-
- Konu Sahibi AlisVolatPropriis
- #41
cozumu onlarin ne dusundugunu onemsemeyeceksiniz. siz uzerinize dusen evlatligi yapiyorsaniz, onlarin sozleri ile kotu evlat olmasiniz merak etmeyin. bu psikolojiye girince onlar ne soyleseler de size etki etmiyor
cozumu onlarin ne dusundugunu onemsemeyeceksiniz. siz uzerinize dusen evlatligi yapiyorsaniz, onlarin sozleri ile kotu evlat olmasiniz merak etmeyin. bu psikolojiye girince onlar ne soyleseler de size etki etmiyorBöyle örnekleri görünce hem başkası için üzüluyorum hem de yalnız olmadığımı bilmek iyi geliyoraynen anlattığınız gibi yani altına imzamı atarım annemle 1.5 sene mücadele ettim o çözümü babamı üstüme salarak buldu ben hala çözüm bulamadım mesafede koydum herşeyin doğrusunu da anlattım ama onların kendi doğruları tektir diğer herkes yanlış o yuzden onu da bıraktım
Eşinle güzel bir hayat kur , aileler 2. Plânda olmalı, tatillerde gidersiniz , aileniz bencillik yapıyor farkında olmadan , aslında genel olarak toplumumuz evlatlarına bağımlı resmen , siz sakın bu bağımlılığa yenilmeyin yoksa ömür boyu eşinizle yaşayamadığınız herşey içinizde ukte kalacak...Okuyup fikir verenlere şimdiden teşekkür ederim. 3 senelik evliyim, şükür evliliğim iyi. Eşimin olduğu şehre gelin geldim. Küçük bir şehir imkan oldukça az. Mühendisim ama alanımda çalışan şirket yok o yüzden asıl mesleğimi yapamıyorum sadece özel proje gelirse çiziyorum. Eşimde mühendis ama şuan kurumsal bir şirketin ortağı hisselerini satacak. Bunları şu yüzden anlattım benim hep yaşamak istediğim bir şehir vardı hisselerini satınca bizi buraya bağlayan birşey kalmıyor. Bende bu fırsatı değerlendirelim ikimizde ordan iş bulalım orda düzen kuralım dedim. Zaten bende düzenli bir işte çalışmak istiyorum. O da deniz kenarına da gidebiliriz dedi. Bende neden o şehri istediğime dair sebeplerimi anlattim o da mantıklı buldu ve eğer herşey yolunda giderse oraya gidebiliriz dedik. Tabi bu sadece bir düşünce.
Gelelim asıl konuya. Ben aileme bağlı bir insanım ama yaşamak istediğim bir hayatta var. Şuan onlardan 1 saatlik mesafedeyim. O şehre gidince trenle 2 saat. Sabah babam aradı eğer bu kararı verirseniz şiddetle karşı cıkarım dedi niye bizim olduğumuz şehre gelmiyosunuz bizden iyice uzaklaşacaksın, zaten eşin seni çalıştırmak istemiyor ben hissediyorum dedi. Başka şeylerde söyledi de o kadar üzüldüm ki hatırlamıyorum. Kafalarında kurdukları o kadar şey varki boşa anlatıyorum gibi hissediyorum bazen. Zaten doğup büyüdüğüm şehri oldum olası sevmem hep ordan gitmenin hayalini kurardım. Üniversiteyi onlar istediler diye yanlarında okudum. Onlar istediler diye yanlarında çalışmaya başladım. Şimdi yine benim hayallerimi isteklerimi degil de kendilerini düşünüyorlar. Ama ailemin bu aşırı tepkileri bana mı aşırı geliyor ben mi gereksiz yükseliyorum bir de sizlere sormak istedim.
baba eşimle ortak karar verdik. sizi seviyorum tabiki ve benimde kendime ait hayatım var. diyeceksiniz.Okuyup fikir verenlere şimdiden teşekkür ederim. 3 senelik evliyim, şükür evliliğim iyi. Eşimin olduğu şehre gelin geldim. Küçük bir şehir imkan oldukça az. Mühendisim ama alanımda çalışan şirket yok o yüzden asıl mesleğimi yapamıyorum sadece özel proje gelirse çiziyorum. Eşimde mühendis ama şuan kurumsal bir şirketin ortağı hisselerini satacak. Bunları şu yüzden anlattım benim hep yaşamak istediğim bir şehir vardı hisselerini satınca bizi buraya bağlayan birşey kalmıyor. Bende bu fırsatı değerlendirelim ikimizde ordan iş bulalım orda düzen kuralım dedim. Zaten bende düzenli bir işte çalışmak istiyorum. O da deniz kenarına da gidebiliriz dedi. Bende neden o şehri istediğime dair sebeplerimi anlattim o da mantıklı buldu ve eğer herşey yolunda giderse oraya gidebiliriz dedik. Tabi bu sadece bir düşünce.
