- 19 Ocak 2022
- 385
- 705
Selamlar hepinize,
Buraya sizinle bir derdimi paylaşmak ve fikrinizi almak için geldim.
Nişanlılık döneminde Kayınvalidemle çok iyi bir ilişkimiz vardı. Kendi eltim, görümcemin eşi, kayınvalidemin eltileri dahi onu kötülerken ben hep bana tavrına baktım. Olumsuz sözlerden etkilenmedim. Sağolsun o da benimle ilgilendi.
Ama biz evlendikten sonra kadına bir haller oldu. Biz başka şehirde yaşıyoruz bize geldiklerinde eşimin yanında yatmasını istedi, sürekli evladı doğuruyorsun yetiştiriyorsun el kızı gelip alıyor gibi tuhaf şeyler söyledi. Üstelik her konuşmamızda ve ziyaretlerde eltimi, kayınbiraderimi, görümcemi, görümcemin eşini kötülemeye başladı. Ben dinlemek istemediğimi, boşvermesini söylüyordum genellikle. Ama artık yakınmaları dayanılmaz bir hal aldı. Sonra hamile olduğumu öğrendik. Hep torun isterken (diğer kardeşlerin henüz çocuğu yok) habere sevinmedi bile. Tavırları hepten garipleşti. Kocasından boşanmak istedi biranda. Oğluna kocasıymış gibi Tuhaf davranışları da eklenince son geldiğinde patladım. Neden herkesin arkasından ona kötü dediğini, neden kimseyle anlaşamadığını sordum. Bana yaşatılanları bilmiyorsunuz, ben hepsine fedakarlık yaptım, benim çocuklarım karı ağızlı, evlendiler hepsi hanım köylü koca köylü oldu. Bin tane avrat koca bulunur ama ana bulunmaz dedi. Bu lafına çok içerledim. Ben de yazıklar olsun dedim odayı terk ettim. Sabahına evimizden çıkıp gitmiş biz uyurken, beni ve ailemi de engellemiş.O günden beri görüşmüyoruz, bir kere bile aramadı.
Ben eşime annesidir sonuçta diye düşünüp aramasını söyledim. Ben de aradım ama engelli olduğumdan sanırım direk meşgule düşüyordu. Sonra bir öğrendik ki meğer gitmiş laf ettiği eltimgil ve görümcemgille arayı düzeltmiş bizi kötülüyormuş beni kovdular vs diye. Eşimin ve benim demediğimi sözleri demişiz gibi anlatıyormuş. Ortalık karıştı, herkesle yüzleştik. Durumu anlattık.
Üstelik anlatılanlar doğruymuş, çok yalan söylüyor. Dediği şeylere asla demedim diye yeminler ediyor. Herkese laf taşıyor üstüne beş koyarak. Oğlumu aldı eline parasını yiyor diyormuş. Oysa ki ben çalışıyorum ve eşimden çok kazanıyorum şükür. Lafı bile olmaz ama bu denir mi? Hadi dedin bana nasıl diyorsun.
Araya büyükler girdi alttan alın özür dileyin dediler. Neymiş doğumumda yardıma ihtiyacım olacakmış. E kim gelecekmiş başka.
Ben de geri adım atmıyorum, çünkü kendi saçmaladı, kendi küstü. Eltime de aynısını yapmış. Eltim o kadın asla hata kabul etmez dedi.
Eşim çok üzülüyor farkındayım. Ama yanlış mı yapıyorum? Bir özür dilemesi gerekmez mi? Hadi ben el kızıyım ama karnımdaki onun kanından. Hala şaşırıyorum, nişanlılık dönemindeki kadınla bu kadın aynı mı diye.
Buraya sizinle bir derdimi paylaşmak ve fikrinizi almak için geldim.
Nişanlılık döneminde Kayınvalidemle çok iyi bir ilişkimiz vardı. Kendi eltim, görümcemin eşi, kayınvalidemin eltileri dahi onu kötülerken ben hep bana tavrına baktım. Olumsuz sözlerden etkilenmedim. Sağolsun o da benimle ilgilendi.
Ama biz evlendikten sonra kadına bir haller oldu. Biz başka şehirde yaşıyoruz bize geldiklerinde eşimin yanında yatmasını istedi, sürekli evladı doğuruyorsun yetiştiriyorsun el kızı gelip alıyor gibi tuhaf şeyler söyledi. Üstelik her konuşmamızda ve ziyaretlerde eltimi, kayınbiraderimi, görümcemi, görümcemin eşini kötülemeye başladı. Ben dinlemek istemediğimi, boşvermesini söylüyordum genellikle. Ama artık yakınmaları dayanılmaz bir hal aldı. Sonra hamile olduğumu öğrendik. Hep torun isterken (diğer kardeşlerin henüz çocuğu yok) habere sevinmedi bile. Tavırları hepten garipleşti. Kocasından boşanmak istedi biranda. Oğluna kocasıymış gibi Tuhaf davranışları da eklenince son geldiğinde patladım. Neden herkesin arkasından ona kötü dediğini, neden kimseyle anlaşamadığını sordum. Bana yaşatılanları bilmiyorsunuz, ben hepsine fedakarlık yaptım, benim çocuklarım karı ağızlı, evlendiler hepsi hanım köylü koca köylü oldu. Bin tane avrat koca bulunur ama ana bulunmaz dedi. Bu lafına çok içerledim. Ben de yazıklar olsun dedim odayı terk ettim. Sabahına evimizden çıkıp gitmiş biz uyurken, beni ve ailemi de engellemiş.O günden beri görüşmüyoruz, bir kere bile aramadı.
Ben eşime annesidir sonuçta diye düşünüp aramasını söyledim. Ben de aradım ama engelli olduğumdan sanırım direk meşgule düşüyordu. Sonra bir öğrendik ki meğer gitmiş laf ettiği eltimgil ve görümcemgille arayı düzeltmiş bizi kötülüyormuş beni kovdular vs diye. Eşimin ve benim demediğimi sözleri demişiz gibi anlatıyormuş. Ortalık karıştı, herkesle yüzleştik. Durumu anlattık.
Üstelik anlatılanlar doğruymuş, çok yalan söylüyor. Dediği şeylere asla demedim diye yeminler ediyor. Herkese laf taşıyor üstüne beş koyarak. Oğlumu aldı eline parasını yiyor diyormuş. Oysa ki ben çalışıyorum ve eşimden çok kazanıyorum şükür. Lafı bile olmaz ama bu denir mi? Hadi dedin bana nasıl diyorsun.
Araya büyükler girdi alttan alın özür dileyin dediler. Neymiş doğumumda yardıma ihtiyacım olacakmış. E kim gelecekmiş başka.
Ben de geri adım atmıyorum, çünkü kendi saçmaladı, kendi küstü. Eltime de aynısını yapmış. Eltim o kadın asla hata kabul etmez dedi.
Eşim çok üzülüyor farkındayım. Ama yanlış mı yapıyorum? Bir özür dilemesi gerekmez mi? Hadi ben el kızıyım ama karnımdaki onun kanından. Hala şaşırıyorum, nişanlılık dönemindeki kadınla bu kadın aynı mı diye.