Çok şükür, çok tehlikeli bir durum yasamissiniz, Allah evladinizi bağışlasın size.
Evet, eşiniz g.zekalı diyerek çok yanlış bir harekette bulunmuş. Gerçekten aile içinde bu tip durumlar çok üzücü.
Yalnız ne olur kulak asın bana. Eğer eşinizle bir ömür paylaşmayı düşünüyorsanız, ayrılma gibi bir durumunuz yoksa, eşiniz sizin 1. Aileniz olsun. Her koşulda koruyun onu.
Siz ne kadar koruyup kollarsaniz sikintilarinizi anlatmazsaniz çevreniz o de saygılı olur eşinize.
Burayı okuyan erkek ve kadınlara söylüyorum ; sizin saygı duyduğunuz kadar eşinize saygı duyarlar.
Bu koşulda , sessiz kalmaliydiniz. Eşinizle ayrı, kardeşinizle ayrı konusmaliydiniz.
Babanızın evi sizin koruma alanımız, bu yüzden eşiniz daha fazla dikene sahip olabilir, bu çok normal. Bu dikenleri siz yumusatacaksiniz.
Belli ki önceden beri sorunlarınız var. Bu sorunları , haklı haksız davası yapmadan cozebilirsiniz.
Ikisiyle ayrı konuşun, bir kaç cumleyle anlatın " sizi sevip saygı duyuyorlarsa , konusmasalar bile munakasaya girmemeleri gerektiğini anlatın.
Sonra bırakın ne halleri varsa görsünler.
Bu yüzden ne ailenizle, ne eşinizle kötü olun.
Eşinize , " yavrumuzu Allah korudu. Teşekkür ederim, güçlü refleksin için " diyerek yureklendirin. Devamında hakareti için uzuldugunuzu anlatın.
Kardesinize , " oraya oturmak senin suçun değildi, ben uyarmaliydim seni. Eşim can havliyle kaba davrandı. Bu yüzden uyardım onu. Onun adına özür diliyorum" diyerek sakinleştirin.
Ailenizden de huzursuzluk için özür dileyin .
Işte bu kadar. bundan sonrası kapınızı kapatıp eşinizle yalnız kalacaksınız. Bu yüzden 1. Aileniz eşiniz.
Onu yureklendirirseniz, o da sizi mutlu eder.
Uzattigimin farkındayım. Sadece böyle anlarda kriz çözücü olmalı ki insan hayatının bundan sonrasında o konu ısınıp ısınıp sunulmasin diye.
Geçmiş olsun tekrardan.
