- 24 Mayıs 2016
- 1.248
- 476
- 123
- 44
yani annenizin psikolojisinde bir sıkıntı olabilir demek istedim canım.
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Allah belanı versin diyen anne!
- Konu Sahibi sarininki
- Başlangıç Tarihi
- 15 Ekim 2015
- 3.193
- 11.669
- 208
Yani gerçekten kardeş olsalar bu kadar benzemez huyları.Amiinn. Umarım bir gün burda birbirimizle o mutlulukları paylaştığımız günleri de görürüz.
Benim annem de bana 'sen bitane yemek yapana kadar, ben 10 tane yemek yaparım' diyip bugüne kadar hiç bişey öğretmedi. Ne öğrendiysem kendim öğrendim. Şimdi de 'daha yemek yapmayı doğru düzgün bilmiyosun, evlenmeyi düşünüyosun' diyor. Kendi başıma bu kadar yaptığıma şükretmek yerine. Ki ben inanıyorum kendime de güveniyorum Allahın izniyle kendi yuvamı bi kursam, bütün eksik yanlarımı tamamlarım. Çünkü biliyorum ki huzurlu olunca hepsi içimden gelicek. Ben şimdi de yaparım temizlik falan ama hep bi memnuniyetsizlik. Yatak toplarım, topladığım yatak bozulur sırf inadından. Evi siler süpürürüm, arkasından tekrar kendisi yapar, sonra bide 'pembemsi evde hiç bişey yapmıyor' diye herkese beni kötüler. Maaşımın hepsini kendi çeker ben zar zor para alırım ama sorulunca 'pembemsi çalışıyor ama eve bi faydası olmuyor' der. Yani ben hiç bir şekilde yaranamam sonuç olarak.
Hani böyle ailesini hiç takmayan, kendi başına her istediğini, her dediğini yapan, annesi 1 söyleyince karşılığında 10 söyleyenler varya demek ki öyle olmak gerekiyormuş. Valla takdir ediyorum onları bazen en iyisini yapıyolar oh.
Benimki de yaptığım hiçbir işi beğenmezdi. Ki ben küçük yaşta cam silmeye, koca evi temizleye başlamıştım arkadaşlarım. Yemek yaparken de bana "şunu getir, bunu ver, bu kaşığı yıkayıp bana tekrar ver, bulaşık makiesini boşalt" derdi o yemek yaparken etrafında pervane gibi dönmekten yemek yapmaya fırsat bulamıyordum. Sonra aynı senin annenin dediği gibi "ben bu kadar yemek yaptım sen ne yaptın acaba bu arada" derdi. Sanki yapmak zorundaymışım gibi...
Temizlik konusuna gelince bütün gün temizlik yapardım "aferin kızım" diyeceğine "banyoyu neden yıkamadın? senin yapacağın iş bu kadar olur" derdi ve bütün hevesim kaçardı. Tabii hevesim kaçsın kaçmasın o işleri yapmama ve surat asma gibi lüksüm hiçbir zaman olmazdı.
Beni özgüvensiz, sessiz, çekingen biri haline getirdi. Neyse ki babam ünivesiteyi (2 senelik) Dışarıda okumamı ve kendimi toparlamamı istedi ve gittiğim yerde biraz daha açılma fırsatım oldu.
- 13 Aralık 2015
- 551
- 1.521
- 63
- 27
Evet ama anneme bunu kabul ettiremiyorum işte. Beraber gidelim dedim, kendi arkadaşları bile dedi sen bi doktora git gidişin iyi değil diye ama dinlemedi. Sen git ben niye gidicem diye söylendi hep.
'Anne ben niye gidiyim evin huzurunu sen kaçırıyorsun' diyemedim tabi.
- 13 Aralık 2015
- 551
- 1.521
- 63
- 27
Annemin benzerinin olmasına sevinsem mi, üzülsem mi bilemedim şaka gibi :)
Benim üniversite gibi bi fırsatım da olmadı malesef. Ya istanbulu kazanıcaksın, ya da gitmiceksin dedi ve gidemedim. Üstelik çokta hevesim vardı biliyodum bana iyi geliceğini ama annem buna da engel oldu kendi karar verdi benim adıma. Şimdi de okumayan ben oldum tabi.
