- 11 Eylül 2020
- 2.174
- 551
Merhaba size özelden yazmak istedim ama yazamadım, bende hastalık hastasıyım ve yazınızı gördüm
Şuan nasılsınız
Merhaba size özelden yazmak istedim ama yazamadım, bende hastalık hastasıyım ve yazınızı gördümMerhaba, şimdi düşündüm de tam 10 yıl olmuş psikolojik rahatsızlıklar hayatıma gireli... İlk olarak panik atak gelmişti, 3 sene sonra tekrar tetikleyip anksiyeteye çevirmişti.. Sonrasında hastalık hastalığı peşimi hiç bırakmadı.. 2014-2017-2020 (İlginç bir şekilde 3 senede bir tetikleniyordu) Evlendikten sonra nedense sıklaştı. Eşim bu tarz şeyler yaşamadığı için ilk zamanlar anlam veremedi ama şimdi destek çıkıyor sağ olsun. Ama biri bitiyor biri başlıyor bu sıra çok kötü bir sarmal içindeyim. Doğumdan sonra tetikleyecek birkaç olay kayıp vs oldu ondan sanıyorum. O kadar uzun ki sağlık anksiyetesi geçmişim hangisini anlatayım bilmem.. Ama ilk benim de mide ağrısı şeklinde başlamıştı. Midemden başlayıp bütün iç organlarıma sonrasında da ciğerlerime kadar yayılmıştı o ağrı. Benim için ciddi travmatik 3 aydı. Bütün yazım bitmişti. Bir de bende doktor fobisi var, kuzenim sağolsun zorla ikna etti götürdü ve tüm tetkiklere bakıldıktan sonra hiçbir şey olmadığı ortaya çıktı ve ibs deyip gönderdi. 3 ay boyunca yaşadığımı bir ben bilirim. İmkan veremiyordum hiçbir şey olmamasına. Doktordan onayı aldıktan 1-2 gün sonra ne ağrı kaldı ne huzursuzluk. Sonrası ciddi boşluk ve depresyon tabii.
Neyse çok uzun süreçlerdi benzerlerini çok kez yaşadım daha kontrollü oluyordum ama bu sefer yaşadığım süreçte doktor da beni tam anlamıyla ikna etmiyor. İlk göğsümde erik büyüklüğünde kitle fark ettim. Emzirdiğim için süt bezesi olduğunu söyledi etrafımdakiler ama asla ikna olmuyordum. Bebeğimin doktoru da aynısını söyleyince masajla duşla vs 1 haftaya geçti. Sonra boğazımda takılma hissi başladı. Ara ara sanki sağ boğazımda kılçık varmış gibi bir his... Bazen boğaz bölgemde kasılma hafif ağrı gibi. 3 hafta falan geçti böyle, yavaş yavaş kaybolur gibi oldu sonra KBB'ye gittim. Faranjit var hafif başka da hiçbir şey yok endişelenme dedi gönderdi. Grip atlatmıştım ondan kalma herhalde dedim ikna oldum ve birkaç güne belirtiler bitti. Birkaç hafta sonra bu sefer de mide bulantısı başladı. İlk üşütme vs dedim geçmeyince başladı negatif düşünceler, kendime en kötü hastalık tanısı koymalar... Kusma olmuyordu çok şükür ama iştahsızlık vardı, zorla yemek yiyordum adeta. Hatta habire tartıdaydım, kilo vermeye başladığımı gördüğüm an tartı korkulu rüyam oldu. Bağırsaklar zaten hemen etkileniyor, dışkı rengi dışkılama sayısı, kıvamı vs elim ayağım titriyordu tuvalete girince. Domates ve biberler iyi öğütülmediği için dışkıda gözüküyordu bir gün mide kanaması geçiriyorum diye eşimi uyandırdım... Geceleri karnım gurul gurul ötüyor, iç burulmaları... Yine 3 hafta kadar sonra geçmeye başladı. Psikoterapiye de başladım. Sonraki hafta, cesaretimi toplayıp dahiliyeye gittim, tetkik yapmaya gerek bile duymadı el muayenesiyle baktı, dedim asla ikna olmam her şeyi kontrol edin. Bütün tetkiklere bakıldı tertemiz dedi ama %100 ikna olamıyordum.
