- 19 Eylül 2018
- 14.182
- 38.004
yani evlenmeyi gercekten isteseydi ailenizi bir sekilde ikna ederdi zaten baskasiyla evlendigine göre bir mecnun degilmis kendisi.Simdi siz bunlari bile bile arkasinda agliyorsunuz oyle mi?Merhaba,
Hanımlar bu konuda tecrübe sahibi veya etrafından gören duyanlarin donuslerine çok cok ihtiyacım var. Ama nolur yazacaklarınizi kırarak asagilayarak yazmayın zaten psikolojik olarak çok asagidayim.
Bundan bir süre önce babam sadece şehrinden dolayi çok sevdiğim sevgilime vermemisti (lütfen linclemeyin ben babam gibi düşünmüyorum sadece durumu ifade etmek için bu şekilde yazıyorum) ben onu gerçekten benim için doğru olduğuna inandım ve 2 yıl boyunca ailemi ikna etmeye çalıştık annem babamın doğru d olsa yanlış da olsa sözünü dinleyen ve ona asla karşı gelemeyen biri durum ve sebep mantıksız olsa da annem de babamın tarafında olup beni bu konuda yalnız bıraktı
Ben de hata yaptığımı dusunuyorum ailemdir dedim kaçmadım ama aşkımı kalbime de gomedim. O şuan evli ve ben hala her gün ağlıyorum gözlerim sisene kadar. Onu kaybettiğim için şuan başkasıyla evli olduğu için hayallerim yarım kaldigi için çok kötüyüm bu hisleri yaşamaktansa ölmeyi tercih ederim . Ailem yuzinden onu bıraktjm babamdan korktum ona da bana da zarar gelmemesi için ama içimden hiç ayrılmak istemedim. Şimdi hayatım çok kötü onsuz tadı tuzu yok. Ama o şuan bir başkasıyla evli ben kendimi düşünüyorum evlilik çok ciddi bir durum birkaç ay içinde nasıl yaptı bunu beni çok sevdigine de eminim birlikte olduğumuz zaman için. Benim hayatta hevesim de hayalim de beklentim de kalmadı.Aradan aylar geçmesine rağmen bunu asamiyorum sanki bir daha karşıma bu kadar her huyunu davranışını sevdiğim aşık olduğum mantık olarak da kalp olarak isinamcakmisim gibi geliyor. Bu arada 26 yaşındayım. Çok içime kapandım kimseyle tanışmak görüşmek istemiyorum artık çok umutsuzum canım çok yanıyor ailemi dinlemekle hata mı yaptım bir daha böyle mutlu olamayacak miyim düşüncelerinizi paylaşırsanız belki biraz iyi gelir. Buraya kadar okuduydaniz teşekkür ederim
Sevseydi kapıdan bacadan girer çeker çıkarırdı sizi o evden, benim eşim "Babam 3 kızının da düğününü göremedi, ben kimsenin babasına bunu yaşatamam. Yarın yüz yüze bakacağız."diye sabırla bekledi, sizi siz olarak seven size saygısı olan biri zaten kaçma konusunu açtırmazdı bile. Adamın zamanı gelmiş evlenmiş, evde yemek yapan don yıkayan, ailemi nazlayan biri olsun demiş. Kim olduğunun bir önemi olmamış hiç. Adam sadece evlenmiş yani. Hayattan beklediği buymuş. Siz de önünüze bakın, erkek mi kalmadı Allah aşkına?Merhaba,
Hanımlar bu konuda tecrübe sahibi veya etrafından gören duyanlarin donuslerine çok cok ihtiyacım var. Ama nolur yazacaklarınizi kırarak asagilayarak yazmayın zaten psikolojik olarak çok asagidayim.
