Biz anne babamızı terbiye etmeye çalışıyoruz farkında olmadan onlar bizim istediğimiz gibi olsun hiç bişeye karışmasın istiyoruz.halbuki roller farklı biraz onların sözünü dinlemeni tavsiye ediyorum sana çünkü zamanla onlara çok hak veriyorsunuz .biz aile içini tam bilemeyiz sen kendin bulman lazım yanlışı tek taraflı bakma ama kendini onların yerine koy senin çocuğun olduğunu düşün öyle karar ver bak o zaman herşey yoluna girer.annemle barismak istiyorum diye
Hastaneye mi sordunuz ?annenize sordunuz mu ? Ne dedivar tabi bizzat ilk onu sordum onun var ama sizin yok dediler evde bir tane dogum karti var sadece o da yirtik
Yazdıklarınıza kısmen katılıyorum.Burda konu sahibinin sorunu başarısızlıktan çok huysuzluk.Ayrıca başarısız da olsa her çocuk sevilmeyi hak ediyor.Burda sorun başarısızlık değil yineliyorum.Atandıktan iki sene sonra bir lisede yarım dönem çalıştım. Orada pek çok öğrenci gördüm ki. Bu kız da o profillerden biri. Burada kendisine hoşuna gitmeyecek Şekilde akıl veren herkesi haddini bilmeye, kim gütmemek gerektiğine dair akıllar vermiş ama daha 16 yaşında. Oysa sizin konu sahibine kin gütmenizi gerektirecek ne maksadınız olsun demi? Benim evladım (Allah korusun binlerce kez ) birilerini dövse, tembel olsa, şikayet duysam asla ödüllendirecek bir şey yapmam. Al sana telefon demem. Kontör atmam tembelse. Ailen seni seviyormuş. Yeter işte. Abin üniversiteli olduğu için Şu an omlar gururlu. En vasat bölümü bile okusa abin, ailen mutlu. Çocukları üniversite okuyor. Ama sen sınıfta kalmışsın. İstenen başarı ortada Yok. Bırak sınıfta kalmayı, lisede bir kere takdir değil teşekkür aldım diye babamdan tokat yedim ben. Ne sevgi görmesi, asla bir kere başarımızı takdir bile etmeyen bir babam var. Şu an görüşmüyorum bize yaptıklarından dolayı. Keşke hiçbir şey yapmasaydı da sevseydi sadece. Daha 16 yaşındasın. Ne var bu kadar şikayet edecek? Keşke biraz da şükretsen. Senin yaşadığın hayata da özenen binlerce kişi vardır. Bırak bu siniri ve huysuzluğu. Sana yazık
biraz huysuz bir yapiya sahibim dogrudurYazdıklarınıza kısmen katılıyorum.Burda konu sahibinin sorunu başarısızlıktan çok huysuzluk.Ayrıca başarısız da olsa her çocuk sevilmeyi hak ediyor.Burda sorun başarısızlık değil yineliyorum.
hastaneye sordurttum calisan bir akrabam var orda senin yok ama abinin var dediHastaneye mi sordunuz ?annenize sordunuz mu ? Ne dedi
bencede tesekkur ederim hic kimse basarisi yuzunden annesi babasi tarafindan ayiralamaz belki de bu yuzdendir beni ayirmalari abim hep takdir getirmisti cunkuAkademik başarı farklılığı çocuklar arasında ayrım yapmanın bir mazereti olamaz. Ne olursa olsun çocuklara bu his hissettirilmemeli.
Ayrıca burda çok sık gördüğüm bir neden-sonuç karmaşası yaşıyor herkes. Herkes senin çocuğum olsa ... diye konuşuyor ama belki sizin böyle bir çocuğunuz olmayacak çünkü siz çocuğunuza o ebeveyn gibi davranmayacaksınız. Belki ayrıma ya da ilgisizliğe maruz kalıp ondan bu hale geldi bilemeyiz.
Ayrıca böyle dönemlerinde çocukların pozitif desteklenmesi gerektiğini düşünüyorum. Temel haklarını koşullara bağlamak sağlı bir şey deği.
onlara saygisizlik etmemeye calisiyorum ama babam sinirlenince hemen dovuyo abime ise hakaret ediyor bu zoruma gidiyorBiz anne babamızı terbiye etmeye çalışıyoruz farkında olmadan onlar bizim istediğimiz gibi olsun hiç bişeye karışmasın istiyoruz.halbuki roller farklı biraz onların sözünü dinlemeni tavsiye ediyorum sana çünkü zamanla onlara çok hak veriyorsunuz .biz aile içini tam bilemeyiz sen kendin bulman lazım yanlışı tek taraflı bakma ama kendini onların yerine koy senin çocuğun olduğunu düşün öyle karar ver bak o zaman herşey yoluna girer.
17 yasina giricem yakinda abime onceden beri hep boylelerdibence yaşın küçük diye böyle.
ailede küçük olana daha az para verirler sen de üniye başla sana da verirler bence.
peki tesekkur ederim anneme demistim ve bagirmistiİçinde çok biriktirmeden ailene bu durumu fark ettir, söyle. Durup durup sonradan patlarsan kötü çünkü.