Şu 'senin yapacağın iş bu kadar olur' sözü bana çook tanıdık geldi. Aslında anlattığınız herşey çok tanıdık hiç yabancı değil. Bikere anneme yaranayım diye 1 günde bütün evi temizlemeye kalkmıştım. Ki canım istediği zaman çok güzel temizlik yaparım gerçekten. Temizledim de. Ama koltukları çekerken belimi ağırttım diye 'istenmeden yapılan iş bu kadar olur' demişti yine suçlu ben olmuştum.
Yani o kadar yaralar açtı ki bende hangi birini anlatayım burda. Kendi yaramı kendim sarmaya çalıştım hep.
Şimdi de benden başka, benim yaramı sarmaya çalışan birini bulunca kaybetmek istemiyorum hepsi bu. Yani o 'sevgiliniz annenizden daha kıymetliyse evlenin biran önce' diyen arkadaşın düşündüğü gibi birşey değil söz konusu.
- 15 Ekim 2015
- 3.193
- 11.669
- 208
Çok sinirim bozuldu şu an.. :)
Aynen, ben de isteyince çok güzel iş yaparım, hatta yaptığım iş beğenilirse bir dahakine çok daha güzel ve daha istekle yaparım. Ama annem ne yapsam beğenmez 'istenmeden yapılan iş bu kadar olur' lafını benimki de "gönülsüz yapılan aş ya karın ağrıtır ya baş" olarak söylerdi.
Gerçekten kan bağları varsa şaşırmayacağım artık!
Benimki de beni göndermek istemedi pek ama babam o konuda kesin kararlıydı ve tercihlerimde İstanbul yoktu.
15 günde bir gelirdim onda da yine beni üzer öyle gönderirdi. Büyükbabam vardı rahmetli (babamın babası) onu çok severdim ve kaybetmekten çok korkardım ki maalesef şehir dışında okurken vefat etti ve çok üzüldüm. Birkaç günlüğüne buraya geldim ama bildiğin perişan haldeydim o sıra. Ruh gibi dolaştım aylarca. Daha ilk günlerinde akşam babaannemin evinde kuran falan okunuyordu oraya gidiyorduk o günlerde bana destek olacağına çamaşırları neden toplamamışım diye saatlerce söylenerek/ bağırarak üzmüştü. Ben normalde çok duygusalımdır ki sanıyorum sen de öylesindir çünkü yaşadığımız şeyler de bizim karakterimizi çok etkiliyor...
O dönem bildiğin hayattan koptum. Babam beni ağlayıp rahatlamam için sinemaya götürüyordu sürekli. Filmi izleyenler hepsi ağlıyor bende tepki yok.. Boş boş bakıyordum ekrana. Çok şükür o günleri atlattım ama o dönem bile bırak destek olmayı, inadına canımı yakmaya devam etti.
- 13 Aralık 2015
- 551
- 1.521
- 63
- 27
Yok artık daha neler. Adımı, soyadımı bilme gibi bi imkanınız olsa dicem ki beni tanıyan biri ve beni bu şekilde avutmaya çalışıyor. Ama bu imkansız. Yaşadıklarımız resmen kopyalanmış gibi. Siz yaşamışsınız daha sonra benim hayatıma kopyala, yapıştır yapılmış ve sadece kişiler değiştirilmiş gibi.
Mayıs ayında çocukluğumu, ergenliğimi birlikte geçirdiğim arkadaşımı, arkadaştan ötemi kanser hastalığından kaybettim.
Ve onun yeri bende bambaşkaydı bunu herkes bilir. Akan sular durulurdu onun adı geçince, ona bişey olunca. 2 sene boyunca da hep onun ölüm korkusuyla yaşadım. Buna en büyük şahit annem. Ve korktuğum ne yazık ki başıma geldi. Kaybettim kardeşimi. Nasıl sarsıldığımı tahmin edebiliyorsunuzdur.
