Geçen de annem aradı zır zır baban bana şunu dedi çok üzgünüm vs konuşacaktı, biz normal bir aile değiliz ki ben senelerce çocukluğumu gençliğimi yaşamadım sizin sorunlarınızdan bundan sonra beni sorunun yokken ara sadece dedim, baş edemiyorsan seni psikolğa göndereyim ama size doktorluk daha fazla yapamayacağım dedim, ağlıyor bziden nefret mi ediyorsun diyor, bende sen beni evlat olrak mı görüyorsun yoksa kolun falan gibi bir uzvun olarak mı ben başka bir şehirde tekim bir kere de senin sorunun var mı diye sorsanıza dedüm, ben farkındayım kızım sen yalnızsın destek de olamıuoruz sadece dertleşmek istedim dedi ama dedim anne kusura bakma benim dinleyecek gücüm sabrım kalmadı