Bu arada bulantı geçerken sanki göğsümde hırıltı hissi başladı. Resmen sarmaldayım, biri bitmeden öbürü başlıyor. Psikoterapi iyi geliyor aslında yavaş yavaş daha iyi hissediyorum gibi. Ama bu sefer göğüs hırıltısına taktım kafayı. Habire dinliyorum hırıltı var mı hoh yapıyorum saçma sapan hareketler. Sonra göğsümde kalbimde batma oldu birkaç gün ama onu takmadım pek, panik ataktan oluyor dedim zar zor ikna ettim kendimi, geçti. Doktora gittim yine göğsümü bir daha dinler misiniz iyice diye, dinledi. Dinlediğim en iyi ciğerlerden dedi. Bir müddet daha devam etti tam geçerken hadii yine bu sefer de bulantı gibi değil de şişkinlik, hazımsızlık, sürekli gaz çıkarma, geğirme vs başladı. İkisiyle aynı anda mücadele ediyordum beynimin içi uğul uğul tabi bu arada. En son geçen hafta hırıltımın sebebini keşfettim, kendimi nasıl dinlediğim saçmalığına bakın. Küçük dilimden ara ara aşağı uzayan tükürük hırıltı yapıyormuş ben onu ciğerlerimden geliyor diye kuruyorum kafamda. O da geçti, ama bu şişkinlik, huzursuzluk gaz vs geçmiyor. Yoga meditasyon, dua, her hafta terapi... Tüm tuşlara aynı anda basıyorum :d Bir ara birkaç gün boyunca geçti gibi ama yine başladı tam anlamıyla geçmiyor. Kendimi gerçekten anın içinde hissettiğimde bir şey hissetmiyorum, her şey keyifli mis. Ama kendime sarmaya başladığım an kopuyorum. O negatif düşünceler içinden çıkılamaz bir hal alıyor. Buraya yazarken rahatmışım gibi gözükmesin yaşayan bilir gerçekten bu anksiyete belası çok berbat bir şey. Daha unuttuğum o kadar çok şey var ki.. Karıncalanma, kafa sersemliği ohoo... Vücudumu steteskoptan daha derin dinliyorum resmen. O kadar yoruldum ki bu hastalık hastalığı takıntımdan... Bir de olumsuz düşünüp gerçekleştirmekten korkuyorum, kendini gerçekleştiren kehanet deniyor ya. Ama psikoloğum o öyle kolay bir şey değil endişelenme dedi.. Geçecek inşallah ama nasıl... Benimle aynı durumdan muzdarip olanlar varsa dertleşmek iyi gelir diye konu açmak istedim ben de.
Benn….Şu an deliriyor muyum ye düşünüyorum.Kendime yabancıyım.Acaba yaşıyor muyum,hayatta mıyım, kaygısı var…Ara ara hafiflese de devam.Terapi alıyorum.İlaç almak istemiyorum.Üç seneden fazla kullandım,doktor komtrolünde bıraktım.İsare ettirmekten başka jiç nir ile yaramamış.Merhaba, şimdi düşündüm de tam 10 yıl olmuş psikolojik rahatsızlıklar hayatıma gireli... İlk olarak panik atak gelmişti, 3 sene sonra tekrar tetikleyip anksiyeteye çevirmişti.. Sonrasında hastalık hastalığı peşimi hiç bırakmadı.. 2014-2017-2020 (İlginç bir şekilde 3 senede bir tetikleniyordu) Evlendikten sonra nedense sıklaştı. Eşim bu tarz şeyler yaşamadığı için ilk zamanlar anlam veremedi ama şimdi destek çıkıyor sağ olsun. Ama biri bitiyor biri başlıyor bu sıra çok kötü bir sarmal içindeyim. Doğumdan sonra tetikleyecek birkaç olay kayıp vs oldu ondan sanıyorum. O kadar uzun ki sağlık anksiyetesi geçmişim hangisini anlatayım bilmem.. Ama ilk benim de mide ağrısı şeklinde başlamıştı. Midemden başlayıp bütün iç organlarıma sonrasında da ciğerlerime kadar yayılmıştı o ağrı. Benim için ciddi travmatik 3 aydı. Bütün yazım bitmişti. Bir de bende doktor fobisi var, kuzenim sağolsun zorla ikna etti götürdü ve tüm tetkiklere bakıldıktan sonra hiçbir şey olmadığı ortaya çıktı ve ibs deyip gönderdi. 3 ay boyunca yaşadığımı bir ben bilirim. İmkan veremiyordum hiçbir şey olmamasına. Doktordan onayı aldıktan 1-2 gün sonra ne ağrı kaldı ne huzursuzluk. Sonrası ciddi boşluk ve depresyon tabii.
