Merhaba fazla uzatmayacağım özet geçeceğim,4 yıllık evli yeni 1 aylık bebek annesiyim.
Evliliğimiz başından beri 3 gün iyi 5 gün saçma şeylerden kavgalı geçti şimdiye kadar.
Eşim çok agresif en ufak birseyde bağırıp çağıran her sorunumuzu ailesine anlatan,ve ailesine çok düşkün birisi.Her kavgada ailesi de kendiside beni haksız buluyor tek tek hepsini burada yazmam anlatmam imkansiz şuan bizi boşanma derecesine getiren olaydan bahsedeceğim..
Bi bebek sahibi olmayı çok istedik,uzun bekleyiş sonunda Rabbim nasip etti çok şükür,1,5 aylık bi bebeğim var şuan,doğum yaptığım ilk gün baş gösterdi sorunlar yine,hamileliğim boyunca gayet iyiydik.Doğum yaptığım gün kendisi ne doğuma giderken ne doğumdan sonra o duygusal süreçte bi desteğini göremedim,doğumum sezeryan oldu doğum sonrası ağrıdan olmak üzereydim o durumda bile hastane odasında telf oynadı bi elimi tutsun istedim yanımda olsun istedim ona ihtiyacın vardı sadece ama olmadı,gece 3-4 e kadar telf oynadı uyudu sonra da eve gitti ! annesi yanimda kaldi kendi ailem başka bi şehirde yaşıyor ertesi gün geldiler.Neyse kendisi gitti annesi ise emzirirken bile bebeğimi doğru dürüst kucağıma vermedi kendisi tuttu bebeğimi daha baska baska şeylerde var cok fena sinir etti beni,neyse ertesi gün taburcu oldum eve geldik ailem yanimdaydi ve kısıtlı gelmişlerdi zaten birkaç günlüğüne,ailem gidene kadar hergun sabah dan gelip gece yarısına kadar durup gitti kayinvalidemler,herşeyle ilgilendi kayinvalidem ama ben ailemle başbaşa kalmak istedim annemler kendilerini misafir gibi hissetti hicbirseye ellerini süremediler çünkü kayinvalidem herşeyi kendisi yapmak istedi,gelmeleri yetmiyor gibi bebekle alakalı herşeye müdehale etmeye başladı bi taraftan bunlar,bi taraftan eşimin ilgisizliği gözünün sadece bebeği görmesi benimle zerre ilgilenmedi konusmadi doğru dürüst,birkaç gün sonra pansumanim vardı eşim bebeğim 3muz hastaneye gittik 9.ay boyunca bebeğimizi görmek için heyecanla gittiğimiz odaya yalniz girdimn ağlayarak kendisi bebekle koridorda bekledi,hastaneden çıktık bebekle birlikte önden önden hızlı adımlarla otoparka gitti ben çok geride kaldım dikislerimden ağrıdan yürüyemiyordum bile yine aglayarak yalnız yürüdüm,bunları da icim2 attım sonra ailem gitmişti zaten yanimda kardesim kaliyordu,kayinvalidemler hala hergün habersiz birşekilde cat kapı gelmeye devam ettiler,sustum sustum artık surat yapar oldum,eşim deseniz çocuktan beni görmüyordu bile onunla ilgileniyor bebegin ihtiyacı olduğunda bana verip odasına geçiyor ve ordan çıkmıyordu hiç yanımızda oturmuyordu söyledigim zaman da kardeşinle rahat edin diye odama geçiyorum diyordu ama ne kadar mantıklı olabilir bu düşünce?