Yaşın çok genç belki de bazı şeyleri sen yanlış anlayabiliyorsundur ama ailenin erkek çocuğuna kızdan daha çok önem verdiği belli. Bu durumlara ben de çok ayar olurum.
Dediğim gibi bunu mutlaka belirt, kendilerine gelirler belki.
Doğaldır, durumu kabul etmek istemezler. Ortada bir suçluluk psikolojisi var çünkü ama sen bu durumu normalleştirme, gerektiği yerde durumu belirt neyden rahatsız olduğunu niye bu şekilde davrandığını vs anlatınca gör bak bir iyileşme göreceksin.peki tesekkur ederim anneme demistim ve bagirmisti
Akademik başarı farklılığı çocuklar arasında ayrım yapmanın bir mazereti olamaz. Ne olursa olsun çocuklara bu his hissettirilmemeli.
Ayrıca burda çok sık gördüğüm bir neden-sonuç karmaşası yaşıyor herkes. Herkes senin gibi çocuğum olsa ... diye konuşuyor ama belki sizin böyle bir çocuğunuz olmayacak çünkü siz çocuğunuza o ebeveyn gibi davranmayacaksınız. Belki ayrıma ya da ilgisizliğe maruz kalıp ondan bu hale geldi bilemeyiz.
Ayrıca böyle dönemlerinde çocukların pozitif desteklenmesi gerektiğini düşünüyorum. Temel haklarını koşullara bağlamak sağlıklı bir şey deği.
Arada fark yok ki neyi kapatmaya çalışsın.neden beni sevsinler diye iyi evlat olmaya çalışsın.abisi yapiyor mu bunu,hayır.Evlat ayrımı illaki oluyor ailede,benim annem değil ama babam yapardı. Ablam ilk çocuk hep kayırmıştır onu. Sizin için biraz farklı bence, ne kadar da çok uzak olmasa da evden uzakta diye annenin onun sevdiği yemekleri yapması normal, yaşın kaç bilmiyorum ama sütlacı kendin de yapabilirsin. Aradaki farkı nasıl kapatabilirsin iyi çocuk olarak, derslerinde başarılı olarak annene ev işlerinde yardım ederek, arada yemek yaparak, saygılı olarak vs.
Akademik başarı bana göre sana göre kıstas değildir ama pek çok aileye göre kıstastır. Konu sahibinin anlattıklarından bu çıkıyor. Ailesi şu an kızlarının her olumsuzluğunda, ondan uzaklaşıyor. Biz ailenin içeriğini bilmiyoruz ama sadece tek taraflı dinliyoruz. Belki aile kızlarının durumundan endişeleniyor ve bu şekilde önlem almaya çalışıyor, doğru ya da yanlış. Orası tartışılır ama diğer konulara bakarsak, bazı aile profilleri için bu çocuk ödüllendirilecek bir çocuk değil. Aile de bu şekilde ceza, ödül vermeme, istediğini yapmama ya da yaptırmama yolu ile kendilerince hizaya (!) getirmeye çalışıyor. Bence iki tarafta da suç varAkademik başarı farklılığı çocuklar arasında ayrım yapmanın bir mazereti olamaz. Ne olursa olsun çocuklara bu his hissettirilmemeli.
Ayrıca burda çok sık gördüğüm bir neden-sonuç karmaşası yaşıyor herkes. Herkes senin gibi çocuğum olsa ... diye konuşuyor ama belki sizin böyle bir çocuğunuz olmayacak çünkü siz çocuğunuza o ebeveyn gibi davranmayacaksınız. Belki ayrıma ya da ilgisizliğe maruz kalıp ondan bu hale geldi bilemeyiz.
Ayrıca böyle dönemlerinde çocukların pozitif desteklenmesi gerektiğini düşünüyorum. Temel haklarını koşullara bağlamak sağlıklı bir şey deği.
Sadece bunun için vurulmaz. annem ben kardeşlerim de çok dayak yedik. Hemde salak saçma nedenlerde. Ama babam bizde evlat ayırmazdı, hiçbirimizi sevmezdi zAten o. Evde çok bağırıyor musun?annemle barismak istiyorum diye
Anne babalık bu mu demek? Bir hata yapar ceza verirsin falan neyse. Ama bu kız yüzüme bile bakmıyorlar diyor. Madem böyle sorunlu bir evlat var daha çok yakınlık göstermek gerekmez mi sevgiyle kendisini düzeltsin. Böyle ayrım yapılıp evladı ittirirsen ya gider saçma sapan yollara girer ( maalesef kizlar) ya da birinin başına bela olur ( maalesef erkekler) .ailen haklı.
anne-babandan bir şey beklerken önce düşün bakalım, sorumluluklarını yerine getiriyor musun?
sınıfta kaldın ama aferin kızım, yine de okula gitmeyi denedin, buyur iphone.
kızım sen okulda milleti dövüyorsun, hocaların illallah etmiş ama üzme canını, buyur istediğin kadar para.
olmaz küçük hanım.
üstünüze düşen şeyleri layıkıyla yerine getirin siz, taleplerinize daha makul gözle bakılır.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?