Ailemin Eşime Karşı Gariplikleri

2 yıllık evliyim, çok şükür eşimle de ailesiyle de hiçbir problemim yok. Fakat sorun kendi ailem. Aynı şehirde oturmamıza rağmen evlendiğimden beri evime 2-3 kez ancak gelmişlerdir. Annem sanırım 5-6 kez geldi, o da mecburiyettendi. Ya bir işimiz olduğunda, veya bir yere gidileceğinde falan. Bunun dışında biz eşimle hafta sonları, en azından iki haftada bir uğrarız. İstanbul gibi büyük bir şehirdeyiz ve aramız 20 km.
Gittiğimiz zamansa evlatları gelmiş gibi değil misafir gelmiş gibi karşılanıyoruz. Çok hürmetli, çok mükemmel, ama tedirgin ve yabancı gibi. Annem çok titiz bir insan, misafir geleceği zaman resmen kendini paralar, her şey çok mükemmel olsun ister. Bu yüzden bekarlığımda onlarla yaşarken çok sıkıntı çektirmişti. Her misafir öncesi o telaş eziyetti. Şimdi bakıyorum, aynısını biz geleceğimiz zaman yapıyor.. Evi baştan aşağı temizliyor, yemekler kırk çeşit.. Ama bi sohbet, muhabbet, yakınlık yok! Ailemi seviyorum, eşim olmadan yalnız gittiğim günlerde çok iyiyiz, annem babam rahat rahat her konuyu konuşuyor. Fakat eşim geldiği anda sus pus oluyolar. Özellikle annem. Onun yanında sesini alçaltmalar, süzüm süzüm süzülmeler, saygıda kusur etmemeler.. Hala damadından çekiniyo mu nedir anlamadım. Şöyle bi sırtına vur, naber damat de, yaptığı espriye ağzını kapatarak değil normalde yaptığın gibi kahkahalarla gül..Ne bu resmiyet?
Eşimin ailesi ise çook daha farklı. Çok samimiler, doğallar, canayakınlar. Yanımızda rahatlar. Gittiğim zaman misafir gibi değil evden biri gibiyiz. Ki zaten öyleyiz de.. Benim annem babam gibi yanımızda saçma sapan gerilmiyorlar. Ve çok ilgililer. Her ihtiyacımızı soruyorlar. Maddi arayışlarda değilim ama sürekli hediyeler, kıyafetler almalar.. Benim ailemse eşime evlendiğimizden beri bir çöp bile almadı. Kültür farkı herhalde diyorum. Bizde aile büyükleri fazlaca önemsenir, her şey küçüklerden beklenir. Tabi ki onlar büyüğümüz, başımızın tacı, fakat biraz da yakınlık göstermek samimi olmak çok mu zor? Evime kaç kez davet ettim, heralde davet bekliyolar dedim, annem hep bir bahaneyle geri çevirdi. Geldiği zamanlarda da nazlana nazlana. Kendisi yeni evli çiftin evinden çıkmayan yapışkan kaynana olmak istemiyor. Fakat böyle de aramız soğuyacak. "Yok biz gelmeyelim", "Yok biz şimdi gidelim başka zaman geliriz", "Yok gelmeyelim evde kardeşin bekler". Sanki bize rahatsızlık verecekler. Eşimin ailesi farklı şehirde olmalarına rağmen daha fazla gelmişlikleri kalmışlıkları vardır. Üstelik kayınvalidem gelince her işe yardım eder, gerçi ben ona iş bırakmam ama o yine bir iş bulur yükümü almaya çalışır. Annemse geldiği zaman önüne hizmet bekler. Yaparım sorun değil ama bana zahmet vereceğini bildiği için gelmek istemiyor. Babamsa ayrı bir cins. Örneğin eşimin ailesi varken ne kadar geri çevirsem de arabada eşimin yanına mutlaka benim oturmamı isterler. Babamsa kendisi eşimin yanına oturduğu gibi, arabayı ben kullanıyorsam da arkaya eşimi oturtur, kendi yine öne oturur. Eşim şimdi ne düşünse haklı değil mi? Çok utanıyorum..
Bunlar önemli değil fakat eşime biraz daha ilgi göstermelerini isterdim. Sorsan çok severler, annem damadını yere göğe konduramaz. Ama lafta. Bi kötülükleri yok, ama iyilikleri de yok. Yakında çocuk sahibi olmayı düşünüyoruz fakat bu ilgisizlik böyle devam ederse diye çok korkuyorum. Çocuk olur da ben kayınvalidemi etrafımda kendi annemden daha fazla görürsem çok üzülürüm. Ki annem de bu tarz dönemlerde ortada girişken ve baskın biri varsa kendini geri çeken biri. "Kayınvaliden ilgileniyor nasıl olsa(!)" diyerek beni yalnız bırakabilir.. Belki de bırakmaz bilmiyorum.. Çünkü torun çok istiyor.. Damat hadi neyse de, torununu görmezden gelmesine dayanamam herhalde. Nasıl yola getiririm ben bunları? Ailemi eşime nasıl yakınlaştırırım?