Neyse çok uzun süreçlerdi benzerlerini çok kez yaşadım daha kontrollü oluyordum ama bu sefer yaşadığım süreçte doktor da beni tam anlamıyla ikna etmiyor. İlk göğsümde erik büyüklüğünde kitle fark ettim. Emzirdiğim için süt bezesi olduğunu söyledi etrafımdakiler ama asla ikna olmuyordum. Bebeğimin doktoru da aynısını söyleyince masajla duşla vs 1 haftaya geçti. Sonra boğazımda takılma hissi başladı. Ara ara sanki sağ boğazımda kılçık varmış gibi bir his... Bazen boğaz bölgemde kasılma hafif ağrı gibi. 3 hafta falan geçti böyle, yavaş yavaş kaybolur gibi oldu sonra KBB'ye gittim. Faranjit var hafif başka da hiçbir şey yok endişelenme dedi gönderdi. Grip atlatmıştım ondan kalma herhalde dedim ikna oldum ve birkaç güne belirtiler bitti. Birkaç hafta sonra bu sefer de mide bulantısı başladı. İlk üşütme vs dedim geçmeyince başladı negatif düşünceler, kendime en kötü hastalık tanısı koymalar... Kusma olmuyordu çok şükür ama iştahsızlık vardı, zorla yemek yiyordum adeta. Hatta habire tartıdaydım, kilo vermeye başladığımı gördüğüm an tartı korkulu rüyam oldu. Bağırsaklar zaten hemen etkileniyor, dışkı rengi dışkılama sayısı, kıvamı vs elim ayağım titriyordu tuvalete girince. Domates ve biberler iyi öğütülmediği için dışkıda gözüküyordu bir gün mide kanaması geçiriyorum diye eşimi uyandırdım... Geceleri karnım gurul gurul ötüyor, iç burulmaları... Yine 3 hafta kadar sonra geçmeye başladı. Psikoterapiye de başladım. Sonraki hafta, cesaretimi toplayıp dahiliyeye gittim, tetkik yapmaya gerek bile duymadı el muayenesiyle baktı, dedim asla ikna olmam her şeyi kontrol edin. Bütün tetkiklere bakıldı tertemiz dedi ama %100 ikna olamıyordum.
Bu arada bulantı geçerken sanki göğsümde hırıltı hissi başladı. Resmen sarmaldayım, biri bitmeden öbürü başlıyor. Psikoterapi iyi geliyor aslında yavaş yavaş daha iyi hissediyorum gibi. Ama bu sefer göğüs hırıltısına taktım kafayı. Habire dinliyorum hırıltı var mı hoh yapıyorum saçma sapan hareketler. Sonra göğsümde kalbimde batma oldu birkaç gün ama onu takmadım pek, panik ataktan oluyor dedim zar zor ikna ettim kendimi, geçti. Doktora gittim yine göğsümü bir daha dinler misiniz iyice diye, dinledi. Dinlediğim en iyi ciğerlerden dedi. Bir müddet daha devam etti tam geçerken hadii yine bu sefer de bulantı gibi değil de şişkinlik, hazımsızlık, sürekli gaz çıkarma, geğirme vs başladı. İkisiyle aynı anda mücadele ediyordum beynimin içi uğul uğul tabi bu arada. En son geçen hafta hırıltımın sebebini keşfettim, kendimi nasıl dinlediğim saçmalığına bakın. Küçük dilimden ara ara aşağı uzayan tükürük hırıltı yapıyormuş ben onu ciğerlerimden geliyor diye kuruyorum kafamda. O da geçti, ama bu şişkinlik, huzursuzluk gaz vs geçmiyor. Yoga meditasyon, dua, her hafta terapi... Tüm tuşlara aynı anda basıyorum :d Bir ara birkaç gün boyunca geçti gibi ama yine başladı tam anlamıyla geçmiyor. Kendimi gerçekten anın içinde hissettiğimde bir şey hissetmiyorum, her şey keyifli mis. Ama kendime sarmaya başladığım an kopuyorum. O negatif düşünceler içinden çıkılamaz bir hal alıyor. Buraya yazarken rahatmışım gibi gözükmesin yaşayan bilir gerçekten bu anksiyete belası çok berbat bir şey. Daha unuttuğum o kadar çok şey var ki.. Karıncalanma, kafa sersemliği ohoo... Vücudumu steteskoptan daha derin dinliyorum resmen. O kadar yoruldum ki bu hastalık hastalığı takıntımdan... Bir de olumsuz düşünüp gerçekleştirmekten korkuyorum, kendini gerçekleştiren kehanet deniyor ya. Ama psikoloğum o öyle kolay bir şey değil endişelenme dedi.. Geçecek inşallah ama nasıl... Benimle aynı durumdan muzdarip olanlar varsa dertleşmek iyi gelir diye konu açmak istedim ben de.