Gelelim asıl konuya. Ben aileme bağlı bir insanım ama yaşamak istediğim bir hayatta var. Şuan onlardan 1 saatlik mesafedeyim. O şehre gidince trenle 2 saat. Sabah babam aradı eğer bu kararı verirseniz şiddetle karşı cıkarım dedi niye bizim olduğumuz şehre gelmiyosunuz bizden iyice uzaklaşacaksın, zaten eşin seni çalıştırmak istemiyor ben hissediyorum dedi. Başka şeylerde söyledi de o kadar üzüldüm ki hatırlamıyorum. Kafalarında kurdukları o kadar şey varki boşa anlatıyorum gibi hissediyorum bazen. Zaten doğup büyüdüğüm şehri oldum olası sevmem hep ordan gitmenin hayalini kurardım. Üniversiteyi onlar istediler diye yanlarında okudum. Onlar istediler diye yanlarında çalışmaya başladım. Şimdi yine benim hayallerimi isteklerimi degil de kendilerini düşünüyorlar. Ama ailemin bu aşırı tepkileri bana mı aşırı geliyor ben mi gereksiz yükseliyorum bir de sizlere sormak istedim.
Başkalarının dediklerini bu kadar asla önemsemem de annem babam olunca ister istemez tüm günüm kötü geçiyor hem kendime hem onlara kızıyorum, birbirimize hayatı bu kadar dar etmenin ne mânâsı var hayat yeterince zor diyorum, o dediginiz psikolojiye de girdim ama yine karsima cikinca sil baştan oluyor gibi, of darladım iyice sizi decozumu onlarin ne dusundugunu onemsemeyeceksiniz. siz uzerinize dusen evlatligi yapiyorsaniz, onlarin sozleri ile kotu evlat olmasiniz merak etmeyin. bu psikolojiye girince onlar ne soyleseler de size etki etmiyor
Sanki eşim beni onlardan uzak tutuyormuş gibi algı yarattı, sonra ben gitmek istediğimi soyledim diyince aa öyle mi oldu. Hemen herşeyde esimi suclamaya calisiyorlar karakterine kisiligine laf soyluyorlar ben koruyunca da kocacı oluyor öyle bir çıkmaza sokuyorlar ki boğuluyorum resmenEşinle güzel bir hayat kur , aileler 2. Plânda olmalı, tatillerde gidersiniz , aileniz bencillik yapıyor farkında olmadan , aslında genel olarak toplumumuz evlatlarına bağımlı resmen , siz sakın bu bağımlılığa yenilmeyin yoksa ömür boyu eşinizle yaşayamadığınız herşey içinizde ukte kalacak...
Ben cocuklugumdan beri o sehirde yasamak istemiyo muyum karşıma bir fırsat çıkınca tabi ki gitmek istiyorum siz benim eşimle verdigim kararlarima karışmayın yeter saygı duyun dedim, sonra da biz senin aileniz biz sadece seni düsünürüz diyorlar duygusal baskı değil de nebaba eşimle ortak karar verdik. sizi seviyorum tabiki ve benimde kendime ait hayatım var. diyeceksiniz.
vicdan yapacak durum yok, sanki evden kapı dışarı mı ettiniz.
bu sizin hayatınız
Sakin onları dinleme , ailen de olsa manipülasyona izin verme , onları sev ama kölesi olma ..Sanki eşim beni onlardan uzak tutuyormuş gibi algı yarattı, sonra ben gitmek istediğimi soyledim diyince aa öyle mi oldu. Hemen herşeyde esimi suclamaya calisiyorlar karakterine kisiligine laf soyluyorlar ben koruyunca da kocacı oluyor öyle bir çıkmaza sokuyorlar ki boğuluyorum resmen
güzel söylemişsiniz.Ben cocuklugumdan beri o sehirde yasamak istemiyo muyum karşıma bir fırsat çıkınca tabi ki gitmek istiyorum siz benim eşimle verdigim kararlarima karışmayın yeter saygı duyun dedim, sonra da biz senin aileniz biz sadece seni düsünürüz diyorlar duygusal baskı değil de ne
Benim hayallerimi, isteklerimi değil de kendilerini düşünüyorlar dediğin senden maddi beklentisi olmayan sadece manevi olarak yanlarında olmanızı isteyen bir aile.Okuyup fikir verenlere şimdiden teşekkür ederim. 3 senelik evliyim, şükür evliliğim iyi. Eşimin olduğu şehre gelin geldim. Küçük bir şehir imkan oldukça az. Mühendisim ama alanımda çalışan şirket yok o yüzden asıl mesleğimi yapamıyorum sadece özel proje gelirse çiziyorum. Eşimde mühendis ama şuan kurumsal bir şirketin ortağı hisselerini satacak. Bunları şu yüzden anlattım benim hep yaşamak istediğim bir şehir vardı hisselerini satınca bizi buraya bağlayan birşey kalmıyor. Bende bu fırsatı değerlendirelim ikimizde ordan iş bulalım orda düzen kuralım dedim. Zaten bende düzenli bir işte çalışmak istiyorum. O da deniz kenarına da gidebiliriz dedi. Bende neden o şehri istediğime dair sebeplerimi anlattim o da mantıklı buldu ve eğer herşey yolunda giderse oraya gidebiliriz dedik. Tabi bu sadece bir düşünce.