falling_water .!.:

2 yıllık evliyim, çok şükür eşimle de ailesiyle de hiçbir problemim yok. Fakat sorun kendi ailem. Aynı şehirde oturmamıza rağmen evlendiğimden beri evime 2-3 kez ancak gelmişlerdir. Annem sanırım 5-6 kez geldi, o da mecburiyettendi. Ya bir işimiz olduğunda, veya bir yere gidileceğinde falan. Bunun dışında biz eşimle hafta sonları, en azından iki haftada bir uğrarız. İstanbul gibi büyük bir şehirdeyiz ve aramız 20 km.
Gittiğimiz zamansa evlatları gelmiş gibi değil misafir gelmiş gibi karşılanıyoruz. Çok hürmetli, çok mükemmel, ama tedirgin ve yabancı gibi. Annem çok titiz bir insan, misafir geleceği zaman resmen kendini paralar, her şey çok mükemmel olsun ister. Bu yüzden bekarlığımda onlarla yaşarken çok sıkıntı çektirmişti. Her misafir öncesi o telaş eziyetti. Şimdi bakıyorum, aynısını biz geleceğimiz zaman yapıyor.. Evi baştan aşağı temizliyor, yemekler kırk çeşit.. Ama bi sohbet, muhabbet, yakınlık yok! Ailemi seviyorum, eşim olmadan yalnız gittiğim günlerde çok iyiyiz, annem babam rahat rahat her konuyu konuşuyor. Fakat eşim geldiği anda sus pus oluyolar. Özellikle annem. Onun yanında sesini alçaltmalar, süzüm süzüm süzülmeler, saygıda kusur etmemeler.. Hala damadından çekiniyo mu nedir anlamadım. Şöyle bi sırtına vur, naber damat de, yaptığı espriye ağzını kapatarak değil normalde yaptığın gibi kahkahalarla gül..Ne bu resmiyet?
Eşimin ailesi ise çook daha farklı. Çok samimiler, doğallar, canayakınlar. Yanımızda rahatlar. Gittiğim zaman misafir gibi değil evden biri gibiyiz. Ki zaten öyleyiz de.. Benim annem babam gibi yanımızda saçma sapan gerilmiyorlar. Ve çok ilgililer. Her ihtiyacımızı soruyorlar. Maddi arayışlarda değilim ama sürekli hediyeler, kıyafetler almalar.. Benim ailemse eşime evlendiğimizden beri bir çöp bile almadı. Kültür farkı herhalde diyorum. Bizde aile büyükleri fazlaca önemsenir, her şey küçüklerden beklenir. Tabi ki onlar büyüğümüz, başımızın tacı, fakat biraz da yakınlık göstermek samimi olmak çok mu zor? Evime kaç kez davet ettim, heralde davet bekliyolar dedim, annem hep bir bahaneyle geri çevirdi. Geldiği zamanlarda da nazlana nazlana. Kendisi yeni evli çiftin evinden çıkmayan yapışkan kaynana olmak istemiyor. Fakat böyle de aramız soğuyacak. "Yok biz gelmeyelim", "Yok biz şimdi gidelim başka zaman geliriz", "Yok gelmeyelim evde kardeşin bekler". Sanki bize rahatsızlık verecekler. Eşimin ailesi farklı şehirde olmalarına rağmen daha fazla gelmişlikleri kalmışlıkları vardır. Üstelik kayınvalidem gelince her işe yardım eder, gerçi ben ona iş bırakmam ama o yine bir iş bulur yükümü almaya çalışır. Annemse geldiği zaman önüne hizmet bekler. Yaparım sorun değil ama bana zahmet vereceğini bildiği için gelmek istemiyor. Babamsa ayrı bir cins. Örneğin eşimin ailesi varken ne kadar geri çevirsem de arabada eşimin yanına mutlaka benim oturmamı isterler. Babamsa kendisi eşimin yanına oturduğu gibi, arabayı ben kullanıyorsam da arkaya eşimi oturtur, kendi yine öne oturur. Eşim şimdi ne düşünse haklı değil mi? Çok utanıyorum..
Bunlar önemli değil fakat eşime biraz daha ilgi göstermelerini isterdim. Sorsan çok severler, annem damadını yere göğe konduramaz. Ama lafta. Bi kötülükleri yok, ama iyilikleri de yok. Yakında çocuk sahibi olmayı düşünüyoruz fakat bu ilgisizlik böyle devam ederse diye çok korkuyorum. Çocuk olur da ben kayınvalidemi etrafımda kendi annemden daha fazla görürsem çok üzülürüm. Ki annem de bu tarz dönemlerde ortada girişken ve baskın biri varsa kendini geri çeken biri. "Kayınvaliden ilgileniyor nasıl olsa(!)" diyerek beni yalnız bırakabilir.. Belki de bırakmaz bilmiyorum.. Çünkü torun çok istiyor.. Damat hadi neyse de, torununu görmezden gelmesine dayanamam herhalde. Nasıl yola getiririm ben bunları? Ailemi eşime nasıl yakınlaştırırım?

