Anlamıyor

Normalde böyle günlük dertleri yazmam ama sinirliyim buraya yazabileceğim sadece şimdi de.
Uzun demeyin içimi dökeceğim. Zaten karman çorman yazmış bile olabilirim.
4,5 aylık bebeğim var diş döneminde ve daha fazla ağlıyor.
Açıkçası ben de çok daraldım bebeğimden değil ama bir şeyler yapamamaktan bunaldım.
Nefret ettiğim temizlik yapmaya bile hasret kaldım.
Yemek yapmayı çok severim o kadar uzun zaman oldu ki düzgün yemek yapmayalı. Bugün de eşim işten biraz daha erken geldi sen bebeğe bak ben yemek yapayım dedim. Ki çok sevdiği bir şeydi.
Yemeği ocağa koydum pişerken cv hazırlıyordum.
Bebek ağlıyor arada gidip onu susturuyorum dişi kaşınınca çok sık emmek istiyor. Emzirip işime geçiyorum. Eşim sürekli oflayıp pufluyor. Görmezden geldim. Sebebi ne ise bana da söylemiyor.

Annem de kayınvalidem de çalışma hayatına dönmem de full destekçi biz bebeğe bakarız diyorlar.
Evlerimiz de yakın sayılır birine yürüyerek, birine arabayla 10 dakika.
Eşim işe giderken ikisinin de evinden geçerek gidiyor.
Hani gelip bizde kalmayacaklar öyle bir durumda. Biz bebeğimizi bırakacağız soğuk havalarda da onlar gelecekler. İki anne bana bunu söyledi.
Kendi sektörümde işe başlarsam eylülde başlayacağım o zamana zaten 1 yaşında olacak.
İkinci diplomam ile de iş aramaya karar verdim. Onun mesai saatleri daha esnek olabilir. Sabah saatlerinde değil de öğlen başlayıp akşam olabilir gibi yada haftanın bazı günleri full bazı günleri boş gibi. Esnek mesaili.
Eşim çok istemiyor bebek iki yaşına gelsin öyle çalış diyor. Ben de 30dan sonraya kalmasını istemiyorum bu iş meselesinin.
Annesi çalışan bir kadındı ve hiç bir şekilde ilgilenememmiş bakıcı ablaların elinde büyümüşler.
Onun travması var hala.
Ben de hem maddi anlamda rahatlayacağız, ekonomi ortada.
Hem de çok bunaldım. Ben liseden beri hep çalıştım, pandemiye kadar.
Devlet olmadı kaç kere kpssye girdim. Mülakata girdim ama olmadı.
Özel sektörden iş bakıyorum şu an.
Bir kaç yere başvuru bıraktım.
Özellikle olmasını istediğim yer yarın başvuracağım yer. Ona heveslendiğimi görünce muhtemelen sinirleri bozuldu.
Yok benim iştahım yemek yemeyeceğim dedi. Ben de emek verip hazırladım sinirlenip üzüleceğimi biliyor ya oradan vurmaya çalışıyor.
İyi yeme, çocuğa sen bak ben yerim kendim dedim. Onda neyse bana da az bir şey koy madem dedi.
Sanki çocuğu ben sokağa atıyormuşum gibi hissediyor.
Öyle değil oysa ki. Çalışsam evin işine yardımcı biri gelir. İki haftada biri gelip temizlese bile ev toparlanır. Şimdi bebek ayağımda tezgaha bulaşığı nasıl bıraktığımı bilmiyorum çalışırsan iyice dağılacak ev vs...
Asla anlamıyoruz birbirimizi.
Diliyle destek olmaya çalışıyor ama gönülden istemediğini o kadar hissediyorum ki.
Çalışırsan bebeğimizin büyüdüğünü göremeyeceksin diyor.
Yorulup akşam kızımızla ilgilenemeyeceksin vs...
Çalışırsan beni beğenmezsin de diyor.
Saçmalık. Bugüne kadar zaten hep çalıştım adam 13 yılı geçti beraberiz. Bir tanesi onun iş yeri başvurduğum zaten kıdem olarak o daha üstte. Çok istediğim işte ise maaş olarak aynı olur sadece prestiji bir tık daha yüksek olur. Ama kendi kendine adam neleri dert ediyor.
Bu mutsuzlukla yapamam çocuğuma iyi gelmem diyorum. Anlamıyor beni.
İşte öyle bir dert postu idi.
Dua postu olsun.
İnşallah güzel haberler gelir en kısa zamanda.

