Çalışıyorum zaten öğretmenlik yapıyorum ama 15 tatildeyiz evdeyim bu yüzden. bu hastalık en yoğun ve mutlu olduğum günlerde geldi.. Allahın takdiri diyorum hep.. kuran okumak çok iyi geliyor bende okurum sık sık.. Tavsiyelerin için çok teşekkür ederim uygulamaya çalışıcam elimden geldiği kadar.. Normalde hayat dolu neşeli bir insanımdır.. Benimle konuşan biri hayatta demez bu psikolojik hastalık yaşıyor diye.. Ama çok zor günler geçirdim ilk zamanlar daha da kötü oluyordum Allah sanada acil şifalar versin canım.. Bu hastalığı kimselere vermesin..
Kader arkadaşlarım benim.en son yaklaşık 3 ay önce bu duruma dayanamayıp psikiyatriste gittim.ilaç kullandım 2 ay.sonra randevu alamayınca ilacıda bıraktım.bıraktıktan sonra 1 hafta sarhoş gibiydim,sürekli başım dönüyordu.anksiyete bozukluğu teşhisi koymuştu doktor ama bence bununla sınırlı değil,sosyal fobide var.çalışma korkusuyla işe de giremiyorum.iyi bir doktor bulmam lazım.
Aynen canım.kuaföre gidemiyorum bende.hele birde 4 aylık evliyim.oturduğumuz yer şehir dışında nerdeyse.bütün gün evdeyim.kuaföre hiç gitmedim burda.kaşlarımı o yüzden kendim almak zorunda kaldım ve mahvettim.
Sabah erken kalkınca bende kötü oluyorum.okul zamanımı düşünüyorum,nasıl kalkıp gidiyormuşum okula diyorum.soğuk havalarda özellikle.birde regl döneminde.ne olacak halim bilmiyorum.herkeste üzerime geliyor çalış diye.en son 2 gün önce annem iş bulmuş,aradı.böyle iş konusu açılınca bi fena oluyorum,ve her kim olursa olsun bi daha görüşmek,konuşmak istemiyorum.
bende çalışmıyorum ama mesleğim öğretmenlik canım.
ben de gerilim,korku filmlerinden uzak duruyorum.
zaten izleyince hemen içim sıkılıyor, nefesim daralıyor.
gazete okumuyorum uzun süredir, haberleri dinlemiyorum.
bende neşeli güleryüzlüyümdür.
panik atağı yendim ama şimdi agorafobi çıktı. bi de manik depresif bi ruh hali. bi de ister istemez sıkıntılı olaylar geçiyor başımızdan onlar bizi daha çok etkiliyor.
bi de sürekli ilgi bekliyorum.
Offf Offff al bendende o kadar evlimisin? Benim eşim bıktı artık ilgi göstermeye hep sevsin beni hep öpsün tatlı sözler söylesin ama adamcağız zaten çok yoğun çalışıyor.. Sonra da kızıyorum surat asıyorum neden böyleyiz biz yaa
Telefondan bağlandığım için pek takip edemiyorum geçmiş sayfaları.sizler gittiniz mi doktora hiç?
Malesef ben bu konuda eşimden hiç destek görmüyorumpsikolojik meseleler ilgisini çekmediği gibi,bende olsam ilgilenmiyor.psikiyatriste gittiğim gün hiç sormadı bile ne yaptın,ne dedi,ne ilaç verdi,ne ise yarar
kızlar şöyle söyliyim bu ruhsal sorunlar bence hassas, içe dönük, duygusal insanlarda daha fazla çıkıyor.
zamanında üzülüp içimize attığımız şeyler birikip patlıyor böyle işte.
ben artık elimden geldiğince sıkıntılarımı dışa vurmaya çalışıyorum. susmuyorum.
genede bi günüm bi günümü tutmuyor.
Evet kesinlikle katılıyorum ama hala daha yapamıyorum bunu eşime kızıyorum bağramıyorum içimdekileri söylesem karşımdakine çok ağır şeyler söylemekten korkuyorum bu sefer dışarı atamayınca içim daralmaya başlıyor.. Yok çok uğraştım ama değiştiremiyorum kendimi aynı şeyi gittiğim bir psikiyatride söylemişti içinde tutmucaksın demişti olmuyor ama işte bir yapabilsem şunu belki çok şeyi değiştiricem hastalığımla ilgili..
Yok canım sormadı hiç.öyle içime oturdu,öyle üzüldüm ki,yine de ağzımı açıp tek kelime etmedim.belki 1 ay geçti aradan,konuyu açtım,ne dese beğenirsiniz? Içimden gelmiyor sormak! Ciddi bişeymış gibi gelmiyor ona.hatta ben kitaplardan okuyup ezberleyip gidip söylüyormuşum,onlarda tabii ilaç verirmiş hasta diye.dertlendim yine bak.
dene canım bencede.
yoksa içinde patlıyorr.
ben söylüyorum valla. pat pat sayıyomm artık.
içimde kalcağına dışımda kalsın diyorum.
beni biri üzerse de yaparım artık. çok sinirlenince de beynim uyuşuyo resmen.
kendimi kaybetçek gibi oluyorum.
şu aralar sözlümün babası canımı sıktı. onu bikaç gün çok takıntı yaptımm. boşverdim onu da şimdi. Allaha haval ettim rahatladım.
MERHABA HERKESE,
Bende de anksiyete var malesef.
bende yeni nişanladındım 11 gün oldu. ama nişanımdan 1 gün sonra en mutlu olmam gereken günlerde çok büyük sıkıntı başladı. çarpıntım oluyor tansiyonum yükseliyor devamlı ağlamak geliyor içimden. kötü bişi olacak herşey mahvolacak gibi geliyor. daha bi sürü şey,
ilaç kullanmayı bırakalı 6 ay kadr olmuştu. stres ve telaş birikti ve hemen arkasından patladı.
çalışıyorum iş yerinde ot gibiyim ne olucaz biz böyle Allah yardımcımız olsun..
bide bişi sorucam sizde fiziksel tepki olarak ne beliriyor ataklarda ya da atak geçirmediğiniz zamanlarda kendinizi nasıl hissediyorsunuz.?
ben de dün nişan yerini ayarladım. ama ben de mutlu değilim şuan. bu sabah kötü uyandım.
dedim ya bi günüm bi günüme uymuyor ama tabiki bunlar sebepsiz de değil...
bende sürekli ağlamaklıyım. gene de güçlü durmaya çalışıyorum.
ben atak çok şükür uzun süredir geç,irmiyorum ama geçirdiğimde aldığım nefes bana yetmiyor, ellerim titriyor, kalbim hızlı çarpıyor çok, ağlıyorum ve ordan uzaklaşmak istiyorum. atak geçirmediğim normal zamanlarda ise manik depresif işte. takıntılı bir ruh hali. eğer bana birşey söylendiyse ve ben bunu üzüldüysem onu takıntı yapıp atamıyorum. herşeyin en kötüsü aklıma geliyor. işte bir sürü lkapora yatırdık nişan için ya bozulursa ne olcak? yada ben ya mutlu olmassam gibi şeyler var. bazen herşeyden uzaklaşma isteğide oluyor ama nereye gitsem de kendimi mutlu hissetmicekmişim gibi geliyor.