Merhaba bende anksiyete hastasıyım ben de kafamı bağırsaklarıma taktım iştahım hiç yok zorla yemek yiyorum midem bulanıyor direk tuvalete gidiyorum ve gaita da domates kabuğu yeşil biber susam falan görüyorum lütfen yaşayanlar yazsın bu dönemde normal mi ? Doktor 3 tane ilaca başladı bende depresyona da girdiğimi hissediyorum canım hiç bişey yapmak istemiyorHanımefendi ben de buraya yeni üye oldum ocak ayından beri yaşadıklarınızın birebir aynısını yaşadım, bir tane bile farklı bir şey yok(( şimdi de bagırsaklarıma kafayı takmıs durumdayım geceleri gurul gurul ediyor , midemde bir sey olmamasına ragmen korkudan endoskopi bile yaptırdım simdi de kolonoskopi mi yaptırsam diye evde düsünüp duruyorum (
Ben de sürekli gaita kontrolü yapıyorum. Öyle şeyler görüyorum, normal herhalde. Psikoloğum kontrol etmemem gerektiğini söylüyor. Normal psikolojide insanlar sanırım öyle bakıp geçiyorlar, biz anksiyete hastaları bu kadar inceliyoruz çıkanları. Bağırsak ve psikolojik durum çok birbiriyle alakalıymış. Psikoloji bozulunca bağırsak alışkanlıkları ve mide durumu da bozuluyor.Merhaba bende anksiyete hastasıyım ben de kafamı bağırsaklarıma taktım iştahım hiç yok zorla yemek yiyorum midem bulanıyor direk tuvalete gidiyorum ve gaita da domates kabuğu yeşil biber susam falan görüyorum lütfen yaşayanlar yazsın bu dönemde normal mi ? Doktor 3 tane ilaca başladı bende depresyona da girdiğimi hissediyorum canım hiç bişey yapmak istemiyor
Merhaba bende anksiyete hastasıyım ben de kafamı bağırsaklarıma taktım iştahım hiç yok zorla yemek yiyorum midem bulanıyor direk tuvalete gidiyorum ve gaita da domates kabuğu yeşil biber susam falan görüyorum lütfen yaşayanlar yazsın bu dönemde normal mi ? Doktor 3 tane ilaca başladı bende depresyona da girdiğimi hissediyorum canım hiç bişey yapmak istemiyor
Merhaba size özelden yazmak istedim ama yazamadım, bende hastalık hastasıyım ve yazınızı gördüm
Şuan nasılsınız
Ne eksik ne fazla . Birebir aynı. Hatta nadiren takıntım olmasa hayatımda bı eksik var gibi hissedip daha alakasız şeylere takıyorum.. beynimi boş bırakmamaya caliyorum. Etrafımda hep ses olsun istiyorum galiba o yüzden benim bulunduğum her yerde bir ses olmak zorunda. Film izlemek en iyi gelen banaMerhaba, şimdi düşündüm de tam 10 yıl olmuş psikolojik rahatsızlıklar hayatıma gireli... İlk olarak panik atak gelmişti, 3 sene sonra tekrar tetikleyip anksiyeteye çevirmişti.. Sonrasında hastalık hastalığı peşimi hiç bırakmadı.. 2014-2017-2020 (İlginç bir şekilde 3 senede bir tetikleniyordu) Evlendikten sonra nedense sıklaştı. Eşim bu tarz şeyler yaşamadığı için ilk zamanlar anlam veremedi ama şimdi destek çıkıyor sağ olsun. Ama biri bitiyor biri başlıyor bu sıra çok kötü bir sarmal içindeyim. Doğumdan sonra tetikleyecek birkaç olay kayıp vs oldu ondan sanıyorum. O kadar uzun ki sağlık anksiyetesi geçmişim hangisini anlatayım bilmem.. Ama ilk benim de mide ağrısı şeklinde başlamıştı. Midemden başlayıp bütün iç organlarıma sonrasında da ciğerlerime kadar yayılmıştı o ağrı. Benim için ciddi travmatik 3 aydı. Bütün yazım bitmişti. Bir de bende doktor fobisi var, kuzenim sağolsun zorla ikna etti götürdü ve tüm tetkiklere bakıldıktan sonra hiçbir şey olmadığı ortaya çıktı ve ibs deyip gönderdi. 3 ay boyunca yaşadığımı bir ben bilirim. İmkan veremiyordum hiçbir şey olmamasına. Doktordan onayı aldıktan 1-2 gün sonra ne ağrı kaldı ne huzursuzluk. Sonrası ciddi boşluk ve depresyon tabii.
Neyse çok uzun süreçlerdi benzerlerini çok kez yaşadım daha kontrollü oluyordum ama bu sefer yaşadığım süreçte doktor da beni tam anlamıyla ikna etmiyor. İlk göğsümde erik büyüklüğünde kitle fark ettim. Emzirdiğim için süt bezesi olduğunu söyledi etrafımdakiler ama asla ikna olmuyordum. Bebeğimin doktoru da aynısını söyleyince masajla duşla vs 1 haftaya geçti. Sonra boğazımda takılma hissi başladı. Ara ara sanki sağ boğazımda kılçık varmış gibi bir his... Bazen boğaz bölgemde kasılma hafif ağrı gibi. 3 hafta falan geçti böyle, yavaş yavaş kaybolur gibi oldu sonra KBB'ye gittim. Faranjit var hafif başka da hiçbir şey yok endişelenme dedi gönderdi. Grip atlatmıştım ondan kalma herhalde dedim ikna oldum ve birkaç güne belirtiler bitti. Birkaç hafta sonra bu sefer de mide bulantısı başladı. İlk üşütme vs dedim geçmeyince başladı negatif düşünceler, kendime en kötü hastalık tanısı koymalar... Kusma olmuyordu çok şükür ama iştahsızlık vardı, zorla yemek yiyordum adeta. Hatta habire tartıdaydım, kilo vermeye başladığımı gördüğüm an tartı korkulu rüyam oldu. Bağırsaklar zaten hemen etkileniyor, dışkı rengi dışkılama sayısı, kıvamı vs elim ayağım titriyordu tuvalete girince. Domates ve biberler iyi öğütülmediği için dışkıda gözüküyordu bir gün mide kanaması geçiriyorum diye eşimi uyandırdım... Geceleri karnım gurul gurul ötüyor, iç burulmaları... Yine 3 hafta kadar sonra geçmeye başladı. Psikoterapiye de başladım. Sonraki hafta, cesaretimi toplayıp dahiliyeye gittim, tetkik yapmaya gerek bile duymadı el muayenesiyle baktı, dedim asla ikna olmam her şeyi kontrol edin. Bütün tetkiklere bakıldı tertemiz dedi ama %100 ikna olamıyordum.
