Var canım çok var böyle ister anne olsun ister hala ister baba olsun..
İnsanların 2 tip çevresi olur , seçemediği ve kendi seçtiği..
Senin annen de senin seçemediğin çevrenden , sende az çok tanıyorsun anneni
Kalkıp değiştiremeyeceğine göre ben başka tip anne istiyorum bana ondan verin diyerek.
Seni en az yaralayacak şekilde iletişimini kuracaksın başka yolu yok , sebat etmek lazım bazı şeylere yoksa hep kendine zarar..
Benim annem de öyle..
O kadar çok ihtiyacım vardır beni dinlemesine bazen mesela , birşeye kızmıştır aklında günlük koşuşturmacalarından yorgunluğu vardır odur budur beni dinlemez dinlemediği gibi bir de üzer..
Ama yine de ben kişiliğimden saygımdan sevgimden ödün vermem , anneler günü ararım eğer gidememişsem (uzak şehirdeyiz) , kutlarım , ağlayarak kapatır telefonu , der ki ; hatırlıyor musun merdivenlere çiçekler bırakırdın para toplar bana hediye alırdın ufacıkken de.. Ağlar sonra duygulanıp. Çünkü biliyor benimle ne kadar geçinemese de, zıt karakterler olsakta onu sevdiğimi hep gösterdim ona , diğer kardeşlerimden daha duygulu anlar yaşattım hep , yüzlerini eğdirmedim.. Ki beni çok üzmüşlerdir aslında ilk çocuk olmanın ceremesi benden çıkmıştır , o kadar çalışkan bir öğrenciydim lisede karnemde bir tane 4 vardı babam karnemi yüzüme fırlattı utanmadınmı bunu bana göstermeye diye.. Nasıl ağladım günlerce , insan takdir edilmek ister doğası itibariyle , ki kaldı ki 4 kötü bir not değildir ama onları o kadar çok alıştırmıştım ki en iyisini vermeye artık 1 eksiklikte beni üzer olmuşlardı.. Şimdi bakıyorum ben evlendim gittim.. O zamanlar resmimin iyi olduğunu söyleyen öğretmenlerime bu kızı resimden uzaklaştırın matematiği kötü olur diyip elimden fırçayı boyayı alarak matematik çalış diyen babam , onun yüzünden hiç deneyemediğim konsevatuar sınavı ve hayallerim , şimdi kardeşimde hayat buldu. Nasıl mı? Kardeşimin dersleri o kadar kötü ki sınıfı bile zor geçti , karnesini hiç kimse görmedi çünkü aldığı gibi sobada yakarak imha etti , sonra ben konservatuar okuycam dedi , 3 yıldır resim kursuna yolluyor annem babam hala kazanamadı ama bu sefer kazanacak inşallah.. Bunun için mutluyum çünkü bende yapılan hata kardeşim için güzel bir fırsata dönüştü.
Evet bu beni yaralıyor , belki de ben şu an çok farklı bir yerde ve meslekte çok daha mutlu olacaktım belki de olamayacaktım ama kendi istediğim şeyleri yapmanın mutluluğunu tadabilecektim. Bunun yüzünden onlara hiç kızmadım ve hiç dile getirmedim bu olanları hiç yakınmadım , olabildiğimin en iyisini olmaya çalıştım..
Babam geçen ay telefonda sesi titreyerek bana biz sana çok hata yaptık , sen aslında çok daha başarılı olabilirdin seni engelemeseydik dedi , daha birşeyler söylemesine izin vermeden aman babaa zaten en iyisiyim ben sizin kızınızım daha ne olsun dedim susturdum , o kadar mutluydu ki tekefonun karşı ucundan hissettim onu..
Sende biliyorum ki hiç taviz vermedin saygından sevginden kişiliğinden..
Böyle devam et arkadaşım..
Bu saatten sonra onlardan birşey beklemek seni üzer sadece , bekleme sen ver..
Annene bak ve yarın doğacak çocuğunu çok daha iyi anla..
Allah hayırlı doğumlar nasib etsin..
