Aklım çok dolu panik oluyorum

Pisipatisii · 30 Haziran 2024

Merhaba arkadaşlar. Yazıp yazmamayı çok düşündüm ama anlaşılamamak beni korktuğu için buraya içimi dökmek istedim. Bilenler biliyor fazlasıyla trajik bir hamilelik geçirdim. Hassasiyetimin halen devam ettiğini ve psikolojik destek almam gerektiğini düşünüyorum.

Birbirine Aşşşırı aşırısı düşkün bir ailede gelinim.Şöyle ki benim eşim 32 yaşında. Grip olsa burnu aksa annesi abarttıkça abartır onu giyme bunu iç sıcakta dur vs insan zaten bunları bilir. Birbirlerine telefon edip x hastaymış üşütmüş deyip hep birlikte panik olurlar amansız bir hastalıkmışçasına.
3aylık bebeğim üşütse, hasta olsa ne halt edicem diye içim içimi yiyor şimdiden bunları düşünmekten. Halbuki ki çocuk bu. Öyle öyle büyüyecek. Bunu bilip kendime söylüyorum ama nafile. Düşündükçe düşünüyorum.
Benim ailemdense bir annem ve bir abim hayatta. Onlar da hamilelik sürecimde beni yıprattıkça yıprattılar.

Bebeklerim ikizi. Birini kaybettim. Bu bebeğimse 1.5 ay küvezde kaldı. Eve geldiğimizde Kp hergün evin bir yerini bahane edip tamir etmeye geliyordu. Halbuki bebeği görmeye gelcem dese tamam dicem. Ama emziren bir anne olduğum için malum havalar sıcak. Her an her dk müsait olamıyorum. Daha sonra uygun bir dille hergün bir yeri tamir etmek zorunda olmadığını oturup gidebileceğini söyledim. Birden bana bağırıp çağırıp gitti. Onun evinde oturduğum için kendine hak görüyor belki.

Yine saygıda kusur etmedim. Ama çok ağladım yanlış anlaşıldığım için. Şimdi de ha biri geldi ha biri gelecek diye tedirginim. Bebek eve geldiğinden beri doktor kontrolleri dışında ne dışarı çıktım ne de başka bi insan gördüm. Bunaldıkça bunaldım.

Çünkü prematüre doğduğu ve riski devam ettiği için eve ziyaretçi kabul etmedim. Artık kilosunu toparladığı için yavaş yavaş başlayacağız. Kv gelip X sizi sordu Y gelmek istiyor vs dedi hep. Sürecimiz ortada. Bir şekilde geçiştirdim. Ama insanların gelip kendilerince tavsiyeler verecek olması düşüncesi bile beni sinir etmeye yetiyor.
Etrafımızda benimle aynı zamanda doğum yapan iki kişi daha var. Onlar doğdukları günden itibaren neredeyse hep dışarıdalar. Bense evdeyim emzirdiğim için ya meme isterse dışarıda nasıl yaparım napardım düşüncesi var hep. Emzirme örtüsünü alıp emzirirsin halbuki. Yine de tedirgin oluyorum kendi kendime.
Eşim bu süreçte hep ilgili ve hep destekti bana. Her şeyi onun sayesinde aştım. Ancak onun desteğini yetmediği yerler var. İnsanlar eve gelip kendilerince tavsiyelerde bulunup ya bebeğe dokunmak isterlerse ya ben görmeden öpen olursa vs vs diye aşırı korkuyorum. Kvden bile bebeği uzak tutmak istiyorum desem yeridir. Benim kucağımda bebeği uzaktan severken bile kucağına alıp öpüp gezdirmek istediğini söyledi. Ve ben kötü bişeymiş gibi ondan da korktum ve geçiştirdim. Çünkü kimseye temas etsin istemiyorum. Yaşadığım süreci bir ben biliyorum. Yine kv gün içinde bazen foto istediğinde bebek kaşını çatsa anlık ya da yüzünü buruştursa ağlamak üzere olup hemen arayıp bebeğin neyi var neden sinirli/neden üzgün vs sorguya çekiyor. Gün içinde mesaj atıp evin sıcak mı soğuk mu olduğunu bebeğin terleyip üşüdüğünü soruyor. Halbuki evde klima ve termometre var herşey kontrol altında. Kendisi de çok iyi biliyor. Bu tedirginliklerimi nasıl aşacağımı bilmiyorum. Evet kimse kötü niyetle yaklaşmıyor belki ama konu bebeğim olunca sanki ben biraz büyüttükten sonra benden alacaklarmış gibi bir hissiyat var içimde saçma Bi şekilde tuhaf korkularım var bu konuda.

Misafirsekeri · 30 Haziran 2024

Pisipatisii .!.:
Merhaba arkadaşlar. Yazıp yazmamayı çok düşündüm ama anlaşılamamak beni korktuğu için buraya içimi dökmek istedim. Bilenler biliyor fazlasıyla trajik bir hamilelik geçirdim. Hassasiyetimin halen devam ettiğini ve psikolojik destek almam gerektiğini düşünüyorum.

Birbirine Aşşşırı aşırısı düşkün bir ailede gelinim.Şöyle ki benim eşim 32 yaşında. Grip olsa burnu aksa annesi abarttıkça abartır onu giyme bunu iç sıcakta dur vs insan zaten bunları bilir. Birbirlerine telefon edip x hastaymış üşütmüş deyip hep birlikte panik olurlar amansız bir hastalıkmışçasına.
3aylık bebeğim üşütse, hasta olsa ne halt edicem diye içim içimi yiyor şimdiden bunları düşünmekten. Halbuki ki çocuk bu. Öyle öyle büyüyecek. Bunu bilip kendime söylüyorum ama nafile. Düşündükçe düşünüyorum.
Benim ailemdense bir annem ve bir abim hayatta. Onlar da hamilelik sürecimde beni yıprattıkça yıprattılar.

Bebeklerim ikizi. Birini kaybettim. Bu bebeğimse 1.5 ay küvezde kaldı. Eve geldiğimizde Kp hergün evin bir yerini bahane edip tamir etmeye geliyordu. Halbuki bebeği görmeye gelcem dese tamam dicem. Ama emziren bir anne olduğum için malum havalar sıcak. Her an her dk müsait olamıyorum. Daha sonra uygun bir dille hergün bir yeri tamir etmek zorunda olmadığını oturup gidebileceğini söyledim. Birden bana bağırıp çağırıp gitti. Onun evinde oturduğum için kendine hak görüyor belki.

Yine saygıda kusur etmedim. Ama çok ağladım yanlış anlaşıldığım için. Şimdi de ha biri geldi ha biri gelecek diye tedirginim. Bebek eve geldiğinden beri doktor kontrolleri dışında ne dışarı çıktım ne de başka bi insan gördüm. Bunaldıkça bunaldım.

