Merhaba arkadaşlar. İkinci uyeligim bu. Onu ilk önce belirteyim. Normalde çok aktif kullanmazdim burayı ama bugün yazmak farz oldu. Cunku biktim.
Dünyanın en sorunlu ailelerinden birine sahibim. Simdi demeyin lütfen sen onların sözünü dinlemiyosundur, onlar senin iyiliğini istiyordur vs. Yok öyle bir şey. Onlara gore para kazanirsam iyiyim başarısız olursam allah benim belami versin!
Biraz uzun olacak. Ama anlaticam.annem her zaman beni disladi. Çocukken çok dayak yedim abimden. Ama bir gün bile benim tarafimi tutmamıştır.hatta kendi de dövmüştür. Çok çalışkan olmama rağmen hic takdir edilemedjm. Zaten boyle olmam gerekiyormuş onlara mi okuyormuşum. Onlara neymiş. Hic unutmam bisiklet için 3 ay ağlamistim takdir getirmeme okul 2.si olmama ragmen almadılar. Ha paramız mi yoktu. Vardı. Ama beni sevmiyorlar biliyorum. Oysa ki etrafımdaki arkadaşlarım nasıl da el üstünde tutuldular hep. Her zaman onlara özendim. Hep ozendim. Hayatım birilerini kiskanmakla geçti hep. Kuzenlerim kavga ederdi kendi aralarında. Sonra biri çekilip odasına aglardi annesi ya da babası onun yanina gider saatlerce teselli ederlerdi. Ama ben abimden dayak yeyip saatlerce aglasam annem yanıma gelmezdi üstelik ağlıyorum diye gelir bana patlardi. Neymiş komşular duyarmış da ailemizin super imajı yerle bir olurmuş.
Küçükken bir de şismandim. Abim kuzenlerjm arkadaşlarım dalga geçerdi. Ben de onlara vururdum ya da küfrederdim çünkü canım çok aciyordu. Bu durumda annem gelir beni doverdi neden susmuyormusum desinlermiş.
Kendimden büyük kuzenlerim vardı. Benden yaşça büyük olanlar, bize geldiklerinde benle dalga geçerlerdi çünkü bilirsiniz bazı insanlar vardır birileriyle ugrasmasalar bir kurban seçip ona yurumeseler rahat edemez. O yüzden benle ilgili bir şey söyleyip gulerlerdi. Çünkü annemin beni korumayacagini bilirlerdi. O yüzden. Yoksa sahip çıkanım olsa seslerini cikaramazlardi biliyorum.
Tabi büyüdük zamanla. Annem daha insancillaşmaya başladı. Ben kilo verdim.güzel oldum. Sesim ozguvenim daha yükselmeye başladı. O akraba musvettlerinin hepsinin hakkından geldim. Ağızlarına ettim en ufak bi imalarinda. Bu arada babam yok onu da söyleyeyim. Vefat etti.
Annemle bi ara aramız cok iyi olmuştu. Ama şimdi yine kotu. Çünkü ben bu kadının beni sindirmeye çalışmasından biktim usandim. Diyorum ki üniversite bitiyor şöyle bir iş var ona başvurayim "Hee o iş de sana kaldı zaten sen devlete gir". Sonra yuksek lisans yaparım belki diyorum " Haha kesin yaparsın sen bi paranj kazan da başımızdan git yeter " . öğretmen olarak atanicam bi akrabamiz var diyor ki "aman gözde güneydoğuya gitme orda çok tehlike var olmazsa da olmasın canından kıymetli mi kuzum." diyor. Annemse "ya gitsin ne.olursa olsun parasını kazansın bi şey olmaz". Beni bu kadar sevmesi gerçekten korkutuyor.
Ablami abimi bu kadar el üstünde tutması bana bu kadar ozguvensizligi aşilamasi bir çöp kadar degerimin olmamasından biktim. Evde her işi ben yapmalıyım. Derslerim iyi olmalı. Herkesin içinde sesim cikmamali. Abimle kavga etsek o bana istediği gibi küfür etmeli ama ben susmaliyim. Arkadaşım olmamalı. Balkonda sigara icmemeliyim biri görür ayıplar. Vs vs. Hayır efendim bunların istediği gibi biri olmayacağım ya.
