Eşine desene sen benim için gel de onlar için değil ben olsa. Başta alttan alarak güzellikle beni seviyorsan ben üzülmeyeyim istiyorsan falan gel zaten mesafeliyiz falan filan güzel konuşurdum güzel laflar söylerdim gelmezse bende o zaman senin ailenle görüşmem derdim sonuçta senin için görüşüyorum bende derdim anlasın yaşadığın duyguyuBen aslında sadece ailemle eskisi gibi bekarken olduğum gibi olmak istiyorum ama böyle olurken eşimle arama soğukluk girmesinide istemiyorum. Ailemi birazcık tanıyorsam özür dilemezler ya da haklısınız demezler bu dava böyle sürer gider her zaman arada kalırım. Simdi eşim düğüne gelmedi diye ben takıcam almayın dediğim halde takmadığım da bilerek yapıyoruz diye daha çok bilenecekler bu gerginlik sürüp gidecek
Aynen katılıyorum. Ne yazığı...niye agliyorsunuz allah aşkına. Madem kv bu kadar mertti ne diye spotcu dolastirtmis size. Oğlunu evlendiriyor o da sonuçta. Hiç laf vermeyin bir de calisiyormuşsunuz. Düğüne de gelmiyorsa eşiniz gelmesin havalara bak ya.Ne diye alttan alıyorsun eşin ve ailesini sen de çalışıyorsun ev kurarken sende destek olmuşsun ailen olmamış sizden beklentileri de yok bu ailenle senin aranda eşin ilk gündem kabul etmiş 5 yıl sonra mı dile gelmiş ilk gün ses etseymiş hele ailesini ne konuşturuyorsun ne yazığı be benden iyisini bulamazdı deseydin ayrıca sizi ilgilendirmez ilk gün konuşsaydın deseydin Kv ye
Bence eşin konu açıp bir şey diyince ağlamak yerine eşin gibi düşünsende evet hatalı oldukları noktalar var ama ben de ona göre davrandım seninle çaloştım 2. Eş eşya kabul ettim hangi gelin kabul eder de ayrıca o onların ayıbı böyle kanayıp onlar gibi de davranacaksan aynı şekillide sende hatalı oluyorsun de
Kimseye ama kimseye laf verme bence en güvendiğin insan bile en yaralı yerinden vurur önce o gücü verme kimseye
Anlasa ama anlamıyor, bu tarz insanlar ezilmeye mahkumlardır , ne kadar anlatırsak anlatalım o düğüne gidecek o bileziği takacak , ve sonra gelip burda ağlanıp sızlanacak, bazı insanlar kendi kendinin celladı..Eşiniz düğüne sizinle geldiğinde ve bin bir emekle kazandığınız parayı abinize yatırdığınızda kaynananız ve eşinizin diğer yakınları bilenmeyecek mi yine arada kalmayacak mısınız sanıyorsunuz iyi düşünün?
Aslında düğünün yapılmaması herkesin işine geldi kv nin de pek durumu yoktu ama bizimkiler borcumuz var biz yapamayız diyince sanki sadece bizimkiler istemedi diye olmuyormuş gibi oldu aslında babam hiç öyle söylememiş olsaydı da yapılmayacaktı düğün. Ama yine de hakları ödenmez benim çalıştığım işi kp im ayarladı bizi sürekli arayıp nasılız diye sordular en azından manevi olarak hep yanımızdalardı.Aynen katılıyorum. Ne yazığı...niye agliyorsunuz allah aşkına. Madem kv bu kadar mertti ne diye spotcu dolastirtmis size. Oğlunu evlendiriyor o da sonuçta. Hiç laf vermeyin bir de calisiyormuşsunuz. Düğüne de gelmiyorsa eşiniz gelmesin havalara bak ya.
AiLemi ben seçmedim, olanları da ben yapmadım, benim de senin kadar kalbim kırık ama elimde bir şey yok zamanı da geri alamam bunun bedelini ödemeyi hakediyor muyum de bakalım ne diyecek. Takı falan da takma ailen sana vereceği her şeyi abine vermiş zaten onlar olsun takın.Merhaba uzun oldu özür diliyorum lütfen kusura bakmayın içimi dökmeye öyle çok ihtiyacım var ki okuyacaklara, okumayanlara şimdiden teşekkürler.