Neyse bir yandan eşimin ilgisizligi,bir yandan kayinvalidemlerin hergun cat kapı gelmeleri,bir yandan yeni anneligim vermiş olduğu duygusallık yorgunluk sonunda patladım eşime de ailesine de söyledim sustuklarimi ve beni haksız buldu hepsi birbirini savundu herzaman olduğu gibi.Son 10 gündür de bana ailemin olduğu sehire gitmemi kafa dinlememi bi karar vermemi böyle surat asarak saçma sebepleri sorun edip kirilmami saçma bulduğunu söylüyordu,ben sadece 1 özür bekledim biraz ilgi bekledigimi söyledim ama kendisi günlerce sessiz kalarak saçma bulduğu kırgınlıklarımi 1 se 1000 e çevirdi çok kırıldım yıprandım yoruldum geldi gitti bana ailemin yanına göndermeyi kafa dinlememi teklif etti sonunda tamam dedim,al biletlerimizi gideceğiz dedim gideceğimiz gün ailesine uğradık bebeği görsünler diye 2 haftadır görmüyorlardi beni de bebeğide ben herşeyi anlattığım için istenmediklerini düşünüp evime gelmemislerdi neyse gittik suratlar 5 karış babası elini bile vermedi konular açıldı herkes bana yüklendi herkes beni haksiz gördü ve en önemlisi gideceğimiz gün sabah eşim boşanma dilekcesiyle eve gelmişti zaten imzalayip yuzune fırlattim bugünü unutma bana ve bebeğime bu yaşattıklarını unutma dedim o gün birsürü ailesiyle olaylardan sonra bindik ve ailemin yanına geldim geldiğim gün sabah erkenden msj atmış herşeyi bi kenara bırakalım yiyip icip eğlenelim gezelim bebegimizle aynı sacmaliklari yapmayacağına söz verirsen saçma sapan şeyleri sorun edip kırılmazsan gül gibi geçinir gideriz yok dersen dilekçeyi veririm 1 ay icin de olur biter herşey demiş bende sen o dilekceyi bir kere verdin o ayakların o adliyeye nasıl gitti herşeyden öte çocuğunu düşünmeden böyle bi adım attın gereğini yap dedim.
simdi arada bi msj atıp çocuğun fotoğrafını falan istiyor ben soğudum kesinlikle gitmek istemiyorum artik ama ortada bi bebek var o soz konusu ben ne yapacağım bebeğimin yüzüne bbaktikca gözlerim doluyor bayram geliyor ilk bayramını babasız geçirecek bana bi akıl verin ben nerde yanlış yaptim stresten sütüm azaldı iyice ailesine zerre kıyamıyor bize kıydı 1 aylık bebekle beni yollara düşürdü 1 aydır kırgınlıklarımi girdi cıktı saçma buldu halbuki bi özür bi tatlı sözle bu kadar uzamazdı ama inadından yüzüme bile bakmadi şimdi ailesiyle başbaşa sizce ne yapmalıyım lütfen anlasilmaya ihtiyacım var
Üzülerek söylüyorum ki siz mağdur ve haklısınız. Eşiniz fevri ve duygusuz. Kayınvalideniz anlayışsız ve hırslı.Haksız olduğu bir konuda bile bu kadar cesur davranıp size boşanma davası açan eş, ileride haklı olduğu bir konuda Allah korusun neler yapmaz. Size tavsiyem durşunuzu bozmayın. Eşiniz hatasını anlayıp gelene kadar kararlı tavrınız devam etsin. Heee anlamaz dönüp özür dilemezsede sizin kaybedecek çok bir şeyinizin olmadığı onaylanmış olur. Bebeğiniz için çok üzülüyorsunuz tabiki. Şuan ben bile üzüldüm ama onun için herşeyin en iyisini istiyorsunuz. Aldığınız karar ne olursa olsun asıl amaç buysa sakın vicdan yapmayın. Allah eşinize ve ailesine akıl merhamet versin. Hakkınızda hayırlısı olsun dilerim
Sizden yoksun yaşamak zorunda kalan eşiniz yansın sonra derdine ama ne çare... Yinede dilerimki hatasını anlar ve yol yakınken hazinelerine sahip çıkar. Hem el üstünde hemde yürek içinde tutar
öyle iste ama napıyoruz yuvamıza karşı tarafta ufacık bir ışık varsa sahip çıkıyoruz inşallah
