Onlardan öyle bi beklentim yok diyorsun. Konun bastan aşağı beklenti.Merhaba arkadaslar, 11 aylik bi oglum var ve bebegime yalniz bakiyorum. Konuyu acmamin sebebi, ailemle ayni sehirde yasiyorum ancak bana destek olmuyorlar. Aslinda en basindan beri annem ile aram mesafelidir. Genc kizligimdan beri eve arkadaslarim gelse bile rahatsiz olur, onlarla otururken, sohbet ederken bile seslenir alakasiz isler verirdi acil olmasa bile. Ayni sekilde o donemde üniversite okuyan ablama da katı idi. Kendimizi asla evimizde gibi hissetmezdik. Televizyonun sesi onun istedigi yuksekliktedir asla acamazsin veya onun istedigi programlari izlersin vb. Daha fazla uzatmak istemiyorum. Ablam ve ben evlendik mutlu yuvalar kurduk. Benim bir bebegim oldu. Bu arada hamileligimin son donemlerinde de ailemle cok buyuk sikintilar yasadik. Ve onlarla doguma kadar konusmamistim ancak ablam onlari doguma cagirmis mecbur konusmak zorunda kaldim.
Neyse dogumuma geldiler hic bisey olmamis gibi konustum, evimi actim. İlk 2 hafta kaldilar sonrasinda ise iki haftada bi olmak uzere 1-2 gunlugune ugradilar. Bu arada yardim etmek yerine bana daha cok yuk oldular. Yok yemege cok tuz atmissin, mesela bebek aglar gece yattiklari odanin kapisini kaparlar. Gece alayim da sen biraz nefes al yok. Sonrasinda bu ara gittikce uzadi. Yaz mevsimi gelince ben onlarda kalmaya basladim iki haftada bir. Ancak daha 3 gun dolmadan suratlari dusmeye basladi. Bir gun bebegim sabaha kadar cok agladi, uyumadi. Bu arada sifir destek hani insan gelir bakar noldu neden uyumuyor gibisinden. Ama uykulrindan asla feragat etmezler. Ayni gunun sabahina baktim yuzleri dusuk, neden diye sordum iste biz artik yasliyiz, gurultuden uyuyamadik falan. O kadar kirildim ki. Hemen esyalarimi toplayip evime gittim. Sonrasinda 1 ay konusmadim. Sonra emrivaki yapip gelmisler torunumuzu ozledik diye.
Neyse yeniden evimi actim. Gelmeye basladilar arada bir. Kis mevsimi geldi. 3-4 haftada bir 3 gun kaliyolar. Bu arada geldikleri zaman kesinlikle yemekleri ben yapiyorum 5 yildiz hizmet sunuyorum diyebilirim. Annem zaten bebegi sadece seviyor bakimiyla kesinlikle ilgilenmiyor, zaten oyle bisey isteyen de yok.
Sonrasinda annem ben artik haftada sali ve persembe gunleri olmak uzere İtalyanca kursuna gidecegim dedi. Sana iki haftada bi carsamba gunleri gelip persembe gunu gidecegiz dedi. Ben de hic zahmet etmeyin o zaman dedim. Cunku zaten hayatlari boyunca ilgisiz insanlar olduklari icin hayatlarımda da olsun istemiyordum. Sadece annem ve babam oldugu icin zoraki konusuyordum. Bu zoraki gelip gitmelerinden sonra bir de ablama beni ablama sikayet etmisler. Yok bebek uyandiginda ustune yelek giydirmiyor. (Sadece bi kere giydirmedim ev cok sicak diye onu gorup soylemisler) . Yok onun tek derdi uyumak. Geldigimizde bebegi bize verio kendi uyuyo vs o kadar kirici seyler ki. Arkadaşlar kirk yilda bi geldiklerinde 1 saatligine verip uyumusum cok mu? Zaten bebegime kendim bakiyorum, ayda yilda bi geldiklerinde bi iki sey gorup beni bu sekilde yaftaliyorlar ve bunu yapan da benim oz annem ve babam.
Artik bu son olay herseyi kopardi, onlari kesinlikle gormek istemedigimi soyledim. Bebegime bakmaktan kesinlikle gocunmuyorum. Ama insan ayni sehirde olan anne ve babasindan manevi de olsa bi destek bekliyor. Ben zaten her dk yanimda olun demiyordum. İki haftada bi gelin 2-3 gun kalin, benle olun destek olun nefes alayim birlikte olalim diyordum. İnsan herseyden once pskolojik destek istiyor ancak beni daha cok dibe cekmeye calistilar. Su surecte kayinvalidemlere daha cok gittim.
