- 20 Temmuz 2020
- 182
- 145
- 35
-
- Konu Sahibi Duygusal durum
- #1
Ya evet aslinda hep kendimi erteledim sanırım. Aman çocukların ihtiyaçları, aman eşimin ihtiyacı derken :) kendime bir sey yapmamaya basladim sanırım. Süreç nasil ilerledi bilmiyorum bir sure devam eden işsizlik o sirada hamile olmam travma yaratti sanirim:) ama artik bir liste yaptım ve öyle devam edecegim sanırım:)Kendinizi çok ihmal etmişsiniz
Minimal yaşam böyle birsey değil
Kendinize bir liste yapın her ay bir kaç parça alın
Evet altta bana biri cimri demis ama ben mesela misafir ağırlamayi cok severim. Bir misafir agirlamak 700 tl falan oluyor bende. İki haftada bir kesin insanları evimde görmek isterim. Çocuklara giyim kusam eksik etmem. Yemek konusunda da öyleyimdir asla paramiz yok demem, kimsenin bir seyinde gözleri kalmasin (yeme konusunda). Benim sorunun kendime gelince acaba mi demem:) yani kendime elbet alacagim ama sanki cok almaya basladim. Bu arada lcw uygulamasını indirin. Orada 375 tlye 125 tl indirim geliyor ya hani şöyle kullanin: filtreleValla ilgisi var mı bilmiyorum ama bu devirdeki fiyatları görünce benimde elim gitmiyor almaya.. Alınca cok buyuk vıcdan azabı çekiyorum.. Cunku cok pahalı hersey.. Kendıme alacaklarını mınımum hatta yok durumuna indirdim.. Cocuga almaya calısıorm.. Gıda harıcınde herseyı kıstık.. Haliyle vıcdan yapıorm bişey alırken.. Bir cocuk esofman 100 150tl olmuş.. Elim gitmiyor almaya.. Noolcak bu boyle bılmıyorm
İhtiyaç olanı almamak cimriliktir minimalistlik değil
Siz net cimri bir insana dönüşmüşsünüz
Cimri olduğumu düşündüren ne oldu? Asla olmak istemem çünkü, cimrilik değil de kendimi degerli görmediğimi düşündüm ben sadece. Ama böyle bir sey varsa tabiki törpülemek isterimİhtiyaç olanı almamak cimriliktir minimalistlik değil
Siz net cimri bir insana dönüşmüşsünüz
Cocuklugunuzda aileniz “cok masraflisin,isteklerin bitmiyor” vs gibi cumleler size kurduysa bilinc altinizda yer etmis olabilir.Bu da elinizin gitmemesine sebep oluyordur malesefHerkese merhabalar, ben 32 yaşındayım ve kendimle ilgili meseleleri uzun zamandır çözmeye çalışıyorum. Uzatmadan süreci anlatayım sizlere.