Çünkü prematüre doğduğu ve riski devam ettiği için eve ziyaretçi kabul etmedim. Artık kilosunu toparladığı için yavaş yavaş başlayacağız. Kv gelip X sizi sordu Y gelmek istiyor vs dedi hep. Sürecimiz ortada. Bir şekilde geçiştirdim. Ama insanların gelip kendilerince tavsiyeler verecek olması düşüncesi bile beni sinir etmeye yetiyor.
Etrafımızda benimle aynı zamanda doğum yapan iki kişi daha var. Onlar doğdukları günden itibaren neredeyse hep dışarıdalar. Bense evdeyim emzirdiğim için ya meme isterse dışarıda nasıl yaparım napardım düşüncesi var hep. Emzirme örtüsünü alıp emzirirsin halbuki. Yine de tedirgin oluyorum kendi kendime.
Eşim bu süreçte hep ilgili ve hep destekti bana. Her şeyi onun sayesinde aştım. Ancak onun desteğini yetmediği yerler var. İnsanlar eve gelip kendilerince tavsiyelerde bulunup ya bebeğe dokunmak isterlerse ya ben görmeden öpen olursa vs vs diye aşırı korkuyorum. Kvden bile bebeği uzak tutmak istiyorum desem yeridir. Benim kucağımda bebeği uzaktan severken bile kucağına alıp öpüp gezdirmek istediğini söyledi. Ve ben kötü bişeymiş gibi ondan da korktum ve geçiştirdim. Çünkü kimseye temas etsin istemiyorum. Yaşadığım süreci bir ben biliyorum. Yine kv gün içinde bazen foto istediğinde bebek kaşını çatsa anlık ya da yüzünü buruştursa ağlamak üzere olup hemen arayıp bebeğin neyi var neden sinirli/neden üzgün vs sorguya çekiyor. Gün içinde mesaj atıp evin sıcak mı soğuk mu olduğunu bebeğin terleyip üşüdüğünü soruyor. Halbuki evde klima ve termometre var herşey kontrol altında. Kendisi de çok iyi biliyor. Bu tedirginliklerimi nasıl aşacağımı bilmiyorum. Evet kimse kötü niyetle yaklaşmıyor belki ama konu bebeğim olunca sanki ben biraz büyüttükten sonra benden alacaklarmış gibi bir hissiyat var içimde saçma Bi şekilde tuhaf korkularım var bu konuda.

Şu anlattıklarınızi okuyunca ben bile etkilendim açıkçası. Kolay değil yaşadıklarınız. Aynı durumu ben yasasaydim bende bu şekilde olurdum bence. Sizde sorun olduğunu düşünmüyorum. Kayinvalideniz ve ailesi çok sık boğaz. Beni her gün arayıp foto istese ben bir yerde patlarim yeter senle mi ugrascam şal beni diye.
Kimse çocuğunuzu sizden alamaz böyle düşünmeyin. Onların genel yapısı bu şekildeymis sırf bebeğiniz oldu diye size farklı davranmiyorlar. Açık açık konuşun bence. Duygularını ne kadar içe atarsan o kadar senin psikolojine zarar. Şuan sağlıklı dusunemezsin zaten zor bir süreç gecirmissin. Kimseye tahammül etmek zorunda değilsin. Kuserlerse kussunler. Darilirlarsa darilsinlar.

Pisipatisii · 30 Haziran 2024

Misafirsekeri .!.:
Şu anlattıklarınızi okuyunca ben bile etkilendim açıkçası. Kolay değil yaşadıklarınız. Aynı durumu ben yasasaydim bende bu şekilde olurdum bence. Sizde sorun olduğunu düşünmüyorum. Kayinvalideniz ve ailesi çok sık boğaz. Beni her gün arayıp foto istese ben bir yerde patlarim yeter senle mi ugrascam şal beni diye.
Kimse çocuğunuzu sizden alamaz böyle düşünmeyin. Onların genel yapısı bu şekildeymis sırf bebeğiniz oldu diye size farklı davranmiyorlar. Açık açık konuşun bence. Duygularını ne kadar içe atarsan o kadar senin psikolojine zarar. Şuan sağlıklı dusunemezsin zaten zor bir süreç gecirmissin. Kimseye tahammül etmek zorunda değilsin. Kuserlerse kussunler. Darilirlarsa darilsinlar.

Konuşunca bişey değişeceğini sanmıyorum torun evlattan üstünmüş meğer deyip duruyolar

Misafirsekeri · 30 Haziran 2024

Pisipatisii .!.:
Konuşunca bişey değişeceğini sanmıyorum torun evlattan üstünmüş meğer deyip duruyolar

Denemekte fayda var. Belki sizi anlarlar. Hani biraz kendilerine çeki düzen verirler. Torunun kiymetini biliyorlarsa ona göre davranmalari lazım

Pisipatisii · 30 Haziran 2024

Misafirsekeri .!.:
Denemekte fayda var. Belki sizi anlarlar. Hani biraz kendilerine çeki düzen verirler. Torunun kiymetini biliyorlarsa ona göre davranmalari lazım

Umarım. Çok haklısınız. Yaşadıklarımın ağırlığının altında kalıyorum

hindistancevizli · 30 Haziran 2024

Pisipatisii .!.:
Merhaba arkadaşlar. Yazıp yazmamayı çok düşündüm ama anlaşılamamak beni korktuğu için buraya içimi dökmek istedim. Bilenler biliyor fazlasıyla trajik bir hamilelik geçirdim. Hassasiyetimin halen devam ettiğini ve psikolojik destek almam gerektiğini düşünüyorum.

Birbirine Aşşşırı aşırısı düşkün bir ailede gelinim.Şöyle ki benim eşim 32 yaşında. Grip olsa burnu aksa annesi abarttıkça abartır onu giyme bunu iç sıcakta dur vs insan zaten bunları bilir. Birbirlerine telefon edip x hastaymış üşütmüş deyip hep birlikte panik olurlar amansız bir hastalıkmışçasına.
3aylık bebeğim üşütse, hasta olsa ne halt edicem diye içim içimi yiyor şimdiden bunları düşünmekten. Halbuki ki çocuk bu. Öyle öyle büyüyecek. Bunu bilip kendime söylüyorum ama nafile. Düşündükçe düşünüyorum.
Benim ailemdense bir annem ve bir abim hayatta. Onlar da hamilelik sürecimde beni yıprattıkça yıprattılar.

Bebeklerim ikizi. Birini kaybettim. Bu bebeğimse 1.5 ay küvezde kaldı. Eve geldiğimizde Kp hergün evin bir yerini bahane edip tamir etmeye geliyordu. Halbuki bebeği görmeye gelcem dese tamam dicem. Ama emziren bir anne olduğum için malum havalar sıcak. Her an her dk müsait olamıyorum. Daha sonra uygun bir dille hergün bir yeri tamir etmek zorunda olmadığını oturup gidebileceğini söyledim. Birden bana bağırıp çağırıp gitti. Onun evinde oturduğum için kendine hak görüyor belki.

Yine saygıda kusur etmedim. Ama çok ağladım yanlış anlaşıldığım için. Şimdi de ha biri geldi ha biri gelecek diye tedirginim. Bebek eve geldiğinden beri doktor kontrolleri dışında ne dışarı çıktım ne de başka bi insan gördüm. Bunaldıkça bunaldım.

