- 29 Ocak 2022
- 39
- 33
- 32
-
- Konu Sahibi edalaredasi
- #21
Ne de güzel demişsin insan insanın yurdudur diye. Şimdi dönüp ilk mesajıma baktığımda biraz fazla asosyal görünümlü bir mesaj atmışım sanırım giriş için
Ne de güzel demişsin insan insanın yurdudur diye. Şimdi dönüp ilk mesajıma baktığımda biraz fazla asosyal görünümlü bir mesaj atmışım sanırım giriş içinKonu sahibi 33 yaşındayım.Buradan kimseyle tanismadim ama yıllardır giriyorum bu siteye ve pek çok konuda kız kardeş gibi hissettiğim insanlar oldu.
Bunu laf olsun diye de yazmıyorum bana özelden yazabilirsiniz.
İnsan insanın yurdudur demişler hepimizin birbirimize ihtiyacı var.
Kafalarimiz uyusursa neden kahve icilmesin ki ?
Tabi kii bir çevrem var ama kalabalıkları yeni insanlarla tanışmayı çok seven hatta bundan yaşam enerjisi alan biri olarak bu son 1 2 sene de sanki çok minimal bir hayatın içinde kalmışım gibi hissettim bugün ilk mesajıma ki sitemim bunaydı herhaldeUzun yıllar Ankara daysaniz belirli bi çevre muhakkak edinmissinizdir ve bence çokta arayışa girmeyin yakın 1 2 dostunuz varmış zaten onlarla birseyler yapın. Ben sütten ağzı yananlardanim bu devirde insana güvenmek zor tanıdık bildikle yol almak daha güzel benceçocuğunuz yokmuş kaç yıllık evlisiniz? Hazır çocuk yokken eşinizle vakit geçirin doya doya gezin yürüyüş yapın.
Teşekkür ederim uyarınız içinBende ankaradaydım bundan 2 hafta önceye kadar ve buradan tanistigim arkadaslarımda oldu bence dikkat edin derim her sey güzel gibi gőrunurken kullanılmış kandırılmış taraf olmayın.Bende bir heves arkadaştı cevreydi diye girmiş bulundumda pişman oldum.
Teşekkür ederim uyarınız içinBende ankaradaydım bundan 2 hafta önceye kadar ve buradan tanistigim arkadaslarımda oldu bence dikkat edin derim her sey güzel gibi gőrunurken kullanılmış kandırılmış taraf olmayın.Bende bir heves arkadaştı cevreydi diye girmiş bulundumda pişman oldum.
pandemi de hepimiz yalnızlaştık.önceleri eve tıkıldık aşı sonrası da Ankara da tek aktivitemiz avm ye gitmek yemek yemek dolaşmak yazları da tunalı da ya da göl kenarında yürüyüş yapmak oldu.O üniversite zamanları gibi arkadaşlıklar olmuyor.Herkesin işi gücü çocuğu sorumlulukları var.Kendi kendinize yetmeyi öğrenmelisiniz.ben canım sıkılınca arabayla müzik açıp evimin civarında turlarım içinde kitap okurum kahve içerim tek başıma.Bence de neden olmasın yolun Ankaraya düşerse ya da benim İstanbula bir çay içeriz belki:)Şehir değişikliği güzel bir fırsat olabilir en azından sıfırdan başlamak adına senin için. Ben 20 yıldır Ankaradayım.Şimdiye kadar hep bir düzenin içindeydim herhalde okuldu sınavdı kurslardı sonrasında 5 sene sevdiğim bir şirkette .Kariyer hedefleri ile beraber iş değişikliği yapmaya gidince tüm hayatımı alt üst ettim sanki .İşimde mutlu olamadıkça kendi kendime çekildim. İşte sonra pandemi falan derken şimdi starbucksta kendi başıma bir kahve içiyorum..
Ben de Ankara'dayim. Başka şehirlerde de yaşadim. Nedense Ankara'da arkadaş edinmek daha zor anlamadım.
Kurs, spor güzel fikir ama reformer pilates pek değil çünkü ya tek kişilik ya da iki kişilik gruplar oluyor genelde. Ben de 4 aydır gidiyorum bu semttekiler öyle en azından. Ama super bir spor tabii.
