Ailem ve erkek arkadaşım arasında bir uçurum var ve ben o uçurumdan düşmek üzereyim...

kuduzfare .!.:

Bu kadar buyuk hatalar yapan ve devam ettiren bir baba ve bu kadar buyuk hatalara goz yuman bir anneye derdim ki "benim de hata yapma luksum var." Tabii ki bile bile kendinizi atese atmayin. Eger eminseniz sevdiginiz adamdan kacma degil fakat kararim budur deyip hazirliklara baslayabilirsiniz. Ailenize de dahil olmak isterlerse kapinizin acik oldugunu soyleyebilirsiniz. Kendileri bilir. Cok mukemmel hayatlari varmis gibi taktiklari mevzulara bakin hele. Ayrilmis anne baba cocuguymus. Ya babanizin pasif durmayan bir karisi olsaymis onlarin sonu ne olacakmis? Aldatilan kadin ve aldatan adamin birlikteligi hic sahane durmuyor. Bunu soyleyin onlara. Annenizin babaniza hala destek vermesi cok aci.

Genişletmek için tıkla...

bulutlarbenim .!.:

En azindan tek basima yoluma devam edebilecek gucteyim... boyle bir durun olursa da simdi vazgececegime en azindan denedim de vazgectim derim... keske demekten iyidir gibi geliyo... gene de cok tesekkur ederim yorumun icin canim..

Genişletmek için tıkla...

aptalasik .!.:

Bakın eğitimlisiniz, mesleğiniz var, dil biliyorsunuz vs vs

Bu cümlenin arkasından kendi kararlarımı uygulayamıyorum anafikirli bir paragraf gelince tamamen sıfırlanıyor ilk yazdıklarınız.

Babanız zaten inanılmaz hatalı bir insan. Anneniz de pasif anladığım kadarıyla.

Siz hala ''Kızacaksınız belki ama kabul ettim evlenme teklifini'' diyorsunuz. Ya ne yapacaktınız?

Elbette kaçmak yok, niye kaçasınız? Ben evleniyorum diyin ve evlenin. Babanızın aldatması affediliyor da sizin kendi istediğiniz kişiyle evlenmeniz mi çok büyük sorun?

Aileniz haklı da olabilirdi, ama yazdıklarınıza göre değil. Babanız kendi hatası yüzünden sizi mutsuz etmeye çalışıyor.

Rest çekin. Yani anlayamıyorum sizin yaşam koşullarınızda bir insan rest çekemezse kim rest çekebilir?
Elinde mesleği olmayan ve sürekli aile şiddeti gören biri nasıl çekecek?

Genişletmek için tıkla...

bulutlarbenim .!.:

Problem su ki evet su an ciksam evden kendi ayaklarmin uzerinde durabilecegimden eminim ama su gune kadar hep annemle birbirimize sarildik... simdi onu yuz ustu birakmak uzuyo beni veya benim yuzumden hastalanmasi fikri canimi yakiyo... bilsem ki anneme hic bisey olmayacak inan bi saniye durmam bu evde ben... he tabi bi de ailemiz biraz genis ve sevgili akrabalarimin da annemi her gun taciz edecegi ihtimalini de yok saymamak gerek...

Cok tesekkur ederim canm yorumun icin... biraz olsun yurekleniyorum...

Genişletmek için tıkla...

aptalasik .!.:

Bakın evden çıkmayın.

Anneniz zaten bu hassasiyette ise evleniyorum dediğinizde evden git demeyecektir.

Umarım mutlu olacağınız şekilde sorununuzu çözersiniz.

Genişletmek için tıkla...

bulutlarbenim .!.:

Ilk tanistigimizda kendisi beni hic tanimiyordu ve bahsettigin problemlerden korktugum icin ilk bi kac ay kendimi belli etmedim ne isimi ne arabami ne de diger hicbirsey hakkinda konusmadim. Sonra zamanla yavas yavas ortaya cikardim cogu seyi. Acikcasi tepkisini de merak etmistim ama gayet olagan karsiladi.
bu yasanan olaylardan sonra herseyi birakmam gerektigini soyledim ona ve bana sadece ceketini al ki ben seni alana kadar usume telefonunu bile birak dedi.
bilmiyorum inan ben de biyle bir durumu ilk defa yasiyorum ve elimden geldigince sancisiz atlatmaya calisiyorum. Yorumun icin cok tesekkur ederim canim insallah hepimiz icin en hayirlisi olur.