Bebegimle ilk kez 3 ay once korona olduk ve cok agir gecirdik. O süreçte bile yalnizdim, kayinvalidemlerde kaldik. Sizce bu normal mi, ben mi duygusal oldugum icin cok abartiyorum? Annem ve babam varken ben neden bu hastalikta kayinvalidemde kaldim? Su an ablam ve ben esim de dahil onlarla konusmuyoruz. Ama onlar, sen merhametli bi insansin ablan gibi deilsin ( ablami bu olanlari bana anlattigi icin kotuluyorlar ), torunumuzu gormekten bizi mahrum etme. İstedigin zaman bize gelebilirsin. Ben italyanca kursuna gitmeye devam edicem ama iki haftada bi geliriz diyor lütuf eder gibi vs hicbisey olmamis gibi benle konusmaya devam etmeye calisiyorlar. Bu durumda ne yapmaliyim? Komple konusmayi kestim, gormezden geliyorum hala iletisim kurmaya calisiyorlar. Nasil bir yol izlemeliyim, tavsiyelerinizi bekliyorum. Sabirla okudugunuz icin cok teşekkürler ederim.
Yorum yapamicam.Ebeveyn sorumlulugu ağır gelmiş.Merhaba arkadaslar, 11 aylik bi oglum var ve bebegime yalniz bakiyorum. Konuyu acmamin sebebi, ailemle ayni sehirde yasiyorum ancak bana destek olmuyorlar. Aslinda en basindan beri annem ile aram mesafelidir. Genc kizligimdan beri eve arkadaslarim gelse bile rahatsiz olur, onlarla otururken, sohbet ederken bile seslenir alakasiz isler verirdi acil olmasa bile. Ayni sekilde o donemde üniversite okuyan ablama da katı idi. Kendimizi asla evimizde gibi hissetmezdik. Televizyonun sesi onun istedigi yuksekliktedir asla acamazsin veya onun istedigi programlari izlersin vb. Daha fazla uzatmak istemiyorum. Ablam ve ben evlendik mutlu yuvalar kurduk. Benim bir bebegim oldu. Bu arada hamileligimin son donemlerinde de ailemle cok buyuk sikintilar yasadik. Ve onlarla doguma kadar konusmamistim ancak ablam onlari doguma cagirmis mecbur konusmak zorunda kaldim.
Neyse dogumuma geldiler hic bisey olmamis gibi konustum, evimi actim. İlk 2 hafta kaldilar sonrasinda ise iki haftada bi olmak uzere 1-2 gunlugune ugradilar. Bu arada yardim etmek yerine bana daha cok yuk oldular. Yok yemege cok tuz atmissin, mesela bebek aglar gece yattiklari odanin kapisini kaparlar. Gece alayim da sen biraz nefes al yok. Sonrasinda bu ara gittikce uzadi. Yaz mevsimi gelince ben onlarda kalmaya basladim iki haftada bir. Ancak daha 3 gun dolmadan suratlari dusmeye basladi. Bir gun bebegim sabaha kadar cok agladi, uyumadi. Bu arada sifir destek hani insan gelir bakar noldu neden uyumuyor gibisinden. Ama uykulrindan asla feragat etmezler. Ayni gunun sabahina baktim yuzleri dusuk, neden diye sordum iste biz artik yasliyiz, gurultuden uyuyamadik falan. O kadar kirildim ki. Hemen esyalarimi toplayip evime gittim. Sonrasinda 1 ay konusmadim. Sonra emrivaki yapip gelmisler torunumuzu ozledik diye.
Neyse yeniden evimi actim. Gelmeye basladilar arada bir. Kis mevsimi geldi. 3-4 haftada bir 3 gun kaliyolar. Bu arada geldikleri zaman kesinlikle yemekleri ben yapiyorum 5 yildiz hizmet sunuyorum diyebilirim. Annem zaten bebegi sadece seviyor bakimiyla kesinlikle ilgilenmiyor, zaten oyle bisey isteyen de yok.
