Alışamadım ve özlüyorum

Evet özeti bu aslında. Bursa'ya alışamadım. Ailemi ve memleketimi de çok özlüyorum. Lütfen kızmayın hemen bazen başka bi şehirde olsak daha farklı olurdu diye de düşünüyorum.
4 yıl önce eşimle Doğu'da evlendik orda 1 yıl evli olarak kaldık çok mutluyduk. Neyse eşimin mecburi hizmeti bittiği için tayinle Bursa'ya geldik. Bursa'da eşimin sadece annesi ve kız kardeşi var. Başka hiç kimseleri yok. Ben sessiz biriyim biraz çok baskın bir karakter değilim tayin konusunda ona baskı yapmadım, o da ileride belki Adana'ya yerleşiriz demişti. Ben yine de ortada bir şehir olsa çok iyi olur diye düşünüyordum o zamanlar o da ortası yok doğru düzgün demişti. Bir de çocuk olursa annem bakar demişti evet şu anda dediği gibi annesi bakıyor.
Yani 3 yıl olacak ben sevemedim Bursa'yı. Aileme senede iki kez gidebiliyorum. Sorunlardan birisi hiç arkadaşım ve dostum yok burda. Okuldaki hocalar benden en az 10 yaş büyük, hani işte hafta sonu kahve içelim ya da ne bileyim bir çaya git gel durumu olmuyor. Apartmanda da oturanlar hep büyük, bir tık daha yaşıma yakın kimse yok. Bilemiyorum belki sorun bende. Ama buraya gelmeden önce hem memleketim hem de ilk görev yerimde her şey tam tersiydi. Fakülteden çok sevdiğim dostlarım var memlekete gidince görüşüyoruz mesela hala. İlk görev yerinden tanıdıklarımla da telefondan görüşüyoruz yine. Ama burda kimse yok gibi. Bu beni çok üzüyor. Bir de bugün eşime hiç sosyal değiliz kimseyi tanımıyoruz dedim. Ben görüşüyorum arkadaşlarla dedi. Yalnız iş dışında hep evdedir kendisi de. Neyse. Üzüldüm bir an, gözlerim doldu sonra düşününce.
İçimdeki mutsuzluk bazen beni çok etkiliyor. Ailem yakın olsaydı daha farklı olurdu diyorum. Ablamları çok seviyorum, çok özlüyorum. Telefonda konuşmak gibi olmuyor karşında olup sarılmak. Ben bu eksikliği hissettikçe evime karşı sorumlulukları bırakıyorum. Hiçbir şey yapasım gelmiyor. Çamaşırları bulaşıkları bekletiyorum bazen. Yani akşama kadar lavabo üstünde kalıyor yatmadan önce toparlıyorum.
Yakın zamanda tayin de isteyemiyor eşim. En az 4_5 yıl daha buradayız. İsteme Zamanı istesem de çıkmayabilir dedi o zaman ne olacak diye sordum. Gönüllü erken ikinci doğu hizmeti isteyeceğim ordan dönüşte de Adana artık. Bu beni yoruyor. Bazen şimdi hemen doğuya gitsek 3_4 yıl ne kadar olacak ise, kalıp Adana'ya dönelim isteği oluyor. Ama bu kez de onun polis oluşu durduruyor beni...
Uzun yazdım kusura bakmayın, uykum da var bölük pörçük olmuş olabilir. Hakkınızı helal edin...

Kayinvaliden ve gorumce cevresiyle tanisin gun yapin nebileyim ortaminiz olur boylelikle

Haftasonlari icin kursa falan yazılsanız ilginiz olan bi alanda.ordan arkadaş edinirsiniz gibi.

Yada bebeğiniz kaç yasinda bilmiyorum ama oyun guruplarına falan katılsanız.oradan da annelerle falan tanışma kaynaşma olabilir gibi.

Amma velakin çevre edinseniz de sosyal olsaniz da özlem bambaşka birşey bence.özlenene kavuşmadan yerini başka şeyler dolduramaz ki...

renkliistop .!.:

Haftasonlari icin kursa falan yazılsanız ilginiz olan bi alanda.ordan arkadaş edinirsiniz gibi.

Yada bebeğiniz kaç yasinda bilmiyorum ama oyun guruplarına falan katılsanız.oradan da annelerle falan tanışma kaynaşma olabilir gibi.

