- 6 Ocak 2016
- 932
- 397
- 53
- Konu Sahibi AdventureTime
-
- #1
Herkese merhaba.
Öncelikle,"ne işin var burada git dersine çalış" , "ergen işte derdi yok" gibi yorumlar yapacak olan varsa okumayı şu andan itibaren bırakmalarını rica ederim.Ama yol göstermek istiyorum diyen varsa sonuna kadar okurlarsa çok mutlu olurum.
Bu açtığım kaç trilyonuncu aile konusu bilmiyorum,çok da bir önemi yok zaten.Ama gittikçe sıkıntılar daha da büyüyor.Daha kötü şeylerin olacağını düşünüyorum hep.
Ailemle çok çok farklıyız.Hemen hemen her konuda.Anlaşmamız çok zor oluyor,hayat görüşlerimiz,ahlâk anlayışımız tamamen farklı.Kendimi onlardan çok uzak hissediyorum.
Ben geç ergenlik falan mı yaşıyorum acaba,çünkü zamanla aradaki fark gittikçe büyüyor.
Hatırlarsınız belki,ailemin ahlâk ve din anlayışı sadece kız-erkek ilişkileri ve kızların giyiminden ibaret.
Yani kız açık giyinmiyorsa ve sevgili işleriyle uğraşılmıyorsa tamam,isterse dedikodu yapsın küfür etsin,insanlarla alay etsin zorbalık yapsın yine de hem iyi bir Müslümandır, hem de ahlâk sahibidir.Çünkü kapalı giyiniyor ve sevgilisi asla yok.
Bense tam tersini düşünüyorum.
Dün hava biraz serindi,avmdeydik.Biz çıkarken 20 yaş civarında bir kız girdi içeri.Askılı giyinmişti.Hava soğuk olduğu için babam bayağı tepki gösterdi.Ne karaktersizliğini bıraktı kızın,ne de şımarıklığını.Evladı yaşında kıza söylediği sözler beni çok şaşırttı.
Annem de bir keresinde,biz minibüsteyken bir çifte gereksiz tepki vermişti.Üniversiteliydiler sanırım,kız kapalıydı.(bunu annemin tepkisinde etkisi olmuş olabilir diye belirtiyorum.)Fısıldaşıyorlardı ve sessizce gülüyorlardı.Çocuk kızın şalıyla oynuyordu düzeltir gibi.Sevgililerdi belliydi.Ama kimseyi rahatsız edecek düzeyde bir yakınlaşmaları yoktu.Annem çok sinirlendi inince "ailesi de okumaya gönderiyor haberi yok ne yaptıklarından" dedi.Böyle böyle çok farklılık var.
Bir de evde çok küfür edilir.Kavga edince küfür ederler.Kavga yokken de genelde küfürlü konuşurlar.İkisi de saygının sevginin olmadığı,sürekli kavganın bağırmanın olduğu ailelerden gelmişler.Neyse ki evde şiddet yok ama bu küfürler bence daha bile kötü.
Akrabalarım da onlarla aynı kafada.Baba tarafı hadi neyse de anne tarafım özellikle tamamen öyle.Kuzenlerim de çok küfürlü konuşur ve bana tuhaf geliyorlar,herkes hiç benzemediğimizi söyler,ben kendimi hep yabancı gibi hissederim.Kibarlığı severim,samimi ortamlarda ya da aşırı sinirlenildiğinde arada kaçabilir,onun dışında küfüre tahammül edemem.Yani ağzı bozuk insan sevmem.
Kız-erkek ilişkilerine çok çok karşılar.Ben hiçbir zaman bir erkek arkadaşımı kolundan tutup ailemle tanıştıramayacağım mesela.Kendim de istemem bunu.Nedenini bilmiyorum ama aile ortamıma hiçbir yakınımı sokmak istemiyorum.Evlenmek gibi bir düşüncem olursa da gizlice,kimseye haber bile vermeden birden evlenip gitmeyi düşünüyorum.
Kızla erkeğin arkadaş olarak mesajlaşmasına bile karşılar.Normal arkadaşlık bile çok ters onlara.Sevgili gibi sıkı fıkı yakınlık değil,sıradan diyaloglardan bahsediyorum.Sınıf Whatsapp grubunda ders dışında konuşulmasından bile huylanırlar.
En kötüsü de ne biliyor musunuz,aşırı korumacılar.Ben istemediğim halde beni dershaneye hep babam götürür getirir,akşam saat 6da bile dışarıda tek başıma olamam.Her şeyimi bilmek isterler,ama ben hiçbir şey anlatmam.
Baskıcı bir aile ortamımız yok ama bunlar beni bunaltıyor.Gelecek kaygım artıyor,ilerde de böyle devam edecek diye çok korkuyorum.Ne yapacağımı,nereden başlayıp da kendimi ve onları düzelteceğimi bilmiyorum.Bir şeyleri değiştirmem gerekiyor.
Yazmak iyi geldi,her zamanki gibi :) Teşekkür ederim.Uzun oldu ama,yazmayı sevdiğim için yazarken gevezeyim.Kendini ifade etmenin en iyi yolunun yazmak olduğunu düşünürüm.