Bundan bir süre önce babam sadece şehrinden dolayi çok sevdiğim sevgilime vermemisti (lütfen linclemeyin ben babam gibi düşünmüyorum sadece durumu ifade etmek için bu şekilde yazıyorum) ben onu gerçekten benim için doğru olduğuna inandım ve 2 yıl boyunca ailemi ikna etmeye çalıştık annem babamın doğru d olsa yanlış da olsa sözünü dinleyen ve ona asla karşı gelemeyen biri durum ve sebep mantıksız olsa da annem de babamın tarafında olup beni bu konuda yalnız bıraktı
Ben de hata yaptığımı dusunuyorum ailemdir dedim kaçmadım ama aşkımı kalbime de gomedim. O şuan evli ve ben hala her gün ağlıyorum gözlerim sisene kadar. Onu kaybettiğim için şuan başkasıyla evli olduğu için hayallerim yarım kaldigi için çok kötüyüm bu hisleri yaşamaktansa ölmeyi tercih ederim . Ailem yuzinden onu bıraktjm babamdan korktum ona da bana da zarar gelmemesi için ama içimden hiç ayrılmak istemedim. Şimdi hayatım çok kötü onsuz tadı tuzu yok. Ama o şuan bir başkasıyla evli ben kendimi düşünüyorum evlilik çok ciddi bir durum birkaç ay içinde nasıl yaptı bunu beni çok sevdigine de eminim birlikte olduğumuz zaman için. Benim hayatta hevesim de hayalim de beklentim de kalmadı.Aradan aylar geçmesine rağmen bunu asamiyorum sanki bir daha karşıma bu kadar her huyunu davranışını sevdiğim aşık olduğum mantık olarak da kalp olarak isinamcakmisim gibi geliyor. Bu arada 26 yaşındayım. Çok içime kapandım kimseyle tanışmak görüşmek istemiyorum artık çok umutsuzum canım çok yanıyor ailemi dinlemekle hata mı yaptım bir daha böyle mutlu olamayacak miyim düşüncelerinizi paylaşırsanız belki biraz iyi gelir. Buraya kadar okuduydaniz teşekkür ederim
Ailesi zorla evlendirmişse o daha kötü. Demek ki sür oraya sür buraya bir adammış.Ona kalırsa ailesi zorla evlendirmis ama bu zamanda bir erkek zorla evlenmesi gerçekten zor diye düşünüyorum
Kardeşim seni sevseydi gerçekten mücadele ederdi.Aileni ikna etmeye çalışırdı.Bak ben ağır hastalık geçirdim bir ay içinde benim eşim nerde ne yapıyor.Benden haberi varmı hiç bosanmak için görüşelim dedim sadece.Seven cabalamaz mi ?Merhaba,
Hanımlar bu konuda tecrübe sahibi veya etrafından gören duyanlarin donuslerine çok cok ihtiyacım var. Ama nolur yazacaklarınizi kırarak asagilayarak yazmayın zaten psikolojik olarak çok asagidayim.
Bundan bir süre önce babam sadece şehrinden dolayi çok sevdiğim sevgilime vermemisti (lütfen linclemeyin ben babam gibi düşünmüyorum sadece durumu ifade etmek için bu şekilde yazıyorum) ben onu gerçekten benim için doğru olduğuna inandım ve 2 yıl boyunca ailemi ikna etmeye çalıştık annem babamın doğru d olsa yanlış da olsa sözünü dinleyen ve ona asla karşı gelemeyen biri durum ve sebep mantıksız olsa da annem de babamın tarafında olup beni bu konuda yalnız bıraktı
Ben de hata yaptığımı dusunuyorum ailemdir dedim kaçmadım ama aşkımı kalbime de gomedim. O şuan evli ve ben hala her gün ağlıyorum gözlerim sisene kadar. Onu kaybettiğim için şuan başkasıyla evli olduğu için hayallerim yarım kaldigi için çok kötüyüm bu hisleri yaşamaktansa ölmeyi tercih ederim . Ailem yuzinden onu bıraktjm babamdan korktum ona da bana da zarar gelmemesi için ama içimden hiç ayrılmak istemedim. Şimdi hayatım çok kötü onsuz tadı tuzu yok. Ama o şuan bir başkasıyla evli ben kendimi düşünüyorum evlilik çok ciddi bir durum birkaç ay içinde nasıl yaptı bunu beni çok sevdigine de eminim birlikte olduğumuz zaman için. Benim hayatta hevesim de hayalim de beklentim de kalmadı.Aradan aylar geçmesine rağmen bunu asamiyorum sanki bir daha karşıma bu kadar her huyunu davranışını sevdiğim aşık olduğum mantık olarak da kalp olarak isinamcakmisim gibi geliyor. Bu arada 26 yaşındayım. Çok içime kapandım kimseyle tanışmak görüşmek istemiyorum artık çok umutsuzum canım çok yanıyor ailemi dinlemekle hata mı yaptım bir daha böyle mutlu olamayacak miyim düşüncelerinizi paylaşırsanız belki biraz iyi gelir. Buraya kadar okuduydaniz teşekkür ederim
