Aynen öyle.Haklısınız ben de böylesi doğru olacak gibi hissediyordum. Mesela dil terapistine başladığımızda da 3 ay ağladı çünkü biz yanındaydık. Bir gün terapist yeter artık böyle devam edemeyiz. Siz kapıdan verin sonra o görmeden girip yan oda da beklersiniz dedi ve ağlamaları şıp diye kesildi. 7-8 aydık terapiler sorunsuz geçiyor ve 40 dk boyunca yerinden kalkmıyor.
Bu da aslında sıkıntılı bir durum. Okul zaten yeterince büyük bir değişiklik. Alışkın olduğu bakıcının gidişi, yeni bakıcının gelişi ve okula başlama 3 büyük değişiklik oluyor. Okula başlatmak mecburi değildiyse, 1.5 - 2 ay kadar sonra başlatmanız daha iyi sağlıklı olurdu aslında.3 kelimeli cümleler kuruyor ama kelime sayısı çok az. Baba gel aç tarzı basit cümleler kuruyor. Öncesinde ablalarını okula giderken görüp o da gitmek istiyordu. Kreşe başlayacağında güzelce anlattık. Yalnızca bakıcımız aniden evlenmeye karar verince süreci hızlandırmak durumunda kaldık. Cuma günü yeni bir bakıcı bulduk ama yarım gün kreşe devam etsin istiyoruz.
Tahmin ettim sürecin hızlı ilerlediğini. “Oğlum ben de senin yaşındayken kreşe gitmiştim, ilk günler gitmek istemedim ama sonra çok sevdim” gibi kendinizden örnekler ya da çok sevdiği birisi aynı şeyi yaşamış gibi hikayeler işe yarar. İnternetten kreşe giden mutlu çocuk fotoğrafları gösterin mesela. Ve kapıdan bırakırken vakit sınırlaması yapabilirsiniz mümkünse. Kahvaltını yapar yapmaz seni alacağım, öğle yemeğin bitince orda olacağım gibi somut sınırlamalar tavsiye ederim3 kelimeli cümleler kuruyor ama kelime sayısı çok az. Baba gel aç tarzı basit cümleler kuruyor. Öncesinde ablalarını okula giderken görüp o da gitmek istiyordu. Kreşe başlayacağında güzelce anlattık. Yalnızca bakıcımız aniden evlenmeye karar verince süreci hızlandırmak durumunda kaldık. Cuma günü yeni bir bakıcı bulduk ama yarım gün kreşe devam etsin istiyoruz.
Arkadaşlar selamlar. Tam 36 aylık bir kızım var. Konuşması yaşına göre geri. Bu kreşe başlatmaya karar verdik. Kreş tam gün ama öğleden sonraya kalmasını istemedik. 1 haftadır babası yanında. İlk günden itibaren öğretmenler ve kreş müdiresi sınıftan çıkıp gezinmesini normal karşıladılar. Zaten sınıfta durması için ısrar edildiğinde ağlamaya başlıyor ve sonra kapıyı açmak için kriz geçirmeye başlıyor. Bu arada neredeyse sınıftaki tüm çocuklar ağlıyor ancak onların 2. haftası olduğundan onlar çok daha sessiz, içli içli ağlıyor diyebilirim.
Şimdi bu hafta ben gideceğim kızımla birlikte. Gitmeden önce kızımı takip eden psikiyatra ve dil terapistine mesaj attım. Psikiyatr kesinlikle dolaşmasına izin vermememizi, ancak fiziken kreşte bulunmamızı ve çocuğun istediği zamanlarda gelip bizi görmesine izin vermelerini söyledi.
Terapist ise kızımız bizim orada olduğumuzu bilirse sürecin çok uzayacağını, sürekli çıkmak için ağlayacağını, geldiğinde geri götürmek için çocuğu zorla içeri almalarının gerekeceğini bu nedenle içeri hiç girmeden kapıdan vedalaşıp 1 saat sonra gidip almamızı söyledi.
