Ailem ve kardeslerim,10 yasindaki kizimla hayattaki yalnizligim

Telefonunu tuvalete bilerek düşür bacım.
 
aynı yaştayız. ben de o dediğinz zamanlarda bir hastalık yaşadım
benim çocuğum yok

işimi bırakıp dönmek zorunda kaldım
annem değil ama benim de babam dünyanın tafrasını yaptı...ki hastalığım teşhis alamadı, yıllarca süründüm. kanamalı bir hastalık, kilo zaten eridim bittim. o halimi görmesine rağmen neler dedi, neler etti.

çok üzüldüm.
oysa babamın mizacı belliydi hiç üzülmemeli, sadece kendime odaklanmalıydım...bunu ancak çok sonra anladım. annem sert mizaçlı değildir ama onun da maalesef inisiyatif almak ya da bir yararı olmak gibi bir kapasitesi yok, o zamanlar hiç yoktu.

destek beklemeseniz daha az üzülecektiniz.

şimdi hala içinizde anne olarak onu koyduğunuz yerden dolayı bu kadar önemsiyor ve yıpranıyorsunuz. bence bunun farkıda değilsiniz.
yani aslında aynı yere geliyoruz :) biraz daha koparsanız içinizdeki o halatları çok daha fazla nefes alacaksınız.
 

Sakın ama sakın yüz verme hadsizler çok sinirlendim açıkcası
Cok tatlısınız :)).. siz sinirlenmeyin değmez:)
Hayat malesef. Aile bazisina hersey bazısına hiç bir şey olabiliyormuş malesef..
 
Haklisiniz tabii nede olsa anne.. anlamak bazen kolay olmuyor. Sizede cok geçmiş olsun. Su dünyada herkes aynı şartlara sahip olmuyor malesef. Bizlerde boyle büyüyoruz. Herkesin simavi ayri. Allah yolunuzu açık etsin.
 
Haklisiniz tabii nede olsa anne.. anlamak bazen kolay olmuyor. Sizede cok geçmiş olsun. Su dünyada herkes aynı şartlara sahip olmuyor malesef. Bizlerde boyle büyüyoruz. Herkesin simavi ayri. Allah yolunuzu açık etsin.
ben onları oldukları gibi kabul ettim. büyütmedim, hesaplaşmadım (kardeş sıkıntısı çok beter olarak vardı bizde de ama evet sizin anneniz kadar derin bir sıkıntı yoktu, o başka). illa ki onlar da beni olduğum gibi kabul ettiler bir yerden sonra, çok yoldan çok üzüntüden sonra.

daha huzurluyum, kimseyle bir sorunum yok. olduğu kadar, ne yapalım? zaten yaş olmuş neredeyse 40 bir çocuğunuz var, önce siz sonra da o önemli, gerisi artık çok da önemli değil ki... herkesin kök ailesiyle var bir sorunu -olmayan çok çok çok şanslı insandır bence.

huzurunuzu kazanırsınız dilerim, iyi dilekleriniz için de teşekkürler.
 
Sizde zoru başarmışsınız. Kabul ettim bende bence ama yinede o kadar başarılı degilim sanirim bu konuda. Benim annem gerçekten sıkıntılı. Yoksa laftan anlasa. Kibarca söylerim, ben bunalıyorum sevmiyorum surekli dedikodu dert dinlemek vs derim.. oda hoşuna gitmese işine gelmesede tmm der biter ama iste cok zor bi karakter. Bende neredeyse hiç aramam cok nadir ararim cunku mevzu sırf akraba dedikodusu oluyor. Bende sevmiyorum. Annem in aramasina cvp verdim canini sıkan mevzuyu uzun uzun dinlediysem yuz bulup günlerce ust uste ariyor. Bende tlf na Cikmayinca bana telefona ciktigimda niye çıkmıyorsun diye bağırıp çağıran sağlıksız bir kişilik malesef annem. Acikcasi mesafe koymam konusunda vicdanim.cok rahat. Ne verdiniz daha ustune birde sömürme diye hissediyorum. Ustelik kendimi düşünmeliyum. Çocuğuma pozitif enerjim olmalı. Annem diye hayatımda bulundurmak istemiyorum fazla.

neyse tlf da Baktim bağırıp çağırıp duruyor Bende tlf nu yüzüne kapattım Allah affetsin. Eskiden olsa hemen geri arardı. Artik onu yapamıyor. Dediğiniz gibi mesafe koydum koymasına yıllar oncesinden. Simdide en azından istediğinde günlerce ust uste gece gündüz ararsa çıkmayacağımı anladi çok şükür. Hersey hepimizin gönlüne göre olsun inşallah.
 
Sakın kimseyi kabul etme,millettede akıl varsa gelmesinler.Türkiye ingiltere kapattı ,uçuş yok gelen üstünde kalırgeri dönüş yok. Herşey senin elinde,anlamışsın artık sınırı koyuyorsun. Seni doğurdu diye,kardeşin diye ömür boyu sana yapılanı çekmek zorunda değilsin.onlarla manevi bağın bitmiş maddi bağlantın zaten yok,at hayatından diyemem ama izin verme hayatına girmelerine.pandemiyi filanda bahane etme ,açık açık kimseyi çekemem de .baktın küfür ediyor arama beni terbiyesiz de kapat teli engelle. Akıllanır.zaten senin hayatında değillerki seni hiç olarak görüyorlar. Kendine bunu yaptırma .ilerde psikolojik rahatsızlık geçirirsin hiç değmez.
 
aci ama dedikleriniz doğru
 
Yazını baştan sona okudum inan bemim annem de böyle :)
Ben çalışıyordum son bir yıl öncesinde hep o yüzden kafam götürmediğinde hep bir işim var deyip(olmasa da mesela anne zil çaldı derse giriyorum veya eve yeni geldim yemek yapıyorumfiyordum ) simirinin geçmesini sağlıyordum o gelinden yakınırdı ben de ona çaktırmadan gelinin yaptığı güzel nir şeyi ona hatırlatıp az yumuşatırdım. O annesini anlatırdı. Çok kötülük görmüş ben de öldü o şimdi bak yok üzülme sen sevapları kazandın şimdi o semin dualarına muhtaç oku gitsin peşi den der saptırırdım . Bazen hiç sapmazdı illa anlatacak Sonra gene sen şimdi tüm vücudunun dengesini alt üst ettin derdim tansiyonun zıpladı kendi kendine ettin diye konuyu sağlığa getirirdim ve inan defalarca defalarca konuyu ben saptırjrdım sevdiği şeyi sorardım diziyi mesela ne oldu sön bölümde diye veya el işi sever onu bitirdin mi başka başladın mı diye... inan şimdi aradığında konuşup güldürüyorum onu Halbuki ilk telefon açtığında öyle dolu ve sinirli olurdu ki sonra morali düzelirdi gülerdik :)
Çok çekmişler eskiler öyle bak olsun anadır empati bilemiyorlar işte
Senin kafan götürmediğinde bir işim var de veya kapı çalıyor de veya doktordayım şu an de veya gece ise uyuyordum de ... sen de önemlisin unutma ! Allah yardımcın olsun
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…