İnşallah herşey çok daha iyi olacak. İnat uğruna böyle bir şey yapan birinin de karakteri bozuktur. Biz karşımızdaki erkeğide kendimiz gibi sanıp çoğu zaman gerçek yüzünü göremiyoruz. Çok şükür kurtuldunuz. İnanın yas süreci bitiyor.Kızlar hepinizin yorumları benim icin çok kiymetli. Hepinize çok teşekkür ederim bumu konuşmak sizinle paylaşmak ve anlaşılmak bana uzun zamdir gelen en iyi şey oldu. Psikologa dahi gittim ama bu kadar iyi gelmemişti
İnat uğruna evlenmisse kendimi daha da suçluyorum ona bu durjmu ve hissi yasattiridgim için benim için kendimden bile çok değer verdiğim biriydi umarım. Ben de ayağa kalkabilirim bana dua eder misiniz
Tekrar tek tek tesekkur ederim iyi ki bu site ve sizler varsınız
bende öyle düşünüyorum. bizimde uzun yıllardır süren ilişkim bitti annesigile demişki bana siz kız bulun demiş. evlenecekmiş. evlilik aşamasındaydık biz. böyle kalpsiz bir insanın ardından bende sürekli göz yaşı döküyorumBen de çok sevse başkasını içi kaldırmaz diye düşündüm demekki bır tek ben değilmişim böyle düşünen değerli yoruminuzticin teşekkür ederim
Merhaba,
Hanımlar bu konuda tecrübe sahibi veya etrafından gören duyanlarin donuslerine çok cok ihtiyacım var. Ama nolur yazacaklarınizi kırarak asagilayarak yazmayın zaten psikolojik olarak çok asagidayim.
Bundan bir süre önce babam sadece şehrinden dolayi çok sevdiğim sevgilime vermemisti (lütfen linclemeyin ben babam gibi düşünmüyorum sadece durumu ifade etmek için bu şekilde yazıyorum) ben onu gerçekten benim için doğru olduğuna inandım ve 2 yıl boyunca ailemi ikna etmeye çalıştık annem babamın doğru d olsa yanlış da olsa sözünü dinleyen ve ona asla karşı gelemeyen biri durum ve sebep mantıksız olsa da annem de babamın tarafında olup beni bu konuda yalnız bıraktı
Ben de hata yaptığımı dusunuyorum ailemdir dedim kaçmadım ama aşkımı kalbime de gomedim. O şuan evli ve ben hala her gün ağlıyorum gözlerim sisene kadar. Onu kaybettiğim için şuan başkasıyla evli olduğu için hayallerim yarım kaldigi için çok kötüyüm bu hisleri yaşamaktansa ölmeyi tercih ederim . Ailem yuzinden onu bıraktjm babamdan korktum ona da bana da zarar gelmemesi için ama içimden hiç ayrılmak istemedim. Şimdi hayatım çok kötü onsuz tadı tuzu yok. Ama o şuan bir başkasıyla evli ben kendimi düşünüyorum evlilik çok ciddi bir durum birkaç ay içinde nasıl yaptı bunu beni çok sevdigine de eminim birlikte olduğumuz zaman için. Benim hayatta hevesim de hayalim de beklentim de kalmadı.Aradan aylar geçmesine rağmen bunu asamiyorum sanki bir daha karşıma bu kadar her huyunu davranışını sevdiğim aşık olduğum mantık olarak da kalp olarak isinamcakmisim gibi geliyor. Bu arada 26 yaşındayım. Çok içime kapandım kimseyle tanışmak görüşmek istemiyorum artık çok umutsuzum canım çok yanıyor ailemi dinlemekle hata mı yaptım bir daha böyle mutlu olamayacak miyim düşüncelerinizi paylaşırsanız belki biraz iyi gelir. Buraya kadar okuduydaniz teşekkür ederim
Umarım bu günleri atlatırız seni çok iyi anlayabiliyorum yalnız değilizbende öyle düşünüyorum. bizimde uzun yıllardır süren ilişkim bitti annesigile demişki bana siz kız bulun demiş. evlenecekmiş. evlilik aşamasındaydık biz. böyle kalpsiz bir insanın ardından bende sürekli göz yaşı döküyorum