nasıl yaptınız?? Nasıl bu fikre kalbinizi alıştırdınız? Nasıl vazgeçtiniz? Ya da gerçekten vazgeçebildiniz mi? Eminim benim durumumda olan binlerce kadın var burda da.. Nolur bana bi yol gösterin ben artık kendime, kalbime söz geçiremiyorum, hayatıma devam ediyo gibiyim ama edemiyorum, dışımdan normalim, içim yana yana bitti artık, kimseye belli etmemeye çalışıyorum takmıyo gibi gözüküyorum dışardan, kendimi bile bazen öyle zannediyorum "hah" diyorum "evet işte istediğim kadın profili bu güçlü kadın, oldum ben artık tamam" diyorum, sonra birden bi duş sırasında, bi yalnız kaldığımda, başka bi hemcinsimin hikayesi haberlerde karşıma çıktığında bir hıçkırık nöbeti, bir boğaz düğümlenmesi, böğüre böğüre ağlama isteği..ölüyorum.. içimde bişey ölüyo.. yaşamayan bi yerim var sanki onu hayata döndüremiyorum.. Bana anlatın nolur.. nasıl bu hislerle başa çıktığınızı anlatın bana, ne bileyim bi kitap önerin, bişey diyin, daha önce denilmemiş bişey diyin bana nolur :KK43:

Not: Evlat edinme önerisinde bulunan arkadaşlarım için bir ekleme yapmak istiyorum.. Bu konuyu çok düşündüm ve çok araştırdım eşimle de çok konuştum.. Kendince gerekçelerle istemiyo, zaten o istemezken benim zorumla olursa ilerde o çocuk da üzülebilir diye korkumdan çok da fazla ısrarcı olamıyorum bu konuda.. Hiçbi günahsızın günahına girmek istemiyorum.. Malesef eşim donasyon ve evlat edinme fikrine tamamen karşı :KK43:
Yengemin ablası kapı gibi kısır raporlu , hiç bir şekilde çocuk sahibi olması i m k a n s i Z ,kadından kaynaklı da değil sadece ,karı koca sorunlu , evlat edindi on yaşına geldi , umreye gidecek kanaması sık sık olduğu için doktora gitti , orada adet olmasın , ultrasona giriyor 5 aylık hamile , tüyler tiken tiken oldu yine yazarken bile , azıcık tombik bı abla ,kilolu ya bu sıra su icsem yarıyor diyo anlamiyo,bebeğin hareketlerini gaz sanıyor , sonra ne oldu nurtopu gibi kızı oldu sağlıklı sıhhatli hemşire hatası yüzünden hastaneden evine gelmeden daha zihinsel engelli oldu . Evlat edinin diye yazmadım ,herşey bir hayır vardır , ben on yıl uğraştım tam.on yıl ,yumurta var sperm var sorun yok hiç bir sorun yok beş tüp bebek üç aşılama defalarca düşük , sonuç olarak oldu elhamdülillah ama neler yaşandı kaç zaman geçti .. özetle demem oki ,alıcıda vericide rabbim ,hersey ondan geliyor ,ol desin yeterki .. olmuuyorsada vardır bir sebebi aklımızın ermeyecegi,üzüntünüzü kalpten hissediyorum keşke sarilabilsem şimdi ,seni çok iyi anlıyorum.. keşke elimden birşey gelse
 
Yani ama insan öyle oluyo. Bi sonraki bi sonraki olacak diye bekliyo bünye her ay. Ve insanı bu çok yoruyor. Her tedavinin peşinden koşar oldum. Doktor yolu gözlemekten ağlamaktan mahvoldum. Yani kendime son tedavi şansı verdim. Sonra bırakcam gerçekten. Böyle olmamalıydı bu olay. Çok canım yandı artık

Kıyamadım okuyunca... En çok da "Böyle olmamalıydı bu olay" kısmını okuyunca... içim kıyıldı... Rabbim yüzünüzü güldürsün inşallah... :KK200:
 
bende evliligimin 10. yilinda, 5. tup bebek denemesiyle kizima kavustum cok sukur. hic olmuycak gibi geliyordu, onceki denemelerimde kimyasal gebelikten oteye gidememistik cok sukur merkez degistirdim ve rabbim yuzumuze guldu.. bence bir sure ara verin ve iyi merkezde deneyin mutlaka iyi labaratuar iyice arastirip kafanizi toparlayip baslayin . 3 gebelik yasamissiniz inanin umut var
Allah sağlıklı uzun ömürler versi bebeginize :dua:
 
Merve Öztürk - Seni Beklerken.

Umarım reklam sayılmaz, dilerim bir mucize olsun, umudunuzu yitirmeyin istedim. Olumlu bir şeyler okumak iyi gelebilir, unutmayın Allah " ol " der ve olur, imkansız diye bir şey yok.
 