Sonrasinda annem ben artik haftada sali ve persembe gunleri olmak uzere İtalyanca kursuna gidecegim dedi. Sana iki haftada bi carsamba gunleri gelip persembe gunu gidecegiz dedi. Ben de hic zahmet etmeyin o zaman dedim. Cunku zaten hayatlari boyunca ilgisiz insanlar olduklari icin hayatlarımda da olsun istemiyordum. Sadece annem ve babam oldugu icin zoraki konusuyordum. Bu zoraki gelip gitmelerinden sonra bir de ablama beni ablama sikayet etmisler. Yok bebek uyandiginda ustune yelek giydirmiyor. (Sadece bi kere giydirmedim ev cok sicak diye onu gorup soylemisler) . Yok onun tek derdi uyumak. Geldigimizde bebegi bize verio kendi uyuyo vs o kadar kirici seyler ki. Arkadaşlar kirk yilda bi geldiklerinde 1 saatligine verip uyumusum cok mu? Zaten bebegime kendim bakiyorum, ayda yilda bi geldiklerinde bi iki sey gorup beni bu sekilde yaftaliyorlar ve bunu yapan da benim oz annem ve babam.
Artik bu son olay herseyi kopardi, onlari kesinlikle gormek istemedigimi soyledim. Bebegime bakmaktan kesinlikle gocunmuyorum. Ama insan ayni sehirde olan anne ve babasindan manevi de olsa bi destek bekliyor. Ben zaten her dk yanimda olun demiyordum. İki haftada bi gelin 2-3 gun kalin, benle olun destek olun nefes alayim birlikte olalim diyordum. İnsan herseyden once pskolojik destek istiyor ancak beni daha cok dibe cekmeye calistilar. Su surecte kayinvalidemlere daha cok gittim.
Bebegimle ilk kez 3 ay once korona olduk ve cok agir gecirdik. O süreçte bile yalnizdim, kayinvalidemlerde kaldik. Sizce bu normal mi, ben mi duygusal oldugum icin cok abartiyorum? Annem ve babam varken ben neden bu hastalikta kayinvalidemde kaldim? Su an ablam ve ben esim de dahil onlarla konusmuyoruz. Ama onlar, sen merhametli bi insansin ablan gibi deilsin ( ablami bu olanlari bana anlattigi icin kotuluyorlar ), torunumuzu gormekten bizi mahrum etme. İstedigin zaman bize gelebilirsin. Ben italyanca kursuna gitmeye devam edicem ama iki haftada bi geliriz diyor lütuf eder gibi vs hicbisey olmamis gibi benle konusmaya devam etmeye calisiyorlar. Bu durumda ne yapmaliyim? Komple konusmayi kestim, gormezden geliyorum hala iletisim kurmaya calisiyorlar. Nasil bir yol izlemeliyim, tavsiyelerinizi bekliyorum. Sabirla okudugunuz icin cok teşekkürler ederim.
İyi de hiç böyle bir kadın değilmiş ki, niye birdenbire değişsin? Size ve ablanıza da şefkat göstermemiş mesafeli ve kuralcıymış. Annenizin ne yapacağını ne yapmayacağını en iyi sizin biliyor olmanız lazım. Tamam kimisi torunu kucağından indirmez annesinden bile iyi bakar ilgilenir ama kimisi de anneniz gibi olur.Evet kesinlikle benim de hic bi beklentim yok yalniz bakiyorum. Ama insan bazen oz annesinin destegini sefkatini istiyor söz ile olsa bile. Ben bundan bahsettim aslinda genel olarak :)
Anne ve babanıza yorum yaptım.Size değil tuhaf geldiler.Yorum yapamicam.Ebeveyn sorumlulugu ağır gelmiş.
Asagida aciklama yaptim niye birdenbire degissin konusu hakkinda. Dinlenme konusunda ise dedigim gibi evet esim haftasonlari sabah alir, cogu zaman ondadir cok destek olur. Zaten destek olur kelimesine karsiyim cunku baba olarak o zaten sorumluluklarinin bilincinde, olmasi gerekeni yapiyor.İyi de hiç böyle bir kadın değilmiş ki, niye birdenbire değişsin? Size ve ablanıza da şefkat göstermemiş mesafeli ve kuralcıymış. Annenizin ne yapacağını ne yapmayacağını en iyi sizin biliyor olmanız lazım. Tamam kimisi torunu kucağından indirmez annesinden bile iyi bakar ilgilenir ama kimisi de anneniz gibi olur.
