- 20 Kasım 2023
- 48
- 0
- Konu Sahibi astrofengia
- #1
ben 21 yaşındayım ve ailem hem maddi hem manevi olarak öyle ayrımcılık yapıyor ki artık psikolojik olarak yoruldum, çok bunaldım.
biraz içimi dökeceğim okuyan olur olmaz bilemem saygı duyarım ama yazsam en azından rahatlarım bi nebze.
yeni başlamadı maalesef 5 yaşındayken bile ben bir oyuncak istediğim zaman ne masraf çıkarıyosun der bağırırlardı ama ertesi gün kardeşime aynısını alırlardı. hep kardeşime iltifat ederlerdi çok güzelsin vs bana da sen çirkinsin gibi şeyler söylerler dış görünüşümle alay ederlerdi.
sevmemeleri bi yana parasal olarak da zora soktular beni. ben 5. sınıfta bursluluk sınavını kazandım ama tek kuruşunu bile bana vermediler. babam el koydu paraya. arkadaşlarıma sorardım onlar hep kendi harcıyolardı harçlık yapıyolardı ama bizim evde tam tersi, o parayla kardeşime bir şeyler alırlardı. bir gün babamdan sadece o parayı bir aylık ben alsam olur mu diye sordum ve beni dövdü. sen daha kaç yaşındasın şimdiden benim param demeye mi başladın diye. ve öyle bir dövdü ki sanki küçük çocuk değil koca adamı döver gibi. annem de hak ettin saygısızlık yaptın nasıl parayı istersin babandan dedi halbuki o para devletin bana eğitim ihtiyaçlarım için verdiği paraydı. eğer bana da kardeşime aldıkları gibi yeterince kitap alsalardı istemezdim.
bir de psikolojik baskı konusu var tabi daha 5 yaşındayken annemden bana oje sürmesini istemiştim. babam da bunu görüp “ bu yaşta oje sürüyorsa ileride o**pu olur bu” demişti ve sonra bağırıp bana oje sürmeyi yasaklamıştı.
hep böyleydi. ortaokul mezuniyetimde arkadaşlarım makyaj yaptı, heveslendim sadece çok az makyaj yapmama bile izin vermediler. üstüne bir de elbisem kollarımı kapatmıyor diye üstüne ceket giydirdiler. elbisenin altına da simsiyah bir çorap. ona rağmen babam benimle konuşmadı “senin gittiğin yol yol değil bizim ailemiz böyle değil sen ahlaksızsın” falan dedi elbise giydiğim için ki elbise o kadar mütevaziydi ki. yetmedi liseye geçtim gitar kursuna yazılıcaktım “bu gitar çalmaya da başlamjş yakında o**puluk da yapar” dedi yine.
bu arada ben ahlaksızlık yapan biri değilim. erkek arkadaşım bile yoktur ve erkeklere hep mesafeli davrandım. şu ana kadar bi erkekle fiziksel yakınlığım da olmadı. inançlı da biriyim günaha harama dikkat ederek yaşarım
bir de ek olarak en üzüldüğüm şeylerden biri beni lise 4te dershaneye göndermediler, sözde paramız yokmuş ama babamın onlarca altını vardı kenarda. ben de başarılı bi öğrenciydim hedefim dereceydi bu yüzden dershane çok önemliydi. neyse izin vermediler sonra dediler ki tek dersten özel ders alma hakkın var ama ona da ayda 2-3 kez gidebilirsin en fazla. neyse ben tamam dedim başka çarem yoktu çünkü. ama buna rağmen babam hala “özel derslerin bana çok yük oluyor bıktım senden evden git de kurtulayım” diyordu. her gün böyleydi. ben her gün okula ağlayarak gidip geliyordum. yan komşumuz olan teyze dayanamamış 1000 lira vermiş anneme, alın şu parayı bu çocuk zeki bırakın gönlünce ders alsın üstüne gitmeyin demiş. annem de bu parayı babama vermiş ve babam yemiş parayı. sonra kadın anneme sormuş naptınız ders alıyor mu çocuk diye annem de utanarak ya hakkını helal et eşim onu harcadı demiş. kadın da kızmış, ben o parayı size vermedim çocuğa verdim demiş. sonra 1000 lira daha vermiş ama bunu muhakkak onun dersleri için harcayın demiş ve babam bu parayı da harcamış.
ve işin komik yanı ne biliyor musunuz benim yıl boyunca özel ders param 2250 lira tuttu, 2000 lirasını yan komşumuz verdi yani babam sadece 250 lira ödedi ona rağmen hala bana çok masraf çıkıyorsun dedi. kardeşime ne yaptı peki? ertesi yıl onu 10000 liralık dershaneye yazdırdı hiç itiraz etmeden.
daha anlatamayacağım bu gibi onlarca olay var ama uzatmayayım.
bana bütün bunları yaparken peki benden 1 yaş küçük kız kardeşime nasıl davrandılar? her istediğini satın aldılar, hep iltifatlar.
