- 21 Kasım 2012
- 9.045
- 9.554
- 398
- Konu Sahibi greengirll
-
- #1
Kızlar merhaba, daha önce de annemle ilgili bir başlık açmıştım. Son zamanlarda ailemi görmek dahi istemiyorum, çok doluyum onlara karşı. Biraz anlatayım, annem ev hanımıydı, küçüklüğümden beri hastaydı ama kendi kendini hasta etmek için her şeyi yaptı resmen, temizlik hastası ve asla kabul etmiyor, kendini o kadar yoruyor ki yataklara düşüyor, herkesin her kelimesini kafasına ölesiye takıyor, çocukları eşi hariç herkes en iyisini biliyor herkes harika. Senin kızın çirkin deseler ben çirkinim, güzel deseler ben güzelim onun için. Hiç bir konuda kendi fikri yok. Örneğin üniversiteye hazırlandığım dönemde komşular tarafından bir gün evde rahat bırakılmadan ders çalışmaya çabaladım, sabahtan gecenin 12 sine kadar gelin giden eksik olmazdı ve bu kişiler beni rahat bırakmazdı. Çat odaya dalarlar, onlarla ilgilenmezsen senden kötüsü yoktur. Hoşgeldinizle asla yetinmezler, sürekli seni meşgul ederler. Ama annem kızım ders çalışıyor diye tek bir cümle dahi kuramaz. Neyse sinir krizleri geçirerek üniversiteyi kazandım, zorluklarla okudum geldim. İlk bulduğum işe girdim çünkü resmen maddiyat konusunda duygu sömürüsü yaşadım, onlara yük oluyor damgası yedim. Hayallerim başkı kurumlar içindi, evde ders çalışıyorum diye yemediğim laf kalmadı. Sırf kurtulmak için evlendim, eşim çok iyi çok şükür. Kardeşim yurt dışında olduğundan ve annemin de o harika komşularının hepsinin torunları olup onlara baktığından annem kendini meşgalesiz görüyor ve sırf komşularıyla yarışabilmek adına torun istiyorum baskısı yapıyor. Babam derseniz hayatı boyunca hiçbir şeyimle ilgilenmemiştir, kızım harçlığın var mı dememiştir, ortaokul lise yıllarında cebimde 5 kuruşsuz okula gidip gelmişimdir. Üniversite deseniz haftada 100 tl ile istanbul gibi bir yerde geçiniyordum... Ailevi meselelerinden gına geldi zaten. Hele ki kavgaları bağrışmaları asla bitmezdi. Anne yeter artık boşan lafını defalarca zikretmişimdir. Kısaca dışardan bakarsınız sorunsuz ama içerden ilgisiz ebeveynler. İnanın ben eşimin ailesinin yanında daha rahatım. Annem herkesin içinde beni eleştiren yerlerin dibine sokan bir insan. Bir de benimle gururlanmadı, beni gerçekten dinlemedi. Şu anki halimi bile hala görmüyor, sadece ve sadece kendine meşgale olsun diye torun istiyor. Geçen gün anne sen hayatın boyunca çalışmadın (içimden bir gün bile bana kalkıp kahvaltı bile hazırlamadın lafı geçti yuttum) beni anlayamazsın beni zorlama dedim. Çok karışık yazmış olabilirim çok doluyum onlara karşı. İnanın onları üzecek hiçbir şey yapmadım bugüne kadar. Derslerim hep harikaydı, hiç bir şey istemezdim, senelerce başkalarının kıyafetlerini giyip gıkımı çıkarmadım, baba bana harçlık ver bile demedim ama çok doldum artık...