Şimdi tabi ki psikiyatr bu konuda asıl görüşüne başvurulması gereken kişi. Ancak terapistimiz kızımızı çok daha iyi tanıyor ve söyledikleri bana daha makul geldi. Kreş deneyimi olanlara sormak istiyorum, acaba kısa bir süre için kızımızı kreşe bıraksak ve önce 1 saat daha sonra yavaş yavaş artan aralıklarla gidip alsak ona zarar vermiş olur muyuz?
Hocam cevabınız için teşekkürler. Kızım doğduğundan itibaren 18 aya kadar neredeyse hiç susmadan ağladı diyebilirim. Çok zor bir çocuk. Haftada iki kez terapi için 200 km uzağa götürüp getiriyoruz. Hem psikiyatr hem de terapist kreşin çok daha faydalı olacağını düşünüyor. Ancak zaten 2 kez terapi için izin kullanıyoruz, daha kaç hafta kreş bahçesinde beklememiz gerekecek ve ne kadar izin kullanabiliriz bilemiyoruz. En azından olmadı demek için kaç hafta denememiz lazım onun da net bir cevabı yok.Okul öncesi öğretmeni, uzman PDR ve anaokulu-ilkokul müdürüyüm.
20 küsur yıldır, her yıl yüzden fazla öğrencinin oryantasyon sürecine dahilim.
Oryantasyon çocuğa özgüdür, temel yaklaşım aynı olmakla birlikte süreç her çocuk için farklı ilerler.
Geçen yıl oryantasyonda çok zorlandığımız çocuklar da oldu, hemen alışanlar da, önce alışıp sonra su koyverenler de…
Bu yıl da güzel ilerliyoruz çok şükür 2019’lu grupta önümüzdeki hafta da ailesi bekleyecek çocuklarımız var.
Ben bu konuda daha esnek ve çocuğun yaşına/ayına, bireysel durumuna, ihtiyaçlarına göre ilerleme taraftarıyım.
‘Ağlar, ağlar alışır’ yaklaşımı doğru değil.
Çocuk ağlatılarak bırakıldığında alışmış görünse de aslında okula-kuruma alışmıyor, sadece ayrılığı mecburen kabulleniyor, üstelik çaresizlik, terk edilmişlik duygusu yükleniyor.
Bana göre bu çok yanlış.
Okulda psikolojik danışman yok mu? Ondan destek alsanız?Arkadaşlar selamlar. Tam 36 aylık bir kızım var. Konuşması yaşına göre geri. Bu kreşe başlatmaya karar verdik. Kreş tam gün ama öğleden sonraya kalmasını istemedik. 1 haftadır babası yanında. İlk günden itibaren öğretmenler ve kreş müdiresi sınıftan çıkıp gezinmesini normal karşıladılar. Zaten sınıfta durması için ısrar edildiğinde ağlamaya başlıyor ve sonra kapıyı açmak için kriz geçirmeye başlıyor. Bu arada neredeyse sınıftaki tüm çocuklar ağlıyor ancak onların 2. haftası olduğundan onlar çok daha sessiz, içli içli ağlıyor diyebilirim.
Şimdi bu hafta ben gideceğim kızımla birlikte. Gitmeden önce kızımı takip eden psikiyatra ve dil terapistine mesaj attım. Psikiyatr kesinlikle dolaşmasına izin vermememizi, ancak fiziken kreşte bulunmamızı ve çocuğun istediği zamanlarda gelip bizi görmesine izin vermelerini söyledi.
Terapist ise kızımız bizim orada olduğumuzu bilirse sürecin çok uzayacağını, sürekli çıkmak için ağlayacağını, geldiğinde geri götürmek için çocuğu zorla içeri almalarının gerekeceğini bu nedenle içeri hiç girmeden kapıdan vedalaşıp 1 saat sonra gidip almamızı söyledi.
Şimdi tabi ki psikiyatr bu konuda asıl görüşüne başvurulması gereken kişi. Ancak terapistimiz kızımızı çok daha iyi tanıyor ve söyledikleri bana daha makul geldi. Kreş deneyimi olanlara sormak istiyorum, acaba kısa bir süre için kızımızı kreşe bıraksak ve önce 1 saat daha sonra yavaş yavaş artan aralıklarla gidip alsak ona zarar vermiş olur muyuz?