o ne yaparsa arkasında durdular.
ve o üniversiteye başlarken ben artık başörtüsü takmak istemiyorum dedi.
ve babamın dediği şey şu: bunu söylemene çok sevindim sonuçta şehir dışındasın bizden gizli de yapabilirdin ama bunu gelip bize söyledin biz de zaten senin kararlarına saygı duyarız vs dedi. bana hem ortaokul mezuniyetimde azıcık makyaj yaptırmamışlardı yetmedi 18 yaşında lise mezuniyetimde de annemle gizlice ÇOK AZ yaptırmıştım. çünkü izin vermemişlerdi ama şu an kardeşim her gün makyaj yapıyor saçlarını kızıla pembeye boyuyor ve babam “ne kadar güzel olmuşsun değişiklik iyidir” falan diyor
öyle üzülüyorum ki ya ben gitar çalacağım diye bana o**pu diyordu ama kardeşime de o kadar anlayışlı ve saygılı ki. annem de aynı şekilde. mesela eğer ben üniversiteye geçerken açılmak isteseydim bana asla izin vermezlerdi.ama kardeşim istediği gibi istediği hayatı yaşıyor bense hep kısıtlanıyorum. karşı da çıkamıyorum çünkü ben onların istemediği şeyi yaptığım her an beni dövüyorlar. 21 yaşındayım ama hala ben onlarla tartıştığım zaman bile annem üstüme bardak fırlatıyor, deterjan veya çamaşır suyu döküyor. babamın eli zaten çok ağırdır. çok zoruma gidiyor
böyle çifte standart görmek o kadar üzücü ki.
başka ayrıma uğrayan varsa eğer siz bununla nasıl başa çıkıyorsunuz?
biraz içimi dökeceğim okuyan olur olmaz bilemem saygı duyarım ama yazsam en azından rahatlarım bi nebze.
yeni başlamadı maalesef 5 yaşındayken bile ben bir oyuncak istediğim zaman ne masraf çıkarıyosun der bağırırlardı ama ertesi gün kardeşime aynısını alırlardı. hep kardeşime iltifat ederlerdi çok güzelsin vs bana da sen çirkinsin gibi şeyler söylerler dış görünüşümle alay ederlerdi.
sevmemeleri bi yana parasal olarak da zora soktular beni. ben 5. sınıfta bursluluk sınavını kazandım ama tek kuruşunu bile bana vermediler. babam el koydu paraya. arkadaşlarıma sorardım onlar hep kendi harcıyolardı harçlık yapıyolardı ama bizim evde tam tersi, o parayla kardeşime bir şeyler alırlardı. bir gün babamdan sadece o parayı bir aylık ben alsam olur mu diye sordum ve beni dövdü. sen daha kaç yaşındasın şimdiden benim param demeye mi başladın diye. ve öyle bir dövdü ki sanki küçük çocuk değil koca adamı döver gibi. annem de hak ettin saygısızlık yaptın nasıl parayı istersin babandan dedi halbuki o para devletin bana eğitim ihtiyaçlarım için verdiği paraydı. eğer bana da kardeşime aldıkları gibi yeterince kitap alsalardı istemezdim.
bir de psikolojik baskı konusu var tabi daha 5 yaşındayken annemden bana oje sürmesini istemiştim. babam da bunu görüp “ bu yaşta oje sürüyorsa ileride o**pu olur bu” demişti ve sonra bağırıp bana oje sürmeyi yasaklamıştı.
hep böyleydi. ortaokul mezuniyetimde arkadaşlarım makyaj yaptı, heveslendim sadece çok az makyaj yapmama bile izin vermediler. üstüne bir de elbisem kollarımı kapatmıyor diye üstüne ceket giydirdiler. elbisenin altına da simsiyah bir çorap. ona rağmen babam benimle konuşmadı “senin gittiğin yol yol değil bizim ailemiz böyle değil sen ahlaksızsın” falan dedi elbise giydiğim için ki elbise o kadar mütevaziydi ki. yetmedi liseye geçtim gitar kursuna yazılıcaktım “bu gitar çalmaya da başlamjş yakında o**puluk da yapar” dedi yine.
bu arada ben ahlaksızlık yapan biri değilim. erkek arkadaşım bile yoktur ve erkeklere hep mesafeli davrandım. şu ana kadar bi erkekle fiziksel yakınlığım da olmadı. inançlı da biriyim günaha harama dikkat ederek yaşarım
bir de ek olarak en üzüldüğüm şeylerden biri beni lise 4te dershaneye göndermediler, sözde paramız yokmuş ama babamın onlarca altını vardı kenarda. ben de başarılı bi öğrenciydim hedefim dereceydi bu yüzden dershane çok önemliydi. neyse izin vermediler sonra dediler ki tek dersten özel ders alma hakkın var ama ona da ayda 2-3 kez gidebilirsin en fazla. neyse ben tamam dedim başka çarem yoktu çünkü. ama buna rağmen babam hala “özel derslerin bana çok yük oluyor bıktım senden evden git de kurtulayım” diyordu. her gün böyleydi. ben her gün okula ağlayarak gidip geliyordum. yan komşumuz olan teyze dayanamamış 1000 lira vermiş anneme, alın şu parayı bu çocuk zeki bırakın gönlünce ders alsın üstüne gitmeyin demiş. annem de bu parayı babama vermiş ve babam yemiş parayı. sonra kadın anneme sormuş naptınız ders alıyor mu çocuk diye annem de utanarak ya hakkını helal et eşim onu harcadı demiş. kadın da kızmış, ben o parayı size vermedim çocuğa verdim demiş. sonra 1000 lira daha vermiş ama bunu muhakkak onun dersleri için harcayın demiş ve babam bu parayı da harcamış.