Kendi isi izin veriyorsa o biraz ara versin isine madem,

siz eylulde ise baslarsaniz o da 6 ay ara verse, cocuk 1.5 yasinda olacak,
6 ay da anneler idare etseler, kres yasina ulasmis olacak.

Evlilik kalksın diyorum
Beğenmiyorlar çok bilmişler
Çekilecek dert mi alansen
Bebeğe bak eve bak bana bak
Gözün başka ayrıntı görmesin
Ne çalışması diyor yani
Herşey gönlünüzce olsun
Ne diyek

Görmezden gelin normal davranin ve niyetlendiginiz şeye devam edin.
Koparsanız tutunmak kolay değil.
Anneler ne kadar yakınmış,bakacaklar da gönüllü.
Zoraki baktirmaya karşıyım,ama gonullulerse hic kaçırmayın bu firsati.
Evde de relax olun,tripleri farketmeyin:))

zeynones2 .!.:

Normalde böyle günlük dertleri yazmam ama sinirliyim buraya yazabileceğim sadece şimdi de.
Uzun demeyin içimi dökeceğim. Zaten karman çorman yazmış bile olabilirim.
4,5 aylık bebeğim var diş döneminde ve daha fazla ağlıyor.
Açıkçası ben de çok daraldım bebeğimden değil ama bir şeyler yapamamaktan bunaldım.
Nefret ettiğim temizlik yapmaya bile hasret kaldım.
Yemek yapmayı çok severim o kadar uzun zaman oldu ki düzgün yemek yapmayalı. Bugün de eşim işten biraz daha erken geldi sen bebeğe bak ben yemek yapayım dedim. Ki çok sevdiği bir şeydi.
Yemeği ocağa koydum pişerken cv hazırlıyordum.
Bebek ağlıyor arada gidip onu susturuyorum dişi kaşınınca çok sık emmek istiyor. Emzirip işime geçiyorum. Eşim sürekli oflayıp pufluyor. Görmezden geldim. Sebebi ne ise bana da söylemiyor.