Bu arada yaş 17.Lise son sınıf bitti sayılır.
Öncelikle,"ne işin var burada git dersine çalış" , "ergen işte derdi yok" gibi yorumlar yapacak olan varsa okumayı şu andan itibaren bırakmalarını rica ederim.Ama yol göstermek istiyorum diyen varsa sonuna kadar okurlarsa çok mutlu olurum.
Bu açtığım kaç trilyonuncu aile konusu bilmiyorum,çok da bir önemi yok zaten.Ama gittikçe sıkıntılar daha da büyüyor.Daha kötü şeylerin olacağını düşünüyorum hep.
Ailemle çok çok farklıyız.Hemen hemen her konuda.Anlaşmamız çok zor oluyor,hayat görüşlerimiz,ahlâk anlayışımız tamamen farklı.Kendimi onlardan çok uzak hissediyorum.
Ben geç ergenlik falan mı yaşıyorum acaba,çünkü zamanla aradaki fark gittikçe büyüyor.
Hatırlarsınız belki,ailemin ahlâk ve din anlayışı sadece kız-erkek ilişkileri ve kızların giyiminden ibaret.
Yani kız açık giyinmiyorsa ve sevgili işleriyle uğraşılmıyorsa tamam,isterse dedikodu yapsın küfür etsin,insanlarla alay etsin zorbalık yapsın yine de hem iyi bir Müslümandır, hem de ahlâk sahibidir.Çünkü kapalı giyiniyor ve sevgilisi asla yok.
Bense tam tersini düşünüyorum.
Dün hava biraz serindi,avmdeydik.Biz çıkarken 20 yaş civarında bir kız girdi içeri.Askılı giyinmişti.Hava soğuk olduğu için babam bayağı tepki gösterdi.Ne karaktersizliğini bıraktı kızın,ne de şımarıklığını.Evladı yaşında kıza söylediği sözler beni çok şaşırttı.
Annem de bir keresinde,biz minibüsteyken bir çifte gereksiz tepki vermişti.Üniversiteliydiler sanırım,kız kapalıydı.(bunu annemin tepkisinde etkisi olmuş olabilir diye belirtiyorum.)Fısıldaşıyorlardı ve sessizce gülüyorlardı.Çocuk kızın şalıyla oynuyordu düzeltir gibi.Sevgililerdi belliydi.Ama kimseyi rahatsız edecek düzeyde bir yakınlaşmaları yoktu.Annem çok sinirlendi inince "ailesi de okumaya gönderiyor haberi yok ne yaptıklarından" dedi.Böyle böyle çok farklılık var.
Bir de evde çok küfür edilir.Kavga edince küfür ederler.Kavga yokken de genelde küfürlü konuşurlar.İkisi de saygının sevginin olmadığı,sürekli kavganın bağırmanın olduğu ailelerden gelmişler.Neyse ki evde şiddet yok ama bu küfürler bence daha bile kötü.
Akrabalarım da onlarla aynı kafada.Baba tarafı hadi neyse de anne tarafım özellikle tamamen öyle.Kuzenlerim de çok küfürlü konuşur ve bana tuhaf geliyorlar,herkes hiç benzemediğimizi söyler,ben kendimi hep yabancı gibi hissederim.Kibarlığı severim,samimi ortamlarda ya da aşırı sinirlenildiğinde arada kaçabilir,onun dışında küfüre tahammül edemem.Yani ağzı bozuk insan sevmem.
Kız-erkek ilişkilerine çok çok karşılar.Ben hiçbir zaman bir erkek arkadaşımı kolundan tutup ailemle tanıştıramayacağım mesela.Kendim de istemem bunu.Nedenini bilmiyorum ama aile ortamıma hiçbir yakınımı sokmak istemiyorum.Evlenmek gibi bir düşüncem olursa da gizlice,kimseye haber bile vermeden birden evlenip gitmeyi düşünüyorum.
Kızla erkeğin arkadaş olarak mesajlaşmasına bile karşılar.Normal arkadaşlık bile çok ters onlara.Sevgili gibi sıkı fıkı yakınlık değil,sıradan diyaloglardan bahsediyorum.Sınıf Whatsapp grubunda ders dışında konuşulmasından bile huylanırlar.
En kötüsü de ne biliyor musunuz,aşırı korumacılar.Ben istemediğim halde beni dershaneye hep babam götürür getirir,akşam saat 6da bile dışarıda tek başıma olamam.Her şeyimi bilmek isterler,ama ben hiçbir şey anlatmam.
Baskıcı bir aile ortamımız yok ama bunlar beni bunaltıyor.Gelecek kaygım artıyor,ilerde de böyle devam edecek diye çok korkuyorum.Ne yapacağımı,nereden başlayıp da kendimi ve onları düzelteceğimi bilmiyorum.Bir şeyleri değiştirmem gerekiyor.
Yazmak iyi geldi,her zamanki gibi :) Teşekkür ederim.Uzun oldu ama,yazmayı sevdiğim için yazarken gevezeyim.Kendini ifade etmenin en iyi yolunun yazmak olduğunu düşünürüm.
Bu arada yaş 17.Lise son sınıf bitti sayılır.
Son düzenleme: