İnsanın annesi babası ölüyorda , bu kadar kalp acısı çekmiyor. Bu kadar acı ve hayal kırıklığınızın sebebi, acaba evlilik kurumuna olması gerekenden fazla mı bir anlam yüklediniz, evlilik birliği artık sizin için iki kişinin birlikteliginden fazlası mi oldu, varlık nedeniniz evli olmakla mı doldu? Ben boşanan muvekkillerime , çok acı çekenlere şunu soruyorum . Eger ki kocanız bu boşanma meselesi açılmadan önce anı bir kalp kriziyle ölmüş olsaydı, gene bu kadar kendinizi parçalar, acı çeker, unutamaz, hayatınız bitmiş gibi mi davranırdınız diye? Size de aynı soruyu soruyorum , gene aynı şekilde ya da daha fazlası acı ceker miydiniz? Genellikle muvekkillerim , bir süre düşündükten sonra bu kadar acı cekmeyeceklerini , Allah'ın takdiri deyip yollarına bir süre sonra devam edeceklerini söylüyorlar.
Bir insana , eşiniz bile olsa bir erkeğin sizinle evli olmasına bu kadar çok anlam yüklemeyin, böyle acı çekenler aslında başarısızlık ve terkedilme , beğenilmeme, kendine güvensizlik duygusu içinde acı çekiyorlar. Yani aslında sorun adamın gitmesi değil, sizin adama fazla anlam yükleyip, bu anlamları taşımadığını anlamanız. Evlenip çok pişman oldum diye gördüm de, bosanip ay keşke bosanmasaydim katlansaydim , maaşını eline verseydim , anasını el üstünde tutsaydım, dayağına katlansaydim diye duymadım.