Yok yok sizler için demiyorum, küçümseyenler için diyorum, imkan olmadığı için gitmemek başka bir şey, bu konuda yanlış anlaşılmak istemem ama sadece bu konu içinde değil bazı konularda "köylü olmak" küçümsemek için kullanılır bir tabir olmaya başladı lafım bunaKüçümsemek değil de imkan yoktu ki mune. Benim çocukluğumda biz izmirin göbeğinde yaşıyorduk. Annemin de babamın da köyü yok. 90’lı yıllar dört çocuklu memurun altında araba yok doğal olarak. Hadi çevre illeri köyleri gezelim durumu yok. Lojman komşuları köye gidince bizim niye köyümüz yok diye ağladığım çok oldu bebeyken. Sanırım liseye kadar hayvanat bahçesi ve kedi köpek dışında gördüğüm tek hayvan kurbanda getirilip iki üç gün bakılan koyunlardı. Lojmanın bahçesinde meyve ağaçları vardı ama onları tanıyordum
Alemsiniz yaİneği eşeği bir tek national geographic de görmüş gibisiniz :))) İstanbul'da bahçeli bir evde oturuyordum, meyve ağaçları vardı bir gün bir arkadaş geldi kocaaaa eriklere bakıp bu kiraz ağacı mı dedi, yok karpuz dedim, yani tamam herkes köyü bilmek zorunda değil fakat İstanbul'da bile tarım ve hayvancılıkla uğraşan köyler var, onları da mı ziyaret eden olmadı
Köyler bir bizde küçümseniyor galiba, köy müüüüüü ımmm şey haline giriyoruz, millet aksine köylerini kalkındırıyor, dünyanın en iyi peynirlerini, şaraplarını üreten ülkeler bunları hep köylerde yapıyor, köylülerine çok kıymet veriyorlar, halkı kırsal alana yerleşip tarım yapsın diye maddi teşvik yapan ülkeler var, umarım bir gün bizim köylerimizde aynı seviyeye ulaşır.
Ay yok hep diyorum izmirin göbeğinde doğacağıma egenin bi köyünde doğsaymışım keşke diye. Ama ege köyü olacakYok yok sizler için demiyorum, küçümseyenler için diyorum, imkan olmadığı için gitmemek başka bir şey, bu konuda yanlış anlaşılmak istemem ama sadece bu konu içinde değil bazı konularda "köylü olmak" küçümsemek için kullanılır bir tabir olmaya başladı lafım buna
Şehir hayatına alışınca köyde yaşam zor ama dediğiniz gibi Ege'de şöyle denize nazır köylerden olacak offff:))Ay yok hep diyorum izmirin göbeğinde doğacağıma egenin bi köyünde doğsaymışım keşke diye. Ama ege köyü olacak
ben ilkokul 3. sınıfı 7 ay kadar köyde okudum annemin tayini oraya çıktığı için.kalacak ev de yoktu lojman da müdür kalıyordu.okulun içinde öğretmenler odasında kaldık.banyo vs bile yoktu haftasonları ilçede ki evimize gelir orda hallederdik.ama çocukluğumun en güzel zamanları o köyde geçti.dağlardan ot toplayıp yerdik özgürce dolaşırdık .hatta her evden bulgur tereyağı toplanıp kocaman bir bakır leğende pilav yapılmıştı da tüm çocuklar yemiştik onun tadını hiç unutmadım .bu yaş da hoşlanırmıydım bilmiyorum ama o zamanlar çok seviyordum köy hayatını .hele kuzuların doğduğu zamanlar gider onları severdik.şimdiyse şehirde sokak köpeklerinden bile korkar oldummYok yok sizler için demiyorum, küçümseyenler için diyorum, imkan olmadığı için gitmemek başka bir şey, bu konuda yanlış anlaşılmak istemem ama sadece bu konu içinde değil bazı konularda "köylü olmak" küçümsemek için kullanılır bir tabir olmaya başladı lafım buna
Görmedim salınık gezen o kadar inek ve eşeği bir arada hiç, heyecanlandım nasıl anlatim ehehe Yoksa hani uzun yola çıktığımızda şehirlerin arasında kalan daha küçük yerleşim yerlerinden geçerken keçi sürüleri görürdüm, araba camından izler geçerdim. Ama kalkalım gezelim şu köylerimizi denmezdi, anne babamın da köyü yok. Anneannemlerin de müstakil evinde tavukları vardı, bi de onlar hani. Öyle inekler, eşekler, hele salınık gezecekler, ben de aralarına gireceğim filan... Görmedim, yaşamadım.
