Ne hissettiğimi bilemezsiniz. İstemezseniz yorum yapmamakta serbestsiniz. Kimse buraya gelip keyfinden konu açmaz içimi bosaltmak istedimİşte çok içine kapanmamışsın onu diyorum baya tanışmışsın evlilik düşünecek kadar. Tanışma diyen yok ama insanlar konunuzu okuyup zaman harcıyor hoş değil insanların zamanını bu şekilde almanız. Unutmadım öldüm bittim içime kapandım gibi bi durum yok
Böyle çelişen konular görünce yazasım geldi sonuçta 1 sene geçmemiş 1 ay geçmiş.Ne hissettiğimi bilemezsiniz. İstemezseniz yorum yapmamakta serbestsiniz. Kimse buraya gelip keyfinden konu açmaz içimi bosaltmak istedim
Gorduyseniz alintiladiginiz gibi denedim diyorum ve olmadığını gördüm denemenin de yanlış olduğunu gördüm burda bu kadar aciklattiravak ne vardı gerçekten şimdi zaman dili sonuç olarak vardigim netice bu
O da çabaladı hakkını yiyemem ama böyle oldu işte çok üzülüyorumSizi sevseydi mücadele ederdi, hemen gidip evlenmezdi. Böyle bir adamın neyini düşünüyor da üzülüyorsunuz? Siz de önünüze bakın.
Yine de kısa sürede evlenmesi normal değil. Olmuşla ölmüşe çare yok derler. Hakkınızda hayırlı olan buymuş demekki. Üzülerek kendinize zarar verirsiniz.O da çabaladı hakkını yiyemem ama böyle oldu işte çok üzülüyorum
Ben aile baskısından ve ikimize de zarar gelmemesi adına bunu üzülerek söyledim o da ben bunu diyince anneme söylyorum o zaman bana kız baksinlar dedi bakmışlar evlendi o daİlerde ailenize teşekkür edersiniz. Sadece şehir deyip geçmeyin. Şehirler değiştikçe kültürler değişiyor
Siz ayrıldınız ve bir kaç sonra mı evlendi
Ayrılma fikri onun muydu
Acınızı yaşayın, yaşayınki içinizden atın diyecektim ama insan böyle biri için acı çektiğinden dolayı da acı çekerBen aile baskısından ve ikimize de zarar gelmemesi adına bunu üzülerek söyledim o da ben bunu diyince anneme söylyorum o zaman bana kız baksinlar dedi bakmışlar evlendi o da
Çok sevseydi bir kaç aya evlenmezdi. İnat uğruna evlendiyse de iyi ki o karaktersiz den ayrilmissin. Evlendiği kadına yazık değil mi ? Bundan sonra yoluna bak biraz zaman tanı kendine hobiler edin geçecektir.Merhaba,
Hanımlar bu konuda tecrübe sahibi veya etrafından gören duyanlarin donuslerine çok cok ihtiyacım var. Ama nolur yazacaklarınizi kırarak asagilayarak yazmayın zaten psikolojik olarak çok asagidayim.
Bundan bir süre önce babam sadece şehrinden dolayi çok sevdiğim sevgilime vermemisti (lütfen linclemeyin ben babam gibi düşünmüyorum sadece durumu ifade etmek için bu şekilde yazıyorum) ben onu gerçekten benim için doğru olduğuna inandım ve 2 yıl boyunca ailemi ikna etmeye çalıştık annem babamın doğru d olsa yanlış da olsa sözünü dinleyen ve ona asla karşı gelemeyen biri durum ve sebep mantıksız olsa da annem de babamın tarafında olup beni bu konuda yalnız bıraktı
Ben de hata yaptığımı dusunuyorum ailemdir dedim kaçmadım ama aşkımı kalbime de gomedim. O şuan evli ve ben hala her gün ağlıyorum gözlerim sisene kadar. Onu kaybettiğim için şuan başkasıyla evli olduğu için hayallerim yarım kaldigi için çok kötüyüm bu hisleri yaşamaktansa ölmeyi tercih ederim . Ailem yuzinden onu bıraktjm babamdan korktum ona da bana da zarar gelmemesi için ama içimden hiç ayrılmak istemedim. Şimdi hayatım çok kötü onsuz tadı tuzu yok. Ama o şuan bir başkasıyla evli ben kendimi düşünüyorum evlilik çok ciddi bir durum birkaç ay içinde nasıl yaptı bunu beni çok sevdigine de eminim birlikte olduğumuz zaman için. Benim hayatta hevesim de hayalim de beklentim de kalmadı.Aradan aylar geçmesine rağmen bunu asamiyorum sanki bir daha karşıma bu kadar her huyunu davranışını sevdiğim aşık olduğum mantık olarak da kalp olarak isinamcakmisim gibi geliyor. Bu arada 26 yaşındayım. Çok içime kapandım kimseyle tanışmak görüşmek istemiyorum artık çok umutsuzum canım çok yanıyor ailemi dinlemekle hata mı yaptım bir daha böyle mutlu olamayacak miyim düşüncelerinizi paylaşırsanız belki biraz iyi gelir. Buraya kadar okuduydaniz teşekkür ederim
Merhaba,
Hanımlar bu konuda tecrübe sahibi veya etrafından gören duyanlarin donuslerine çok cok ihtiyacım var. Ama nolur yazacaklarınizi kırarak asagilayarak yazmayın zaten psikolojik olarak çok asagidayim.
Bundan bir süre önce babam sadece şehrinden dolayi çok sevdiğim sevgilime vermemisti (lütfen linclemeyin ben babam gibi düşünmüyorum sadece durumu ifade etmek için bu şekilde yazıyorum) ben onu gerçekten benim için doğru olduğuna inandım ve 2 yıl boyunca ailemi ikna etmeye çalıştık annem babamın doğru d olsa yanlış da olsa sözünü dinleyen ve ona asla karşı gelemeyen biri durum ve sebep mantıksız olsa da annem de babamın tarafında olup beni bu konuda yalnız bıraktı
Ben de hata yaptığımı dusunuyorum ailemdir dedim kaçmadım ama aşkımı kalbime de gomedim. O şuan evli ve ben hala her gün ağlıyorum gözlerim sisene kadar. Onu kaybettiğim için şuan başkasıyla evli olduğu için hayallerim yarım kaldigi için çok kötüyüm bu hisleri yaşamaktansa ölmeyi tercih ederim . Ailem yuzinden onu bıraktjm babamdan korktum ona da bana da zarar gelmemesi için ama içimden hiç ayrılmak istemedim. Şimdi hayatım çok kötü onsuz tadı tuzu yok. Ama o şuan bir başkasıyla evli ben kendimi düşünüyorum evlilik çok ciddi bir durum birkaç ay içinde nasıl yaptı bunu beni çok sevdigine de eminim birlikte olduğumuz zaman için. Benim hayatta hevesim de hayalim de beklentim de kalmadı.Aradan aylar geçmesine rağmen bunu asamiyorum sanki bir daha karşıma bu kadar her huyunu davranışını sevdiğim aşık olduğum mantık olarak da kalp olarak isinamcakmisim gibi geliyor. Bu arada 26 yaşındayım. Çok içime kapandım kimseyle tanışmak görüşmek istemiyorum artık çok umutsuzum canım çok yanıyor ailemi dinlemekle hata mı yaptım bir daha böyle mutlu olamayacak miyim düşüncelerinizi paylaşırsanız belki biraz iyi gelir. Buraya kadar okuduydaniz teşekkür ederim