Sizin beklentiniz sevgi ve ilgi. Bana yapmadığını belki bebeğime yapar, sever şefkat gösterir ben de ucundan alırım biraz diyorsunuz. Hani bebeğe sarılırsa öperse torunum benim derse o sevgiden biraz da size geçer gibi düşünüyorsunuz. Bir anne olarak çocuğunuzla ilgili beklentiyi sıfıra indirmenizi tavsiye ederim. Küsmeyin kırılmayın annenize. Ne zaman gelmek isterse o zaman gelsin ne zaman isterse o zaman gitsin. Sitem etmeyin. Kim olursa olsun gelene git, gidene gel demeyin.
Çocuğuma tek başıma baktım diyenleri anlamıyorum, kim bakacaktı? Annenizden önce eşiniz var mecburi bakması ilgilenmesi gereken. Hafta sonları siz uyuyun dinlenin diye alıp çocuğu akşama kadar ilgilendi mi hiç?
Mesafeli olun...Merhaba arkadaslar, 11 aylik bi oglum var ve bebegime yalniz bakiyorum. Konuyu acmamin sebebi, ailemle ayni sehirde yasiyorum ancak bana destek olmuyorlar. Aslinda en basindan beri annem ile aram mesafelidir. Genc kizligimdan beri eve arkadaslarim gelse bile rahatsiz olur, onlarla otururken, sohbet ederken bile seslenir alakasiz isler verirdi acil olmasa bile. Ayni sekilde o donemde üniversite okuyan ablama da katı idi. Kendimizi asla evimizde gibi hissetmezdik. Televizyonun sesi onun istedigi yuksekliktedir asla acamazsin veya onun istedigi programlari izlersin vb. Daha fazla uzatmak istemiyorum. Ablam ve ben evlendik mutlu yuvalar kurduk. Benim bir bebegim oldu. Bu arada hamileligimin son donemlerinde de ailemle cok buyuk sikintilar yasadik. Ve onlarla doguma kadar konusmamistim ancak ablam onlari doguma cagirmis mecbur konusmak zorunda kaldim.
Neyse dogumuma geldiler hic bisey olmamis gibi konustum, evimi actim. İlk 2 hafta kaldilar sonrasinda ise iki haftada bi olmak uzere 1-2 gunlugune ugradilar. Bu arada yardim etmek yerine bana daha cok yuk oldular. Yok yemege cok tuz atmissin, mesela bebek aglar gece yattiklari odanin kapisini kaparlar. Gece alayim da sen biraz nefes al yok. Sonrasinda bu ara gittikce uzadi. Yaz mevsimi gelince ben onlarda kalmaya basladim iki haftada bir. Ancak daha 3 gun dolmadan suratlari dusmeye basladi. Bir gun bebegim sabaha kadar cok agladi, uyumadi. Bu arada sifir destek hani insan gelir bakar noldu neden uyumuyor gibisinden. Ama uykulrindan asla feragat etmezler. Ayni gunun sabahina baktim yuzleri dusuk, neden diye sordum iste biz artik yasliyiz, gurultuden uyuyamadik falan. O kadar kirildim ki. Hemen esyalarimi toplayip evime gittim. Sonrasinda 1 ay konusmadim. Sonra emrivaki yapip gelmisler torunumuzu ozledik diye.
Neyse yeniden evimi actim. Gelmeye basladilar arada bir. Kis mevsimi geldi. 3-4 haftada bir 3 gun kaliyolar. Bu arada geldikleri zaman kesinlikle yemekleri ben yapiyorum 5 yildiz hizmet sunuyorum diyebilirim. Annem zaten bebegi sadece seviyor bakimiyla kesinlikle ilgilenmiyor, zaten oyle bisey isteyen de yok.
Sonrasinda annem ben artik haftada sali ve persembe gunleri olmak uzere İtalyanca kursuna gidecegim dedi. Sana iki haftada bi carsamba gunleri gelip persembe gunu gidecegiz dedi. Ben de hic zahmet etmeyin o zaman dedim. Cunku zaten hayatlari boyunca ilgisiz insanlar olduklari icin hayatlarımda da olsun istemiyordum. Sadece annem ve babam oldugu icin zoraki konusuyordum. Bu zoraki gelip gitmelerinden sonra bir de ablama beni ablama sikayet etmisler. Yok bebek uyandiginda ustune yelek giydirmiyor. (Sadece bi kere giydirmedim ev cok sicak diye onu gorup soylemisler) . Yok onun tek derdi uyumak. Geldigimizde bebegi bize verio kendi uyuyo vs o kadar kirici seyler ki. Arkadaşlar kirk yilda bi geldiklerinde 1 saatligine verip uyumusum cok mu? Zaten bebegime kendim bakiyorum, ayda yilda bi geldiklerinde bi iki sey gorup beni bu sekilde yaftaliyorlar ve bunu yapan da benim oz annem ve babam.