Genişletmek için tıkla...

aileniz fazla ince düşünceli, ama sizin anneniz babanız sonuçta alınkarşınıza konuşun, anlıcaklardır

Kendi annenle eşinin ailesini asla kıyaslama derim,Senin anneni karşısında bir erkek var sonuçta ister istemez damadıda olsa çekiniyor olması normal ben de sözlümün yanındayken annemin çok değiştiğini farkediyorum resmen utanıo sanki sözlümün yanında ama bu benim çok hoşuma gidiyo canım annem diyorum nasıl çekiniyo sözlümde çekindiğinin farkında ikimizde rahat etsin diye uğraşıyoruz,anne baban hakkında saçmasapan geriliyorlar vs.cümleler kurman ne kadar yanlış bırak en büyük hataları bu olsun misafir gibi ağırlanmanın kırk çeşit yemek hazırlanmasının ne zararı var tamam samimiyet istiyorsun ama olmuyor işte niye ailene bu kadar suç buluyorsun ki.

Benım annemde senınkının farklı bı modeli..
Evıme eşim yokken gelir..rahatsız etmek ıstemez..damadıyla oturur muhabbet eder ama ertesi güne sanki yıne mesafeli olur..

Ama annemin eli hala ustumuzdedir..hem kızıma,hem bana,hem damadına sürekli hedıyeler alır..içinden gelir..

Ona göre kızı mutlu olsun yeter..

yalnız gittiğinde ailenle bu durumu konuşsan?
niye cekingen olduklarını samimi olmadıklarını sorsan
belki de araya mesafe girmesine sebep olan birşey olmuştur
kız ailesi biraz çekingen olr damada karşı ama zamanla aşılır bu problem diye düşünüyorum
bence konuşmayı dene

Sinirim bozuldu sonuna kadar okuyamadım, iyilikten anlamıyorsun sen bence annenin eşinin sırtına vurup naber demesi iğrenç bir görüntü olur emin ol, anlattığın durum harika hizmette kusur yok ve resmiyet var sen cıvık cıvık bir ilişki bekliyorsun o zaman kötü bir durumda bir tartışmada o cıvık ortamda olmak istemezsin emin ol evlilikleri bu resmiyet kurtarır emin ol, sende samimiyetin dozunu eşinin ailesi ile ayarla yarın samimi laflar canını sıkmasın

Cnm aileleri değiştiremezsin ama annemle konuş en azından

Arkadaşlar haklısınız. Kıyaslama yapmam yanlış, bu psikolojiye nerden geldim bilmiyorum. Eşimin ailesi bu kadar üzerimize düşmese ben de benimkilerle ilgili böyle düşünmeye başlamazdım herhalde. Çünkü onların yaptığı iyilikleri benim ailem yapmıyor ve ben eziklik hissediyorum açıkçası. Eşim bu zamana kadar hiç yorum yapmadı ama dün çocuk konusu açılınca kayınvalidemlerin bulunduğu şehre taşınmaktan bahsetti, laf arasında "..hem benim ailem bebekle daha güzel ilgilenir, yani şimdi kıyaslama yapmak istemiyorum ama, bazı şeyleri sen de görüyosun" gibi bir cümle kurdu. Çok üzüldüm ama bişey de diyemedim çünkü haklı. Bizimkiler çok sevgileri gösterir cinsten değil.
Tamam konuşacağım onlarla. Benim bu zamana kadar düşündüklerim önemli değil fakat eşimin kafasındaki ufacık da olsa bu algının kırılması lazım.