Annem de kayınvalidem de çalışma hayatına dönmem de full destekçi biz bebeğe bakarız diyorlar.
Evlerimiz de yakın sayılır birine yürüyerek, birine arabayla 10 dakika.
Eşim işe giderken ikisinin de evinden geçerek gidiyor.
Hani gelip bizde kalmayacaklar öyle bir durumda. Biz bebeğimizi bırakacağız soğuk havalarda da onlar gelecekler. İki anne bana bunu söyledi.
Kendi sektörümde işe başlarsam eylülde başlayacağım o zamana zaten 1 yaşında olacak.
İkinci diplomam ile de iş aramaya karar verdim. Onun mesai saatleri daha esnek olabilir. Sabah saatlerinde değil de öğlen başlayıp akşam olabilir gibi yada haftanın bazı günleri full bazı günleri boş gibi. Esnek mesaili.
Eşim çok istemiyor bebek iki yaşına gelsin öyle çalış diyor. Ben de 30dan sonraya kalmasını istemiyorum bu iş meselesinin.
Annesi çalışan bir kadındı ve hiç bir şekilde ilgilenememmiş bakıcı ablaların elinde büyümüşler.
Onun travması var hala.
Ben de hem maddi anlamda rahatlayacağız, ekonomi ortada.
Hem de çok bunaldım. Ben liseden beri hep çalıştım, pandemiye kadar.
Devlet olmadı kaç kere kpssye girdim. Mülakata girdim ama olmadı.
Özel sektörden iş bakıyorum şu an.
Bir kaç yere başvuru bıraktım.
Özellikle olmasını istediğim yer yarın başvuracağım yer. Ona heveslendiğimi görünce muhtemelen sinirleri bozuldu.
Yok benim iştahım yemek yemeyeceğim dedi. Ben de emek verip hazırladım sinirlenip üzüleceğimi biliyor ya oradan vurmaya çalışıyor.
İyi yeme, çocuğa sen bak ben yerim kendim dedim. Onda neyse bana da az bir şey koy madem dedi.
Sanki çocuğu ben sokağa atıyormuşum gibi hissediyor.
Öyle değil oysa ki. Çalışsam evin işine yardımcı biri gelir. İki haftada biri gelip temizlese bile ev toparlanır. Şimdi bebek ayağımda tezgaha bulaşığı nasıl bıraktığımı bilmiyorum çalışırsan iyice dağılacak ev vs...
Asla anlamıyoruz birbirimizi.
Diliyle destek olmaya çalışıyor ama gönülden istemediğini o kadar hissediyorum ki.
Çalışırsan bebeğimizin büyüdüğünü göremeyeceksin diyor.
Yorulup akşam kızımızla ilgilenemeyeceksin vs...
Çalışırsan beni beğenmezsin de diyor.
Saçmalık. Bugüne kadar zaten hep çalıştım adam 13 yılı geçti beraberiz. Bir tanesi onun iş yeri başvurduğum zaten kıdem olarak o daha üstte. Çok istediğim işte ise maaş olarak aynı olur sadece prestiji bir tık daha yüksek olur. Ama kendi kendine adam neleri dert ediyor.
Bu mutsuzlukla yapamam çocuğuma iyi gelmem diyorum. Anlamıyor beni.
İşte öyle bir dert postu idi.
Dua postu olsun.
İnşallah güzel haberler gelir en kısa zamanda.

Genişletmek için tıkla...

Calisin. Kimseye kulak asmayin. Kadin olsun, erkek olsun herkesin bir isi olmali. Sadece maddiyat icin degil manevi olarakta calismali insan. Calismanin insan hayatina kattiklarini uzun uzun anlatmaya gerek yok zira biliyorsunuz. Ureten, hayata katilan, mutlu bir anne surekli cocugunun yaninda fakat amacsiz ve mutsuz bir anneden daha iyidir ve de daha iyi bir rol modeldir.
Dogru ve mantikli oldugunu dusundugunuz hicbir konuda kimsenin gonlu olsun diye geri adim atmayin. Ise basladiniz diye cocugunuz ve evinizle ilgili eksik kalacağını düşündüğünüz tum sorumluluklarin esinizle ortak sorumluluklar oldugunu da unutmayin. Dilerim gonlunuzce bir is bulursunuz en kisa zamanda.

Okurken daraldım yeminle. Çocuğa bak, aynız amanda CV hazırla, çocuk mızmızlansın işi bırak tekrar çocuğa gel o sakinleşsin işe tekrard evam et, işler arasında gel git o sırada da destek olması gerekirken köstek olan bir yetişkinin suratını çek ... Eşinizi makul olmaya davet ediyorum ama geleceğini sanmıyorum anca oflar puflar kafa ütüler başka da bir işe yaramaz (erkeklerin çoğu gibi)

Benim bebeğim 9 aylık. Imkan olsa yarın çalışmaya başlarım zira vebek çok yorucu,yıpratıcı. Hedefinden vazgeçme çalış

Aynı maaşla iş bulabilirim sen işten çık çocuğunun büyüdüğünü gör ben çalışayım evde duramam diyin.

Sonuçta kendisi de göremeyecek çocuğun büyüdüğünü bu mantıkla.