Evliliğin ilk yılları ve cocuklar derken benim de minimalizm ile tanışmam sonucu yıllarca alışveriş yapmadım. Ne eve ne kendime ne kuaföre gittim ne baska bir sey :) e zaten evlilik sırasında alınanlar; bekarken kiyafet, takı, makyaj malzemelerine yaptığım yatırımlar derken idare ettik. Tabi esimle maddi durumumuz da biraz sıkıntılıydi. Ondan o dönemler umursamadim da evimde huzuruma baktım. İki yıldır çok şükür elimiz para gördü. E benim kıyafetler eskidi, makyaj malzemeleri bitti ne bileyim botox doglu yaptırmak istedim, göz kapağı ameliyatı oldum:) yavas yavas dolabıma yeni kiyafetler alıyorum, cilt bakım ürünleri alıyorum. Ayakkabı canta vs alıyorum ama sorun su ya hep bir suçluluk hissediyorum:) bu arada yani bir allıgim var bir rimelim var bir rujum var gibi:) parfüm aldım ama içim acidi halbuki guzel kokmayi istiyorum yani sorun ne ? Kendime spor ayakkabi aldim onu da dolaptan etiketli yarı fiyatına aldım sıfır üründü ama sanki gereksiz bir alisveris oldu. Alisverislerim her ay oluyor ama yılların vermis olduğu almama durumları var. Yani bes yil once iki kot almıştım mesela bir gecen sene bir bu sene kot aldim. Ya da aldıklarım agzi burnu kayinca elden çıkardım. Acaba ben alışveriş yaptikca mutlu bir insana mi dönüştüm yoksa ihtiyacım var ve hak etmediğimi mi düşünüyorum bilemedim? Benimle bu konu hakkında sohbet etmek isteyen olursa mutlu olurum:)
Ben de şöyleydi. Paramiz yok:))) iste bir seyler yapıyorlar ya biz fedakarlık yapıyoruz. Biz yemiyoruz sizi yediriyoruz seklinde. Annem hala öyle. Sürekli bir baskıCocuklugunuzda aileniz “cok masraflisin,isteklerin bitmiyor” vs gibi cumleler size kurduysa bilinc altinizda yer etmis olabilir.Bu da elinizin gitmemesine sebep oluyordur malesefBende de vardi ayni durum param olmasina ragmen harcayamiyodum hep en ucuzu alirdim daha sonra cozdum bu sikintimi
Sebebi budur :) kendiniz cozemiyorsaniz destek almanizi oneririm cok basit bir sekilde cozulebilecek bir sorun :)Ben de şöyleydi. Paramiz yok:))) iste bir seyler yapıyorlar ya biz fedakarlık yapıyoruz. Biz yemiyoruz sizi yediriyoruz seklinde. Annem hala öyle. Sürekli bir baskıben de aşmaya çalışıyorum işte ama asarken bile sürekli bir suçluluk duygusuyla mücadele ediyorum.
ölümlü dünya çok abartmadan alışveriş yapmak gayet normalHerkese merhabalar, ben 32 yaşındayım ve kendimle ilgili meseleleri uzun zamandır çözmeye çalışıyorum. Uzatmadan süreci anlatayım sizlere.
Evliliğin ilk yılları ve cocuklar derken benim de minimalizm ile tanışmam sonucu yıllarca alışveriş yapmadım. Ne eve ne kendime ne kuaföre gittim ne baska bir sey :) e zaten evlilik sırasında alınanlar; bekarken kiyafet, takı, makyaj malzemelerine yaptığım yatırımlar derken idare ettik. Tabi esimle maddi durumumuz da biraz sıkıntılıydi. Ondan o dönemler umursamadim da evimde huzuruma baktım. İki yıldır çok şükür elimiz para gördü. E benim kıyafetler eskidi, makyaj malzemeleri bitti ne bileyim botox doglu yaptırmak istedim, göz kapağı ameliyatı oldum:) yavas yavas dolabıma yeni kiyafetler alıyorum, cilt bakım ürünleri alıyorum. Ayakkabı canta vs alıyorum ama sorun su ya hep bir suçluluk hissediyorum:) bu arada yani bir allıgim var bir rimelim var bir rujum var gibi:) parfüm aldım ama içim acidi halbuki guzel kokmayi istiyorum yani sorun ne ? Kendime spor ayakkabi aldim onu da dolaptan etiketli yarı fiyatına aldım sıfır üründü ama sanki gereksiz bir alisveris oldu. Alisverislerim her ay oluyor ama yılların vermis olduğu almama durumları var. Yani bes yil once iki kot almıştım mesela bir gecen sene bir bu sene kot aldim. Ya da aldıklarım agzi burnu kayinca elden çıkardım. Acaba ben alışveriş yaptikca mutlu bir insana mi dönüştüm yoksa ihtiyacım var ve hak etmediğimi mi düşünüyorum bilemedim? Benimle bu konu hakkında sohbet etmek isteyen olursa mutlu olurum:)