Ben eşimle üniversite okurken tanıştım. İlk günden ve gerçekten çok sevdim onu. 5 yıl flört ettim mezun olur olmazda ailemle tanıştırdım. Annem bu konularda(sevgililik, flört) fazla katı ve anlayışsız, ablamda benimle ve hayatımla fazla ilgisiz olduğu için onlarda abim ve babamla aynı zamanda öğrendi eşimi ve evlenmek istediğimi. Annem daha duyar duymaz karşı çıktı kendi seçip beğendiği biriyle evlendirmek istiyordu beni(amcasının torunu), tanışıncada eşimi bana yakıştıramadı dış görünüşüyle, konuşmalarıyla dalga geçti hep. Ablam ilgisizdi yine, ne benim tarafımda durdu ne ailemi destekledi etkisiz elaman oldu, bir kere bile sormadı nasıl tanıştığımızı(şimdilerde ablamla iyiyiz ama hâlâ sadece kendi dertleri için arıyor beni). Babam hayal kırıklığı yaşadı açık açık çünkü mezun olunca çalışıp eve maddi katkıda bulunurum diye düşünüyordu. Abim hem biraz annemi hem biraz babamı arada bir de beni destekliyordu. Neyse sonuç olarak baktım kimsenin gönlünün olacağı yok ben reşit bir bireyim siz isteseniz de istemeseniz de evleneceğim dedim.
Ya istememeleri için elle tutulur gözle görülür bir neden olsa tamam diyeceğim ne bileyim eşim yanlış işler yapan bir insan olsa ailesi kötü insanlar olsa evet ya benim iyiliğim için istiyorlarda ben aptallık ediyorum diyeceğim ama yok. Neyse başta bir süre küstüler sonra gelip istesinler dediler. Kız isteme gecesi babam borcum var ben düğün yapamam dedi biz de zaten düğün müğün istemiyorduk bahanemiz oldu gerek yok dedik nikah boyunca yüzleri bir kez olsun gülmedi fotoğraflarda kafaları hep yere bakıyor eşim de ben de çok bozuldum ama laf etmedik hiç. Maddi gücümüz yok diye 1+1 daire tuttuk her şeyi tek başımıza yaptık eşyaları abartmıyorum yatak hariç hepsini ikinci el spotçulardan en ucuzunu araya araya aldık en sıkıştığımızda eşimin ailesi koştu maddi manevi destek oldu. Benim ailem hep uzak durdu sanki el kızı evlenmiş gibi uzaktan izlediler bir kere bile yardım teklifinde bulunmadılar. Derdim para pul değil yemin ederim bir kerecik arayıp ya kızım oğlum ne yaptınız bize ihtiyacınız var mı diye sormadılar. 5 sene oldu hâlâ evimde tek parça aldıkları, onlardan gelen falan, eşya yok. Annem yıllarca lif yaptı patik ördü havlu kenarı yaptı evime gelirken bir tanecik getirmedi. Ben de inadına sustum onlar böyle yaptıkça tepki vermedim yapmışlar gibi davrandım görmezden geldim. Kendime hep 'yapmak zorunda değiller ki zaten ben onlara karşı çıkıp kalplerini kırdım diye böyle yapıyorlar' dedim. Eşim sağolsun hiç laf etmedi o da benimle bir görmezden geldi(o zamanlar). Eşimin ailesi bizim kadar anlayışlı olamadı yüzüme çok vurdular. Senin ailen sana düşmandan beter oğluma yazık oldu dedi annesi, haklı diye ses etmedim kenarda köşede yalnızken ağladım hep. Eşimle kavga da etsek kötü de olsak hep içimizde tuttuk özellikle benim anneme babama hiç yansıtmadık.
