Ailevi

Wurstria .!.:

Merhaba hanımlar, bu konu hem biraz iç dökme hem de akıl danışma içerikli bir konu.

Konunun özeti, 29 yaşında okulunu uzattıkça uzatan, eve hiçbir faydası olmayan, hiçbir şey için kılını bile kımıldatmayan bir dayı, yarın öbür gün işe girdiğim zaman üzerine sorumluluk yüklenecek olan, maddi anlamda beklentileri karşılamak zorunda olan ben.

Benim annemle babam yıllar önce ayrıldılar. Ben, annem ve kardeşim zaten bizimle aynı sokakta oturan ve dayımla birlikte yaşayan anneannemin yanına taşındık. Ben o zamanlar liseye gidiyordum, kardeşim de küçüktü. Bayağı zor zamanlar atlattık falan derken yıllar geçti bugünümüze geldik, binlerce kez şükür diyorum elbette. Şu anda maddi durumumuz kötü değil ama lüks yaşayabileceğimiz türde de değil tabi. Anneannemin babasından kalma emekli maaşı var, annem de çalışıyor bu şekilde geçiniyoruz. Yıllardır da böyleydi. Bu süre içerisinde ben liseyi bitirdim, bir sene üniversiteye hazırlanma süreci falan derken şehir dışında üniversitemi okudum ve bu sene mezun oldum. İş aramaya başladım, henüz mülakat için çağıran olmadı tabi. Bütün sorumluluklarımı yerine getirdim, öğrenim kredisi ve anne babamın yolladığı paralarla okudum ama okul mokul uzamadı yani, zamanında bitirdim. Tutumlu olduğum için okul dönemi kendi çapımda para sorunu çekmedim hiç, her neyse. Anneannem 60'ı geçik, evi çekip çeviriyor ben de elimden geldiğince yardımcı oluyorum ev işi vs. Kardeşim zaten küçük bu sene liseye başlayacak. Annem çalışıyor. Burada dayımdan biraz bahsetmek istiyorum.

Dayım şu an 29 yaşında ve hala daha öğrenci. 4 yıllık fakülteyi uzattı da uzattı, şu an mezuniyet de yakın falan değil. Hiç zora gelebilen bir insan değil, hep her şeyin kolayına kaçar, bana dokunmayan yılan bin yaşasın modunda gezer. Zamanında şehir dışında üniversiteye gitti, yurtta kalamadı geri dönüp tekrar hazırlandı falan. Ben kyk yurdunda 4 sene kaldım, kendi çapımda zorluk çektiğimi düşünüyorum manevi anlamda, bilenler bilir. Hiçbir işi "ben yapamıyorum bunu" deyip bıraktığımı hatırlamıyorum. Dayım yıllardır sadece öğrenci, gerçekten kaç yıl oldu bilmiyorum ama 7-8 yıl rahat olmuştur. Bir hoca yüzünden geçemediğini söylüyor okulu uzatma nedeni olarak. Evdeki tek erkek o bu arada. Şu an biraz da ona sinirliyim o yüzden bu konuyu açmak istedim. Bugüne kadar bu eve hiçbir katkısı olmadı, kaç yıldır beraber yaşıyoruz. Yemeğini bile o yaşta anneannem hazırlayıp ayağına götürüyor. Yıllardır sadece okula gidip geliyor ve elde var sıfır. Sayısalı ve İngilizcesi çok iyi, İngilizce konusunda bir iş mülakatına girse çoğu kişiyi alt eder öyle söyleyeyim. Okul varsa okula gidiyor, yoksa bütün gün evde oturuyor, yatıyor. Hiçbir şeye elini sürdüğü yok, bakkala dahi gitmeye üşenen, tembel bir insan. Kapı çalsa açmak için kalkmaz, aşağıdan eve çıkarmak gereken ağır bişey olsa onu bile taşımak istemez, hep bizden bekler. Bütün gün yaptığı şey ya elinde telefonla takılmak ya da bilgisayar başında oturmak. 29 yaşında bu insan. Kendi ihtiyaçlarını, 70 küsür yaşında hala daha sokaklarda bişeyler satan babasından aldığı harçlıklar ve oynadığı abuk sabuk bahislerden gelen paralarla sağlıyor. Para kazanıyor aslında ama fiili olarak değil, resmen kumar oynuyor. Kolay paraya alışmış. "Benim bilmem kaç bin lira param var falanca maçtan kazandım, o parayı 3 ay işleticem şu kadar bin olacak, onunla da Balkan turuna giderim" dediğine şahit oldum bir keresinde, anneannem de vardı ve ağzını açıp tek kelime bile söylemedi. Bu anneannem benim daha okulum bitmemişken bana "işe girince katkı yaparsın daha güzel bir semtte otururuz" demişti aynı zamanda. (kiracıyız bu arada) Anneannem beni çok sever tabi o ayrı konu. "İş ilanlarına internetten başvuruluyor artık" dediğim zaman bana "nasıl yani, sen bütün gün evde mi oturacaksın?!" demişliği var.

