- 28 Nisan 2020
- 43
- -2
- 1
- 26
- Konu Sahibi sevilsevilsevil
-
- #1
Bir ömrümün böyle geçmesini kendime olan saygımı yitirmemek istiyorum gitmek istiyorum ama sanırım daha sonrasında yaşayacağım duygular veya eşimin daha sonra yapacaklarından kolayca unutup tüm acıyı kendim yaşayacak olabilceğimden korkuyorum sadece cesaretim eksik gibi hissediyorumevi terketmeyi icinize sindirememisseniz, aldatılmayı sindirmeyi tercih etmissiniz maalesefNe diyebiliriz ki
gidebilecek cesaret arıyorum aslında korkmamak istiyorumGidemedim diyorsunuz
Ailem beni doldurmasın diye anlatmadım diyorsunuz
Aslında affedin devam edin dememizi bekliyorsunuz
Deneyin aklınızda kalmasın bir şans verin madem
evet çok aşırı duygularına yenilen bir insanım doğru olanın ne olduğunu biliyorum ama salaklık mı diyeyim ne diyeyim bu duruma bir yanım inanmak istiyor ama güven duygumu yitirdimBu hani anne baba evden gidince hemen son ses müzik açıp şımarmaya başlayan çocuklar olurya fırsat kollayan. Hani ilk ayrı kalışta(resmi ayrılık demiyorum bakın sadece ayrı kalış) hemen böyle bir şey yaşaması ve savunma olarak da sen avukat bile tutmuştun falan demesi özrü kabahatinden büyük derler ya öyle olmuş sanki. Ama seviyor olduğunuz için yarın evden gitseniz bile eşiniz sizi tekrar ikna edebilir gibi geldi bana. Keşke yaşanmasaydı böyle bir şey üzüldüm sizin adınıza inşallah içinize siner bir yol bulursunuz
Burada tüm gidişatı eşinin sana olan tavrı belirleyecek belki çok pişman olup bambaşka biri de olabilir yada tam tersi yüzsüzlük yapıp bu işlere devam da edebilir. ben senin yerinde olsam o arkadaşının attığı çıplak fotoğrafların hepsini onun ailesine gönderir kocamı ayarttı bu derdim her yerde yayınlardım. Bu arkadaş cezasız kalmamalı. tabi benim gibi düşünmeyip daha medeni düşünenler de olacaktır ama ben böyle yapardım.2 yıldır evliyiz bir kaç ay önce aralık ayının son günlerinde eşimle bir tartışma yaşadık ayrılma kararı aldık. eşim tüm eşyalarını toplayıp evden gitti 1 hafta boyunca hiç konuşmadık dava açmasını bekledim açmamıştı 1 hafta sonra beni aradı son eşyalarını almak için eve gideceğini ve konuşmak istediği söyledi gittim uzun bir süre konuştuk ve tekrar denemeye karar verdik barışmıştık. barıştıktan bir ay sonra başka bir şehire taşındık zaten taşınacaktık ama bu olaylardan dolayı ertelemiştik. baika bir şehire taşındık şubat ayında. bugün 28.04.2020 olarak hesaplayınca 3 gün önce eşimin telefonundan bir şey bakıyordum telefonunu sıfırlamak zorunda kalmıştık şifresini unuttuğu için 3 hafta önce falan belkiyedek almışımdır diyerek lifebox uygulamasını kullanıyordu tekrar indirmiş şimdiye kadar bakmamıştımhiç oda bakmamış telefonuna bakınırken oraya girdim ve ayrı olduğumuz dönemin tarihinde bir kaç tane fotoğraf gördüm orasını burasını çekip /çıplak değildi) iç çamaşırları giyip farklı farklı yakın bir arkadaşımız daha fotoğrafı ve bazı kısımlarını ss almış konuşmaların kızın duşa gireceği vs falan dediği. gördüğüm günün sabahına kadar arkadaşımdı konuşuyorduk. kavga ettik büyük birkavga oldu ve baya hırpaladım, savunması o dönemde ayrıydık boşanacaktık sen avukat bile tutup beni gözden çıkarmıştın o günlerin hesabını soramazsın oldu. ben kabul etmedim ve bitti bu evlilik dedim uzunca süre tartıştık ben o arkadaşımıza mesaj attım ve her yerden engelledim. eşim özür diledi hata yaptığını ama o dönemin getirdiği bi salaklık saçmalık olduğunu ama hiç bir şekilde daha ilerisi olmadığını söyledi. özür diledi yalvardı. İçimde onu affedemiyorum günlerdir sadece uyuyorum ağlıyorum. boşanmak istiyorum dediğimde bırakmam seni bunu benden isteyemezsin sen benim canımın yarısısın vs vs diyor. evi terk edecektim o yokken ama yapamadım içime sindiremedim. ama kalmak içime sinmiyor ve güvenemiyorum belkide gidemememin sebebi seviyor olmam. ona çok güvenirdim hemde çok böyle bir şeyi aklımın ucundan geçirmezdim. evi terk edip ailemin evine mi dönmeliyim bilmiyorum özgürlüğümü özledim bu duygu çok canımı yakıyor yanımda uyumasını istemiyorum onu içimde affedemiyorum ama niye gidemediğimi bilmiyorum. kendi memleketime döndüğümde yeni hayat kurmam zor olacğını düşünmüyorum işim hazır kolayca hayat kurabilirim ama bir evliliği böyle nasıl bitirebilirim bilmiyorum. büyük birine danışmak için anneannemle konuştum biz senin her zaman arkandayız dedi dene şans ver seviyorsa daha beteri de olabilirdi gibi eski kafa düşünceleri gibi gelen şeyler söyledi. Ailemle konuşmuyorum çünkü onlar şimdiye kadar beni hep kötü yönde etkileyip kendi çıkarları için yönlendirmeye çalıştı gaza getirilmek istemedim. Yarın eşim evde yokken eşyalarımı toplayıpgitme şansım var yapmalı mıyım denemeli miyim bir süre. (eşim boşanma ile ilgili oturup konuşulabilcek biri değil asla olgun yaklaşmayan benibırakmak istemeyen bu konu açılınca dahi saldırganlaşan biri )
arkadaşım dediğim kız zaten böyle sürekli erkeklerle takılan kabaca kaşar denebilecek biri ama ben hiç bir zaman insanları tercihleriyle yargılayan biri olmadım ve herkesin hayatı kendi tercihi diye baktım beni ilgilendirmez de anlamıyorum ne düşünerek ne psikolojiyle böyle olduArkadaşina hep o gözle bakmış ki ayrılınca aklına gelmiş de konuşmuş. Iğrenç bı durum. Bunu asla sindiremez bı insan.omrunu çürütme bu düşüncelerle. Çık git o evden. Sevgi bu degil
Arkadas cezasiz kalmasın tamam ama koca kisisi ben eşime çok asığım dedi de arkadaş mı zorla kanına girdi ? Bir de kocaman insanlar aileleri araya katmadan sorun cözemiyor mu ? İnsanin kendine saygisi varsa utanır ailesine söylemekle ne geçecek eline ?Burada tüm gidişatı eşinin sana olan tavrı belirleyecek belki çok pişman olup bambaşka biri de olabilir yada tam tersi yüzsüzlük yapıp bu işlere devam da edebilir. ben senin yerinde olsam o arkadaşının attığı çıplak fotoğrafların hepsini onun ailesine gönderir kocamı ayarttı bu derdim her yerde yayınlardım. Bu arkadaş cezasız kalmamalı. tabi benim gibi düşünmeyip daha medeni düşünenler de olacaktır ama ben böyle yapardım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?