Bu arada bulantı geçerken sanki göğsümde hırıltı hissi başladı. Resmen sarmaldayım, biri bitmeden öbürü başlıyor. Psikoterapi iyi geliyor aslında yavaş yavaş daha iyi hissediyorum gibi. Ama bu sefer göğüs hırıltısına taktım kafayı. Habire dinliyorum hırıltı var mı hoh yapıyorum saçma sapan hareketler. Sonra göğsümde kalbimde batma oldu birkaç gün ama onu takmadım pek, panik ataktan oluyor dedim zar zor ikna ettim kendimi, geçti. Doktora gittim yine göğsümü bir daha dinler misiniz iyice diye, dinledi. Dinlediğim en iyi ciğerlerden dedi. Bir müddet daha devam etti tam geçerken hadii yine bu sefer de bulantı gibi değil de şişkinlik, hazımsızlık, sürekli gaz çıkarma, geğirme vs başladı. İkisiyle aynı anda mücadele ediyordum beynimin içi uğul uğul tabi bu arada. En son geçen hafta hırıltımın sebebini keşfettim, kendimi nasıl dinlediğim saçmalığına bakın. Küçük dilimden ara ara aşağı uzayan tükürük hırıltı yapıyormuş ben onu ciğerlerimden geliyor diye kuruyorum kafamda. O da geçti, ama bu şişkinlik, huzursuzluk gaz vs geçmiyor. Yoga meditasyon, dua, her hafta terapi... Tüm tuşlara aynı anda basıyorum :d Bir ara birkaç gün boyunca geçti gibi ama yine başladı tam anlamıyla geçmiyor. Kendimi gerçekten anın içinde hissettiğimde bir şey hissetmiyorum, her şey keyifli mis. Ama kendime sarmaya başladığım an kopuyorum. O negatif düşünceler içinden çıkılamaz bir hal alıyor. Buraya yazarken rahatmışım gibi gözükmesin yaşayan bilir gerçekten bu anksiyete belası çok berbat bir şey. Daha unuttuğum o kadar çok şey var ki.. Karıncalanma, kafa sersemliği ohoo... Vücudumu steteskoptan daha derin dinliyorum resmen. O kadar yoruldum ki bu hastalık hastalığı takıntımdan... Bir de olumsuz düşünüp gerçekleştirmekten korkuyorum, kendini gerçekleştiren kehanet deniyor ya. Ama psikoloğum o öyle kolay bir şey değil endişelenme dedi.. Geçecek inşallah ama nasıl... Benimle aynı durumdan muzdarip olanlar varsa dertleşmek iyi gelir diye konu açmak istedim ben de.
Şimdi nasılsınızAma bu ay psikolojimi düzelttim. Bişey varsa zaten vardır önüne geçemem toparla kendini kötü bişey çıkarsa nasıl mücadele edeceksin diye telkin etmeye başladım.
Şimdi ağrılarım daha az, bazen hiç…
Psikolojik ağrı olur mu bilmiyorum. Ama bunu kendinize yapmayın bu kadar şeyi sizden daha kötü durumda olup yaşadığım için yazdım. Vücudunuzu dinlemenin size asla faydası olmadığı gibi daha çok zararı var. Hastalık hastası gibi oluyoruz.
Teyzem psikolog bu süreçte ondan destek almaya başladım, ve inanın bu hayatta en önemli şey önce ruh sağlığı.
Benim gibi güçlü kafasına bişey takmayan bir insan bakın 3 ayda ne hale geldi. Allah beterini yaşatmasın ama bir an önce toparlayın kendinizi. Biz kadınlar güç güçlüyüz , yalnız değilsiniz
4 senedir yüksek derecede anksiyete hastasıyım ve hastanede Yatircaklardi durma kadar geldim ve tüm her şeyini yaşıyorum çok zor birşey ama kendinize kardeşim dediğiniz arkadaşınız varsa biraz olsun emin olun kendinizi güvende hissediyorsunuzMerhaba, şimdi düşündüm de tam 10 yıl olmuş psikolojik rahatsızlıklar hayatıma gireli... İlk olarak panik atak gelmişti, 3 sene sonra tekrar tetikleyip anksiyeteye çevirmişti.. Sonrasında hastalık hastalığı peşimi hiç bırakmadı.. 2014-2017-2020 (İlginç bir şekilde 3 senede bir tetikleniyordu) Evlendikten sonra nedense sıklaştı. Eşim bu tarz şeyler yaşamadığı için ilk zamanlar anlam veremedi ama şimdi destek çıkıyor sağ olsun. Ama biri bitiyor biri başlıyor bu sıra çok kötü bir sarmal içindeyim. Doğumdan sonra tetikleyecek birkaç olay kayıp vs oldu ondan sanıyorum. O kadar uzun ki sağlık anksiyetesi geçmişim hangisini anlatayım bilmem.. Ama ilk benim de mide ağrısı şeklinde başlamıştı. Midemden başlayıp bütün iç organlarıma sonrasında da ciğerlerime kadar yayılmıştı o ağrı. Benim için ciddi travmatik 3 aydı. Bütün yazım bitmişti. Bir de bende doktor fobisi var, kuzenim sağolsun zorla ikna etti götürdü ve tüm tetkiklere bakıldıktan sonra hiçbir şey olmadığı ortaya çıktı ve ibs deyip gönderdi. 3 ay boyunca yaşadığımı bir ben bilirim. İmkan veremiyordum hiçbir şey olmamasına. Doktordan onayı aldıktan 1-2 gün sonra ne ağrı kaldı ne huzursuzluk. Sonrası ciddi boşluk ve depresyon tabii.