Yeni yeni toparlanmaya başladım diyebilirim hala bile burnumun direği sızlar. Aklınıza gelebilicek herkes yanımda olmaya calıstı, destek olmaya calıstı. Özellikle erkek arkadaşım. Zaten arkadaşımın sayesinde ona kan ararken tanışmıştım erkek arkadaşımla da. O yüzden daha da yıktı bizi.
1 hafta hep sakinlestiricilerle durabildim ve gercekten hatırlamıyorum çok nadir hatırladığım şeyler var. Buna rağmen annem bana acımı bildiği halde 'bize bişey olsa bu kadar yıpratmazsın kendini, kendine gel artık' diyip durdu. Ağlamak için bile yatamadım omzuna. Cenaze de bile sırf erkek arkadaşım geldi diye beni öylece mezarlıkta bırakıp cenaze evine gitti. Herkese sarılıp ağlamışım diye, herkese çok içten davranmışım diye 'işine gelince nasılda sıcak davranabiliyosun, bize karşı barut gibisin' oldu.
Halbuki sadece acımı paylaştım. Ki zaten normalde de sıcak kanlı biriyimdir. Ve evet fazlasıyla duygusal..
Ya mevlid zamanlarında sürekli koşturup bişeyler yaptım diye burnumdan getirmişti. Gösteriş yapıyomuşum diye. İnanabiliyo musunuz? O kadar yoğun acılar yaşarken gösterişi kim düşünebilir?Benim annem düşündü işte. Benim acımı dindireceğine, daha çok su kattı üstüne.
- 15 Ekim 2015
- 3.193
- 11.669
- 208
Yok artık daha neler. Adımı, soyadımı bilme gibi bi imkanınız olsa dicem ki beni tanıyan biri ve beni bu şekilde avutmaya çalışıyor. Ama bu imkansız. Yaşadıklarımız resmen kopyalanmış gibi. Siz yaşamışsınız daha sonra benim hayatıma kopyala, yapıştır yapılmış ve sadece kişiler değiştirilmiş gibi.
Mayıs ayında çocukluğumu, ergenliğimi birlikte geçirdiğim arkadaşımı, arkadaştan ötemi kanser hastalığından kaybettim.
Ve onun yeri bende bambaşkaydı bunu herkes bilir. Akan sular durulurdu onun adı geçince, ona bişey olunca. 2 sene boyunca da hep onun ölüm korkusuyla yaşadım. Buna en büyük şahit annem. Ve korktuğum ne yazık ki başıma geldi. Kaybettim kardeşimi. Nasıl sarsıldığımı tahmin edebiliyorsunuzdur.
Yeni yeni toparlanmaya başladım diyebilirim hala bile burnumun direği sızlar. Aklınıza gelebilicek herkes yanımda olmaya calıstı, destek olmaya calıstı. Özellikle erkek arkadaşım. Zaten arkadaşımın sayesinde ona kan ararken tanışmıştım erkek arkadaşımla da. O yüzden daha da yıktı bizi.
1 hafta hep sakinlestiricilerle durabildim ve gercekten hatırlamıyorum çok nadir hatırladığım şeyler var. Buna rağmen annem bana acımı bildiği halde 'bize bişey olsa bu kadar yıpratmazsın kendini, kendine gel artık' diyip durdu. Ağlamak için bile yatamadım omzuna. Cenaze de bile sırf erkek arkadaşım geldi diye beni öylece mezarlıkta bırakıp cenaze evine gitti. Herkese sarılıp ağlamışım diye, herkese çok içten davranmışım diye 'işine gelince nasılda sıcak davranabiliyosun, bize karşı barut gibisin' oldu.
Halbuki sadece acımı paylaştım. Ki zaten normalde de sıcak kanlı biriyimdir. Ve evet fazlasıyla duygusal..
Benim annem düşündü işte. Benim acımı dindireceğine, daha çok su kattı üstüne.
Maalesef inanabiliyorum canım. Çünkü aynı oyunu önce ben, sonra sen oynuyormuşsun gibi oldum
Arkadaşına çok üzüldüm. Başın sağ olsun, mekanı cennet olsun inşallah
Benim annem başkalarının yanında bana sarılır böyle beni çok seviyormuş gibi ama boğacak gibi sarılır.