Gelelim asıl konuya. Ben aileme bağlı bir insanım ama yaşamak istediğim bir hayatta var. Şuan onlardan 1 saatlik mesafedeyim. O şehre gidince trenle 2 saat. Sabah babam aradı eğer bu kararı verirseniz şiddetle karşı cıkarım dedi niye bizim olduğumuz şehre gelmiyosunuz bizden iyice uzaklaşacaksın, zaten eşin seni çalıştırmak istemiyor ben hissediyorum dedi. Başka şeylerde söyledi de o kadar üzüldüm ki hatırlamıyorum. Kafalarında kurdukları o kadar şey varki boşa anlatıyorum gibi hissediyorum bazen. Zaten doğup büyüdüğüm şehri oldum olası sevmem hep ordan gitmenin hayalini kurardım. Üniversiteyi onlar istediler diye yanlarında okudum. Onlar istediler diye yanlarında çalışmaya başladım. Şimdi yine benim hayallerimi isteklerimi degil de kendilerini düşünüyorlar. Ama ailemin bu aşırı tepkileri bana mı aşırı geliyor ben mi gereksiz yükseliyorum bir de sizlere sormak istedim.
Bende onları özlüyorum elbette ama sırf onlar istiyor diye de yaşamayı sevmediğim bir şehirden çıkıp yine yaşamayı sevmediğim bir şehre gitmekte istemiyorum.Benim hayallerimi, isteklerimi değil de kendilerini düşünüyorlar dediğin senden maddi beklentisi olmayan sadece manevi olarak yanlarında olmanızı isteyen bir aile.
Hayat sizin, kendi kararınızı verirsiniz elbette ama ailenize de sadece kendilerini düşünüyorlar gözüyle bakmayın.
Ben 5 yıl ailemden uzakta bir şehirde okudum, ailem çok özledi beni. Mezuniyetimden kısa bir süre sonra da babam öldü. Keşke başka şehirde okumasaydım, onlardan hiç ayrılmasaydım diyorum. İş işten geçince keşkeler bitmiyor malesef
Ben de sizin gibiyim bağımsızlığı severim. Şeyi merak ettim aileniz istifa ettiniz diye bir sorun çıkardı mı problem etmediler dediğinize göre hayır, ben öyle birşey yapsaydım sıkıntı cıkardıBen de unuversiteyi ailemin yaninda okudum, hatta ailemin yaninda kadrolu memur atandim. Benim kadrom çakılı kadroydu, esim de memur evlenirsek tayini bana tabii olacak ve ailemin oldugu sehirde kalicaz diye istifa ettim evlenirken. Ailelere yakin yasamak istemiyoruz cunku. Cunku bagimsizligimizi cok seviyorum. Ailemle bi sorunum da yok. Onlar da bunu hic problem etmedi. Normal olan bu bence. Artik benim ailem esim cunku, herkes kendi cekirdek ailesine oncelik vermeli hayatta
Yoo. Hatta düşündüğüm, hayal ettiigim bir is degildi, ama nisanlilik sürecinde vs maddi ihtiyacim olacak diye kpss tercih yapmistim. Babam işçi sonucta, bana katkisi olamazdı. Ve memur olmak icin asıl istedigim bransta ama maas bile denmicek bir parayla is ogrenmek icin calistigim işi birakmam gerekiyordu. Annem cok karsi cikmisti. Sirf para icin yapma bu isi, istedigin meslekten vazgecme diye. Ama dinlemedim. Istifama bir sey demediler de, sonrasinda meslegime ve yuksek lisans egitimime bir turlu devam edemedigim icin cok laf işitiyorum :)Ben de sizin gibiyim bağımsızlığı severim. Şeyi merak ettim aileniz istifa ettiniz diye bir sorun çıkardı mı problem etmediler dediğinize göre hayır, ben öyle birşey yapsaydım sıkıntı cıkardı
Allah yardımcınız olsun İstanbul zor şehirBugün istanbulda 13 km yolu 2 saat 15 dakikada gittim. (Çengelköy-Suadiye) bey amcaya saygilar
Evet yanlarında olunca farklı uzakta olunca farklı olur illakiBu modellerin Hepsi aynı sanırımbin km uzakta o kadar mutluydum ki. Yakınlaşınca ne değişiyor bilmiyorum avuçlarının içine almak istiyorlar.sanki oyuncağız bıkkınlık geldi bana şu bir senede illallah ettim kızım için dişimi sıkıyorum bir iki sene geçsin tayini yine uzak bi yere isteyeceğim