Amma velakin çevre edinseniz de sosyal olsaniz da özlem bambaşka birşey bence.özlenene kavuşmadan yerini başka şeyler dolduramaz ki...

Genişletmek için tıkla...

Bebeğim küçük sayılır belki bir yıl sonra olabilir böyle bir kurs fikri. Evet özlem duygum geçmeyecek maalesef

Anladımben sizi ve hissettim bende ailemin yannda yakininda yasamıyorum insan bazen esinin ailesinden baska birileriyle oturmak kahve cay icmek ister ortam ve konu degistirmek insana iyi gelir biliyorum benim de cevremde cok yasima uygun birileri yok malesef bende teyzelerle arkadas oldum daha fazla .
ailemle de sureklitelefonda gpruntulu konusuyoruz

Merkez aslında çok güzeldir ve avantajlıdır ama ilçeleri araştırsanız belki küçük ilçeler sizi memnun eder ve sıcaklığı yakalarsınız , okul değişikliği yapsanız, resim kursları, koro veya müzik kursları, yoga- pilates kursu, dans veya spora yazılma gibi yaş grubu hedefli olursa belki birilerini bulursunuz. Haftasonu İstanbul vs de yapabilirsiniz.

Kahvetelvesimoon .!.:

Kayinvaliden ve gorumce cevresiyle tanisin gun yapin nebileyim ortaminiz olur boylelikle

Genişletmek için tıkla...

Kayınvalidemin apartmanındaki komşuları ile tanıştık ama dediğim gibi yaşları uygun değil yine, 50-55 civarında. Görümcem de eşinin ailesinden birkaç kişi tanıştırdı ama onlarla da eşler ile görüştük şimdiye kadar toplasam 3 kezdir. Ben yabancı hissediyorum maalesef yani karşı taraftan bekliyorum ilk daveti çünkü sonradan dahil oldum buraya. Benimle de isteyen görüşür yani özel olarak hadi müsait misin kahve içelim demiyorlarsa şimdiye kadar demek ki görüşmek istemedikler diyorum.

Bursa güzel şehir,ailenize gitmek bir uçağa bakar,bu kadar dert etmeyin. Yurt dışında yaşıyorum ve Türkiye ye taşınma ihtimalimiz bile yok,aileme hep hasretim ama hergün görüntülü görüşüyoruz,Saglıkları yerinde olsun görüşülür illaki. Olduğun yere adapte olmazsan mutlu olamazsın güzel yönlerini düşün

amelie01 .!.:

Evet özeti bu aslında. Bursa'ya alışamadım. Ailemi ve memleketimi de çok özlüyorum. Lütfen kızmayın hemen bazen başka bi şehirde olsak daha farklı olurdu diye de düşünüyorum.
4 yıl önce eşimle Doğu'da evlendik orda 1 yıl evli olarak kaldık çok mutluyduk. Neyse eşimin mecburi hizmeti bittiği için tayinle Bursa'ya geldik. Bursa'da eşimin sadece annesi ve kız kardeşi var. Başka hiç kimseleri yok. Ben sessiz biriyim biraz çok baskın bir karakter değilim tayin konusunda ona baskı yapmadım, o da ileride belki Adana'ya yerleşiriz demişti. Ben yine de ortada bir şehir olsa çok iyi olur diye düşünüyordum o zamanlar o da ortası yok doğru düzgün demişti. Bir de çocuk olursa annem bakar demişti evet şu anda dediği gibi annesi bakıyor.
Yani 3 yıl olacak ben sevemedim Bursa'yı. Aileme senede iki kez gidebiliyorum. Sorunlardan birisi hiç arkadaşım ve dostum yok burda. Okuldaki hocalar benden en az 10 yaş büyük, hani işte hafta sonu kahve içelim ya da ne bileyim bir çaya git gel durumu olmuyor. Apartmanda da oturanlar hep büyük, bir tık daha yaşıma yakın kimse yok. Bilemiyorum belki sorun bende. Ama buraya gelmeden önce hem memleketim hem de ilk görev yerimde her şey tam tersiydi. Fakülteden çok sevdiğim dostlarım var memlekete gidince görüşüyoruz mesela hala. İlk görev yerinden tanıdıklarımla da telefondan görüşüyoruz yine. Ama burda kimse yok gibi. Bu beni çok üzüyor. Bir de bugün eşime hiç sosyal değiliz kimseyi tanımıyoruz dedim. Ben görüşüyorum arkadaşlarla dedi. Yalnız iş dışında hep evdedir kendisi de. Neyse. Üzüldüm bir an, gözlerim doldu sonra düşününce.
İçimdeki mutsuzluk bazen beni çok etkiliyor. Ailem yakın olsaydı daha farklı olurdu diyorum. Ablamları çok seviyorum, çok özlüyorum. Telefonda konuşmak gibi olmuyor karşında olup sarılmak. Ben bu eksikliği hissettikçe evime karşı sorumlulukları bırakıyorum. Hiçbir şey yapasım gelmiyor. Çamaşırları bulaşıkları bekletiyorum bazen. Yani akşama kadar lavabo üstünde kalıyor yatmadan önce toparlıyorum.
Yakın zamanda tayin de isteyemiyor eşim. En az 4_5 yıl daha buradayız. İsteme Zamanı istesem de çıkmayabilir dedi o zaman ne olacak diye sordum. Gönüllü erken ikinci doğu hizmeti isteyeceğim ordan dönüşte de Adana artık. Bu beni yoruyor. Bazen şimdi hemen doğuya gitsek 3_4 yıl ne kadar olacak ise, kalıp Adana'ya dönelim isteği oluyor. Ama bu kez de onun polis oluşu durduruyor beni...
Uzun yazdım kusura bakmayın, uykum da var bölük pörçük olmuş olabilir. Hakkınızı helal edin...