Çünkü prematüre doğduğu ve riski devam ettiği için eve ziyaretçi kabul etmedim. Artık kilosunu toparladığı için yavaş yavaş başlayacağız. Kv gelip X sizi sordu Y gelmek istiyor vs dedi hep. Sürecimiz ortada. Bir şekilde geçiştirdim. Ama insanların gelip kendilerince tavsiyeler verecek olması düşüncesi bile beni sinir etmeye yetiyor.
Etrafımızda benimle aynı zamanda doğum yapan iki kişi daha var. Onlar doğdukları günden itibaren neredeyse hep dışarıdalar. Bense evdeyim emzirdiğim için ya meme isterse dışarıda nasıl yaparım napardım düşüncesi var hep. Emzirme örtüsünü alıp emzirirsin halbuki. Yine de tedirgin oluyorum kendi kendime.
Eşim bu süreçte hep ilgili ve hep destekti bana. Her şeyi onun sayesinde aştım. Ancak onun desteğini yetmediği yerler var. İnsanlar eve gelip kendilerince tavsiyelerde bulunup ya bebeğe dokunmak isterlerse ya ben görmeden öpen olursa vs vs diye aşırı korkuyorum. Kvden bile bebeği uzak tutmak istiyorum desem yeridir. Benim kucağımda bebeği uzaktan severken bile kucağına alıp öpüp gezdirmek istediğini söyledi. Ve ben kötü bişeymiş gibi ondan da korktum ve geçiştirdim. Çünkü kimseye temas etsin istemiyorum. Yaşadığım süreci bir ben biliyorum. Yine kv gün içinde bazen foto istediğinde bebek kaşını çatsa anlık ya da yüzünü buruştursa ağlamak üzere olup hemen arayıp bebeğin neyi var neden sinirli/neden üzgün vs sorguya çekiyor. Gün içinde mesaj atıp evin sıcak mı soğuk mu olduğunu bebeğin terleyip üşüdüğünü soruyor. Halbuki evde klima ve termometre var herşey kontrol altında. Kendisi de çok iyi biliyor. Bu tedirginliklerimi nasıl aşacağımı bilmiyorum. Evet kimse kötü niyetle yaklaşmıyor belki ama konu bebeğim olunca sanki ben biraz büyüttükten sonra benden alacaklarmış gibi bir hissiyat var içimde saçma Bi şekilde tuhaf korkularım var bu konuda.

Öncelikle sakin olun, hepimiz bu süreçlerden geçtik. Lohusa psikolojisi diye bir şey sanmayın ki 40. Gün bitiyor,
Bazen lohusa psikolojisi 6 ay kadar devam edebiliyor tabiki uzun sürdüğü zaman desteğe başvurmalısınız
Ayrıca çocuğu alıp çıkın tesettürlüyseniz de değilseniz de artık dışarda bebek emzirmek çok kolay kocaman örtüler var emzirme bakım odaları var birçok kafede
Yada siz gideceğiniz yeri ona göre seçersiniz bebek bakım odası var mı diye
Evde durdukça inanın bunalacaksınız bende aynı hatayı yaptım çocuğum erken doğdu diye çok üstüne titredim sarılık oldu günlerce hastanede yattı o yüzden yeni anne korkuları bunlar çok normal
Zaten siz bazı engelleyemediğiniz duyguların farkındasınız ve psikolojik destek almak istiyorsunuz
Bence uzman desteği alıp biraz sosyalleşin
Eve bebek görmeye gelenlerede bebek rahatsız hasta grip yaklaşılmasın istiyorum diyebilirsiniz
İkramda her şeyin hazırı var biraz kurabiye biraz içecek… her şey hallolur.
Kendinize yüklenmeyin ve eşinizde bu tür huyları için terapi almalı aşırı evhamlılar anladığım kadarıyla
Sağlıkla büyütün yavrunuzu
Bugünler geçecek
Bende kızıma bakıp diyordum ne zaman büyür bu çocuk
Büyüyorlar inşallah sağlıkla büyüsünler amin

Pisipatisii · 30 Haziran 2024

hindistancevizli .!.:
Öncelikle sakin olun, hepimiz bu süreçlerden geçtik. Lohusa psikolojisi diye bir şey sanmayın ki 40. Gün bitiyor,
Bazen lohusa psikolojisi 6 ay kadar devam edebiliyor tabiki uzun sürdüğü zaman desteğe başvurmalısınız
Ayrıca çocuğu alıp çıkın tesettürlüyseniz de değilseniz de artık dışarda bebek emzirmek çok kolay kocaman örtüler var emzirme bakım odaları var birçok kafede
Yada siz gideceğiniz yeri ona göre seçersiniz bebek bakım odası var mı diye
Evde durdukça inanın bunalacaksınız bende aynı hatayı yaptım çocuğum erken doğdu diye çok üstüne titredim sarılık oldu günlerce hastanede yattı o yüzden yeni anne korkuları bunlar çok normal
Zaten siz bazı engelleyemediğiniz duyguların farkındasınız ve psikolojik destek almak istiyorsunuz
Bence uzman desteği alıp biraz sosyalleşin
Eve bebek görmeye gelenlerede bebek rahatsız hasta grip yaklaşılmasın istiyorum diyebilirsiniz
İkramda her şeyin hazırı var biraz kurabiye biraz içecek… her şey hallolur.
Kendinize yüklenmeyin ve eşinizde bu tür huyları için terapi almalı aşırı evhamlılar anladığım kadarıyla
Sağlıkla büyütün yavrunuzu
Bugünler geçecek
Bende kızıma bakıp diyordum ne zaman büyür bu çocuk
Büyüyorlar inşallah sağlıkla büyüsünler amin

Çok iyi geldi söyledikleriniz. Gerçekten minnettarım

oylesinebiranne · 17 Temmuz 2024

Pisipatisii .!.:
Merhaba arkadaşlar. Yazıp yazmamayı çok düşündüm ama anlaşılamamak beni korktuğu için buraya içimi dökmek istedim. Bilenler biliyor fazlasıyla trajik bir hamilelik geçirdim. Hassasiyetimin halen devam ettiğini ve psikolojik destek almam gerektiğini düşünüyorum.

Birbirine Aşşşırı aşırısı düşkün bir ailede gelinim.Şöyle ki benim eşim 32 yaşında. Grip olsa burnu aksa annesi abarttıkça abartır onu giyme bunu iç sıcakta dur vs insan zaten bunları bilir. Birbirlerine telefon edip x hastaymış üşütmüş deyip hep birlikte panik olurlar amansız bir hastalıkmışçasına.
3aylık bebeğim üşütse, hasta olsa ne halt edicem diye içim içimi yiyor şimdiden bunları düşünmekten. Halbuki ki çocuk bu. Öyle öyle büyüyecek. Bunu bilip kendime söylüyorum ama nafile. Düşündükçe düşünüyorum.
Benim ailemdense bir annem ve bir abim hayatta. Onlar da hamilelik sürecimde beni yıprattıkça yıprattılar.

Bebeklerim ikizi. Birini kaybettim. Bu bebeğimse 1.5 ay küvezde kaldı. Eve geldiğimizde Kp hergün evin bir yerini bahane edip tamir etmeye geliyordu. Halbuki bebeği görmeye gelcem dese tamam dicem. Ama emziren bir anne olduğum için malum havalar sıcak. Her an her dk müsait olamıyorum. Daha sonra uygun bir dille hergün bir yeri tamir etmek zorunda olmadığını oturup gidebileceğini söyledim. Birden bana bağırıp çağırıp gitti. Onun evinde oturduğum için kendine hak görüyor belki.

Yine saygıda kusur etmedim. Ama çok ağladım yanlış anlaşıldığım için. Şimdi de ha biri geldi ha biri gelecek diye tedirginim. Bebek eve geldiğinden beri doktor kontrolleri dışında ne dışarı çıktım ne de başka bi insan gördüm. Bunaldıkça bunaldım.