O kadar eğreti, o kadar yapmacık sarılıyor ki nefret ediyorum bu huyundan. Bir de başkalarının yanında küçük düşürme huyu da vardır tabii.. Nişanımızdan birkaç gün sonra eşimin annesi bizi çağırdı. Anne kız gelin çay içelim dedi beraber gittik annemle bu arada nişanlımla nişan fotoğraflarımıza bakıyoruz. Eşim bi fotoğrafımı gördü "çok güzel gülmüşsün burada çok doğal" dedi. O sırada annem de arkadan geçiyor "bakim bakim" dedi ve sonra ne dedi biliyor musun "kişnemiş"
Beynimden vurulmuşa döndüm o an. Nereye saklansam nereye girsem diye düşündüm. O kadar utandım ki...
Ama eşim alıştı artık patavatsızlıklarına. Bana her seferinde sen annene göre daha oturaklısın nerede ne konuşacağını, nasıl davranacağını çok daha iyi biliyorsun diyor.
Son düzenleme:
- 21 Ekim 2016
- 808
- 875
- 18
Bugune kadar annemi dinlemeyip ne yaptiysam ya da konusma dedigi insanlarla konustuysam mutlaka ama mutlaka bi zarar gordum... Ama yinede mantikli dusunun gercekten erkek arkadasinizda sizin goremediginiz bi sorun olabilir mi?
Bence alkol kullanmasi onemli bi sorun her ne kadar dozunda olsa da.
Ilerde evlendiginizde bu dozu artirip size zarar vermeyeceginden eminseniz iliskinize devam edin.
Onun disinda malesef her anne hakli olamayabiliyor. Onlarda insan hata yapabiliyor ne yazik ki
Bence alkol kullanmasi onemli bi sorun her ne kadar dozunda olsa da.
Ilerde evlendiginizde bu dozu artirip size zarar vermeyeceginden eminseniz iliskinize devam edin.
Onun disinda malesef her anne hakli olamayabiliyor. Onlarda insan hata yapabiliyor ne yazik ki
- 21 Ocak 2009
- 3.312
- 1.572
- 173
Sizin konularınıza az cok goz gezdırdım.Hayatınıza otarite kurmak isteyen ebeveyn ipleri eline almış sizi kukla gibi görüyor.Birey olarak görememiş.Kesin altında psikolojik sebepler yatıyor diye düşünüyorum.Yoksa anne evladıyla savaşmaz.. Kendince anne kız ilişkisi de bu şekilde olduğu ve gördüğü öğrendiği size davrandığı gibiyse de kendi yaptığı ona çok normal geliyor olabilir. Destek alınması şart bir konu bu.. Annenizi psikolog için ikna edemesenizde kendiniz mutlaka bu yaşadığınız acılar için yara bandı yapıp dertlerinize pansuman edin..Zaten anne kız ilişkinizi ortaya koydukça size yol göstereceklerdir.
AMA erkek arkadaş meselesinde kendinize Kurtuluş gözüyle bakıp evlenmeyi tek çare olarak görmeyin.Buna mutlaka dikkat edin.Siz kendi bakış açınızla sizin ailenin dışına çıktığınızda diğer ilişkiler normal gelebilir.Gözlemleriniz belki de yetersizdir.Çok baskıcı bir aileden gelip, kendini ailesine anlatmaya ve kanıtlamaya çalışan bireylerin dramıdır bu durum.. Anne kız ilişkinize çeki düzen vermeye çalışmak zor ama biraz daha nefes almak ve huzurla bişeylere başlamak için şart gibi.. Çünkü evlenseniz bile annenizin evliliğiniz üzerindeki gölgesi sizi huzursuz etmeye yetecektir.