Hem spor yapayım hem insanlarla tanisayim derseniz dans daha mantıklı. Dans ederken bile sohbet edebiliyorsun yanındaki ile Hem de baya zevkli ya.
Bende araba kullanmayı çok severim. Dediğiniz gibi arabaya atlayıp biraz müzikle çok uzun yollar yapmışlığım da var. Keşke yakıt fiyatları bu kadar artmasaydıpandemi de hepimiz yalnızlaştık.önceleri eve tıkıldık aşı sonrası da Ankara da tek aktivitemiz avm ye gitmek yemek yemek dolaşmak yazları da tunalı da ya da göl kenarında yürüyüş yapmak oldu.O üniversite zamanları gibi arkadaşlıklar olmuyor.Herkesin işi gücü çocuğu sorumlulukları var.Kendi kendinize yetmeyi öğrenmelisiniz.ben canım sıkılınca arabayla müzik açıp evimin civarında turlarım içinde kitap okurum kahve içerim tek başıma.
5 yıl çalıştığım iş yerimde çok güzel bir çalışma ortamız vardı hepimiz aile gibiydik ama son bir buçuk sene de 2. iş yerimdeyim bir şekilde gerçekten samimi ilişkiler kurması kolay olmadı pandemi evden çalışma döneminde başladım işe, yaş faktörü vs derken. E ister istemez bir haftanın 5 günü oradayım ve bu gerçekten benim için motivasyon kırıcı bir durum. Gün bazen geçmek bilmiyor sanki yapay sahte bir kaç diyalog ile günü bitirmek.. Bireysellikte ama sosyallikte çok temel ihtiyaçlar. İkisinden birisine ait denge bozulunca zor işte birazGünümüzde arkadaş bulmak daha zor
Çünkü hem pandemi hem de herkes büyük şehirlerde bireysel yaşadığı için lafa dengi insan bulmak çok kolay değil.
Ama iş arkadaşınıza bir kahve içelim demekte çok zor olmasa gerek.
Yani arkadaş olayı biraz da size bağlı.
Netflix benimde favorim ama o da bir yere kadarBir iki ailecek görüştüğümüz kisi olsa bana yeterdi. Kendi kişisel gelisiminize odaklanın arkadas kendiliğinden gelir. O kadar iş yoğunluğundan sonra arkadaşa vakit ayırabilecek misiniz ki... evde oturup cağnım netfiximi tercih ediyorum ben
Sen neden o kadar yalnız kaldın pekiSende yine 1-2 kisi varmış.bende kimse yok
Biz ne ara birbirimize karşı bu kadar acımasız olduk hiç bilmiyorum halbuki paylaşmak destek olmak birlikte olmak nasıl da iyi geliyor insanaBende böyleyim ve üstelik insanlara da güvenmiyorum dost gibi görünüp sırtından da bıçaklıyorlar
Ailecek görüştüğünuz arkadaşlarınla eşsiz gorusseniz. Biz yapıyoruz arada öyle hem birbirini daha iyi tanıyorsunNetflix benimde favorim ama o da bir yere kadarailecek görüşmeleri de seviyorum ama kız kıza vakit geçirmeli buluşmaların tadı bir başka değil mi yaa
Onların çoçukları da var. bunu pek yapamıyoruz biz.Ailecek görüştüğünuz arkadaşlarınla eşsiz gorusseniz. Biz yapıyoruz arada öyle hem birbirini daha iyi tanıyorsun
Babalarına bıraksinlar çocukları. Onlar da yani:)Onların çoçukları da var. bunu pek yapamıyoruz biz.
Yani açıkçası bana da uyardı ama onlar ayarlamakta zorlanıyorlarBabalarına bıraksinlar çocukları. Onlar da yani:)
Çok eğlenceli bir şey babaya bırakıp arkadaslarinla takılmak. Onlar daha kesfedememis demek ki.