Annenle konuşmayı dene mutlaka. Değişime eşinde mutlu olur belki. Eşini taktir ettim. Mutlu olun hep

Renitsa .!.:

yalnız gittiğinde ailenle bu durumu konuşsan?
niye cekingen olduklarını samimi olmadıklarını sorsan
belki de araya mesafe girmesine sebep olan birşey olmuştur
kız ailesi biraz çekingen olr damada karşı ama zamanla aşılır bu problem diye düşünüyorum
bence konuşmayı dene

Genişletmek için tıkla...

Haklısınız, belki de geldiklerinde biz bi kusur ettik. Söylemezler muhtemelen ama soracağım..

ailene suç bulacağına aradaki ilişkiyi neden ayarlayamadığını düşün. ailen eşine değer verip yüceltiyor sen de laf ediyorsun. iletişimi ayarlayacak olan sensin

smuwiLa .!.:

Benim babam da nişanlıma karşı aynı, 5 aydır nişanlıyız, nişanlım evimize ne bileyim anaanneme vs. sadece bayramlar da gelmiştir, hani şöyle xxx geliyor ben bir çay koyayım durumu olamaz. Babam hoşlanmıyor gelmesinden, ama düşünüyorum bize düşkün, annem de yok, ee evlenince nasıl olacak? Sen gel ama kocan gelmesin mi diyecek? Her zaman yanında olacağız, çünkü yalnız bir adam olacak eğer ki evlenmezse, nişanlım da farklı düşünüyor sıcaklık, samimiyet görmediğinden dolayı, halbuki benden dolayı ona samimiyet sıcaklık göstermesi gerekirdi, arada ben varım çünkü..

Genişletmek için tıkla...

Sanırım herkesin isteği farklı. Biz samimiyet istiyoruz, kimisi de resmiyet ister. Aman karımın mı ailesi benden uzak allaha yakın olsun uzaktan seveyim der. Nişanlıyken hele ailem hepten garipserdi gelip gitmesini sizi çok iyi anlıyorum :) Ne ailemizi üzebiliriz ne sevdiğimizi. İnşallah zamanla herkes birbirine alışır..

falling_water .!.:

Arkadaşlar haklısınız. Kıyaslama yapmam yanlış, bu psikolojiye nerden geldim bilmiyorum. Eşimin ailesi bu kadar üzerimize düşmese ben de benimkilerle ilgili böyle düşünmeye başlamazdım herhalde. Çünkü onların yaptığı iyilikleri benim ailem yapmıyor ve ben eziklik hissediyorum açıkçası. Eşim bu zamana kadar hiç yorum yapmadı ama dün çocuk konusu açılınca kayınvalidemlerin bulunduğu şehre taşınmaktan bahsetti, laf arasında "..hem benim ailem bebekle daha güzel ilgilenir, yani şimdi kıyaslama yapmak istemiyorum ama, bazı şeyleri sen de görüyosun" gibi bir cümle kurdu. Çok üzüldüm ama bişey de diyemedim çünkü haklı. Bizimkiler çok sevgileri gösterir cinsten değil.
Tamam konuşacağım onlarla. Benim bu zamana kadar düşündüklerim önemli değil fakat eşimin kafasındaki ufacık da olsa bu algının kırılması lazım.

Genişletmek için tıkla...

benim anlamadigim suzin cocugunuzla neden birinizin ailesi ilgileniyor. cocuga anne bakar.

Bi laf varda tam bilmiyorum
Ciktigi yeri begenmiyor diye.

O cok ovdugunuz kayinvalidenizden
Bir laf yersin bir gun,esinden bir yanlis gorursun bir gun,o buyu bozulur.. Iste o zaman anlarsin annenin yeri nereymis diye..

falling_water .!.:

Sanırım herkesin isteği farklı. Biz samimiyet istiyoruz, kimisi de resmiyet ister. Aman karımın mı ailesi benden uzak allaha yakın olsun uzaktan seveyim der. Nişanlıyken hele ailem hepten garipserdi gelip gitmesini sizi çok iyi anlıyorum :) Ne ailemizi üzebiliriz ne sevdiğimizi. İnşallah zamanla herkes birbirine alışır..

