Akademik başarı farklılığı çocuklar arasında ayrım yapmanın bir mazereti olamaz. Ne olursa olsun çocuklara bu his hissettirilmemeli.
Ayrıca burda çok sık gördüğüm bir neden-sonuç karmaşası yaşıyor herkes. Herkes senin gibi çocuğum olsa ... diye konuşuyor ama belki sizin böyle bir çocuğunuz olmayacak çünkü siz çocuğunuza o ebeveyn gibi davranmayacaksınız. Belki ayrıma ya da ilgisizliğe maruz kalıp ondan bu hale geldi bilemeyiz.
Ayrıca böyle dönemlerinde çocukların pozitif desteklenmesi gerektiğini düşünüyorum. Temel haklarını koşullara bağlamak sağlıklı bir şey deği.
aslında akademik başarı degil kıstas.
o sadece bir gösterge. ki diğerlerinden daha somut olduğu için bu anılıyor.
eşitlik ve adalet kavramları üzerinde düşünüyorum uzun zamandır.
gerçekten abisinin veya ablasının şartları ile eşit şartları sağlamakla yükümlü mü anne-baba?
iyi ile kötü, hayırlı ile hayırsız, başarılı ile başarısız, sorumlu ile sorumsuz gibi ayrımlar bu eşitliği bozmaz mı?
bozmadığı takdirde diğeri kendini aptal gibi hissetmez mi?
dediğim gibi akademik başarı kıstas değil aslında.
buraya defalarca yazdım, gerçek hayatımda da çok söylerim. çocuklarımdan akademik anlamda hiç bir başarı beklemiyorum ve çocuk yetiştirirken bunun üzerine bir hayalim veya çabam yok.
mutlu, saygılı, sevmeyi bilen, insana kıyamayan, sorumluluk sahibi, gönlü geniş insanlar olsunlar.
temel haklardan kasıt ne?
iphone almak mı? kontör almak mı?
bunların neden olmadığını da bilmiyoruz.
konu sahibi kendi açısından anlatıyor öylece...
ama şunu da ekleyeyim,
konu sahibi şu an muhatap olduğum kişi, dolayısıyla ona kendi ile alakalı kısımda fikir beyan edebilirim.
anası babası yazsa, n’aptınız da bu kız böyle oldu derim.
ama konu sahibi şu yaşında hayatındaki her noktaya bahane aradığından bunu ona sunmanın doğru olduğunu düşünmüyorum .