Artik bu son olay herseyi kopardi, onlari kesinlikle gormek istemedigimi soyledim. Bebegime bakmaktan kesinlikle gocunmuyorum. Ama insan ayni sehirde olan anne ve babasindan manevi de olsa bi destek bekliyor. Ben zaten her dk yanimda olun demiyordum. İki haftada bi gelin 2-3 gun kalin, benle olun destek olun nefes alayim birlikte olalim diyordum. İnsan herseyden once pskolojik destek istiyor ancak beni daha cok dibe cekmeye calistilar. Su surecte kayinvalidemlere daha cok gittim.
Bebegimle ilk kez 3 ay once korona olduk ve cok agir gecirdik. O süreçte bile yalnizdim, kayinvalidemlerde kaldik. Sizce bu normal mi, ben mi duygusal oldugum icin cok abartiyorum? Annem ve babam varken ben neden bu hastalikta kayinvalidemde kaldim? Su an ablam ve ben esim de dahil onlarla konusmuyoruz. Ama onlar, sen merhametli bi insansin ablan gibi deilsin ( ablami bu olanlari bana anlattigi icin kotuluyorlar ), torunumuzu gormekten bizi mahrum etme. İstedigin zaman bize gelebilirsin. Ben italyanca kursuna gitmeye devam edicem ama iki haftada bi geliriz diyor lütuf eder gibi vs hicbisey olmamis gibi benle konusmaya devam etmeye calisiyorlar. Bu durumda ne yapmaliyim? Komple konusmayi kestim, gormezden geliyorum hala iletisim kurmaya calisiyorlar. Nasil bir yol izlemeliyim, tavsiyelerinizi bekliyorum. Sabirla okudugunuz icin cok teşekkürler ederim.
Zamanla insan savunma mekanizması geliştiriyor. Ben çok geç kaldım o konuda. 40 yaşındayım daha 5 sene ancak oldu gerçekten beklentimi kesmeyi başaralı. Tabi bunu başarana kadar çok yara almış oluyorsun. Eşimin ailesi beni kendi ailemden çok sahiplenip sevmiştir öyle diyeyim. Kolay olmuyor ama zamanla alışıyorsun. Nasıl aile olunmaz dersini uygulamalı aldın, evladına iyi bir anne olup geçmişi unutmaya aileni de "el" kabul etmeye bakacaksın. Kolay olmuyor ama başardığında ferahlıyor insanMerhaba , evet oyle gercekten duygusalligi sildim komple hatta sasiriyolar sen merhametliydin ablana benzemissin iyice diyolar :) hele o hasta oldugumuzda bebeğimle, o kdr mutsuzdum ki eksiktim kineden kayinvalidemdeyim suan diye sorguladim( esim sehir disindaydi is dolayisiyla) o halde bile gelmediler. Ee kayinvalidendesin yabanci deil ki o da dediler.
Arkadaslar yorumlariniz icin cok tesekkur ederim, guzel destekleriniz bana bi nebze yalniz olmadigimi hissettirdi. Konunun tikandigini düşünüyorum cunku bazi arkadaslar ayni seyleri sormaya basladi ondan tam olarak kullanmayi bilmediğim icin ayri ayri yazmak beni biraz yordu. Konunun mesajlara kapatilmasini rica ederim nasil oluyo bilmiyorum ama yardimci olursaniz sevinirim :)
Bu çocuğu kendiniz istediğiniz için yaptınız, anne ve baba yaşlı olabilir tahammülleri azalmış olabilir. İnsan tabiki duygusal olarak destek bekliyor ama olmayınca da canınızı sıkmaya değmez. Kendimden örnek vereyim:Merhaba arkadaslar, 11 aylik bi oglum var ve bebegime yalniz bakiyorum. Konuyu acmamin sebebi, ailemle ayni sehirde yasiyorum ancak bana destek olmuyorlar. Aslinda en basindan beri annem ile aram mesafelidir. Genc kizligimdan beri eve arkadaslarim gelse bile rahatsiz olur, onlarla otururken, sohbet ederken bile seslenir alakasiz isler verirdi acil olmasa bile. Ayni sekilde o donemde üniversite okuyan ablama da katı idi. Kendimizi asla evimizde gibi hissetmezdik. Televizyonun sesi onun istedigi yuksekliktedir asla acamazsin veya onun istedigi programlari izlersin vb. Daha fazla uzatmak istemiyorum. Ablam ve ben evlendik mutlu yuvalar kurduk. Benim bir bebegim oldu. Bu arada hamileligimin son donemlerinde de ailemle cok buyuk sikintilar yasadik. Ve onlarla doguma kadar konusmamistim ancak ablam onlari doguma cagirmis mecbur konusmak zorunda kaldim.