Ben (23 yaşındayım bu arada) elbette iş bulacağım, zor ya da kolay hiç fark etmez, sonbaharda ya da kışın bulacağım ve başlayacağım. O diplomanın hakkını vereceğim ancak elbette her çalışan fert gibi eve maddi katkı yapmam beklenecek. Evin benim parama ihtiyacı olmadığını da ekleyeyim bu arada, benim yapacağım katkı ile sadece biraz daha rahat bir yaşam olacak yani şöyle, daha fazla et yiyebileceğiz, eve gereği yokken keyfi olarak yeni eşya alınabilecek, dolabı daha çok doldurabileceğiz, 4-5 çeşit yemek yapılabilecek falan gibi şeyler. Fakat ne olursa olsun yine de eve katkı yapmam beklenecek ama temel mantıkta ben aslında kendim için çalışacağım, kredi borcumu ödemeyi kafama koydum falan.

Şu konuda yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum, ben kendimce bir ilerleme kaydetmişim ve okulumu bitirmişim, hayata atılmaya hazır hale gelmişim, belki haftada 6 gün günde 8-9 saat çalışacağım ve eve geldiğimde bütün gün yatmış başka da bişey yapmamış koskoca bir erkekle karşılaşacağım. Ve benim verdiğim para dolaylı olarak onu besleyecek. Kulağa çok fesatça geldiğinin farkındayım fakat kendisi, kendine aldığı 1,5 litrelik meyve suyundan sadece bir bardak içilmiş diye problem yaratan bir insan. Beyefendi onu kendisine almış kendi parasından, içiyorsak yerine yenisini almalıymışız, öyle dedi. Daha başka sayamayacağım kadar çok bencillikleri var kendisinin. Bu eve herkes, hatta en çok da ben içmek için bişeyler alıp dolaba koyarım, sıcak zaten içimiz yanıyor sıvı tüketmek istiyoruz, kimseye de "bunu kendi paramla aldım, içelim" demem. Dolaptadır isteyen gider içer, en çok da o içer. Bu eve hiçbir faydası yok, sırtını yaslamış resmen, çamaşırı bulaşığı tertemiz yıkanır, yemeği mis gibi yapılır, hiçbir sorumluluğu yok. Annem onun bu durumuna çok sinir oluyor fakat ne zaman bişey söylese anneannem ya oğlunu koruyor ya da konuşmuyor, bir yorum yapmıyor.