Neyse çok uzun süreçlerdi benzerlerini çok kez yaşadım daha kontrollü oluyordum ama bu sefer yaşadığım süreçte doktor da beni tam anlamıyla ikna etmiyor. İlk göğsümde erik büyüklüğünde kitle fark ettim. Emzirdiğim için süt bezesi olduğunu söyledi etrafımdakiler ama asla ikna olmuyordum. Bebeğimin doktoru da aynısını söyleyince masajla duşla vs 1 haftaya geçti. Sonra boğazımda takılma hissi başladı. Ara ara sanki sağ boğazımda kılçık varmış gibi bir his... Bazen boğaz bölgemde kasılma hafif ağrı gibi. 3 hafta falan geçti böyle, yavaş yavaş kaybolur gibi oldu sonra KBB'ye gittim. Faranjit var hafif başka da hiçbir şey yok endişelenme dedi gönderdi. Grip atlatmıştım ondan kalma herhalde dedim ikna oldum ve birkaç güne belirtiler bitti. Birkaç hafta sonra bu sefer de mide bulantısı başladı. İlk üşütme vs dedim geçmeyince başladı negatif düşünceler, kendime en kötü hastalık tanısı koymalar... Kusma olmuyordu çok şükür ama iştahsızlık vardı, zorla yemek yiyordum adeta. Hatta habire tartıdaydım, kilo vermeye başladığımı gördüğüm an tartı korkulu rüyam oldu. Bağırsaklar zaten hemen etkileniyor, dışkı rengi dışkılama sayısı, kıvamı vs elim ayağım titriyordu tuvalete girince. Domates ve biberler iyi öğütülmediği için dışkıda gözüküyordu bir gün mide kanaması geçiriyorum diye eşimi uyandırdım... Geceleri karnım gurul gurul ötüyor, iç burulmaları... Yine 3 hafta kadar sonra geçmeye başladı. Psikoterapiye de başladım. Sonraki hafta, cesaretimi toplayıp dahiliyeye gittim, tetkik yapmaya gerek bile duymadı el muayenesiyle baktı, dedim asla ikna olmam her şeyi kontrol edin. Bütün tetkiklere bakıldı tertemiz dedi ama %100 ikna olamıyordum.
Bu arada bulantı geçerken sanki göğsümde hırıltı hissi başladı. Resmen sarmaldayım, biri bitmeden öbürü başlıyor. Psikoterapi iyi geliyor aslında yavaş yavaş daha iyi hissediyorum gibi. Ama bu sefer göğüs hırıltısına taktım kafayı. Habire dinliyorum hırıltı var mı hoh yapıyorum saçma sapan hareketler. Sonra göğsümde kalbimde batma oldu birkaç gün ama onu takmadım pek, panik ataktan oluyor dedim zar zor ikna ettim kendimi, geçti. Doktora gittim yine göğsümü bir daha dinler misiniz iyice diye, dinledi. Dinlediğim en iyi ciğerlerden dedi. Bir müddet daha devam etti tam geçerken hadii yine bu sefer de bulantı gibi değil de şişkinlik, hazımsızlık, sürekli gaz çıkarma, geğirme vs başladı. İkisiyle aynı anda mücadele ediyordum beynimin içi uğul uğul tabi bu arada. En son geçen hafta hırıltımın sebebini keşfettim, kendimi nasıl dinlediğim saçmalığına bakın. Küçük dilimden ara ara aşağı uzayan tükürük hırıltı yapıyormuş ben onu ciğerlerimden geliyor diye kuruyorum kafamda. O da geçti, ama bu şişkinlik, huzursuzluk gaz vs geçmiyor. Yoga meditasyon, dua, her hafta terapi... Tüm tuşlara aynı anda basıyorum :d Bir ara birkaç gün boyunca geçti gibi ama yine başladı tam anlamıyla geçmiyor. Kendimi gerçekten anın içinde hissettiğimde bir şey hissetmiyorum, her şey keyifli mis. Ama kendime sarmaya başladığım an kopuyorum. O negatif düşünceler içinden çıkılamaz bir hal alıyor. Buraya yazarken rahatmışım gibi gözükmesin yaşayan bilir gerçekten bu anksiyete belası çok berbat bir şey. Daha unuttuğum o kadar çok şey var ki.. Karıncalanma, kafa sersemliği ohoo... Vücudumu steteskoptan daha derin dinliyorum resmen. O kadar yoruldum ki bu hastalık hastalığı takıntımdan... Bir de olumsuz düşünüp gerçekleştirmekten korkuyorum, kendini gerçekleştiren kehanet deniyor ya. Ama psikoloğum o öyle kolay bir şey değil endişelenme dedi.. Geçecek inşallah ama nasıl... Benimle aynı durumdan muzdarip olanlar varsa dertleşmek iyi gelir diye konu açmak istedim ben de.