Neyse dogumuma geldiler hic bisey olmamis gibi konustum, evimi actim. İlk 2 hafta kaldilar sonrasinda ise iki haftada bi olmak uzere 1-2 gunlugune ugradilar. Bu arada yardim etmek yerine bana daha cok yuk oldular. Yok yemege cok tuz atmissin, mesela bebek aglar gece yattiklari odanin kapisini kaparlar. Gece alayim da sen biraz nefes al yok. Sonrasinda bu ara gittikce uzadi. Yaz mevsimi gelince ben onlarda kalmaya basladim iki haftada bir. Ancak daha 3 gun dolmadan suratlari dusmeye basladi. Bir gun bebegim sabaha kadar cok agladi, uyumadi. Bu arada sifir destek hani insan gelir bakar noldu neden uyumuyor gibisinden. Ama uykulrindan asla feragat etmezler. Ayni gunun sabahina baktim yuzleri dusuk, neden diye sordum iste biz artik yasliyiz, gurultuden uyuyamadik falan. O kadar kirildim ki. Hemen esyalarimi toplayip evime gittim. Sonrasinda 1 ay konusmadim. Sonra emrivaki yapip gelmisler torunumuzu ozledik diye.
Neyse yeniden evimi actim. Gelmeye basladilar arada bir. Kis mevsimi geldi. 3-4 haftada bir 3 gun kaliyolar. Bu arada geldikleri zaman kesinlikle yemekleri ben yapiyorum 5 yildiz hizmet sunuyorum diyebilirim. Annem zaten bebegi sadece seviyor bakimiyla kesinlikle ilgilenmiyor, zaten oyle bisey isteyen de yok.
Sonrasinda annem ben artik haftada sali ve persembe gunleri olmak uzere İtalyanca kursuna gidecegim dedi. Sana iki haftada bi carsamba gunleri gelip persembe gunu gidecegiz dedi. Ben de hic zahmet etmeyin o zaman dedim. Cunku zaten hayatlari boyunca ilgisiz insanlar olduklari icin hayatlarımda da olsun istemiyordum. Sadece annem ve babam oldugu icin zoraki konusuyordum. Bu zoraki gelip gitmelerinden sonra bir de ablama beni ablama sikayet etmisler. Yok bebek uyandiginda ustune yelek giydirmiyor. (Sadece bi kere giydirmedim ev cok sicak diye onu gorup soylemisler) . Yok onun tek derdi uyumak. Geldigimizde bebegi bize verio kendi uyuyo vs o kadar kirici seyler ki. Arkadaşlar kirk yilda bi geldiklerinde 1 saatligine verip uyumusum cok mu? Zaten bebegime kendim bakiyorum, ayda yilda bi geldiklerinde bi iki sey gorup beni bu sekilde yaftaliyorlar ve bunu yapan da benim oz annem ve babam.
Artik bu son olay herseyi kopardi, onlari kesinlikle gormek istemedigimi soyledim. Bebegime bakmaktan kesinlikle gocunmuyorum. Ama insan ayni sehirde olan anne ve babasindan manevi de olsa bi destek bekliyor. Ben zaten her dk yanimda olun demiyordum. İki haftada bi gelin 2-3 gun kalin, benle olun destek olun nefes alayim birlikte olalim diyordum. İnsan herseyden once pskolojik destek istiyor ancak beni daha cok dibe cekmeye calistilar. Su surecte kayinvalidemlere daha cok gittim.