Çünkü prematüre doğduğu ve riski devam ettiği için eve ziyaretçi kabul etmedim. Artık kilosunu toparladığı için yavaş yavaş başlayacağız. Kv gelip X sizi sordu Y gelmek istiyor vs dedi hep. Sürecimiz ortada. Bir şekilde geçiştirdim. Ama insanların gelip kendilerince tavsiyeler verecek olması düşüncesi bile beni sinir etmeye yetiyor.
Etrafımızda benimle aynı zamanda doğum yapan iki kişi daha var. Onlar doğdukları günden itibaren neredeyse hep dışarıdalar. Bense evdeyim emzirdiğim için ya meme isterse dışarıda nasıl yaparım napardım düşüncesi var hep. Emzirme örtüsünü alıp emzirirsin halbuki. Yine de tedirgin oluyorum kendi kendime.
Eşim bu süreçte hep ilgili ve hep destekti bana. Her şeyi onun sayesinde aştım. Ancak onun desteğini yetmediği yerler var. İnsanlar eve gelip kendilerince tavsiyelerde bulunup ya bebeğe dokunmak isterlerse ya ben görmeden öpen olursa vs vs diye aşırı korkuyorum. Kvden bile bebeği uzak tutmak istiyorum desem yeridir. Benim kucağımda bebeği uzaktan severken bile kucağına alıp öpüp gezdirmek istediğini söyledi. Ve ben kötü bişeymiş gibi ondan da korktum ve geçiştirdim. Çünkü kimseye temas etsin istemiyorum. Yaşadığım süreci bir ben biliyorum. Yine kv gün içinde bazen foto istediğinde bebek kaşını çatsa anlık ya da yüzünü buruştursa ağlamak üzere olup hemen arayıp bebeğin neyi var neden sinirli/neden üzgün vs sorguya çekiyor. Gün içinde mesaj atıp evin sıcak mı soğuk mu olduğunu bebeğin terleyip üşüdüğünü soruyor. Halbuki evde klima ve termometre var herşey kontrol altında. Kendisi de çok iyi biliyor. Bu tedirginliklerimi nasıl aşacağımı bilmiyorum. Evet kimse kötü niyetle yaklaşmıyor belki ama konu bebeğim olunca sanki ben biraz büyüttükten sonra benden alacaklarmış gibi bir hissiyat var içimde saçma Bi şekilde tuhaf korkularım var bu konuda.

merhabalar , buna benzer seyleri ben de yasadim. esim asiri anneciydi, ailesi de erkek diye esimi bir pohpohlamalar .. bana hep batardi erkek diye bu kadar sevgi gosterileri.. sonra erkek çocuğum oldu . erkek diye yine uzerine dusmeler. kiz olsa da severlerdi ama soyumuzu devam ettirecek aman da aman.. benim tam zittim hayat gorusu. dogumdan sonra sut geliyor mu diye mememe bakmasini hic unutamam. kovmustum vala bende. hic de cekinmedim. yaptiklari birikmisti. sonra buyuk bir tartisma cikti ben evi terk ettim 7 aylik oglumla . yolda cocugumu benden almaya calisti esimin annesi. sen iyi bakamiyorsun dedi bi de bana. bu cümlesini hayatta unutmam hala. babama yerlestim bosanmaya karar verdim. 7-8 ay kaldim tam avukat vs her sey hazirdi. esim ani bir donus gerceklestirdi:) o zamandan beri mis gibiyiz. ailesine saygisizlik yapmam ama sevgi de gostermem. torunlarini vs her zaman sevebilirler ama esas olan benim kurallarimdir her zaman. burda belirleyici esimiz oluyor yani. o degismese kesin bosanmistik. hic de pisman olmazdim o sekilde bosansaydim da. ayri kaldigimiz sure boyunca da mis gibi buyuttum cocugumu. simdi tamamen harika bir baba ve harika bir es.

Pisipatisii · 17 Temmuz 2024

oylesinebiranne .!.:
merhabalar , buna benzer seyleri ben de yasadim. esim asiri anneciydi, ailesi de erkek diye esimi bir pohpohlamalar .. bana hep batardi erkek diye bu kadar sevgi gosterileri.. sonra erkek çocuğum oldu . erkek diye yine uzerine dusmeler. kiz olsa da severlerdi ama soyumuzu devam ettirecek aman da aman.. benim tam zittim hayat gorusu. dogumdan sonra sut geliyor mu diye mememe bakmasini hic unutamam. kovmustum vala bende. hic de cekinmedim. yaptiklari birikmisti. sonra buyuk bir tartisma cikti ben evi terk ettim 7 aylik oglumla . yolda cocugumu benden almaya calisti esimin annesi. sen iyi bakamiyorsun dedi bi de bana. bu cümlesini hayatta unutmam hala. babama yerlestim bosanmaya karar verdim. 7-8 ay kaldim tam avukat vs her sey hazirdi. esim ani bir donus gerceklestirdi:) o zamandan beri mis gibiyiz. ailesine saygisizlik yapmam ama sevgi de gostermem. torunlarini vs her zaman sevebilirler ama esas olan benim kurallarimdir her zaman. burda belirleyici esimiz oluyor yani. o degismese kesin bosanmistik. hic de pisman olmazdim o sekilde bosansaydim da. ayri kaldigimiz sure boyunca da mis gibi buyuttum cocugumu. simdi tamamen harika bir baba ve harika bir es.

Maşallah Allah bozmasın ben eşimle ilgili bir şey yaşamadım ama bu erkek çocuğu konusunda aynılar sanırım. Sanki kraliyet soyundan geliyolar da bizim haberimiz yok. Ben bebeği emzirirken kvmin emzirme örtüsünün altına girip bebek emiyor mu diye izlediğini bilirim d aynı şekilde kızdım öyle çıktı. Sürekli bir takip hali akşamları yürüyüşe çıkınca eşimi arıyor balkonda bekliyorum geçmediniz burdan diye. Delirirsin d Evleri var. Birinde biz oturuyoruz. Bebeği görünce bu ev de senin diğer evde senin araba da senin vs diye seviyor bebeği. Dedim şimdiden para pul mal mülk mü öğreteceğiz. Bunları sayarak bebeği ayrıcalıklı hale getirdiklerini düşünüyolar oysa ben tam farklı görüşteyim. Biraz büyüdüğünde arkadaşlarının arasında laz müteahhitler gibi benim evlerim var arabam var vs havasını atsın istiyolar. Söylediğimiz halde aynı şeyleri sürekli tekrar ediyolar öyle şeyler bilmeyecek öğretmek istemiyoruz daha şimdiden dediğimiz halde. Kötü söylemek gerekiyor galiba.

oylesinebiranne · 17 Temmuz 2024

Pisipatisii .!.:
Maşallah Allah bozmasın ben eşimle ilgili bir şey yaşamadım ama bu erkek çocuğu konusunda aynılar sanırım. Sanki kraliyet soyundan geliyolar da bizim haberimiz yok. Ben bebeği emzirirken kvmin emzirme örtüsünün altına girip bebek emiyor mu diye izlediğini bilirim d aynı şekilde kızdım öyle çıktı. Sürekli bir takip hali akşamları yürüyüşe çıkınca eşimi arıyor balkonda bekliyorum geçmediniz burdan diye. Delirirsin d Evleri var. Birinde biz oturuyoruz. Bebeği görünce bu ev de senin diğer evde senin araba da senin vs diye seviyor bebeği. Dedim şimdiden para pul mal mülk mü öğreteceğiz. Bunları sayarak bebeği ayrıcalıklı hale getirdiklerini düşünüyolar oysa ben tam farklı görüşteyim. Biraz büyüdüğünde arkadaşlarının arasında laz müteahhitler gibi benim evlerim var arabam var vs havasını atsın istiyolar. Söylediğimiz halde aynı şeyleri sürekli tekrar ediyolar öyle şeyler bilmeyecek öğretmek istemiyoruz daha şimdiden dediğimiz halde. Kötü söylemek gerekiyor galiba.

iste bunların onune gececek kisi esimiz aslinda

Mehrii34 · 17 Temmuz 2024

Pisipatisii .!.:
Merhaba arkadaşlar. Yazıp yazmamayı çok düşündüm ama anlaşılamamak beni korktuğu için buraya içimi dökmek istedim. Bilenler biliyor fazlasıyla trajik bir hamilelik geçirdim. Hassasiyetimin halen devam ettiğini ve psikolojik destek almam gerektiğini düşünüyorum.

Birbirine Aşşşırı aşırısı düşkün bir ailede gelinim.Şöyle ki benim eşim 32 yaşında. Grip olsa burnu aksa annesi abarttıkça abartır onu giyme bunu iç sıcakta dur vs insan zaten bunları bilir. Birbirlerine telefon edip x hastaymış üşütmüş deyip hep birlikte panik olurlar amansız bir hastalıkmışçasına.
3aylık bebeğim üşütse, hasta olsa ne halt edicem diye içim içimi yiyor şimdiden bunları düşünmekten. Halbuki ki çocuk bu. Öyle öyle büyüyecek. Bunu bilip kendime söylüyorum ama nafile. Düşündükçe düşünüyorum.
Benim ailemdense bir annem ve bir abim hayatta. Onlar da hamilelik sürecimde beni yıprattıkça yıprattılar.

Bebeklerim ikizi. Birini kaybettim. Bu bebeğimse 1.5 ay küvezde kaldı. Eve geldiğimizde Kp hergün evin bir yerini bahane edip tamir etmeye geliyordu. Halbuki bebeği görmeye gelcem dese tamam dicem. Ama emziren bir anne olduğum için malum havalar sıcak. Her an her dk müsait olamıyorum. Daha sonra uygun bir dille hergün bir yeri tamir etmek zorunda olmadığını oturup gidebileceğini söyledim. Birden bana bağırıp çağırıp gitti. Onun evinde oturduğum için kendine hak görüyor belki.

Yine saygıda kusur etmedim. Ama çok ağladım yanlış anlaşıldığım için. Şimdi de ha biri geldi ha biri gelecek diye tedirginim. Bebek eve geldiğinden beri doktor kontrolleri dışında ne dışarı çıktım ne de başka bi insan gördüm. Bunaldıkça bunaldım.

Çünkü prematüre doğduğu ve riski devam ettiği için eve ziyaretçi kabul etmedim. Artık kilosunu toparladığı için yavaş yavaş başlayacağız. Kv gelip X sizi sordu Y gelmek istiyor vs dedi hep. Sürecimiz ortada. Bir şekilde geçiştirdim. Ama insanların gelip kendilerince tavsiyeler verecek olması düşüncesi bile beni sinir etmeye yetiyor.
Etrafımızda benimle aynı zamanda doğum yapan iki kişi daha var. Onlar doğdukları günden itibaren neredeyse hep dışarıdalar. Bense evdeyim emzirdiğim için ya meme isterse dışarıda nasıl yaparım napardım düşüncesi var hep. Emzirme örtüsünü alıp emzirirsin halbuki. Yine de tedirgin oluyorum kendi kendime.
Eşim bu süreçte hep ilgili ve hep destekti bana. Her şeyi onun sayesinde aştım. Ancak onun desteğini yetmediği yerler var. İnsanlar eve gelip kendilerince tavsiyelerde bulunup ya bebeğe dokunmak isterlerse ya ben görmeden öpen olursa vs vs diye aşırı korkuyorum. Kvden bile bebeği uzak tutmak istiyorum desem yeridir. Benim kucağımda bebeği uzaktan severken bile kucağına alıp öpüp gezdirmek istediğini söyledi. Ve ben kötü bişeymiş gibi ondan da korktum ve geçiştirdim. Çünkü kimseye temas etsin istemiyorum. Yaşadığım süreci bir ben biliyorum. Yine kv gün içinde bazen foto istediğinde bebek kaşını çatsa anlık ya da yüzünü buruştursa ağlamak üzere olup hemen arayıp bebeğin neyi var neden sinirli/neden üzgün vs sorguya çekiyor. Gün içinde mesaj atıp evin sıcak mı soğuk mu olduğunu bebeğin terleyip üşüdüğünü soruyor. Halbuki evde klima ve termometre var herşey kontrol altında. Kendisi de çok iyi biliyor. Bu tedirginliklerimi nasıl aşacağımı bilmiyorum. Evet kimse kötü niyetle yaklaşmıyor belki ama konu bebeğim olunca sanki ben biraz büyüttükten sonra benden alacaklarmış gibi bir hissiyat var içimde saçma Bi şekilde tuhaf korkularım var bu konuda.

Merhaba ,

Ben sizin yerinizde olsam anne oğul ilişkisine karışmam oğluna karışıyorsa bunaltıyorsa bunaltsın sık boğaz etsin.. hiç yorumda bulunmayın ağzınızı açmayın ama konu size ve bebeğe gelirse stop demeyi bilin. Laf size gelirse zaten cevap hakkı doğuyor size ozaman yapıştırın gitsin, bebek görmeye gelenlere de lafını sok bidaha gelmezler insanları düşünmeyi bırakmalısın. Birde daha gelmeden insanların böyle yapacaklar şöyle yapacaklar diye diye kendini yiyorsun farkındamısın ? Kesin ve net olmayan herşeye stres yapmayı bırakmalısın. Kesinleşince biri öyle yapınca stresse girmekte haklı olabilirsin ama ozaman da o an tepki vermelisin çünkü sonradan insan kendini yer bitirir. Öylemi deseydim şöylemi yapsaydım diye yıpratırsın bu sefer.. herşey yerinde güzel herkese lafını yedireceksin susmayacaksın. Kayınvaliden seni bunaltıyorsa iki çift laf hakkın doğdu demektir : kayınvalideciğim oğlunuza düşkünlüğünüzü anlıyorum o sizin oğlunuz ama ben sizin gelininizim bana ve bebeğime bukadar yapmayın de kapat. Hoşlanmadığını dile getir eşini bu konulara bulaştırma aranız bozulmasın direk kim kimle muhatap ise o insanlar konuşmalı eşinin bazı konularda yetmediğini düşündüğün için yazdım bunu. Eşin herşeye yetmek zorunda değil eğer sana annesi küfür eder saçını yolarsa evet ozaman yetmek zorunda. Ama bu aşamada değil.. bebeğinizi yanınızdan ayırmayın biri gelince bebeğim hemen hastalık kapıyor daha bünyesi zayıf deyin biz bile ayaklarından öpüyoruz karnından öpüyoruz deyin mesela en azından yanaklarından öpmezler.. benim arkadaşım doğum yaptı yanına zor gittim bebeği hasta bağışıklık sorunu var bebekte kucağıma almaktan öteye gitmedim sütün yetiyormu diye konulara girmedim , bebek zayıf kilolu demedim aa sen çok dağılmışsın demedim. Herşeyin tersini ve hoşuna gidebilecek şeyleri söyledim. Benim çocuğum yok ama çocuk için çok doktor geziyorum şuan :) ama arkadaşımı görünce ben seni de anladım inan bana sadece içinden geleni yap kimseyi düşünme ayrıca onların evinde oturma şartınız mı var ? Çıkın başka eve huzursuzluk oluyorsa hayır KP niye hergün evde tamir yapıyor eşin gelince yapsın bebeği uyutamıyorum emziremiyorum desene eşine uyarır en azından bu arada dışarıda emzirmekten korkma mümkün oldukça evde bulunmayın alın örtünüzü ana kucağınızı emzirin hiç bi şey olmaz ne olabilir ?

FloppyDisk · 17 Temmuz 2024

Oğlum doğduğunda benzer sorunları yaşadım. Minik doğdu. Ama çok şükür sağlıklıydı. Korkularım vardı. Nette dolaşan uçukmuş bebek ölmüş gibi haberler etkiledi beni. Her gelenin ilk elini yıkamasını istiyordum. (Pandemide neden önemli olduğunu anladılar.) çoğu kişi ile tartıştım. Bebeği severler öperler dokunurlar diye korkuyordum. Haklıyım. Çok küçük bebek herşeye açık. Sokakta bile sevmeye geliyorlardı. Kendi teyzem de dahil kötü oldum... Sadece eşimin teyzesi ile o süreçten sonra konuşmuyor görüşmüyorum... Diğerleri ile barıştık anne kediler bile tanımadıklarına kıslıyorsa bizde normaliz

Ben kanguru kullandım. Çokta rahat dışarıda gezdim. Yürüyüş yaptım. İl dışı gezdik... Emzirmeyi de mescit cami gibi yerlerde hallettim. Alt değiştirmeyi de esnaflarla çözdüm. Allah razı olsun çoğu esnaf yardımcı oldu... Evden çıkma böylece çözüldü... Adım attıkça düzelecek, bir bakmışsınız büyümüş. Farklı sorunları ile uğraşıyorsunuz

Pisipatisii · 17 Temmuz 2024

Bercem_3434 .!.:
Merhaba ,

Ben sizin yerinizde olsam anne oğul ilişkisine karışmam oğluna karışıyorsa bunaltıyorsa bunaltsın sık boğaz etsin.. hiç yorumda bulunmayın ağzınızı açmayın ama konu size ve bebeğe gelirse stop demeyi bilin. Laf size gelirse zaten cevap hakkı doğuyor size ozaman yapıştırın gitsin, bebek görmeye gelenlere de lafını sok bidaha gelmezler insanları düşünmeyi bırakmalısın. Birde daha gelmeden insanların böyle yapacaklar şöyle yapacaklar diye diye kendini yiyorsun farkındamısın ? Kesin ve net olmayan herşeye stres yapmayı bırakmalısın. Kesinleşince biri öyle yapınca stresse girmekte haklı olabilirsin ama ozaman da o an tepki vermelisin çünkü sonradan insan kendini yer bitirir. Öylemi deseydim şöylemi yapsaydım diye yıpratırsın bu sefer.. herşey yerinde güzel herkese lafını yedireceksin susmayacaksın. Kayınvaliden seni bunaltıyorsa iki çift laf hakkın doğdu demektir : kayınvalideciğim oğlunuza düşkünlüğünüzü anlıyorum o sizin oğlunuz ama ben sizin gelininizim bana ve bebeğime bukadar yapmayın de kapat. Hoşlanmadığını dile getir eşini bu konulara bulaştırma aranız bozulmasın direk kim kimle muhatap ise o insanlar konuşmalı eşinin bazı konularda yetmediğini düşündüğün için yazdım bunu. Eşin herşeye yetmek zorunda değil eğer sana annesi küfür eder saçını yolarsa evet ozaman yetmek zorunda. Ama bu aşamada değil.. bebeğinizi yanınızdan ayırmayın biri gelince bebeğim hemen hastalık kapıyor daha bünyesi zayıf deyin biz bile ayaklarından öpüyoruz karnından öpüyoruz deyin mesela en azından yanaklarından öpmezler.. benim arkadaşım doğum yaptı yanına zor gittim bebeği hasta bağışıklık sorunu var bebekte kucağıma almaktan öteye gitmedim sütün yetiyormu diye konulara girmedim , bebek zayıf kilolu demedim aa sen çok dağılmışsın demedim. Herşeyin tersini ve hoşuna gidebilecek şeyleri söyledim. Benim çocuğum yok ama çocuk için çok doktor geziyorum şuan :) ama arkadaşımı görünce ben seni de anladım inan bana sadece içinden geleni yap kimseyi düşünme ayrıca onların evinde oturma şartınız mı var ? Çıkın başka eve huzursuzluk oluyorsa hayır KP niye hergün evde tamir yapıyor eşin gelince yapsın bebeği uyutamıyorum emziremiyorum desene eşine uyarır en azından bu arada dışarıda emzirmekten korkma mümkün oldukça evde bulunmayın alın örtünüzü ana kucağınızı emzirin hiç bi şey olmaz ne olabilir ?

Çok aşırı haklısınız ben sürekli kafamda kurduğum için kendimi yıpratıyorum olmamış ya da konuşulmamış şeyler için kendimi düşünmek zorunda hissediyorum sürekli. Paranoyaklık gibi bişey oldu. Hamilelik ve doğum sürecini hamile gibi değil de hastalıklı gibi geçirdiğim öyle hissettiğim için böyle oldum belki de. Toparlanmaya çalışıyorum Biraz biraz daha iyiyim yazıyı yazdığımdan beri. En azından artık insanlar gelip bebeğimi görecek yorum yapacak vs diye korkmaktan vazgeçtim. Ah bir de şu bebeğe dokunmamaları gerektiğini anlatabilsem. Biri gelip gidince hemen acilen bebeğe banyo yaptırıyorum maalesef. Halen kalıntıları var. Eşim de kendimi savunacağımdan emin olduğu için karışmıyor belki de. Ona da beni savun demem asla annesi de ona olan düşkünlüğünü torununa da yansıtıyor artık maalesef. Ananı babanı bırak bize gel diye sevdi bebeği geçen gün. Ben benim oğlum beni bırakmaz dedim sussun diye. Büyüyünce görürsün dedi?? Yani sussan olmuyor konuşsan yine olmuyor anlamlandıramıyorum artık

Pisipatisii · 17 Temmuz 2024

FloppyDisk .!.:
Oğlum doğduğunda benzer sorunları yaşadım. Minik doğdu. Ama çok şükür sağlıklıydı. Korkularım vardı. Nette dolaşan uçukmuş bebek ölmüş gibi haberler etkiledi beni. Her gelenin ilk elini yıkamasını istiyordum. (Pandemide neden önemli olduğunu anladılar.) çoğu kişi ile tartıştım. Bebeği severler öperler dokunurlar diye korkuyordum. Haklıyım. Çok küçük bebek herşeye açık. Sokakta bile sevmeye geliyorlardı. Kendi teyzem de dahil kötü oldum... Sadece eşimin teyzesi ile o süreçten sonra konuşmuyor görüşmüyorum... Diğerleri ile barıştık anne kediler bile tanımadıklarına kıslıyorsa bizde normaliz

Ben kanguru kullandım. Çokta rahat dışarıda gezdim. Yürüyüş yaptım. İl dışı gezdik... Emzirmeyi de mescit cami gibi yerlerde hallettim. Alt değiştirmeyi de esnaflarla çözdüm. Allah razı olsun çoğu esnaf yardımcı oldu... Evden çıkma böylece çözüldü... Adım attıkça düzelecek, bir bakmışsınız büyümüş. Farklı sorunları ile uğraşıyorsunuz

Allah bağışlasın yazıyı yazdıktan sonra dışarı çıktım 1kere evden uzaklaştım emzirme örtüsüyle hallettim gibi şimdi akşamları bebek arabasıyla kısa da olsa yürüyüşlere başladık. Emzirip çıkıyorum artık. Açlığa dayandıkça dışarıda kalma süresini uzatmayı düşünüyorum. Evin yakınlarında dolaşıyoruz zaten hava alması için. Cami vb yerlerde nasıl yapıyorsunuz yani çok gitmiyorum da açıkçası. Bir de açık olduğum için belki erkek vs denk gelmiyor mu hiç ayrı oluyor kadın erkek yeri ama?
Bebeğim şuan 4 buçuk kilo falandır sling çok tavsiye ettiler ama çok sıcak olduğu için slingten hoşlanacağımızı düşünmüyorum. Kanguru kaç kiloya kadar kullanılabilir bilginiz var mı. Bel ağrısı vs şikayeti olanlar var. Ve güvenlik açısından nasıl