Babalar bakımda ve düşünmede anneler kadar rol oynamadıkları, konuya uzaktan baktıkları için (kocişkom benden çok bakıyor, bir emzirmesi noksan diyecekler yazmasın lütfen:)) daha kıyımsız oluyorlar çocuklarına karşı. Kadının özel hayatı geride kalabilir hiç sorun değil, ev ve çocuk birinci sıraya otursun ama erkekler için değişen pek bir şey olmasın istiyorlar. Mağara dönemi yaşantı devam etsin hiç vicdan yapmayın. Bebeğiniz ve aileniz için en iyisini siz bilirsiniz. Hayırlısı neyse o olsun…

eşiniz inanılmaz manipülatif geldi bana, sırf kendi bilmem kırk yıl önce bakıcıyla büyümekten hoşlanmamış diye keyif almadığınız bir hayatta kalmanız konusunda ısrarcı olmasından belli.

sizi aşağı çekmesine müsaade etmeyin, siz eğer mutlu olursanız bebeğiniz de öyle olur. neyden mutlu olacaksanız onu yapın.

MissCherryBlossom .!.:

Okurken daraldım yeminle. Çocuğa bak, aynız amanda CV hazırla, çocuk mızmızlansın işi bırak tekrar çocuğa gel o sakinleşsin işe tekrard evam et, işler arasında gel git o sırada da destek olması gerekirken köstek olan bir yetişkinin suratını çek ... Eşinizi makul olmaya davet ediyorum ama geleceğini sanmıyorum anca oflar puflar kafa ütüler başka da bir işe yaramaz (erkeklerin çoğu gibi)

Genişletmek için tıkla...

Ya bu adam böyle değildi. Bebekle beraber bunalıma girdi. Çok seviyor ama bir yerden sonra bunalıp bırakıyor.
Ciddi anlamda pek çok insana göre yardımcı ama yetmiyor.
Anlamadığı şu ki gece çocuk 1,5-2 saate kalkıp emiyor. Her türlü yorucu bir iş.

girlinred .!.:

Babalar bakımda ve düşünmede anneler kadar rol oynamadıkları, konuya uzaktan baktıkları için (kocişkom benden çok bakıyor, bir emzirmesi noksan diyecekler yazmasın lütfen:)) daha kıyımsız oluyorlar çocuklarına karşı. Kadının özel hayatı geride kalabilir hiç sorun değil, ev ve çocuk birinci sıraya otursun ama erkekler için değişen pek bir şey olmasın istiyorlar. Mağara dönemi yaşantı devam etsin hiç vicdan yapmayın. Bebeğiniz ve aileniz için en iyisini siz bilirsiniz. Hayırlısı neyse o olsun…

Genişletmek için tıkla...

Diyor ki emzirebilsem bende daha çok dururdu ama seni istiyor

zeynones2 .!.:

Diyor ki emzirebilsem bende daha çok dururdu ama seni istiyor

Genişletmek için tıkla...

Hiç şaşırmadım. Bir bez değiştirse bütün gün ben baktım, artık sıra sende diyor bunlar

begumdemir2020 .!.:

Calisin. Kimseye kulak asmayin. Kadin olsun, erkek olsun herkesin bir isi olmali. Sadece maddiyat icin degil manevi olarakta calismali insan. Calismanin insan hayatina kattiklarini uzun uzun anlatmaya gerek yok zira biliyorsunuz. Ureten, hayata katilan, mutlu bir anne surekli cocugunun yaninda fakat amacsiz ve mutsuz bir anneden daha iyidir ve de daha iyi bir rol modeldir.
Dogru ve mantikli oldugunu dusundugunuz hicbir konuda kimsenin gonlu olsun diye geri adim atmayin. Ise basladiniz diye cocugunuz ve evinizle ilgili eksik kalacağını düşündüğünüz tum sorumluluklarin esinizle ortak sorumluluklar oldugunu da unutmayin. Dilerim gonlunuzce bir is bulursunuz en kisa zamanda.