Bebegimle ilk kez 3 ay once korona olduk ve cok agir gecirdik. O süreçte bile yalnizdim, kayinvalidemlerde kaldik. Sizce bu normal mi, ben mi duygusal oldugum icin cok abartiyorum? Annem ve babam varken ben neden bu hastalikta kayinvalidemde kaldim? Su an ablam ve ben esim de dahil onlarla konusmuyoruz. Ama onlar, sen merhametli bi insansin ablan gibi deilsin ( ablami bu olanlari bana anlattigi icin kotuluyorlar ), torunumuzu gormekten bizi mahrum etme. İstedigin zaman bize gelebilirsin. Ben italyanca kursuna gitmeye devam edicem ama iki haftada bi geliriz diyor lütuf eder gibi vs hicbisey olmamis gibi benle konusmaya devam etmeye calisiyorlar. Bu durumda ne yapmaliyim? Komple konusmayi kestim, gormezden geliyorum hala iletisim kurmaya calisiyorlar. Nasil bir yol izlemeliyim, tavsiyelerinizi bekliyorum. Sabirla okudugunuz icin cok teşekkürler ederim.
Çocuk sizin çocuğunuz sorumluluk sizin sorumlulugunuz. Ayni yer için çok fazla gidip çok fazla yatılı alıyorsunuz. Manevi destek diyorsunuz ama bal gibi çocuğa baksınlar istiyorsunuz tüm mesajlarınız o yönde. Onların görevi size bakmak büyütmek ve bu aşamaya getirmek kalani onları bağlamaz. Bende yaşlanınca çocuğumun çocuklarına asla bakmak istemiyorum bu net. Yaslanmisim artık dinlenmek isterim niye insanlari zoraki her hafta evinize baksınlar bebeğe diye zorla cagiriyorsunuz ve gelmek istemiyorlar diye kırılıyorsunuz. Karakterlerini biliyorsunuz öyle bir niyetleri yok ama siz illa baskı kurmaya ve zorla baktırmaya çalışıyorsunuz. Bunları 2 çocuk büyüten ve bu çocukları hem tek başına büyüten ve çalışınca bakıcı ile büyüten biri olarak yazıyorum. Kimseden beklentim olmadi kocam dışında oda mecbur yapacak çocuk ikimizin sonuçta.Merhaba tesekkur ederim. Aynen ben de oyle yapiyorum sifirladim herseyi gorusmedim 2 ay ancak emrivaki yapip geldiler. Bu durumda tabiki de evden kovmadim. Simdi yabanci gibi gelip sevip gidiyorlar. Kafam rahat. Demek en basindan oyle olmasini istiyorlarmis
1,5 yaşında bir bebeğim var ve Ben sizi çok iyi anlıyorum. Buradaki “bebek yapmasaydın o zaman” “bakmak zorunda değiller” gibi kırıcı mesajlarada alınmayın. Herkesin farklı zorlukları var hayatta. Bence kesinlikle haklısınız. Size gelip kalınca , sizin yükünüzü de hafifletmiyorlarsa hiç gelmesinler o zaman. En azından gittikte uyududa vb lafları olmaz. Ya da ileride 2 haftada bir geldik yardım ettik diye laf edemezler. Eşinize de saygısızlık olmuş. Benim annem bana gelince geceleri o bakar. Nasıl Mutlu olurum, nasıl minnettar olurum anlatamam.Merhaba arkadaslar, 11 aylik bi oglum var ve bebegime yalniz bakiyorum. Konuyu acmamin sebebi, ailemle ayni sehirde yasiyorum ancak bana destek olmuyorlar. Aslinda en basindan beri annem ile aram mesafelidir. Genc kizligimdan beri eve arkadaslarim gelse bile rahatsiz olur, onlarla otururken, sohbet ederken bile seslenir alakasiz isler verirdi acil olmasa bile. Ayni sekilde o donemde üniversite okuyan ablama da katı idi. Kendimizi asla evimizde gibi hissetmezdik. Televizyonun sesi onun istedigi yuksekliktedir asla acamazsin veya onun istedigi programlari izlersin vb. Daha fazla uzatmak istemiyorum. Ablam ve ben evlendik mutlu yuvalar kurduk. Benim bir bebegim oldu. Bu arada hamileligimin son donemlerinde de ailemle cok buyuk sikintilar yasadik. Ve onlarla doguma kadar konusmamistim ancak ablam onlari doguma cagirmis mecbur konusmak zorunda kaldim.