Genişletmek için tıkla...

İnşallah, kız kardeşim de nişanlımı sevmez, neden diyorum? Doğru düzgün bir sebep gösteremiyor. İşte neymiş çok ısrarcıymış, çok üst üste beni arıyormuş, eskiden de uzun uzun konuşmalarımız batıyordu bıkmadınız mı artık, yeter artık ne buluyorsunuz bu kadar konuşuyorsunuz? Kendisi hakaret eder, nişanlım bişey söylediğinde ipleri koparırdı. Sende yaptın derdik, hatta önce sen ettin, evet haksızım der ama yine yüzüne bakmaz, selam vermez. Bir bakmışsınız konuşur, bir bakmışsınız suratı asık, tripli. Her koşulda nişanlımın sessiz ve tepkisiz kalmasını istiyor maalesef, e karşındaki de insan taş değil ki? Her koşulda arada kalan ben, biri kardeşim diğeri evleneceğim adam..

Aile içinde böyle şeyler gerçekten tahammül edilemez yıpratıcı oluyor.

Peynirdelisi .!.:

benim anlamadigim suzin cocugunuzla neden birinizin ailesi ilgileniyor. cocuga anne bakar.

Genişletmek için tıkla...

ilgilenmekten kastım doğum zamanı yanımda olması, hamileliğimde ilgili olması, heyecanımı paylaşması, torunu için heyecanlanıp birşeyler hazırlaması, bebekle ilk günlerimde birkaç gün yanımda kalması vs. Sanırım zor şeyler değil? Bunlardan şüphen mi var derseniz evet var, çünkü kendisi ne nişanımda ne düğünümde hiçbir şeyimle ilgilenmedi. Aldığım çeyizleri sevinçle göstermeye çalışırken "hmm iyiymiş, neyse kaldır şimdi bunları" diyerek hevesimi ağzıma tıktı, nişan günü gelen hediyelere bakmadı, neyse ne falan diye geçiştirdi. Yani anneciğimde heves, heyecan namına birşey yok. Bu yüzden çekinmiştim.

falling_water .!.:

Haklısınız, belki de geldiklerinde biz bi kusur ettik. Söylemezler muhtemelen ama soracağım..

Genişletmek için tıkla...

Ayagina kadar hizmet etmek istemediginizi ondan is yapmasini beklediginizi,kaynananizla kiyasladiginizi,
Onu begenmediginizi fark etmistir belki,bir sorun bakalim.

konu

falling_water .!.:

ilgilenmekten kastım doğum zamanı yanımda olması, hamileliğimde ilgili olması, heyecanımı paylaşması, torunu için heyecanlanıp birşeyler hazırlaması, bebekle ilk günlerimde birkaç gün yanımda kalması vs. Sanırım zor şeyler değil? Bunlardan şüphen mi var derseniz evet var, çünkü kendisi ne nişanımda ne düğünümde hiçbir şeyimle ilgilenmedi. Aldığım çeyizleri sevinçle göstermeye çalışırken "hmm iyiymiş, neyse kaldır şimdi bunları" diyerek hevesimi ağzıma tıktı, nişan günü gelen hediyelere bakmadı, neyse ne falan diye geçiştirdi. Yani anneciğimde heves, heyecan namına birşey yok. Bu yüzden çekinmiştim.

Genişletmek için tıkla...

bu ise sadece esinizin ailesi baska sehirden gelerek de destek olabilir. benim size bir onerim anneniz madem geri duruyor cok yakin nir iliskiniz yok bir de tutup da sehir degistirirseniz iste o zaman aralar acilir. ailenizle iliskiniz hepten sogukladir. yerinizde olsam daha cok kendim gider gelirim. esimle gidince de hazirlanmalarona mesafeli olmalarina saygi duyarim. ama esime laf soyletmem. simdiden laf dokundurmata baslamis. mesafe iyidir bence. belki de esinizle cok yakinladamadilar belki tarzlari degil. herkes cok yakin olacak dite birsey yok ki. ben de esimin annesi ile sogugum.onemli olan saygi duymak. aileniz de saygili imis. bence bu durumu cok sorgulamayin..