FloppyDisk · 17 Temmuz 2024

Pisipatisii .!.:
Allah bağışlasın yazıyı yazdıktan sonra dışarı çıktım 1kere evden uzaklaştım emzirme örtüsüyle hallettim gibi şimdi akşamları bebek arabasıyla kısa da olsa yürüyüşlere başladık. Emzirip çıkıyorum artık. Açlığa dayandıkça dışarıda kalma süresini uzatmayı düşünüyorum. Evin yakınlarında dolaşıyoruz zaten hava alması için. Cami vb yerlerde nasıl yapıyorsunuz yani çok gitmiyorum da açıkçası. Bir de açık olduğum için belki erkek vs denk gelmiyor mu hiç ayrı oluyor kadın erkek yeri ama?
Bebeğim şuan 4 buçuk kilo falandır sling çok tavsiye ettiler ama çok sıcak olduğu için slingten hoşlanacağımızı düşünmüyorum. Kanguru kaç kiloya kadar kullanılabilir bilginiz var mı. Bel ağrısı vs şikayeti olanlar var. Ve güvenlik açısından nasıl

Ergonomik kangrular var, bebeğin öne baktığı kangrular değil kastettiğim. Kucaktan daha rahat oluyor. Zayıf anneyim ben, çok rahat sorunsuz taşıdım. Toddler aldım daha sonra 2 yaşında bile arada koyuyordum. Kışın çok rahat oluyordu, kapüşonlu kışlık yeleğin kollarından kangruyu geçiriyordum. Üşümüyordu

Caminin kadınlara ayrılmış yerinde emzirdim, bende açığım . Kapalı değilim. Kimse de neden burası demedi. Sokak uygun olmayacağı için - benim açımdan - böyle daha uygun gördüm. Başıma örtüp örtmediğimi hatırlamıyorum. Oğlum büyüdü, 8 yaşında

Resimdeki gibiydi, küçük olanda benzer, o dönem 3 kanguru almıştım

Pisipatisii · 17 Temmuz 2024

FloppyDisk .!.:
Ergonomik kangrular var, bebeğin öne baktığı kangrular değil kastettiğim. Kucaktan daha rahat oluyor. Zayıf anneyim ben, çok rahat sorunsuz taşıdım. Toddler aldım daha sonra 2 yaşında bile arada koyuyordum. Kışın çok rahat oluyordu, kapüşonlu kışlık yeleğin kollarından kangruyu geçiriyordum. Üşümüyordu

Caminin kadınlara ayrılmış yerinde emzirdim, bende açığım . Kapalı değilim. Kimse de neden burası demedi. Sokak uygun olmayacağı için - benim açımdan - böyle daha uygun gördüm. Başıma örtüp örtmediğimi hatırlamıyorum. Oğlum büyüdü, 8 yaşında

Resimdeki gibiydi, küçük olanda benzer, o dönem 3 kanguru almıştım
Eki Görüntüle 3453851

Çok teşekkür ederim araştıracağım mutlaka. Cami fikri de iyi geldi

Mehrii34 · 17 Temmuz 2024

Pisipatisii .!.:
Çok aşırı haklısınız ben sürekli kafamda kurduğum için kendimi yıpratıyorum olmamış ya da konuşulmamış şeyler için kendimi düşünmek zorunda hissediyorum sürekli. Paranoyaklık gibi bişey oldu. Hamilelik ve doğum sürecini hamile gibi değil de hastalıklı gibi geçirdiğim öyle hissettiğim için böyle oldum belki de. Toparlanmaya çalışıyorum Biraz biraz daha iyiyim yazıyı yazdığımdan beri. En azından artık insanlar gelip bebeğimi görecek yorum yapacak vs diye korkmaktan vazgeçtim. Ah bir de şu bebeğe dokunmamaları gerektiğini anlatabilsem. Biri gelip gidince hemen acilen bebeğe banyo yaptırıyorum maalesef. Halen kalıntıları var. Eşim de kendimi savunacağımdan emin olduğu için karışmıyor belki de. Ona da beni savun demem asla annesi de ona olan düşkünlüğünü torununa da yansıtıyor artık maalesef. Ananı babanı bırak bize gel diye sevdi bebeği geçen gün. Ben benim oğlum beni bırakmaz dedim sussun diye. Büyüyünce görürsün dedi?? Yani sussan olmuyor konuşsan yine olmuyor anlamlandıramıyorum artık

Cahil insanı üstünden tutsan da altından da tutsan başa çıkamazsın.. cahil insanla baş etmek zor. merak etme bebekler daha ana rahmine düşmeden anne kimleri sevmez annenin enerjisini kimler düşürmüş hepsini kayıt alabiliyor genetik birşey , şaka gibi ama gerçekten. Öyle mesela benim halam. Var ama assla kadınla ısınamadık 28 yaşına gelmişim hiç bir sorun yok ama gel gör ki annemi hep kullanmış annem hala söyleniyor düşünebiliyormusun hiç hala yeğen gibi olamadık biz senede bir gördüğüm biri resmen :) bu sadece az önceki bahsettiğim şeyin örneği :) bebeğin babaannesini hiç sevmeyecek diyemem ama hissedecek hep bişeyler bence artık ne yapman gerektiğini biliyorsun ben arkadaşıma anlayışlı olduğum halde kız yana yakıla ne olur öpmeyelim çok hasta oluyor ben uykusuz kalıyorum siz gittikten sonra ağlıyor susmuyor diye söyleyince benim içim çok kötü acıdı arkadaşıma ,eşi de gece gündüz çalışıyor tek başına büyütüyor .ev dağılmış gitmiş kendi üstündeki tshirt 10 günlük aynı üstünde banyo alınmamış üstü kusmuklu ben sana hangisini anlatayım asla bişey demedim çok iyisin maşallah canım kahve felan yapayım deyince yap kız içelim dedim içeri o gelene kadar evini derledim topladım iki dakika da yardım ettim nasıl duygulandı mesela kendine çeki düzen ver demedim niye üzeyim bebeğini öpmedim kucağımda tuttum sadece oda ben çocuk hasreti çektiğim için yoksa kucağıma da almazdım :) ayaklarından öptüm sadece düşünceli olmak lazım.. biri gelip bişey derse direk laf sokuyorsun küserse küssün. Önemli değil lafını bilmeyen tartmayan herkes karşılığını alınca küsecekse küssün zaten uzasın. Kayınvaliden bile olsa seninle uğraşmaya kalkarsa ben bundan hoşlanmıyorum lütfen yapmayın de çok basit anlamıyorsa muhatap olma

my mister · 17 Temmuz 2024

Pisipatisii .!.:
Merhaba arkadaşlar. Yazıp yazmamayı çok düşündüm ama anlaşılamamak beni korktuğu için buraya içimi dökmek istedim. Bilenler biliyor fazlasıyla trajik bir hamilelik geçirdim. Hassasiyetimin halen devam ettiğini ve psikolojik destek almam gerektiğini düşünüyorum.

Birbirine Aşşşırı aşırısı düşkün bir ailede gelinim.Şöyle ki benim eşim 32 yaşında. Grip olsa burnu aksa annesi abarttıkça abartır onu giyme bunu iç sıcakta dur vs insan zaten bunları bilir. Birbirlerine telefon edip x hastaymış üşütmüş deyip hep birlikte panik olurlar amansız bir hastalıkmışçasına.
3aylık bebeğim üşütse, hasta olsa ne halt edicem diye içim içimi yiyor şimdiden bunları düşünmekten. Halbuki ki çocuk bu. Öyle öyle büyüyecek. Bunu bilip kendime söylüyorum ama nafile. Düşündükçe düşünüyorum.
Benim ailemdense bir annem ve bir abim hayatta. Onlar da hamilelik sürecimde beni yıprattıkça yıprattılar.