Neyse dogumuma geldiler hic bisey olmamis gibi konustum, evimi actim. İlk 2 hafta kaldilar sonrasinda ise iki haftada bi olmak uzere 1-2 gunlugune ugradilar. Bu arada yardim etmek yerine bana daha cok yuk oldular. Yok yemege cok tuz atmissin, mesela bebek aglar gece yattiklari odanin kapisini kaparlar. Gece alayim da sen biraz nefes al yok. Sonrasinda bu ara gittikce uzadi. Yaz mevsimi gelince ben onlarda kalmaya basladim iki haftada bir. Ancak daha 3 gun dolmadan suratlari dusmeye basladi. Bir gun bebegim sabaha kadar cok agladi, uyumadi. Bu arada sifir destek hani insan gelir bakar noldu neden uyumuyor gibisinden. Ama uykulrindan asla feragat etmezler. Ayni gunun sabahina baktim yuzleri dusuk, neden diye sordum iste biz artik yasliyiz, gurultuden uyuyamadik falan. O kadar kirildim ki. Hemen esyalarimi toplayip evime gittim. Sonrasinda 1 ay konusmadim. Sonra emrivaki yapip gelmisler torunumuzu ozledik diye.
Neyse yeniden evimi actim. Gelmeye basladilar arada bir. Kis mevsimi geldi. 3-4 haftada bir 3 gun kaliyolar. Bu arada geldikleri zaman kesinlikle yemekleri ben yapiyorum 5 yildiz hizmet sunuyorum diyebilirim. Annem zaten bebegi sadece seviyor bakimiyla kesinlikle ilgilenmiyor, zaten oyle bisey isteyen de yok.
Sonrasinda annem ben artik haftada sali ve persembe gunleri olmak uzere İtalyanca kursuna gidecegim dedi. Sana iki haftada bi carsamba gunleri gelip persembe gunu gidecegiz dedi. Ben de hic zahmet etmeyin o zaman dedim. Cunku zaten hayatlari boyunca ilgisiz insanlar olduklari icin hayatlarımda da olsun istemiyordum. Sadece annem ve babam oldugu icin zoraki konusuyordum. Bu zoraki gelip gitmelerinden sonra bir de ablama beni ablama sikayet etmisler. Yok bebek uyandiginda ustune yelek giydirmiyor. (Sadece bi kere giydirmedim ev cok sicak diye onu gorup soylemisler) . Yok onun tek derdi uyumak. Geldigimizde bebegi bize verio kendi uyuyo vs o kadar kirici seyler ki. Arkadaşlar kirk yilda bi geldiklerinde 1 saatligine verip uyumusum cok mu? Zaten bebegime kendim bakiyorum, ayda yilda bi geldiklerinde bi iki sey gorup beni bu sekilde yaftaliyorlar ve bunu yapan da benim oz annem ve babam.
Artik bu son olay herseyi kopardi, onlari kesinlikle gormek istemedigimi soyledim. Bebegime bakmaktan kesinlikle gocunmuyorum. Ama insan ayni sehirde olan anne ve babasindan manevi de olsa bi destek bekliyor. Ben zaten her dk yanimda olun demiyordum. İki haftada bi gelin 2-3 gun kalin, benle olun destek olun nefes alayim birlikte olalim diyordum. İnsan herseyden once pskolojik destek istiyor ancak beni daha cok dibe cekmeye calistilar. Su surecte kayinvalidemlere daha cok gittim.
Bebegimle ilk kez 3 ay once korona olduk ve cok agir gecirdik. O süreçte bile yalnizdim, kayinvalidemlerde kaldik. Sizce bu normal mi, ben mi duygusal oldugum icin cok abartiyorum? Annem ve babam varken ben neden bu hastalikta kayinvalidemde kaldim? Su an ablam ve ben esim de dahil onlarla konusmuyoruz. Ama onlar, sen merhametli bi insansin ablan gibi deilsin ( ablami bu olanlari bana anlattigi icin kotuluyorlar ), torunumuzu gormekten bizi mahrum etme. İstedigin zaman bize gelebilirsin. Ben italyanca kursuna gitmeye devam edicem ama iki haftada bi geliriz diyor lütuf eder gibi vs hicbisey olmamis gibi benle konusmaya devam etmeye calisiyorlar. Bu durumda ne yapmaliyim? Komple konusmayi kestim, gormezden geliyorum hala iletisim kurmaya calisiyorlar. Nasil bir yol izlemeliyim, tavsiyelerinizi bekliyorum. Sabirla okudugunuz icin cok teşekkürler ederim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?