Genişletmek için tıkla...

Aaay kendimi gördüm anlattıklarından adanalım benim ya hemşehrim. Aynı şehirde olsaydık ben arkadaş olurdum sana. Bende 4 yıl başka şehirde kaldım 2 aydır da burdayım aynı hisler duygular.

Eşiniz "Ben görüşüyorum arkadaşlarla." demiş. Onun arkadaşları sizin yaşıtınızsa ve evlilerse bu şekilde misafirlik ya da kafede vakit geçirme gibi görüşme yöntemleriyle birlikte sohbet muhabbet edebilirsiniz. Sizin için ne kadar iyi olur bilemem tabii, ister misiniz istemez misiniz.

Ekstra olarak kurs gibi faaliyetler de işinize yarayabilir.

olive12 .!.:

Merkez aslında çok güzeldir ve avantajlıdır ama ilçeleri araştırsanız belki küçük ilçeler sizi memnun eder ve sıcaklığı yakalarsınız , okul değişikliği yapsanız, resim kursları, koro veya müzik kursları, yoga- pilates kursu, dans veya spora yazılma gibi yaş grubu hedefli olursa belki birilerini bulursunuz. Haftasonu İstanbul vs de yapabilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

Eşimin yer değiştirmesi kolay değil maalesef. 1 yıl farklı iki okulda görevlendirme çalıştım hepsinde yaş ortalaması aynı hatta onlarda daha büyüktü, torunu olan hocalar, torunu 1.sınıfa başlamış öğretmenleri vardı. Bebeğim 15 aylık, emziriyorum. Kurs fikrini sevdim ama onun için biraz daha zaman lazım.

O kadar iyi anlıyorum ki maalesef o his hiç geçmiyor bence. Eşler de pek anlamıyor bu konuları. Eşiniz Adana’ya gideriz diyorsa ilerisi için bu da büyük bir şans sayılır. Benzer durumda sayılırız eşim de polis batıdayız ama sosyal çevre bakımından pek mutlu sayılmam. Ailemi ,memleketimi dostlarımı çok özlüyorum. Kafa dengi insan bulmak da zorlaşıyor belli bir yaştan sonra. Hep telefonda konuşuyorum bende sizin gibi sevdiklerimle ama yan yana gibi olmuyor.Es polis olunca doğunun da kendine göre zorluğu olabilir diye insan hemen karar veremiyor. Batıdan batıya tayin zor deniliyor ama kesin olmaz diye bir şey yoktur belki. İyice araştırsanız o konuyu, doğuya gitmek yerine Bursa’daki sürenizi doldurup tayin isterdiniz ona göre.

