96 yılında babamı ani kalp kriziyle kaybettim 15 yasindaydim o günden bu güne degisim gösteren korkularım oldu hep..gögsüm agrısa sol kolum tutulsa oturup kalp krizi gecirmeyi bekledim..yıllarca ölüm korkusu yasadım..kuş uçtu çicek actı diye kendimi cok rahatlatmaya calistim evet yillarca da ilac kullanmadim..kurs lara katildim vs. Inanın ayda 2..3 defa ambulans la acillik oluyodum.. esimle sorun yasadım hep ne yazık ki yasamayan bilemez..konu komsudan utanır oldum . 2016 yılında 3. Dogumumu yqptım bu seferde kaybetme korkusu..yada bana bisey olursa cocuklarıma ne olur korkusu basladı.dısarı yalnız cıkamaz oldum cıksam gidecegim yere kadar tlf la biriyle konustum hep.hayat cekilmez bir hal aldı ve cocuklqrıma gorevlerimi yerine getiremez oldum. İlaca bende karsi oldum yillarca cunku ne yazik ki kullandigin surece iyisin tedavi ettigini dusunmuyorum..ama gittim emzirme doneminde olmama ragmen bu riski goze aldim paxera verdi bana onu bile kullanmaya baslamaktan korktum 1 ay sonra baslayabildim cunku ilac alerjim vardı ve madde bilinmiyordu. Basladim ve iyiki basladım cok pisman oldum bunca yil bekledigim icin..1 yil kullandim azaltarak biraktim yaklasik 6 aydir kullanmiyorum ama sikayetlerim ufak ufak yine beni yokluyo sanırım tekrar baslıycam.. Allah güc kuvvet versin tüm cekenlere gercekten cok zor..ve arkadasım bu panige kapilinca la havle
tesbihini defalarca oku...