AMA erkek arkadaş meselesinde kendinize Kurtuluş gözüyle bakıp evlenmeyi tek çare olarak görmeyin.Buna mutlaka dikkat edin.Siz kendi bakış açınızla sizin ailenin dışına çıktığınızda diğer ilişkiler normal gelebilir.Gözlemleriniz belki de yetersizdir.Çok baskıcı bir aileden gelip, kendini ailesine anlatmaya ve kanıtlamaya çalışan bireylerin dramıdır bu durum.. Anne kız ilişkinize çeki düzen vermeye çalışmak zor ama biraz daha nefes almak ve huzurla bişeylere başlamak için şart gibi.. Çünkü evlenseniz bile annenizin evliliğiniz üzerindeki gölgesi sizi huzursuz etmeye yetecektir.
- 19 Ekim 2016
- 384
- 288
- 53
- 42
Hep dozunda zannederiz oysa, Benim de eşim hep dozunda(!) içerdi ama zamanla çoğaldı, şimdi alkolü hayatımızdan nasıl çıkarırım diye çabalıyorum.
O yüzden, bu kadar iyimser olma derim...
- 13 Aralık 2015
- 551
- 1.521
- 63
- 27
Çok sağolun amin inşallah. Küçük düşürme huylarından bahsetmiyorum bile. Sırf kendi egosu için annemin kaçınılmazıdır bu. O yüzden hiç şaşıramıyorum anlattıklarınıza maalesef.Maalesef inanabiliyorum canım. Çünkü aynı oyunu önce ben, sonra sen oynuyormuşsun gibi oldum
Arkadaşına çok üzüldüm. Başın sağ olsun, mekanı cennet olsun inşallah
Benim annem başkalarının yanında bana sarılır böyle beni çok seviyormuş gibi ama boğacak gibi sarılır.
O kadar eğreti, o kadar yapmacık sarılıyor ki nefret ediyorum bu huyundan. Bir de başkalarının yanında küçük düşürme huyu da vardır tabii.. Nişanımızdan birkaç gün sonra eşimin annesi bizi çağırdı. Anne kız gelin çay içelim dedi beraber gittik annemle bu arada nişanlımla nişan fotoğraflarımıza bakıyoruz. Eşim bi fotoğrafımı gördü "çok güzel gülmüşsün burada çok doğal" dedi. O sırada annem de arkadan geçiyor "bakim bakim" dedi ve sonra ne dedi biliyor musun "kişnemiş"
Beynimden vurulmuşa döndüm o an. Nereye saklansam nereye girsem diye düşündüm. O kadar utandım ki...
Ama eşim alıştı artık patavatsızlıklarına. Bana her seferinde sen annene göre daha oturaklısın nerede ne konuşacağını, nasıl davranacağını çok daha iyi biliyorsun diyor.
Biz biraz daha böyle devam edersek adımız 'anne düşmanı' diye çıkıcak, şaşırmam :)
Yaşamayan bilemiyor sonuçta. Size tekrar tekrar çok teşekkür ederim. Bana binevi umut ışığı oldunuz.
Rabbim bundan sonrasın da güldürsün yüzünüzü hep inşallah. Bütün yaralarınız sarılsın.
Güzel günler bizi beklesin! :)
- 13 Aralık 2015
- 551
- 1.521
- 63
- 27
Çok gözden geçirdim emin olun defalarca hemde. Annemin bu tepkisini aynı sizin gibi bende çokça kez sorguladım. Yani erkek arkadaşımın en ufak bi açığını yakalasam annemi haklı çıkarmaya hazırdım diyebilirim size. Ama yok. Yani ben seviyorum göremiyorum olayı değil bu. Çok sorguladım gerçekten.
Zarar veremiceğinden eminim. Hep dedim, hepte dicem Allah şaşırtmasın.
Hata elbette yapılır ama benim annemin ki hatanın çok dışına çıktı. Bu annemin kişiliği haline geldi artık.
- 13 Aralık 2015
- 551
- 1.521
- 63
- 27
Savaşmak ne kelime annem resmen bana düşman kesildi. Ve resmen herkesi de bana karşı doldurmaya çalışıyor. Hani olurya küçük çocuklar birbirine küser sonra bir diğer arkadaşını da doldurur onunla konuşma diye. Aynı öyle işte. Sanırım daha fazla ben kendime zarar vermeden yapmam lazım haklısınız.
Evlenmeyi çare olarak görmekten başka bi seçenek bırakmıyorlar ki bana.