Alvernia .!.:

Eşiniz "Ben görüşüyorum arkadaşlarla." demiş. Onun arkadaşları sizin yaşıtınızsa ve evlilerse bu şekilde misafirlik ya da kafede vakit geçirme gibi görüşme yöntemleriyle birlikte sohbet muhabbet edebilirsiniz. Sizin için ne kadar iyi olur bilemem tabii, ister misiniz istemez misin.

Ekstra olarak kurs gibi faaliyetler de işinize yarayabilir.

Genişletmek için tıkla...

İki yakin arkadaşı var ama dediğim gibi kendinin görüşüyorum dedi çalışırken. İzin gününde hep evde çünkü. Bir kez konsere gittik, bir kez de onlar geldi. Geçen iş yerine uğradık hatta iş arkadaşı yengeyle gelin bize diye davet etti ama daha gidemedik.

illedeben .!.:

O kadar iyi anlıyorum ki maalesef o his hiç geçmiyor bence. Eşler de pek anlamıyor bu konuları. Eşiniz Adana’ya gideriz diyorsa ilerisi için bu da büyük bir şans sayılır. Benzer durumda sayılırız eşim de polis batıdayız ama pek mutlu sayılmam. Ailemi ,memleketimi dostlarımı çok özlüyorum. Kafa dengi insan bulmak da zorlaşıyor belli bir yaştan sonra. Hep telefonda konuşuyorum bende sizin gibi sevdiklerimle ama yan yana gibi olmuyor.Es polis olunca doğunun da kendine göre zorluğu olabilir diye insan hemen karar veremiyor. Batıdan batıya tayin zor deniliyor ama kesin olmaz diye bir şey yoktur belki. İyice araştırsanız o konuyu, doğuya gitmek yerine Bursa’daki sürenizi doldurup tayin isterdiniz ona göre.

Genişletmek için tıkla...

Evet anlamıyor ona göre ben her yerde mutsuzmuşum. Evet direk hadi doğu diyemiyorum geleli 3 yıl oldu en az 7 yıl falan olmalı diyor istemek için ama onda da hemen çıkmayabilir demişti.

amelie01 .!.:

İki yakin arkadaşı var ama dediğim gibi kendinin görüşüyorum dedi çalışırken. İzin gününde hep evde çünkü. Bir kez konsere gittik, bir kez de onlar geldi. Geçen iş yerine uğradık hatta iş arkadaşı yengeyle gelin bize diye davet etti ama daha gidemedik.

Genişletmek için tıkla...

Sanırım eşiniz de evcimen. Daha aktif bir sosyal hayatı olsaydı sizde her alanda dahil olurdunuz tabii.
Öyleyse zamanı geldiğinde kurs olaylarına girebilirsiniz. İlginizi çeken bir kurs illaki çıkacaktır. Zamanla da belki iş arkadaşı ve eşiyle de samimi olursunuz.

amelie01 .!.:

Evet anlamıyor ona göre ben her yerde mutsuzmuşum. Evet direk hadi doğu diyemiyorum geleli 3 yıl oldu en az 7 yıl falan olmalı diyor istemek için ama onda da hemen çıkmayabilir demişti.

Genişletmek için tıkla...

Esim bana sende kimseyi beğenmiyorsun ki bile demişti ben arkadaşsızlıktan yakınınca.Halbuki dediğiniz gibi ya yaşları farklı yada böyle meraklı yada patavatsız tiplere denk geldiğim için kendimi çekmistim.Onlar isyerindeki arkadaşlarıyla mutlu oluyor ama kadınların arkadaş edinmesi bana göre daha zor. Aslında keske tayin zamanı sessiz kalmasaymışsınız, kendi nasılsa ailesinin yanında artık. Sizi vazgeçirmek için batıdan batıya zor falan diye de geçiştirmeye çalışabilir. Kendi ailesi varken esinin ailesinin yanına gitmeye gönüllü erkek sayısı genelde az çünkü.

amelie01 .!.:

Eşimin yer değiştirmesi kolay değil maalesef. 1 yıl farklı iki okulda görevlendirme çalıştım hepsinde yaş ortalaması aynı hatta onlarda daha büyüktü, torunu olan hocalar, torunu 1.sınıfa başlamış öğretmenleri vardı. Bebeğim 15 aylık, emziriyorum. Kurs fikrini sevdim ama onun için biraz daha zaman lazım.

Genişletmek için tıkla...

