- 29 Ekim 2016
- 4.226
- 9.277
- 158
- Konu Sahibi Bana Diyor Nau Nau
- #81
Siz ben misiniz?3 ay oyun grubuna da gittik.
Orada da arkadaş edinemedim.
Çünkü insanlarla konuşmuyorum. Ya da konuşsam bile o kahveye gel kısmına ulaşamıyorum.
Çünkü ben hep insansız yaşadım.
Kitaplarım ve dizilerimle evde çok mutluydum
Ama şimdi anneyim. Oğluma ev hapsi yaşatamam.
Tek olsam evde çıkmam.
Pandemide benden mutlusu yoktu. Evdeyim tüm gün mis
Şimdi oğluma bir çevre oluşturmam lazım
Ben de böyleyim. Kitaplarım, dizilerim, kahvem yetiyor kimseyi aramam.
Yeni arkadaşlıklar kurmaya mecalim yok kimseyle o kadar ilerletemiyorum muhabbeti zaten.
Eşimin en yakın arkadaşı evlendi geçen sene çok tatlı biriyle acayip seviyorum kadını öyle saf bir enerjisi var ki kaç kere de dedi canın sıkılınca atla gel bana akşam beyler işten dönene kadar otururuz gezeriz sonra beylerle akşam yemeği yeriz falan diye çok da istedim ama valla mecalim yok. Evimde çiçeklerimle kitaplarımla olmak daha çok hoşuma gidiyor.
Onun dışında kaç senelik arkadaşlarım da var sürekli çağırırlar hep bahanem olur gitmek bile istemem.
34 yaşındayım bu tek başınalığı kendimle olmayı o kadar seviyorum ki çocuk bile istemedim bu zamana kadar. Sonra yaş geçiyor olsun bari dedik yine vazgeçtik falan derken bir baktım hamile kalmışım tam yine vazgeçince.
Şimdi aklımda deli sorular…
çocuk olunca muhtemelen ben de kedi gibi camda bekleyip çocuklu komşu kovalayacağım ki çocuğum iki insan görsün
Benim gibi biri için çocuk yapmak pek de akıllıca bir karar değilmiş gibime geliyor.
Neyse… şimdi gidip yatmadan önce uzun uzun tavanı izleyip hayatı ve neden çocuk yapma kararı aldığımı iyice bir sorgulayayım