- 12 Temmuz 2020
- 269
- 570
- 33
- Konu Sahibi Zahmet olmazsa
- #1
Bütün çocukluğum, gençliğim, evlilik öncesi hayatım ezilerek ve aşağılanarak geçti. Ailemin tek artısı beni okutması oldu. Bu konuda haklarını yiyemem. Şimdi atanmış meslek sahibiyim ama içimdeki bu duyguyu atamıyorum. Önceden ailem ezerdi. Şimdi eşimin ailesi özellikle de annesi eziyor. Hatta ailemin benim arkamda olmadığını bildikleri için çok üstüme geliyorlar. Bunun farkındayım. Mesela kendi babamın evinde biraz otursam babam eşime der ki annen kızmasın onlara gidin. Hamileyim isim konusunda babamın ağzından şu cümle çıktı. Aile büyükleriniz karar versin bebeğin ismine. Aile büyüklerimiz kim dedim. Eşinin ailesi dedi. Sen değil misin diye sordum. Biz daha geri planda kalmalıyız dedi. Mantık bu yani anlatabildim mi bilmiyorum. Eşimin annesi için de şöyle bir olay anlatayım. Ben eşimin teyzesi ve annesi oturuyoruz. Teyzesi dedi ki kızım istersen annenlerde kalın bu gece. Önceki gece de eşimin ailesinde kalmıştık. Kayınvalidem dedi ki onların evinde kalacak yer yok. Biz de kişi sayısı fazla ve ev daha küçük ama bunu böyle söylemesi çok zoruma gitti. Sormak istediğim şu aslında. Maalesef ailemiz arkamızda değilse destek değilse insanlar bunun farkına varıp üstümüze geliyor. Ailemi omuzlarından sarsıp uyandırmak istiyorum. Kızınız bu halde neden sahip çıkmıyorsunuz diye bağırmak istiyorum. Anlarlar mı hiç zannetmiyorum. Peki ben ne yapacağım? Kalbim koca bir taşın altında eziliyor gibi.