Meyve ağaçlarına alışkınım çocukluğumdan, zaten kaldırımları portakal turunç doluydu buraların. Bi de develer olurdu yazları işte.
Yok öyle ekeyim biçeyim tavuk besleyeyim insanı değilim, bilgim ve becerim yok zaten yapamam. Ama köyde yaşarım. Bikaç ay yaşamışlığım var.Şehir hayatına alışınca köyde yaşam zor ama dediğiniz gibi Ege'de şöyle denize nazır köylerden olacak offff:))
Valla imkan olunca denizli menizli olsun diyorsanız Marmaris'in köylerini gezin derim, su gibi alkolün tüketildiği köylerde bir köy düğününe katılayım derseniz de Trakya köyleri:))
ben ilkokul 3. sınıfı 7 ay kadar köyde okudum annemin tayini oraya çıktığı için.kalacak ev de yoktu lojman da müdür kalıyordu.okulun içinde öğretmenler odasında kaldık.banyo vs bile yoktu haftasonları ilçede ki evimize gelir orda hallederdik.ama çocukluğumun en güzel zamanları o köyde geçti.dağlardan ot toplayıp yerdik özgürce dolaşırdık .hatta her evden bulgur tereyağı toplanıp kocaman bir bakır leğende pilav yapılmıştı da tüm çocuklar yemiştik onun tadını hiç unutmadım .bu yaş da hoşlanırmıydım bilmiyorum ama o zamanlar çok seviyordum köy hayatını .hele kuzuların doğduğu zamanlar gider onları severdik.şimdiyse şehirde sokak köpeklerinden bile korkar oldumm
Biz çok geziyorduk o yüzden şanslıyım sanırım ama tabii gidip göremediğim çok yer var hala, şahsen Karadeniz'in yaylalarını, Doğu'nun gizemli havasını da solumak isterim, aslında Doğululukta var anne tarafından ama bana da oralara gitmek nasip olmadı hiç, çok güzel kanyonlar varmış gidebilsem dağ keçisi gibi tırmanacağım:))
Ben şeyi seviyorum böyle bir yere gidip merkezinde gezeyim favori yerlerini dolanayım değil de, nerede deresi var, nerede dağı bayırı var oraları göreyim, Marmaris merkezi doğru dürüst bilmem ama bakir kalmış, arabayla bile gidilemeyecek koylarını biliyorum.
Troll mroll ama halen aynı kafadakiler destekliyor ya bizi elestiriyorlar .Trollmüymüş yanı.gece gece altmış sanıyemı çaldı ya
Aaaa aynı bizKüçümsemek değil de imkan yoktu ki mune. Benim çocukluğumda biz izmirin göbeğinde yaşıyorduk. Annemin de babamın da köyü yok. 90’lı yıllar dört çocuklu memurun altında araba yok doğal olarak. Hadi çevre illeri köyleri gezelim durumu yok. Lojman komşuları köye gidince bizim niye köyümüz yok diye ağladığım çok oldu bebeyken. Sanırım liseye kadar hayvanat bahçesi ve kedi köpek dışında gördüğüm tek hayvan kurbanda getirilip iki üç gün bakılan koyunlardı. Lojmanın bahçesinde meyve ağaçları vardı ama onları tanıyordum
Kardeş olabilir miyizAaaa aynı bizkardeşimle bizim niye köyümüz yok diye ağlayıp annemi delirtirdik bizde İzmir’in göbeğinde doğmuş,yaşamış tipler olarak ağaca,hayvana hasret büyüdük..bi kurban bayramı kurban kesilmesin diye ağlama krizine girip,kendimizi yerden yere atınca babam bi daha eve canlı hayvan getirmedi,kurbanlar kesilmiş olarak gelirdi..çocukluğumun en büyük hayali yeşillikler arasında bi yer ve orda deli gibi koşan ben
KeşkeeeKardeş olabilir miyiz
Bende çok var. Gel seni de alalım aramızaKeşkeeehep bir kızkardeşim ya da ablam olsun isterdim,bu da yokluğunu hissettiğim başka bi konu
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?