Merhaba nasılsınızMerhaba, şimdi düşündüm de tam 10 yıl olmuş psikolojik rahatsızlıklar hayatıma gireli... İlk olarak panik atak gelmişti, 3 sene sonra tekrar tetikleyip anksiyeteye çevirmişti.. Sonrasında hastalık hastalığı peşimi hiç bırakmadı.. 2014-2017-2020 (İlginç bir şekilde 3 senede bir tetikleniyordu) Evlendikten sonra nedense sıklaştı. Eşim bu tarz şeyler yaşamadığı için ilk zamanlar anlam veremedi ama şimdi destek çıkıyor sağ olsun. Ama biri bitiyor biri başlıyor bu sıra çok kötü bir sarmal içindeyim. Doğumdan sonra tetikleyecek birkaç olay kayıp vs oldu ondan sanıyorum. O kadar uzun ki sağlık anksiyetesi geçmişim hangisini anlatayım bilmem.. Ama ilk benim de mide ağrısı şeklinde başlamıştı. Midemden başlayıp bütün iç organlarıma sonrasında da ciğerlerime kadar yayılmıştı o ağrı. Benim için ciddi travmatik 3 aydı. Bütün yazım bitmişti. Bir de bende doktor fobisi var, kuzenim sağolsun zorla ikna etti götürdü ve tüm tetkiklere bakıldıktan sonra hiçbir şey olmadığı ortaya çıktı ve ibs deyip gönderdi. 3 ay boyunca yaşadığımı bir ben bilirim. İmkan veremiyordum hiçbir şey olmamasına. Doktordan onayı aldıktan 1-2 gün sonra ne ağrı kaldı ne huzursuzluk. Sonrası ciddi boşluk ve depresyon tabii.
Neyse çok uzun süreçlerdi benzerlerini çok kez yaşadım daha kontrollü oluyordum ama bu sefer yaşadığım süreçte doktor da beni tam anlamıyla ikna etmiyor. İlk göğsümde erik büyüklüğünde kitle fark ettim. Emzirdiğim için süt bezesi olduğunu söyledi etrafımdakiler ama asla ikna olmuyordum. Bebeğimin doktoru da aynısını söyleyince masajla duşla vs 1 haftaya geçti. Sonra boğazımda takılma hissi başladı. Ara ara sanki sağ boğazımda kılçık varmış gibi bir his... Bazen boğaz bölgemde kasılma hafif ağrı gibi. 3 hafta falan geçti böyle, yavaş yavaş kaybolur gibi oldu sonra KBB'ye gittim. Faranjit var hafif başka da hiçbir şey yok endişelenme dedi gönderdi. Grip atlatmıştım ondan kalma herhalde dedim ikna oldum ve birkaç güne belirtiler bitti. Birkaç hafta sonra bu sefer de mide bulantısı başladı. İlk üşütme vs dedim geçmeyince başladı negatif düşünceler, kendime en kötü hastalık tanısı koymalar... Kusma olmuyordu çok şükür ama iştahsızlık vardı, zorla yemek yiyordum adeta. Hatta habire tartıdaydım, kilo vermeye başladığımı gördüğüm an tartı korkulu rüyam oldu. Bağırsaklar zaten hemen etkileniyor, dışkı rengi dışkılama sayısı, kıvamı vs elim ayağım titriyordu tuvalete girince. Domates ve biberler iyi öğütülmediği için dışkıda gözüküyordu bir gün mide kanaması geçiriyorum diye eşimi uyandırdım... Geceleri karnım gurul gurul ötüyor, iç burulmaları... Yine 3 hafta kadar sonra geçmeye başladı. Psikoterapiye de başladım. Sonraki hafta, cesaretimi toplayıp dahiliyeye gittim, tetkik yapmaya gerek bile duymadı el muayenesiyle baktı, dedim asla ikna olmam her şeyi kontrol edin. Bütün tetkiklere bakıldı tertemiz dedi ama %100 ikna olamıyordum.
