Ankara...29 Yaş...Yeni arkadaşlar edinmek...

Bende doğma büyüme ankaraliyim 2011 evlenip başka şehirleri gezip tekrar Ankara'ya geldik geçen sene tayinle ve kirada oturduğum yerde çok komşuluk olayı vardı sonra ev alıp taşınınca burada yha önceden tanışmam lazım kimse kimseyi tanimiyor maalesef benimde ailemde. Başka gidip geldiğim yok
 
Ne güzel bu gidişatta siz mutluysanız sevindirici bir durum ben çok evde vakit geçirmeyi sevmeyenlerdenim o yüzden iş dışı vakitleri için farklı birşeyler yapmak iyi hissettiriyor
O zaman spor en güzeli sizin için arkadasta bulursunuz çok rahat:)
 
Bence meditasyon yap . Özünü bulmaya çalış. İşte geldik gidiyoruz peki ama ne için geldik ? Nereye gidiyoruz ? Bunların cevabını bulmaya çalış. Sonuçta gerçek dostlar konuşmadan anlaşırmış .
Ben Konya’da okurken Mesnevilik üzerine epey kitap okumuştum . Mesela Şems ve Mevlana bazen saatlerce otururlarmış öylece . Bazen ikisi de ağlarmış , bazen ikisi de huzurlu bir yüz ifadesine bürünürmüş . Bence dönemimizin yalnızlık duygusunun altında bu da var .
Bu aralar aklımda hep “Kulum benden razı olduğu zaman ben de ondan razı olurum “ sözü yankılanıyor . Vesveselerimden kurtulmaya çalışıyorum. Özellikle çocuklarla ilgili çok fazla kaygılarım var . Ben de onu aşmaya çalışıyorum.
 
Anlatım diliniz öyle güzel ki Ankara'da olasım geldi bee
 
Çok haklısınız. Bizde ankaraliyiz. Babamın işi gereği başka şehirlerde lise ve uni okudum. Hep ona bağlıyorum. Ama genel olarak sanırım Ankara böyle Üni lise arkadaşlarimla aynı şehirde olsak başka olurdu diye. Bı çok kursa gittim. Arkadaşlık kurmakta zorlanmam. Kurs bitince en fazla o arkadaşlıklar da 1 yıl sürüyor fotoğrafçılık ascilik hat folklor her telden çaldım :) ama o da biyere kadar. Yoruyor insanı of, Allah yardımcımız olsun.
 
27 yaştan bildiriyorum, yaşadığım şehirde Hadi gel bir kahve içelim diyeceğim 1 kişi bile bulunmamakta. Niyeyse aramıyorum da. Sanırım hayatıma yeni insanlar almak istemiyorum.
 
Ama bu ben. Ocak ayı varya bu yüzden üzerimden geçti. Bugün ocağın son günü ya rabbim sen Şubat'ta yüzümüze gül.
Ben normalde ailemle yaşıyorum. Ama ailem 1 senedir memlekette. İşten eve evden sadece işe. Haftasonu geliyor, dışarı çıkmak istiyorum, bir şeyler yapmak istiyorum ama hadi gel kahve icelim ( kahve icmiyorum da böyle havalı oluyor:)) diyecegim bir allahin kulu yok. Olanlar uzakta ya da evli cocuklu. Bir tane var o da kendi dünyasında kaybolmus durumda. İs arkadaslari gercek arkadasliklar degil malesef. O nedenle bana güven vermiyor, ki keyif de alacagimi pek sanmiyorum onlarla. Sizin yine eşiniz varmış diyeceğim. Gerçekten eş de bir de yalnızlığın büyük bir kısmını aliyordur diye düşünüyorum. Bu yalnızlıktan bunalma halini bir isaret olarak yorumluyorum bu aralar. Demekki bir şey yapmam gerekiyor diyorum. Spora, kursa vs gidesim var. Ama bu sefer de pandemi elimi kolumu bağlıyor. Ben de ankaradayim grup olarak gidelim diyecegim ki pandemic geliyor aklıma, tirsiyorum:/
 