Tam 5 yıldırda eşimle bazen haftalarca izin bile kullanmadan çalıştık. Şükür borçlarımız bitti rahata erdik evimiz düzenimiz oturdu derken abim evleneceğini haber verdi. Hiç arayıp sormayan annem babam 1 senedir her gün her gün arar oldu. Beni ayrı eşimi ayrı arıyorlar bir de. Asıl mevzu arayıp kendinden bahsetseler evden bahsetseler tamam diyeceğim ama yok abine 20 bin gönderdik erkek tarafı eşyalarını alsınlar diye yok düğünde geline 3 bilezik takacağız, bir oda dolusu çeyiz yolladık bugün iki arabayla... bir sürü aslında ne merak edip sorduğumuz ne de duymak istediğimiz şeyler anlattılar bize. Normalde hiç ses etmeyen eşimin de zoruna gitti artık galiba geçen gün arkadaşlarımızın ve kendi ailesinin olduğu ortamda durduk yere konuyu açıp senin ailen bize bırak bileziği bir çeyrek altın vermediler abine biriktiriyorlarmış demek ki paralarını bunca yıl dedi. Arkadaşlar konuyu geçiştirdiler hemen de orada hıçkıra hıçkıra ağlamamak için dua ettim sustum sadece. Üstüne annem de arayınca tutamadım kendimi, ağladım telefonda, anlatmadım sadece sordum neden böylesiniz böyle yapıyorsunuz diye annemin bana söylediği 'kızım sıranı bekleseydin, bencillik edip evlenicem diye tutturmasaydın, biz seni büyüttük okuttuk çalışıp elin oğlu yerine ailene destek olsaydın, sana daha güzelini yapardık, senle ablan ikiniz hep oğlumu kıskandınız zaten' dedi bana. Annemin açık ara hep abimi bizden üstün gördüğünü bilirdim ama hiç böyle suratıma çarpmamıştı değersiz oluşum. O konuşmanın üstünden 4 koca ay geçti ne annem beni aradı ne ben onu aradım. Hasta olduğunu duydum içim gitti yine de aramadım.
Onların hallerine doğuştan bağışıklığım vardı ama eşim de gün geçtikçe farklı yaklaşmaya başladı olaylara ve bana. Ne zaman ailemden konu açılsa laf sokup ağlatıyor. Ağladığımda da çok alınganlaştın şaka yapılmaz oldu sana diyor. Düğüne bir ay kaldı ben gelmeyeceğim diye tutturdu. Tamam dedim istemiyorsan gelme işleri yoğun izin alamadı deriz diyorum yok açık açık söyle gelmek istemedi de bana sorduklarında ben söyleyeceğim zaten diyor. Ona da tamam dedim sen bilirsin. Gidelim bir tane bilezik alalım dedim daha önceden konuştuğumuz halde ilk kez duymuş gibi abartılı tepki verip 'ne bileziği' dedi. 'Onlar bize ne yaptılar da biz yapıyoruz' dedi.
Kendimi onun yerine koyuyorum aynı şeyi kayınvalidem, kayınpederim, kaynım vs yapmış olsa onun verdiği tepkiyi ben burada yakınarak veriyor olur muydum acaba diye. O bunları söyledikçe kalbimin kırıldığını öyle derinimde hissettim ki sanki gerçekten bir şeyler kırıldı. Aslında ben de bilezik çok mu bunlara, yapmasak mı diyordum ama babam arayıp senin yerine de bilezik yapalım biz o zaman diyince zoruma gitti artistlik yaptım biz yaparız gerek yok diye. İçimdende yapmak geçiyor onların bize manevi bile desteği olmadı ama belki benim abim için yapacağım tek ve son destek olacak bu, içimde pişmanlığını yaşamak istemiyorum. Şimdi bilezik falan olmuş olmamış bunlar atlatılırda eşimin tavırları çok canımı sıkıyor ben bunca yıl sustum diye mi böyle davranıyor şimdi? Ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım gerçekten hiç bilmiyorum kalbim herkese öyle çok kırıldı ki. Toparlayabilir miyim parçalarımı? Affedebilir miyim herkesi ve kendimi?
Merhaba uzun oldu özür diliyorum lütfen kusura bakmayın içimi dökmeye öyle çok ihtiyacım var ki okuyacaklara, okumayanlara şimdiden teşekkürler.