Genişletmek için tıkla...

apple86 .!.:

Ben bunun genelleme olduğu kanaatindeyim, erkek arkadaşımın ve ailesin durumun benden ve ailemden çok daha iyi, ama ben de konu sahibi gibi ailedeki bir dengesiz yüzünden bana 1 sene önce evlenme teklif etmiş sevgilimi hala beletiyorum ve bir kere dahi of demedi. Gerçekten insan olan da var..
Konu sahibi arkadaşım, umarım en kısa zamanda hallolur sorunun, kelin ilacı olsa başına sürer bir tavsiye veremeyeceğim o yüzden, ben son noktaya geldim bu konuda..

Genişletmek için tıkla...

Kedili0983 .!.:

Bak eğer baban ona bağırdığında tepki gösterse birazcıkda olsa samimi bulurdum ama sineye çekiyor kimse bu devirde hiç bir hakareti sineye dalan cekmez mantığını kullan bir oku burdaki olayları en ufak bir şeyde elin oğlu posta koyar dünya gerçekten berbat bir yer aynı şey başıma geldi para için millet bırak anasını kendini satıyor .. Çok iyi bir kızsın 100000 kez düşün ölç tart .. Ayrıca ailenin istemediği bir evliliği zaten yapma .. Çok merak ediyorum 5 parasız kalsan bu adam senin ailenin bu hakaretlerini çekermiydi ... Daha çok gençsin baskası rlbet çıkar karşına..

Genişletmek için tıkla...

bulutlarbenim .!.:

Merhaba arkadaşlar,

Forumdaki hemen hemen her konuyu okudum ve en sonunda üye olarak kendimi anlatmak, biraz olsun derman bulmak için yazmaya karar verdim. Eminim siz de erkek arkadaşlar ve aileler ile ilgili çok fazla başlık görmüşsünüzdür burada ve belki de sıkıldığınız bir konu ama o kadar çaresiz hissediyorum ki kendimi, tutamadım yazmak istedim ne olur affedin.
Konuya şu şekilde başlasam daha iyi olacak sanırım:
Babam büyük bir şirketin sahibi ve mühendis, annem ev hanımı ama görmüş geçirmiş bir ailenin kızı. Benim maddi durumum hep iyiydi anlayacağınız. Kolejlerde okudum, 2 dil biliyorum, kendimi bildim bileli arabam vardı, şimdi de aile şirketimizde yöneticilik yapıyorum, ben de mühendisim. Ama bu olayın etiket kısmı. Asıl mesele, ailemle hiç bir zaman tam bir aile olamadık. Annem mükemmel bir hanımdı belki ama babamı doğru düzgün ne o ne de ben göremedik bunca sene. Hep çalıştığını çok işi olduğunu söylerdi, biz de inanırdık; ancak bundan 3 sene önce 7 senelik bir ilişkisi olduğunu öğrendik, hem de benden yalnızca 5 yaş büyük bir kızla. Evde kıyametler koptu, yeminler etti bitti bitecek hata yaptım diye ancak ne bizden ne de ondan vazgeçmedi. Her yemininde tekrar yakalandı, aldattığını bir şekilde ben ispatladım ve artık öyle bir durumdayız ki, anneciğim sürekli hasta bense asla kendisi ile konuşmuyorum. Evdeki bir yabancı gibi eve gelip gidiyor. Beni de düşmanı belledi tabi, tüm foyasını ortaya çıkaran kişi ben olduğum için. Bunlar olurken, hayatıma ömrümü adayabileceğim türden bir insan girdi.
Sayesinde 1,5 yıldır hayatımın en güzel günlerini geçiriyordum. Beni her konuda anlayan, düşünceli hatta beni benden çok sevdiğine inandığım güvendiğim bir adamla birlikteydim. Her ilişkide yaşanan küçük sıkıntıların dışında, hiç bir sorun yaşamadık, bir kere sesini yükselttiğini bile duymadım. Her gün daha çok sevdim, her gün daha çok bağlandım, hatta şarkılar bile yazdım bakmaya kıyamadığım gözlerine...
Hiç öylesine bir ilişki olmadı bizimkisi. Benimle geçirdiği ilk 1 ayın sonunda "sen benim evleneceğim kadınsın" dedi ve hep de öyle davrandı. Kısa sürede ailesi ile tanıştırdı beni. Annesi ile babası yıllar önce ayrılmışlar. Annesi ve kız kardeşleri harika insanlar inanın. Beni kızım diye kardeşim diye sevdiler hep.
Ama ne yazık ki benim umrumda olmayan bana bir gün olsun huzur vermeyen lanet olası maddiyat ve saygınlık, babam yüzünden geldi girdi aramıza. Bir gün ben gene erkek arkadaşım ile birlikteyken babam bizi takip etti ve birden karşımıza çıktı. Erkek arkadaşım asla geri adım atmadı, seviyorum efendim niyetim ciddi dedi. Ama babam içinde bana karşı ürettiği o öfkeyi ondan çıkarmayı seçti. Annesi ile babası ayrı olduğu için hakaret etti, erkek arkadaşım teknik lise mezunu yani üniversite mezunu olmadığı için hakaret etti, kendi dükkanı var diye yaptığı işi küçümsedi, ezdi, saydı, sövdü, küfür etti...
Ardından gidip annemi doldurdu, annem de bu iş asla olmaz kendimi öldürürüm demeye başladı, ayrılacaksın bitecek bu iş, denk değil elalem ne der beni daha fazla rezil etmeyin dedi... Çok zor günler yaşadım hala yaşıyorum.
Ama erkek arkadaşım bi an desteğini esirgemedi, onca hakarete ramen babam hakkında tek bi kötü kelime bile duymadım ağzından, kaç gel bana ben sana bakarım bile dedi gitmedim, gidemedim. Bizde kaçmak diye bir şey yoktur çünkü yediremedim kendime. Güzellikle olsun herşey bekle sabret dedim, tamam dedi.
Şimdi hala bekliyor ve bana yılbaşında yüzük almış evlenme teklif etti. O kadar sevindim ki anlatamam, belki kızacaksınız siz de bana ama dayanamadım evet dedim. Şimdi gönlümce yüzüğü bile takamıyorum; çünkü, ailem kesinlikle onaylamıyor. Ben delicesine istiyorum ama onlar bana sırf erkek arkadaşımla evlenmek istediğim için zehirlenmesi gereken köpekmişim gibi bakıyorlar. Yoruldum... Tükeniyorum... Ne yapmam gerek bilmiyorum. Ağlamaktan, dua etmekten başka bir şey gelmiyor elimden. Sevdiğim adamla huzur buluyorum, ona ihtiyacım var; ancak, anneme de kıyamıyorum. Zaten babamdan çektiği kadar hiç bir şeyden çekmedi, bir de ben onu üzmek istemiyorum. Kızlar çok korkuyorum. Böyle yaşayamıyorum, nefes alamıyorum... Tavsiyelerinize ihtiyacım var, lütfen yardım edin.