Periferdeki- uzaktaki, ilçedeki okullarda genç öğretmenler atanıyor diye biliyordum ondan aklıma gelmişti ama sosyal aktivitelere katılırsanız bulabilirsiniz. Dil kursu bile olur.

Alvernia .!.:

Sanırım eşiniz de evcimen. Daha aktif bir sosyal hayatı olsaydı sizde her alanda dahil olurdunuz tabii.
Öyleyse zamanı geldiğinde kurs olaylarına girebilirsiniz. İlginizi çeken bir kurs illaki çıkacaktır. Zamanla da belki iş arkadaşı ve eşiyle de samimi olursunuz.

Genişletmek için tıkla...

Aslında geziyoruz ama ben sohbet etmek istiyorum. Konuşmayı seviyorum biraz. Mesela evdeyken eşim telefonda oyun oynar, at yarışı bakıyor bazen Survivor veya belki birkaç dizi. Mesela sinemaya gidelim dedim kaç ay oldu gidemedik hâlâ. Güzel film yok, evde açalım desem yine aynı karar verene kadar 1 saat geçiyor oğlum da uyanıyor bazen uykusundan. Kalıyor öyle. Ben bir şey okuyorum ona d söylemek istiyorum söyleme okuma bana diyor ve bu beni en çok üzen davranışı oluyor. Yani evdeyken ben kimle konuşayım. İşte aynı. Böyle olunca daralıyorum, çok yalnız hissediyorum. Mesela şu anda ağlamaya başladım. İçim acıdı. Kimsesiz gibiyim burda,..

illedeben .!.:

Esim bana sende kimseyi beğenmiyorsun ki bile demişti ben arkadaşsızlıktan yakınınca.Halbuki dediğiniz gibi ya yaşları farklı yada böyle meraklı yada patavatsız tiplere denk geldiğim için kendimi çekmistim.Onlar isyerindeki arkadaşlarıyla mutlu oluyor ama kadınların arkadaş edinmesi bana göre daha zor. Aslında keske tayin zamanı sessiz kalmasaymışsınız, kendi nasılsa ailesinin yanında artık. Sizi vazgeçirmek için batıdan batıya zor falan diye de geçiştirmeye çalışabilir. Kendi ailesi varken esinin ailesinin yanına gitmeye gönüllü erkek sayısı genelde az çünkü.

Genişletmek için tıkla...

Ben ilk görev yerindeki kadar hareketli ve kalabalık olmaz diyordum ama bu kadar da kimsesiz olacağımı düşünmemiştim. Yani Adana'yı kendisi de istiyor. Hatta ev alma durumumuz var iki ev alsak birini de ordan diye düşünüyoruz ama dönüş meçhul.

amelie01 .!.:

Aslında geziyoruz ama ben sohbet etmek istiyorum. Konuşmayı seviyorum biraz. Mesela evdeyken eşim telefonda oyun oynar, at yarışı bakıyor bazen Survivor veya belki birkaç dizi. Mesela sinemaya gidelim dedim kaç ay oldu gidemedik hâlâ. Güzel film yok, evde açalım desem yine aynı karar verene kadar 1 saat geçiyor oğlum da uyanıyor bazen uykusundan. Kalıyor öyle. Ben bir şey okuyorum ona d söylemek istiyorum söyleme okuma bana diyor ve bu beni en çok üzen davranışı oluyor. Yani evdeyken ben kimle konuşayım. İşte aynı. Böyle olunca daralıyorum, çok yalnız hissediyorum. Mesela şu anda ağlamaya başladım. İçim acıdı. Kimsesiz gibiyim burda,..

Genişletmek için tıkla...

Aslında buradaki en büyük sorun şehir veya yalnızlığınız değilmiş. Siz aile içinde yalnız gibisiniz. Eşinizle diyalog kuramıyorsunuz, bu gerçekten çok acı bir şey. İnsan sevdiğiyle bir şeyler paylaşmak istiyor. Gördüğü komik videoları, okuduğu kitaptan kesitleri, film izlemeyi, beğendiği müzikleri paylaşmayı...
Bunu yapamamak sizi daha da üzüyor haliyle.
Bunları eşinizle paylaştınız mı peki?
Ayrıca lütfen ağlamayın. Bakın biz varız. Belki sarılıp fiziksel olarak sizi telkin edemiyoruz ama ruhsal olarak en azından belki rahatlatabiliyoruz..