Ben eşimle üniversite okurken tanıştım. İlk günden ve gerçekten çok sevdim onu. 5 yıl flört ettim mezun olur olmazda ailemle tanıştırdım. Annem bu konularda(sevgililik, flört) fazla katı ve anlayışsız, ablamda benimle ve hayatımla fazla ilgisiz olduğu için onlarda abim ve babamla aynı zamanda öğrendi eşimi ve evlenmek istediğimi. Annem daha duyar duymaz karşı çıktı kendi seçip beğendiği biriyle evlendirmek istiyordu beni(amcasının torunu), tanışıncada eşimi bana yakıştıramadı dış görünüşüyle, konuşmalarıyla dalga geçti hep. Ablam ilgisizdi yine, ne benim tarafımda durdu ne ailemi destekledi etkisiz elaman oldu, bir kere bile sormadı nasıl tanıştığımızı(şimdilerde ablamla iyiyiz ama hâlâ sadece kendi dertleri için arıyor beni). Babam hayal kırıklığı yaşadı açık açık çünkü mezun olunca çalışıp eve maddi katkıda bulunurum diye düşünüyordu. Abim hem biraz annemi hem biraz babamı arada bir de beni destekliyordu. Neyse sonuç olarak baktım kimsenin gönlünün olacağı yok ben reşit bir bireyim siz isteseniz de istemeseniz de evleneceğim dedim.
Ya istememeleri için elle tutulur gözle görülür bir neden olsa tamam diyeceğim ne bileyim eşim yanlış işler yapan bir insan olsa ailesi kötü insanlar olsa evet ya benim iyiliğim için istiyorlarda ben aptallık ediyorum diyeceğim ama yok. Neyse başta bir süre küstüler sonra gelip istesinler dediler. Kız isteme gecesi babam borcum var ben düğün yapamam dedi biz de zaten düğün müğün istemiyorduk bahanemiz oldu gerek yok dedik nikah boyunca yüzleri bir kez olsun gülmedi fotoğraflarda kafaları hep yere bakıyor eşim de ben de çok bozuldum ama laf etmedik hiç. Maddi gücümüz yok diye 1+1 daire tuttuk her şeyi tek başımıza yaptık eşyaları abartmıyorum yatak hariç hepsini ikinci el spotçulardan en ucuzunu araya araya aldık en sıkıştığımızda eşimin ailesi koştu maddi manevi destek oldu. Benim ailem hep uzak durdu sanki el kızı evlenmiş gibi uzaktan izlediler bir kere bile yardım teklifinde bulunmadılar. Derdim para pul değil yemin ederim bir kerecik arayıp ya kızım oğlum ne yaptınız bize ihtiyacınız var mı diye sormadılar. 5 sene oldu hâlâ evimde tek parça aldıkları, onlardan gelen falan, eşya yok. Annem yıllarca lif yaptı patik ördü havlu kenarı yaptı evime gelirken bir tanecik getirmedi. Ben de inadına sustum onlar böyle yaptıkça tepki vermedim yapmışlar gibi davrandım görmezden geldim. Kendime hep 'yapmak zorunda değiller ki zaten ben onlara karşı çıkıp kalplerini kırdım diye böyle yapıyorlar' dedim. Eşim sağolsun hiç laf etmedi o da benimle bir görmezden geldi(o zamanlar). Eşimin ailesi bizim kadar anlayışlı olamadı yüzüme çok vurdular. Senin ailen sana düşmandan beter oğluma yazık oldu dedi annesi, haklı diye ses etmedim kenarda köşede yalnızken ağladım hep. Eşimle kavga da etsek kötü de olsak hep içimizde tuttuk özellikle benim anneme babama hiç yansıtmadık.