2 sene sonra Ankara’da yaşamaya başlayacağım gibi. 2 sene sonra beni de aranıza alın lütfen
 
Pandemiyle yaşamaya da alıştık artık orta yolu bulursak bu kadar sitemli bir kaç kişiyi bir araya getirmiş oluruz belki belli de olmaz valla senin mesajına da bir tur daha ben katılıyorum benim kalemimdende yazılsa böyle olurdu herhalde eşimde bu ara fazlaca sporsal aktivitelere girdi o yüzden daha çok zamanım kaldı sanırım bunlara kafa yormak için ve benimle beraber bunlara kafa yoran birilerinin olduğunu bilmek bile iyi geliyor ya insana demek ki birşeyler de yapılsa çok daha güzel gelebilir
 
Şehir değişikliği fikri bazen çok cazip geliyorda işi gücü ayarlamakta zor ama yetişme döneminde yer değişikliği zor olmuş olabilir haklısınız Ankarada bundan dertli bir sürü insanmışız yaa bakarsınız biz bir araya gelir birşeyler planlarız
 
27 yaştan bildiriyorum, yaşadığım şehirde Hadi gel bir kahve içelim diyeceğim 1 kişi bile bulunmamakta. Niyeyse aramıyorum da. Sanırım hayatıma yeni insanlar almak istemiyorum.
Bilmiyorum da yeni insanlarla tanışmanın da enerjisi bir başka sanki:)Ama siz halinizden memnunsanız güzel bir durum :)
 
Aslında çok anlamlı ve derin mevzular bunlar.Şimdi birde buna kafayı takarsam bilemiyorum daha iyi mi olur :) Bende bu konularda biraz fazla detaycı düşündüğüm için sanırım çoçuk sahibi olma fikrine sıcak bakamıyorum henüz yine de hiç kolay değildir , tam olarak anlayamasam da çok zor bir dönemdeyiz gerçekten haklısınız.
 
Vallahi ne yalan soyliym yazdigin seyi okudugumda ben de sevindim. Çünkü bu ara çok herkes milyonlarla birlikte ben bir başıma oturuyormusum gibi ama yalnız değilmişim. Peki bunca insan yalnizken neden bunca insan yalnız işte bugünümu düşündüm mesela. Sabah işe gidip, ogle arası bile çıkmayıp aksam bakkala ugrayarak günü kapamısım. Pardon da seni kim görsün dedim kendime. Yani ihtimal var mı sosyallesmenin bu şekilde. Ortam değişikliği şart. O kesin.
 

Çok var eminim buna. Forumda da ara ara denk geliyorum. Bı Ankara yalnızlığı var ki insanın iliklerine işler. Memletimde daha çok gurbetlik çektim gittigim yerlere göre

Aslında dediğin gibi baharda yada yazın bı organizasyon yapıp 1-2 günlük tura katılabiliriz:) hem tanıma fırsatı olur hemde gezerek sosyalleşir, mental olarak rahatlariz
 
Ankara zaten güzel arkadaşlıklarıya çekilen bir şehir yoksa havasında suyunda birşey yok :) Çok güzel bir fikir kesinlikle hayata geçirebilirsek çok keyifli olacaktır eminim :)
 
Neden olmasın yaa bence olabilir herkes aklından benzer şeyleri geçiriyorsabu forumdan kendimize güzel kalabalık bir arkadaş grubu oluştururuz belki reformer pilates için bende fiyat araştırıcam bu hafta belki 3 kişilik grup dersi almak istiyoruz ayarlayabilirsek hepimiz ortak saatlere ama bakalım. Siz nereye gidiyorsunuz ? demişim ama size cevap vermek yerine ortalığa yazmışım sanırım :)Telefondan takip etmeye çalışınca zor oluyor bazen :)
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…