Bebeklerim ikizi. Birini kaybettim. Bu bebeğimse 1.5 ay küvezde kaldı. Eve geldiğimizde Kp hergün evin bir yerini bahane edip tamir etmeye geliyordu. Halbuki bebeği görmeye gelcem dese tamam dicem. Ama emziren bir anne olduğum için malum havalar sıcak. Her an her dk müsait olamıyorum. Daha sonra uygun bir dille hergün bir yeri tamir etmek zorunda olmadığını oturup gidebileceğini söyledim. Birden bana bağırıp çağırıp gitti. Onun evinde oturduğum için kendine hak görüyor belki.

Yine saygıda kusur etmedim. Ama çok ağladım yanlış anlaşıldığım için. Şimdi de ha biri geldi ha biri gelecek diye tedirginim. Bebek eve geldiğinden beri doktor kontrolleri dışında ne dışarı çıktım ne de başka bi insan gördüm. Bunaldıkça bunaldım.

Çünkü prematüre doğduğu ve riski devam ettiği için eve ziyaretçi kabul etmedim. Artık kilosunu toparladığı için yavaş yavaş başlayacağız. Kv gelip X sizi sordu Y gelmek istiyor vs dedi hep. Sürecimiz ortada. Bir şekilde geçiştirdim. Ama insanların gelip kendilerince tavsiyeler verecek olması düşüncesi bile beni sinir etmeye yetiyor.
Etrafımızda benimle aynı zamanda doğum yapan iki kişi daha var. Onlar doğdukları günden itibaren neredeyse hep dışarıdalar. Bense evdeyim emzirdiğim için ya meme isterse dışarıda nasıl yaparım napardım düşüncesi var hep. Emzirme örtüsünü alıp emzirirsin halbuki. Yine de tedirgin oluyorum kendi kendime.
Eşim bu süreçte hep ilgili ve hep destekti bana. Her şeyi onun sayesinde aştım. Ancak onun desteğini yetmediği yerler var. İnsanlar eve gelip kendilerince tavsiyelerde bulunup ya bebeğe dokunmak isterlerse ya ben görmeden öpen olursa vs vs diye aşırı korkuyorum. Kvden bile bebeği uzak tutmak istiyorum desem yeridir. Benim kucağımda bebeği uzaktan severken bile kucağına alıp öpüp gezdirmek istediğini söyledi. Ve ben kötü bişeymiş gibi ondan da korktum ve geçiştirdim. Çünkü kimseye temas etsin istemiyorum. Yaşadığım süreci bir ben biliyorum. Yine kv gün içinde bazen foto istediğinde bebek kaşını çatsa anlık ya da yüzünü buruştursa ağlamak üzere olup hemen arayıp bebeğin neyi var neden sinirli/neden üzgün vs sorguya çekiyor. Gün içinde mesaj atıp evin sıcak mı soğuk mu olduğunu bebeğin terleyip üşüdüğünü soruyor. Halbuki evde klima ve termometre var herşey kontrol altında. Kendisi de çok iyi biliyor. Bu tedirginliklerimi nasıl aşacağımı bilmiyorum. Evet kimse kötü niyetle yaklaşmıyor belki ama konu bebeğim olunca sanki ben biraz büyüttükten sonra benden alacaklarmış gibi bir hissiyat var içimde saçma Bi şekilde tuhaf korkularım var bu konuda.

KORkma sakin ol hiç bişey olmaz merak etme umarım herseyi yoluna girer ve daha çok mutlu olursunuz

Pisipatisii · 18 Temmuz 2024

Bercem_3434 .!.:
Cahil insanı üstünden tutsan da altından da tutsan başa çıkamazsın.. cahil insanla baş etmek zor. merak etme bebekler daha ana rahmine düşmeden anne kimleri sevmez annenin enerjisini kimler düşürmüş hepsini kayıt alabiliyor genetik birşey , şaka gibi ama gerçekten. Öyle mesela benim halam. Var ama assla kadınla ısınamadık 28 yaşına gelmişim hiç bir sorun yok ama gel gör ki annemi hep kullanmış annem hala söyleniyor düşünebiliyormusun hiç hala yeğen gibi olamadık biz senede bir gördüğüm biri resmen :) bu sadece az önceki bahsettiğim şeyin örneği :) bebeğin babaannesini hiç sevmeyecek diyemem ama hissedecek hep bişeyler bence artık ne yapman gerektiğini biliyorsun ben arkadaşıma anlayışlı olduğum halde kız yana yakıla ne olur öpmeyelim çok hasta oluyor ben uykusuz kalıyorum siz gittikten sonra ağlıyor susmuyor diye söyleyince benim içim çok kötü acıdı arkadaşıma ,eşi de gece gündüz çalışıyor tek başına büyütüyor .ev dağılmış gitmiş kendi üstündeki tshirt 10 günlük aynı üstünde banyo alınmamış üstü kusmuklu ben sana hangisini anlatayım asla bişey demedim çok iyisin maşallah canım kahve felan yapayım deyince yap kız içelim dedim içeri o gelene kadar evini derledim topladım iki dakika da yardım ettim nasıl duygulandı mesela kendine çeki düzen ver demedim niye üzeyim bebeğini öpmedim kucağımda tuttum sadece oda ben çocuk hasreti çektiğim için yoksa kucağıma da almazdım :) ayaklarından öptüm sadece düşünceli olmak lazım.. biri gelip bişey derse direk laf sokuyorsun küserse küssün. Önemli değil lafını bilmeyen tartmayan herkes karşılığını alınca küsecekse küssün zaten uzasın. Kayınvaliden bile olsa seninle uğraşmaya kalkarsa ben bundan hoşlanmıyorum lütfen yapmayın de çok basit anlamıyorsa muhatap olma

Hoşlanmadığım bir şey olduğu zaman söyleyince komik bişey söylemişim gibi gülüyor. Kendi sürekli eşine bu ev benim vs diyordu. Şimdi evden taşınıp ev bize kalınca bebeğime bu ev de senin diğer ev de araba da senin hepsini gönder gitsin sen çalışma vs diyor. Yani ileride çocuk kendini ayrıcalıklı gibi hissetsin ye uğraşıyor resmen. Benimse en istemediğim şey bu. Her çocukla eşit olduğunu bilsin böyle anlatmaya çalışmak istiyorum. Ama kime ne anlatıyorum. Bebeğin yanında bağırıyor küfür ediyor yanında kim varsa ona vuraralueşl şakası yapıyor. Defalarca uyardım çocuğun yanında böyle konuşma böyle yapma vs diye anlamıyor. Belki ufak tefek şeyler bunlar abartıyorsun derler ama baştan bazı şeylerin önlemi alınmadığı zaman ilerisini öngörebiliyorsun. Öngörülüyor maalesef. Uyardığın zaman da öf pöf yapıyo ya da dalgaya vuruyo. Anlayış ve nezaket çok önemli. Ben 5 yıllık evliyim. 28 yaşındayım. Ben de yeni anne oldum. İkizdi birini kaybettim. Sizin için de dua edeceğim. Allah isteyen kimsenin kucağını boş bırakmasın

Aklım çok dolu panik oluyorum

Üye

Aktif Üye

Üye

Aktif Üye

Üye

Aktif Üye

Üye

Yeni Üye

Üye

Yeni Üye

Popüler Üye

Aktif Üye

Üye

Üye

Aktif Üye

Üye

Popüler Üye

Aktif Üye

Üye

Benzer Konular