Tam 5 yıldırda eşimle bazen haftalarca izin bile kullanmadan çalıştık. Şükür borçlarımız bitti rahata erdik evimiz düzenimiz oturdu derken abim evleneceğini haber verdi. Hiç arayıp sormayan annem babam 1 senedir her gün her gün arar oldu. Beni ayrı eşimi ayrı arıyorlar bir de. Asıl mevzu arayıp kendinden bahsetseler evden bahsetseler tamam diyeceğim ama yok abine 20 bin gönderdik erkek tarafı eşyalarını alsınlar diye yok düğünde geline 3 bilezik takacağız, bir oda dolusu çeyiz yolladık bugün iki arabayla... bir sürü aslında ne merak edip sorduğumuz ne de duymak istediğimiz şeyler anlattılar bize. Normalde hiç ses etmeyen eşimin de zoruna gitti artık galiba geçen gün arkadaşlarımızın ve kendi ailesinin olduğu ortamda durduk yere konuyu açıp senin ailen bize bırak bileziği bir çeyrek altın vermediler abine biriktiriyorlarmış demek ki paralarını bunca yıl dedi. Arkadaşlar konuyu geçiştirdiler hemen de orada hıçkıra hıçkıra ağlamamak için dua ettim sustum sadece. Üstüne annem de arayınca tutamadım kendimi, ağladım telefonda, anlatmadım sadece sordum neden böylesiniz böyle yapıyorsunuz diye annemin bana söylediği 'kızım sıranı bekleseydin, bencillik edip evlenicem diye tutturmasaydın, biz seni büyüttük okuttuk çalışıp elin oğlu yerine ailene destek olsaydın, sana daha güzelini yapardık, senle ablan ikiniz hep oğlumu kıskandınız zaten' dedi bana. Annemin açık ara hep abimi bizden üstün gördüğünü bilirdim ama hiç böyle suratıma çarpmamıştı değersiz oluşum. O konuşmanın üstünden 4 koca ay geçti ne annem beni aradı ne ben onu aradım. Hasta olduğunu duydum içim gitti yine de aramadım.
Onların hallerine doğuştan bağışıklığım vardı ama eşim de gün geçtikçe farklı yaklaşmaya başladı olaylara ve bana. Ne zaman ailemden konu açılsa laf sokup ağlatıyor. Ağladığımda da çok alınganlaştın şaka yapılmaz oldu sana diyor. Düğüne bir ay kaldı ben gelmeyeceğim diye tutturdu. Tamam dedim istemiyorsan gelme işleri yoğun izin alamadı deriz diyorum yok açık açık söyle gelmek istemedi de bana sorduklarında ben söyleyeceğim zaten diyor. Ona da tamam dedim sen bilirsin. Gidelim bir tane bilezik alalım dedim daha önceden konuştuğumuz halde ilk kez duymuş gibi abartılı tepki verip 'ne bileziği' dedi. 'Onlar bize ne yaptılar da biz yapıyoruz' dedi.
Kendimi onun yerine koyuyorum aynı şeyi kayınvalidem, kayınpederim, kaynım vs yapmış olsa onun verdiği tepkiyi ben burada yakınarak veriyor olur muydum acaba diye. O bunları söyledikçe kalbimin kırıldığını öyle derinimde hissettim ki sanki gerçekten bir şeyler kırıldı. Aslında ben de bilezik çok mu bunlara, yapmasak mı diyordum ama babam arayıp senin yerine de bilezik yapalım biz o zaman diyince zoruma gitti artistlik yaptım biz yaparız gerek yok diye. İçimdende yapmak geçiyor onların bize manevi bile desteği olmadı ama belki benim abim için yapacağım tek ve son destek olacak bu, içimde pişmanlığını yaşamak istemiyorum. Şimdi bilezik falan olmuş olmamış bunlar atlatılırda eşimin tavırları çok canımı sıkıyor ben bunca yıl sustum diye mi böyle davranıyor şimdi? Ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım gerçekten hiç bilmiyorum kalbim herkese öyle çok kırıldı ki. Toparlayabilir miyim parçalarımı? Affedebilir miyim herkesi ve kendimi?
