arkadaşlar çok teşekkür ediyorum zahmet edip bi cümle dahi yazan herkese.acı sözler söyleyenler de başım üstüne.belki insan dertli olunca gerçekleri tam göremiyor.belki onlar sayesinde gözümün görmediği yerleri daha iyi görüyorum. bu iş kesin bitecek. boşanacağım. evladım sınavı kazansın. Rabbimden tek dileğim bu. erkek çocuğu üniversite ortamı dersleri olacak kız arkadaşı olacak sosyal hayatı olacak zaten bizden yavaş yavaş kopacak ben bunların farkındayım. ben ne yapacağım yani hergün bu adamın suratına bakıp onun hanetinin kahrını mı çekeceğim. biliyorum çok zor. ama yapmak zorundayım. ben yolumu doğruya çevirirsem Allah yardım eder diye düşünüyorum. nasıl onunla birlikte yaşayabilirim ki? kendisi büyük aşkına ulaşmak için beni önünde engel görüyor. bana acıyor. ben onun vicdanını sızlatıyorum. olacak bir şey değil hakikaten. tamam depresyonda ama ben bunun ne bileyim birazı aşksa birazı pişmanlık sanıyordum. ben onun bu kadar çaresizlik içinde kıvrandığını bilemedim.adama bak ancak ecelimle ölürsem kavuşacaklarmış. Allahın izniyle kimin eceliyle öleceğini yine ancak Allah bilir.durun bakalım kader daha ne sürprizler hazırlıyor.ben evet aralarından çekileceğim. ama işte tam o anda engel sandıkları şey ortadan kalkınca aşklarının büyüklüğünü sınayacak Allah. ne aşkmış arkadaş.insana yirmi yıllık hayat arkadaşının ecelini hayal kurduruyor. ama evladım için üç ay daha dilimi ısırıp dişimi sıkıp oturacağım. bu sadece oğlumun sınavı değil bu benim de sınavım.