Ben biraz (tam anlamı ile elbette değil, bunu yapmak bu devirde çooook güzel bir yürek gerektiriyor) teslim olabilmeyi başardım sanırım... Bu akşam bunun üzerine bir düşünmenizi rica edeceğim. Ben ara ara namazdan sonra teslimimi yaparım mesela. Bazen hıçkıra hıçkıra ağlarım yaptıktan sonra. Mümkünse loş bir odada namaz eda ettikten (ya da namaz kılmıyorsanız dua ya da meditasyon artık inancınız ne ise) dizlerinizin üstüne oturun... "Kalben de aklen de gözümle kulağımla dilimle teslim oldum. Bana vereceğin her lutfu sen daha iyi bilirsin." derim ve tamamen teslim olduğumu hissederim. İnanın çok iyi gelir insana. Belki size de iyi gelir, hatta Allahım izin verirse sorunuzun cevabını belli mi olur ilham bile alırsınız belki. :KK200:
Aslinda bedenen, ruhen, manen ne kadar ihtiyacimiz var olumsuz fikirlerden ya da uzuntulerimizden arinmaya, teslimiyet duygusuyla edilen dua ile, ya da dediginiz gbi meditasyon vs ile nasil hafifliyor insan..Ben elimden geleni yaptim yapiyorum, sen en hayirlisini bilirsin neyse hayirlisi onu nasip et diyip tevekkul etmek rahatlatiyor insani..
Cok haklisiniz..
 
Bir şey diyeyim mi, size boşa umut olmasından korkarak diyorum açıkçası, Rabbime şirk koşmak istemem ama... Bence bu kadar istiyorsanız kesin olacak... Buradan öğrenmeniz gereken bir şey var ve öğrenemediyseniz Rabbim o dersi geçmenizi istiyor olabilir. Tevekkül olabilir bu, tamamen teslim olmak olabilir,... veya helallik almanız gereken biri var mı, bir düşünün? Ya da ufakken bilinçaltınıza attığınız bir koşullama olabilir mi acaba? Sizin bile farkında olmadığınız mesela... Mesela çocuğum olursa atıyorum annemle birlikte olamam ya da çok masraf olur gibi... Eğer öyle ise, Rabbim onu da hatırlamanızı ve onu artık çözmenizi istiyor da olabilir. Şüphesiz o herşeyi bilen, gören. Bizimkisi sadece derman arayışı :KK200:
Çok teşekkür ederim güzel dilekler için.. hayırlısı diyebiliyorum.. ne kadar bu konu benim icin artik kapandi demek istesem de diyemiyorum iste..
 
Donasyon dusunmez misiniz? Ben sperm donasyonuna sicak bakmasam da yumurta donasyonuna sicak bakiyorum sonucta aylarca icinizde buyutup sutunuzu vereceksiniz, kendi yumurtanizdan tek farki genler olacak.
Etik veya dini yonunden yorumum yok ama his bakimindan bana ayni geliyor.
Bana da öyle geliyo canim ama konuya not eklemiştim eşim istemiyo :KK43:
 
Eşini yuvaya götür, ziyarete izin verenler var. Oraya gidince kalbi yumuşar. Biz çovuk istemiyoruz, kararımız bu yönde, hiç üzücü de değil istediğimiz gibi tatil, gece hayatı vb yani dünyanın sonu değil.
 
Ben biraz (tam anlamı ile elbette değil, bunu yapmak bu devirde çooook güzel bir yürek gerektiriyor) teslim olabilmeyi başardım sanırım... Bu akşam bunun üzerine bir düşünmenizi rica edeceğim. Ben ara ara namazdan sonra teslimimi yaparım mesela. Bazen hıçkıra hıçkıra ağlarım yaptıktan sonra. Mümkünse loş bir odada namaz eda ettikten (ya da namaz kılmıyorsanız dua ya da meditasyon artık inancınız ne ise) dizlerinizin üstüne oturun... "Kalben de aklen de gözümle kulağımla dilimle teslim oldum. Bana vereceğin her lutfu sen daha iyi bilirsin." derim ve tamamen teslim olduğumu hissederim. İnanın çok iyi gelir insana. Belki size de iyi gelir, hatta Allahım izin verirse sorunuzun cevabını belli mi olur ilham bile alırsınız belki. :KK200:
Çok teşekkür ederim dediğinizi yapacağım her gün :dua::KK200:
 
Ek yazısını okudum, yinede evlatlık diyorum. Bence işaret bu, daha ne lazım kavuşmanız için? Onlar anne babaya hasret siz evlada. Bu acıların bi kesişim noktası olmalı. Eşinizin bu tavrı ilişkinizi sorgulatmıyor mu?

En kötü ihtimalle hangi meslekteyseniz sosyal hizmetlere geçin. Çocuk esirgemede çalışın. Kendinizi onlara adayın. Bi nebze dindirirsiniz birbirinizin özlemini.
 
X