Ki zaten bu durumda da evlenicem demiyorum ben. 2-3 sene daha buna katlanmak zorundayım.
Ama gerçekten hani şu erken evlenenler, kaçanlar, bunu çare olarak görenler kesinlikle evlenme meraklısı oldukları için değil, aileden dolayı böyle. Yani savunup kendime pay çıkarmak değil niyetim ama o kadar baskı altında olmak hiçte kolay değil. Köpeği bile bağlarsınız da, bi zaman sonra siz bırakmayınca koparır zincirini. Ama şöyle de bi açıklık getireyim; Erkek arkadaşımı kesinlikle kurtuluş yolu olarak görmüyorum. Yani bu çok daha öte birşey. Sonuçta ben evlensemde annem yine aynı annem olarak kalıcak. Acı gerçek.
- 15 Ekim 2015
- 3.193
- 11.669
- 208
İnşallah canım. Ya kendi dertlerimle canını sıktım kusura bakma lütfen. İnan ilk defa bu kadar benzerlik yaşadığımı fark ettim frenleyemedim kendimi. Dertleşmek istediğin zaman yazabilirsin. Çok mutlu ol inşallah ♡Çok sağolun amin inşallah. Küçük düşürme huylarından bahsetmiyorum bile. Sırf kendi egosu için annemin kaçınılmazıdır bu. O yüzden hiç şaşıramıyorum anlattıklarınıza maalesef.
Biz biraz daha böyle devam edersek adımız 'anne düşmanı' diye çıkıcak, şaşırmam :)
Yaşamayan bilemiyor sonuçta. Size tekrar tekrar çok teşekkür ederim. Bana binevi umut ışığı oldunuz.
Rabbim bundan sonrasın da güldürsün yüzünüzü hep inşallah. Bütün yaralarınız sarılsın.
Güzel günler bizi beklesin! :)
- 13 Aralık 2015
- 551
- 1.521
- 63
- 27
Çok mu iyimserim bilmiyorum ama, olaylara hem iyi hem kötü yönünden bakmayı çoktan öğrendim.
Belki de toz kondurmak istemiyorumdur ama zarar vereceğini düşünmüyorum.
Alkolü benim babam da kullanır ama hiçbir zaman dozunun kaçtığını görmedim. Bu birazda iradeyle alakalı bence.
- 13 Aralık 2015
- 551
- 1.521
- 63
- 27
Olur mu öyle şey ben çok mutlu oldum, çokta memnun oldum.
Sizde aynı şekilde ne zaman isterseniz burdayım.
Bana o kadar iyi geldi ki bu içimi dökmek gerçekten çok sağolun :)
- 5 Temmuz 2016
- 782
- 775
- 53
- 13 Aralık 2015
- 551
- 1.521
- 63
- 27
Haberdar tabiki. Çünkü annem direk erkek arkadaşıma mesaj attı olayların en başında. Daha hic tanımıyoken, aralarında hic bir sekilde bi konusma olmamısken. Üstelik benim annem kız annesiyken. Bugüne kadar hep dediği sevseler de sevmeseler de senin ailen, senin annen onların hatrı yoksa senin var bu yüzden susmak zorundayım cok damarıma basmadıkları sürece kimseye bisey demem diyor. Ki öylede yapar biliyorum. Ama benim annem insanları cok tahrik edici konusur sinir edene kadar ugrasır. Bu yüzden korkum erkek arkadasımdan degil, annemden.
Sadakat konusunda iyi sekilde mi dediniz anlayamadım ama yinede tesekkür ederim :)
- 5 Temmuz 2016
- 782
- 775
- 53
tabikide iyi sekilde dedim.. annenize ragmen erkek arkadasinizdan vazgecmiyorsunuz . baska kimse olsa annem boyle istiyor der hemen ceker giderdi .
- 13 Aralık 2015
- 551
- 1.521
- 63
- 27
Annem bugüne kadar bende cok yara actıgı icin, yaralarımı saran birini bulunca ister istemez böyle sadık kalıyorum. Ama haketmeyen kimse icin yapmam bunu.
Benzer Konular