Uzun oldu farkındayım, özet olarak ben dayımın bu durumundan çok rahatsızım, yarın öbür gün işe girdiğimde ben sorun etmesem bile annemin sorun edeceğinden ve evde ortalığın karışacağından, tartışmaların olacağından adım gibi eminim. Bu adamı bu şekilde daha ne kadar idare edebiliriz bilemiyorum. Ben ailemi seviyorum, annem, anneannem ve kardeşimle bir arada yaşamayı istiyorum aslında ama dayım yüzünden bana edilecek olan haksızlığa katlanamayıp kendimi toparlayınca ayrı eve çıkacağım gibi görünüyor. Ben 4 sene boyunca uzaktaydım sonuçta, seyrek gidip gelirdim eve ama artık evimdeyim ve onun maddi manevi herkese sırtını yaslamış olması, bütün gün bomboş oturması benim canımı sıkıyor. Kınamıyorum kesinlikle ama sizce bir okul 8 sene nasıl uzayabilir? Teyzem ve babam "mezun falan olmaz o, ekmek elden su gölden" diyor. Mantıken şu dönem ben de evdeyim ama bişeylere faydam dokunuyor en azından, yardımcı oluyorum, sosyal aktivitelerim var. Kendi harçlığımı çıkarabilmek için internetten bazı işler yapıyorum annemin vermek istediği harçlığı reddediyorum. Okul döneminde işsizlik sürecinde lazım olacağını düşündüğüm için biraz para biriktirmiştim onlarla alıyorum istediklerimi falan. Kalp de kırmak istemiyorum sonuçta o da benim ailemden biri, aram bozulsun istemiyorum ama bu şekilde devam ederse bozulabilir. Bilmiyorum ben yanlış mı düşünüyorum, anormal miyim, onun yaptığında bi sıkıntı yok mu, sorun bende mi kafam karma karışık. Siz benim yerimde olsanız ne yapardınız lütfen bana bi akıl verin.

Genişletmek için tıkla...

WanHeda .!.:

Kredi neden çekildi kim için çekildi?
Senin borcunada maaşınada karışamazlar. Senin yerinde olsam illa öde derlerse en fazla 300 tl veririm ellerine çöp bile almam ama asla para vermemeni tavsiye ederim.

Genişletmek için tıkla...

Elisya .!.:

Kredi borcun bitene kadar katlan derim.. Dayın için de yapabileceğin hiçbir şey yok, annen de sen de ne kadar söylerseniz söyleyin anneannen "o benim oğlum, burada da kalır, paramı da yer, siz karışamazsınız" der gibi geliyor.. Belki bu kadar sert söylemez ama böyle düşünür.. Zor olsa da kredin bitene kadar idare etmeye çalış..

Genişletmek için tıkla...

Wurstria .!.:

Mantıklı bir öneri olduğu için genellikle yorumları beğeniyorum. Fakat şöyle bir durum var, o hemen olmayacak. Benim niyetim önce kredi borcumdan olabildiğince kısa sürede kurtulmak, daha sonra ayrı ev. 2 sene desek buna, o zamana kadar annem evlenip kendine ayrı bir hayat kurar mı onu bilemem işte. Öyle olursa ben zaten kardeşimle beraber kendi düzenimi kurarım. Çünkü annem bazen yalnızlıktan sıkıldığını falan söylüyor. Belki evlenir, bilmiyorum. Ben cidden maaşımın büyük bir bölümüyle kredi borcumu kısa süre içerisinde bitirme niyetindeyim çünkü, 1-2 sene kadar her şeyden kısıp onu ödemeye razıyım.

Genişletmek için tıkla...

Wurstria .!.:

Mantıklı bir öneri olduğu için genellikle yorumları beğeniyorum. Fakat şöyle bir durum var, o hemen olmayacak. Benim niyetim önce kredi borcumdan olabildiğince kısa sürede kurtulmak, daha sonra ayrı ev. 2 sene desek buna, o zamana kadar annem evlenip kendine ayrı bir hayat kurar mı onu bilemem işte. Öyle olursa ben zaten kardeşimle beraber kendi düzenimi kurarım. Çünkü annem bazen yalnızlıktan sıkıldığını falan söylüyor. Belki evlenir, bilmiyorum. Ben cidden maaşımın büyük bir bölümüyle kredi borcumu kısa süre içerisinde bitirme niyetindeyim çünkü, 1-2 sene kadar her şeyden kısıp onu ödemeye razıyım.

Genişletmek için tıkla...