Genişletmek için tıkla...

siderolites .!.:

Saygınlık ve baban aynı cümlede geçmez tatlım! Sen keyfine bak

Genişletmek için tıkla...

ilyada84 .!.:

valla canim gercekyen istiyorsan cok dik duracaksin.benimde mrslegim var kendi isimi yapiyorum ama cekip gitmek kolay olmuyor .suan nisanliyim fakat kabul ettirene kadar neler cektim bizdrki meselede irk farkiydi.kiyametler koptu annem ayildi bayildi ama ben tavrimi hic bozmadim ve sonunda tamam dediler suan da o kadar memnunlar ki anlatamam :)

Genişletmek için tıkla...

bulutlarbenim .!.:

Nasil davrandin biraz anlatabikir misin? Senin adina cok sevindim canim ama benimkinjn hic bi elle tutulur yani yok ailemin gozunde... insallah cok mutlu olursunuz...

Genişletmek için tıkla...

ilyada84 .!.:

ha birde aileme gercekten anlasamayacaksam bunu kendim gorup anlamam lazim dedim.nisanlilik surecide bi yuzden var bile bile kendimi yakacak kadar aptal degilim baska bir evlilik yqpip cok mutsuz olursqm bu vebali tasiyabilecekmisniz dedim iste bunun gibi seyler canim ama oncesinde karsi tqraftan cok emin olman lazim

Genişletmek için tıkla...

asude_bahar .!.:

Aa turk filmi tadinda bir hayat..

Genişletmek için tıkla...

bulutlarbenim .!.:

Anladim canim. Peki simdi nasilsin her sey yolunda mi? Bende ikna yoluna gitmeye calisiyorum... ne yazik ki evden gidip de kalabilecegim kimsem yok bazen cok daraliyorum bu yuzden ama toparliyorum yani toparlamak zorundayim...

Genişletmek için tıkla...