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim.
Aynen öyle daha mutlu olacağım maddi olarak da eve yardımcı bir abla gelse şu nefret ettiğim işlere de bakan biri olur.

girlinred .!.:

Hiç şaşırmadım. Bir bez değiştirse bütün gün ben baktım diyor bunlar

Genişletmek için tıkla...

Yiğidi öldür hakkını yeme o konuda genelde yardımcı olur. Bana yetmiyor ama. Çünkü ben mutsuzum sosyal olarak hiç bu kadar kısıtlı olmadım. Yürüyüşe bile çıkamıyorum. Ancak haftada bir kez yarım saat çıkabiliyorum arabayla bir tur atıp nefesleniyorum.

banabirmasalanlatbaba .!.:

eşiniz inanılmaz manipülatif geldi bana, sırf kendi bilmem kırk yıl önce bakıcıyla büyümekten hoşlanmamış diye keyif almadığınız bir hayatta kalmanız konusunda ısrarcı olmasından belli.

sizi aşağı çekmesine müsaade etmeyin, siz eğer mutlu olursanız bebeğiniz de öyle olur. neyden mutlu olacaksanız onu yapın.

Genişletmek için tıkla...

Evet ya çalışma konusunda gerçekten içten içe etkiliyor. Vicdan yaptırıyor sürekli.

Bence çok aklı başında rasyonel birisiniz. Ne düşünüyorsanız öyle devam edin. Iki anne de ne güzel çok yakınmış. Bulunmaz nimet. O bakıcıyla büyümüş ama çocuğunuz nineleriyle olacak. Ayrıca annesi büyütmüş her çocuk eşittir mutlu çocuk diye bir denklem yok. Iki yaş beklemek için bence de fazla. Çok istiyorsa kendi ücretsiz izin alıp ek gıda sonrasinda baksın yani. Çocuğun tek ebeveyni kadin değil. Alın karşınıza konuşun düzgünce, sizin sevginize ve özverinize karşılık şımarıklık ettiğini söyleyin. Sevginizi böyle ufak şeylere bağlı görmesinin üzdüğünü anlatın.
Yani evlilik ben böyle istiyorum böyle olacak demek değil. Kimsenin her dilediği olmuyor hayatta.

Alys .!.:

Kendi isi izin veriyorsa o biraz ara versin isine madem,

siz eylulde ise baslarsaniz o da 6 ay ara verse, cocuk 1.5 yasinda olacak,
6 ay da anneler idare etseler, kres yasina ulasmis olacak.

Genişletmek için tıkla...

Ahaha bunu ona desem nasıl mutlu olur.
İş hayatını hiç sevmiyor. Ama özel sektör. Devlet olsa eminim izin alayım diye söylerdi

Kendisi sektörümüzü sevmediği için benimde ruhen yorulup iyi hissetmeyeceğimi zannediyor.

zeynones2 .!.:

Çalışırsan beni beğenmezsin de diyor.

Genişletmek için tıkla...

asıl mesele bu... kendi ayakları üstünde duran güçlü biri olmanız onu korkutuyor
bazı erkekler diş geçirebildiğini sever sizinki de onlardan biri

ben sizi destekliyorum mantıklı karar vermişsiniz

zeynones2 .!.:

Yiğidi öldür hakkını yeme o konuda genelde yardımcı olur. Bana yetmiyor ama. Çünkü ben mutsuzum sosyal olarak hiç bu kadar kısıtlı olmadım. Yürüyüşe bile çıkamıyorum. Ancak haftada bir kez yarım saat çıkabiliyorum arabayla bir tur atıp nefesleniyorum.

Genişletmek için tıkla...

Ya onu zaten instada görüp kopmuştum da sırası gelmişken yazayım espri olsun dedim iki çocuklu çalışan kadın olarak çok iyi anlıyorum