_____ .!.:

Sizin yazdıklarımızdan biraz bencil olduğunuzu düşündüm.annenizin simdi mi evlenmesi gerektiğini düşündünüz.ayrı ev fikrine tek başına sıcak bakıyorsunuz sanırım. şimdiye kadar hep birlikte yaşadınız anneannen hem para verip hem evin işleriyle ilgilenmiş sırf dayını bahane ederek hic yardim etmem gibi bir tavrınız var sürekli kendinizi övüp sanki hic yük olmamışsınız gibi anlatmışsınız dayınızın tavrı kesinlikle tasvip etmiyorum ama sizde simdi bu durumu kullanarak ^banane bende yapmam ^a getiriyorsunuz.

Genişletmek için tıkla...

Mazef .!.:

Canım nerde yaşadığınız bilmeden söylüyorum.aen ise girince muhtemelen problemler çıkacak.a yri eve çıkarsanız annenizin maaşı gayette yeter sende en az askari ücret alsan kalanıyla yardım edersin.biraz kit kanaat olur ama en azından azıcık asim kaygısız başım olur durumunuz.annende belki kafasında biri vardır.belki yavaştan izi evleneceği fikrine alıştırmaya calisiyordur.yinede günahını almayim.olgunlugunu taktir ettim.insallah istediğin bir iş bulursun..KPSS dusunmuyor musun

Genişletmek için tıkla...

Wurstria .!.:

KPSS düşünmüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Milena81 .!.:

Herkes yazmış da gerçi, siz nasıl çeyiz düzeceksiniz? Veya arabaya ihtiyacınız olacak belki, nasıl alacaksınız? Anneanneniz de ayrı bir alem. Eski kadınlar böyle tembel erkeklere bizlerden daha çok tepki koyarlar, büyükler asıl böyle şeylere kızarlar. Neden koruyor dayınızı, herşeyini onaylıyor? Geleceğinizi dayınıza feda etmeyin. Paramı eve harcayamam kusura bakmayın deyin kestirip atın.

Genişletmek için tıkla...

Mazef .!.:

Hayırlısı olsun.hayatta başarılar diliyorum sana

Genişletmek için tıkla...

deniztir .!.:

Yahu üniversiteden 10 yılda eşek olsa mezun olur. Birilerinin kulağını çekmesi lazım, ha kolay paraya alıştı diyorsun mezun olsa ne olacak orası ayrı.
Sen akıllı bir kızsın ayakların da yere sağlam basıyor anladığım kadarıyla. Önünde iki seçenek var. Kendi yolunu çizebilmen için, hayattaki arzuların için belirli bir miktarı kendine ayıracağını ailene kesin bir şekilde söylemen gerekiyor, böylece kazanıyor da vermiyor diyemezler. Bu parayı ya biriktireceksin, ya da kişisel harcamalarında kullanacaksın.
Kardeşini anneni alıp başka eve geçmek muhtemelen üçünüzün yaşam kalitesini yükseltir, fakat zor günlerinizde yanınızda olmuş anneannenizi de dayınızla tek maaşla bırakmak ne kadar içinize siner, özellikle de annenin bilmiyorum...

Genişletmek için tıkla...

Wurstria .!.:

İşte o da ayrı muamma. Ben anneannemi onunla bırakmak istemiyorum, kaldı ki yıllardır bize çok alıştı. Hatta bazen şakalaşırken bana "beni yanına kimse almazsa sen alırsın, bırakmazsın" falan diyor. Gittikçe de yaşlanıyor, nefesinde bazen zorluklar yaşıyor. Sonuçta kaç yaşında. Elden ayaktan düşmesi şart değil yani. Tek başına kalsa başına bişey gelir, insana ihtiyacı olur diye düşünüyorum hep. Geçen gece rahatsız oldu mesela, sabaha kadar ben de onunla beraber uyumadım. Doktora da gitmiyor, direniyor. Evet, annem ve kardeşimle ayrı ev mantıklı ama ben anneannemi de bırakmak istemem aslında. Hadi dördümüz gidelim desem dayım da bu durumda olsa o da dayımı bırakmak istemez. Ne olacak nasıl olacak hiç bilmiyorum. Belki o vakte kadar dayım mezun olur, İstanbul'da yaşayacağım falan diyordu. Gitmesi işime gelir açıkçası.

Genişletmek için tıkla...