Ben böyle düşünmüyorum. Sonuçta anne babalar bizleri isteyerek veya bilmeyerek ama bir şekilde sorumluluğunu alarak dünyaya getiriyor. Herkesin doğurduğu evlada iyi anne baba olma sorumluluğu ve zorunluluğu var. Öyle istediğimi yapayım leş gibi davranayım ama yine de anasıyım babasıyım beni saysın demek yok yani. Eğer yaptıkları karşısında minnet bekleyecekse kimse anne baba olmamalı. Konu sahibini de hiç bir şekilde desteklemeyip mutluluğuna gerekçesiz bir şekilde köstek olmuşlar. Ve sırf erkek evlat diye abisini üstte tutmuşlar. Saygı ve sevgi hakettiklerini düşünmüyorum.Kızlar anne baba ne yapmış olursa olsun silinmez bir evlat kolay yetişmiyor yanlışları olabilir ama haklarını kesinlikle odeyemeyiz sırtımızda da taşısak odeyemeyiz iki aylık kızım var gece gündüz bakacağız diye felegimiz şaştı değil yılların geçirilen bir günün bile hakkını odeyemeyiz
Kızlar anne baba ne yapmış olursa olsun silinmez bir evlat kolay yetişmiyor yanlışları olabilir ama haklarını kesinlikle odeyemeyiz sırtımızda da taşısak odeyemeyiz iki aylık kızım var gece gündüz bakacağız diye felegimiz şaştı değil yılların geçirilen bir günün bile hakkını odeyemeyiz
Bende neden ağladığınizi anlamadım .siz evlenmişsin ve bu yuvanın kurulması için destek vermişsiniz calismissiniz..yani herkese de anne baba destek olmuyor olanı var olmayanı var yada durumu yoktur..ayrıca olmak zorunda da değil..sizinki olmamış tamam ..sizin eşinize mahcup olacak bir durumunuz yok eşiniz baştan biliyordu bunu ..Aynen katılıyorum. Ne yazığı...niye agliyorsunuz allah aşkına. Madem kv bu kadar mertti ne diye spotcu dolastirtmis size. Oğlunu evlendiriyor o da sonuçta. Hiç laf vermeyin bir de calisiyormuşsunuz. Düğüne de gelmiyorsa eşiniz gelmesin havalara bak ya.
En mutlu gününde bile elinden geleni yapıp, cocuguna destek olamayacak insanlar çocuk yapmasın bence ya...Mezun olur olmaz kafanızın dikine gidip evlenmişsiniz. Ailenizin durumu varmı yokmu belli değil?
Ben anne olarak bozulurum kusura bakmayın.
Ailenize göre siz onu hayal kırıklığına uğratmışsınız onlarında içinden birşey gelmemiş ve nitekim yapmamışlar.
Bu konuda eşiniz veya ailesi size asla tek laf edemez. Siz zaten çalışıp herşeyi beraber yapmışsınız
madem okadar derdinizdi biraz çalışır birikim yapar öyle evlenirdiniz.
Eşiniz zaten bunları bilerek evlenmedimi sizinle?
annenize kızdığım tek nokta kendi istediği kişiyle evlenmediğiniz için size bu şekilde davranmasıdır.
Abinizin düğünündede o size ne taktıysa sizde onu takarsınız. Takmadıysa sizde takmayın tabiki. Bununla ilgili yok utandırırım bilmem ne olaylarına hiç gerek yok.
Ha aileniz ozaman sorar sizde gerekeni söyleyip ozaman onları utandırırsınız.
mesafe istiyorsanız ailenizle aranıza koyarsınız. Ama eşinize kendinizi bu konularda ezdirmenizi doğru bulmuyorum. Ailenize evlilik döneminde nasıl tavır koyduysanız eşinizede aynı tavrı koyabilirsiniz.
Ben size bir noktada katılmıyorum. evet analık babalık hakkı çok büyük ama bir çocuğun başına bu sürekli kakılmaz. 'Ben anayım/babayım, sana istediğim gibi davranırım, sen de bana gık diyemezsin. Benim hakkım ödenmez' tavrı manipülasyondur.Kızlar anne baba ne yapmış olursa olsun silinmez bir evlat kolay yetişmiyor yanlışları olabilir ama haklarını kesinlikle odeyemeyiz sırtımızda da taşısak odeyemeyiz iki aylık kızım var gece gündüz bakacağız diye felegimiz şaştı değil yılların geçirilen bir günün bile hakkını odeyemeyiz