Bu arada bulantı geçerken sanki göğsümde hırıltı hissi başladı. Resmen sarmaldayım, biri bitmeden öbürü başlıyor. Psikoterapi iyi geliyor aslında yavaş yavaş daha iyi hissediyorum gibi. Ama bu sefer göğüs hırıltısına taktım kafayı. Habire dinliyorum hırıltı var mı hoh yapıyorum saçma sapan hareketler. Sonra göğsümde kalbimde batma oldu birkaç gün ama onu takmadım pek, panik ataktan oluyor dedim zar zor ikna ettim kendimi, geçti. Doktora gittim yine göğsümü bir daha dinler misiniz iyice diye, dinledi. Dinlediğim en iyi ciğerlerden dedi. Bir müddet daha devam etti tam geçerken hadii yine bu sefer de bulantı gibi değil de şişkinlik, hazımsızlık, sürekli gaz çıkarma, geğirme vs başladı. İkisiyle aynı anda mücadele ediyordum beynimin içi uğul uğul tabi bu arada. En son geçen hafta hırıltımın sebebini keşfettim, kendimi nasıl dinlediğim saçmalığına bakın. Küçük dilimden ara ara aşağı uzayan tükürük hırıltı yapıyormuş ben onu ciğerlerimden geliyor diye kuruyorum kafamda. O da geçti, ama bu şişkinlik, huzursuzluk gaz vs geçmiyor. Yoga meditasyon, dua, her hafta terapi... Tüm tuşlara aynı anda basıyorum :d Bir ara birkaç gün boyunca geçti gibi ama yine başladı tam anlamıyla geçmiyor. Kendimi gerçekten anın içinde hissettiğimde bir şey hissetmiyorum, her şey keyifli mis. Ama kendime sarmaya başladığım an kopuyorum. O negatif düşünceler içinden çıkılamaz bir hal alıyor. Buraya yazarken rahatmışım gibi gözükmesin yaşayan bilir gerçekten bu anksiyete belası çok berbat bir şey. Daha unuttuğum o kadar çok şey var ki.. Karıncalanma, kafa sersemliği ohoo... Vücudumu steteskoptan daha derin dinliyorum resmen. O kadar yoruldum ki bu hastalık hastalığı takıntımdan... Bir de olumsuz düşünüp gerçekleştirmekten korkuyorum, kendini gerçekleştiren kehanet deniyor ya. Ama psikoloğum o öyle kolay bir şey değil endişelenme dedi.. Geçecek inşallah ama nasıl... Benimle aynı durumdan muzdarip olanlar varsa dertleşmek iyi gelir diye konu açmak istedim ben de.
Evet çok sevdim bu bakış açısınıHepsini okuyamadım kusuruma bakmayın, eskiden hastalık hastası olan birisi olduğum için doğruca nasıl atlattığımı söylüyorum:
Stresin insan bedeni üzerindeki etkilerini ve zararlarını öğrendim;
Artı: ağır hasta olan kişilerin pozitif ruh hali ile hastalıklarını atlattığına dair birçok hikaye duydum ve etkilendim.
Ardınca düşündüm:
Eğer bir hastalığım yoksa, "sadece stres" beni korktuğum hastalığa sahip kılabilir;
Eğer bir hastalığım varsa, pozitif ruh hali iyileşmeyi sağlayabilirken korku ise tam tersine kötü hale getirebilir.
Dolayısıyla kendim bu şekilde düşünmeye başladıktan sonra, bu hal azala azala sonunda bitti çok şükür.
Ancak şimdi de çok farklı uca kaydım: bazen acayip rahatsızlık halleri oluyor ve ama ben doktora gitmeyi hiç düşünmüyorum bile. Yıllardır bu ruh halindeyim, bu şekilde çok rahatsızlık atlattım ve genel olarak mutluyum da. Ama doktor kontrolü vs bende pek olmadığı için "erken teşhis hayat kurtarır" durumu lazım olacak olsa, maalesef bu durumumdan ötürü o fırsat bende bulunmaz : )
Umarım benzer durumlardaki herkese faydalı olur umuduyla paylaştım ve inanır mısınız: psikolojiye dair ne varsa her şey sadece ama sadece bakış açısında saklı : ) Bunu fark ettiğimden beri, yaklaşık 40 yaşımdan sonra değişim süreci benim için başladı. Keşke diyorum, keşke çok daha erken bilseydim, her şey aslında o kadar basitmiş ki... Bakış açımı değiştirdim, dünyam değişti resmen : )Evet çok sevdim bu bakış açısını
Ben bunu yapamıyorum işte biliyorum farkındayım sadece uygulayamiyorum yıllardır kendime işkence ediyormuş gibi hissediyorum sadece bu çizgi var o çizgiyi kırmam lazimUmarım benzer durumlardaki herkese faydalı olur umuduyla paylaştım ve inanır mısınız: psikolojiye dair ne varsa her şey sadece ama sadece bakış açısında saklı : ) Bunu fark ettiğimden beri, yaklaşık 40 yaşımdan sonra değişim süreci benim için başladı. Keşke diyorum, keşke çok daha erken bilseydim, her şey aslında o kadar basitmiş ki... Bakış açımı değiştirdim, dünyam değişti resmen : )