Bir keresinde bırakıp çıkmıştım yine kızım da 5 yaşındaydı hani küçük değil. Saat 10da kalktık. Diğer iki arkadaşın çocuğu yoktu daha. Teki arkamdan çocuğu babasına bırakmış bu saate kadar oturdu oo Çok şaşırdım falan demiş. Böyle tipler de var tabii.iletisimi kestim ben de. Aslında bana bunu diyenle de kesmeliydim belki
Zamanla alışırsınız5 yıl çalıştığım iş yerimde çok güzel bir çalışma ortamız vardı hepimiz aile gibiydik ama son bir buçuk sene de 2. iş yerimdeyim bir şekilde gerçekten samimi ilişkiler kurması kolay olmadı pandemi evden çalışma döneminde başladım işe, yaş faktörü vs derken. E ister istemez bir haftanın 5 günü oradayım ve bu gerçekten benim için motivasyon kırıcı bir durum. Gün bazen geçmek bilmiyor sanki yapay sahte bir kaç diyalog ile günü bitirmek.. Bireysellikte ama sosyallikte çok temel ihtiyaçlar. İkisinden birisine ait denge bozulunca zor işte biraz
Evet ama keşke verdiğin değerin karşılığını alabilsem ama nerdeee.. Artık ilişkiler çıkar üzerine devam ediyor on iyilik yap bir kere yapma hemen kötü oluyorsun emeklerin de boşa gidiyor. O yüzden artık kimseyle çok samimi olmuyorum, içimden gelen her şeyi paylaşmıyorum ilişkilerim de çok yüzeyselim malesef kiBiz ne ara birbirimize karşı bu kadar acımasız olduk hiç bilmiyorum halbuki paylaşmak destek olmak birlikte olmak nasıl da iyi geliyor insana
Ben varım. Çayyolu taraflarındaysanız görüşebiliriz.İlk defa kendimi anlatmak niyetiyle bir foruma üye oluyorum sanırım.Normalde forumlarda çok vakit geçirme alışkanlığına sahip bir insan değilim. Bugünkü can sıkıntımla baş edememe hali nasıl fazla geldiyse böyle bir yöntem seçtim kendim için.
Ankara da yaşıyorum.29 yaşındayım. Evliyim. Çoçuğum yok.Mühendis olarak çalışıyorum.30 lu yaşlara yaklaştığımız için mi , pandemi koşulları mı , hayat şartları mı bilmiyorum hafta sonu olsun hafta içi iş çıkışı olsun hadi bir kahve içelim deyip görüşebileceğim çok fazla kız arkadaşım kalmadı...Gittikçe yalnızlaştığımı hissediyorum. Çift olarak görüştüğümüz çoçuk sahibi bir kaç arkadaşımız ve eskilerden kalma 1-2 dost haricinde...Tabi ki onlarda iyi ki varlar ama ben eşli ortamlar haricinde bireysel olarak vakit geçirmeyi çok severdim. Bir süredir bunu korumakta zorlanıyorum. Şu anki iş yerimde de 6 aydır çalışıyorum ama ne gerçekten samimi bir arkadaş ortamı kurabildim ne yaptığım işi severek yapıyorum. Fark ettim ki bu beni genel anlamda da çok aşağı çekiyor...Değişiklik yapmak için arayışa girdim ama özel sektörde iş hayatında da arkadaş edinmek 20li yaşların ilk zamanları kadar kolay değil gibi ya da benim son 2 iş tecrübem için biraz talihsiz bir tecrübeydi bilemiyorum.
Niye buradayım derseniz acaba benim gibi eksik hisseden birileri var mı? Beraber bir şeyler yapmak isteyen , yanına kız arkadaş arayan belki bir kahve içmek beraber bir etkinliğe aktiviteye katılmak hafta sonu belki beraber bir dil kursuna gitmek bilmiyorum kafa dağıtmak ,yoldaş olmak paylaşmak işte...
Evlenip başka şehre geldim.burada el tim çok ama kültür farki sebebiyle kafa yapilarimiz uyuşmuyor.bir dönem çalıştım ama sürekli görüştüğüm 1 kişi var ama telefonda.onunla neden bilmiyorum bulusmuyoruz. Yine işyerinden 1 kişi var karşı apartmanda oturuyor.okul sebebi ile daha çok görüşüyoruz onunla. 3 defa gittim ama o gelmediği için gitmiyorum.biraz da galiba insanlar hep karsisindakinden teklif bekliyor.kimse burnundan kıl aldırmıyor.zaten genel olarak yalnızlığa alışkın biri olduğun için çok da etkilenmiyorum ama bazen birisi olsa diyorumSen neden o kadar yalnız kaldın peki