ve işin komik yanı ne biliyor musunuz benim yıl boyunca özel ders param 2250 lira tuttu, 2000 lirasını yan komşumuz verdi yani babam sadece 250 lira ödedi ona rağmen hala bana çok masraf çıkıyorsun dedi. kardeşime ne yaptı peki? ertesi yıl onu 10000 liralık dershaneye yazdırdı hiç itiraz etmeden.
daha anlatamayacağım bu gibi onlarca olay var ama uzatmayayım.
bana bütün bunları yaparken peki benden 1 yaş küçük kız kardeşime nasıl davrandılar? her istediğini satın aldılar, hep iltifatlar.
o ne yaparsa arkasında durdular.
ve o üniversiteye başlarken ben artık başörtüsü takmak istemiyorum dedi.
ve babamın dediği şey şu: bunu söylemene çok sevindim sonuçta şehir dışındasın bizden gizli de yapabilirdin ama bunu gelip bize söyledin biz de zaten senin kararlarına saygı duyarız vs dedi. bana hem ortaokul mezuniyetimde azıcık makyaj yaptırmamışlardı yetmedi 18 yaşında lise mezuniyetimde de annemle gizlice ÇOK AZ yaptırmıştım. çünkü izin vermemişlerdi ama şu an kardeşim her gün makyaj yapıyor saçlarını kızıla pembeye boyuyor ve babam “ne kadar güzel olmuşsun değişiklik iyidir” falan diyor
öyle üzülüyorum ki ya ben gitar çalacağım diye bana o**pu diyordu ama kardeşime de o kadar anlayışlı ve saygılı ki. annem de aynı şekilde. mesela eğer ben üniversiteye geçerken açılmak isteseydim bana asla izin vermezlerdi.ama kardeşim istediği gibi istediği hayatı yaşıyor bense hep kısıtlanıyorum. karşı da çıkamıyorum çünkü ben onların istemediği şeyi yaptığım her an beni dövüyorlar. 21 yaşındayım ama hala ben onlarla tartıştığım zaman bile annem üstüme bardak fırlatıyor, deterjan veya çamaşır suyu döküyor. babamın eli zaten çok ağırdır. çok zoruma gidiyor
böyle çifte standart görmek o kadar üzücü ki.
başka ayrıma uğrayan varsa eğer siz bununla nasıl başa çıkıyorsunuz?
teşekkür ederim öncelikle yorumunuz için. en kısa zamanda dediğiniz gibi ekonomik özgürlüğümü elime almam lazım ama öyle de ikiyüzlüler ki üniversiteyi kazandıktan sonra laftan beni seviyorlar ayaklarına yatmaya başladılar halbuki planları ben çalıştıktan sonra maaşıma el koymak. neymiş onlarla beraber yaşarsam maaşımı onlara vermek zorundaymışım falan. bilmiyorum ya o kadar yüzsüzler ki bunları biraz bile tanıyorsam şunu söyleyebilirim evlensem bile her ay benden para isterler, şimdiden annem başladı zaten bi çalışmaya başla da her ay bana para gönderirsin ben de otururum evde diyor. hem yıllarca hakkımı yediler hem de bu yaşta bile rahat bırakmıyorlar beni. bir de kardeşimle bana ayrı davranmaları falan, bilmiyorum. bi anne baba böyle yapar mı Allah aşkına? ben de sizin kanınızdanım. insan anne babasınj değiştiremez ki. kocan olsa boşanırsın arkadaşın olsa görüşmezsin ama anne baba? yenisini de bulamam. üzülüyorum sadece ve psikolojik olarak iyi hissetmiyorum kendimi hiç.
aileniz şu an nasıl eğitim masraflarınızı karşılıyorlar mı?
kendini suçlu hissetme bunların senle hiçbir ilgisi yok,kötü ebeveynlere maruz kalıyorsun..Okuluna devam et kendini hep geliştir ,bu süreçte ailenle arana mesafe koy ,yazın çalışabilirsen çalış .Ama sakın bir işe girince ya da evlenince ailene bakma.Onlar evladına bu kadar duyarlı değilken sen neden onlara bakacakmışsın ? Onları da Allah a havale et,insan anne babasını secemiyor lütfen üzülmemeye çalış 