O savundukları abimi de anlatayım. Gecenlerde annemin göğsünde bir kitle buldum ben . (4 ay evvel) acayip telaslandjm. Anneme anlattım durumu. Kanser olabilir dedim. Abim de evdeydi zerre takmadi. Ben hastaneye göturdum. Ameliyatında ben yaninda yattım. O çok sevdiği oğlusu evde oturdu. Sadece telefonla aradı. Başka bir şey yapmadı. Annem sunu demişti. " gozdeden başka kimseden hayır yok " duymuştum komsumiza bunu derken. Komsular da sen de kıza biraz iyi davran bak nasıl da peşinde koştu dediler. O an hissettim ki artik hakkımı alicam. Değer gorucem. Ama bir hafta sonra ayni tas ayni hamam. Onun odasına kahvaltılarda goturmeler etmeler, ben bulaşık yıkamadim diye edilen hakaretler beddualar vs. Bugün de kapıyı biraz hızlı çektim diye bana baş belası defol git de kurtulalım şu evden dedi. Oturdum agladim. Acaba diyorum psikolojisi mi bozuk istemeden mi yapıyor. Ama o zaman abime de kotu davranırdı. Bilmiyorum ben biktim artik.
Zaten gideceğim bu evden. Ama her kavgada alttan alıp özür dileyip sırf annemle aram kotu olmasın diye sarilmam, her dediğini yapmaya çalışmama rağmen, o hastayken hastane bahçesinde oturup aglamam dualar etmem, bıraktığım sigaraya yeniden başlamam falan. Bunlara rağmen degerimin bilinmemesinden ezilmekten haketmeyen insanların bas tacı olmasından nefret ediyorum.
Ha bu arada "neden bu kadar ayrım yapıyorsun " soruma verdiği cevap neydi biliyor musun "sen akcan'ı (abim) kiskaniyorsun"...:)
Dünyanın en sorunlu ailelerinden birine sahibim. Simdi demeyin lütfen sen onların sözünü dinlemiyosundur, onlar senin iyiliğini istiyordur vs. Yok öyle bir şey. Onlara gore para kazanirsam iyiyim başarısız olursam allah benim belami versin!
Biraz uzun olacak. Ama anlaticam.annem her zaman beni disladi. Çocukken çok dayak yedim abimden. Ama bir gün bile benim tarafimi tutmamıştır.hatta kendi de dövmüştür. Çok çalışkan olmama rağmen hic takdir edilemedjm. Zaten boyle olmam gerekiyormuş onlara mi okuyormuşum. Onlara neymiş. Hic unutmam bisiklet için 3 ay ağlamistim takdir getirmeme okul 2.si olmama ragmen almadılar. Ha paramız mi yoktu. Vardı. Ama beni sevmiyorlar biliyorum. Oysa ki etrafımdaki arkadaşlarım nasıl da el üstünde tutuldular hep. Her zaman onlara özendim. Hep ozendim. Hayatım birilerini kiskanmakla geçti hep. Kuzenlerim kavga ederdi kendi aralarında. Sonra biri çekilip odasına aglardi annesi ya da babası onun yanina gider saatlerce teselli ederlerdi. Ama ben abimden dayak yeyip saatlerce aglasam annem yanıma gelmezdi üstelik ağlıyorum diye gelir bana patlardi. Neymiş komşular duyarmış da ailemizin super imajı yerle bir olurmuş.
Küçükken bir de şismandim. Abim kuzenlerjm arkadaşlarım dalga geçerdi. Ben de onlara vururdum ya da küfrederdim çünkü canım çok aciyordu. Bu durumda annem gelir beni doverdi neden susmuyormusum desinlermiş.
Kendimden büyük kuzenlerim vardı. Benden yaşça büyük olanlar, bize geldiklerinde benle dalga geçerlerdi çünkü bilirsiniz bazı insanlar vardır birileriyle ugrasmasalar bir kurban seçip ona yurumeseler rahat edemez. O yüzden benle ilgili bir şey söyleyip gulerlerdi. Çünkü annemin beni korumayacagini bilirlerdi. O yüzden. Yoksa sahip çıkanım olsa seslerini cikaramazlardi biliyorum.
Tabi büyüdük zamanla. Annem daha insancillaşmaya başladı. Ben kilo verdim.güzel oldum. Sesim ozguvenim daha yükselmeye başladı. O akraba musvettlerinin hepsinin hakkından geldim. Ağızlarına ettim en ufak bi imalarinda. Bu arada babam yok onu da söyleyeyim. Vefat etti.
Annemle bi ara aramız cok iyi olmuştu. Ama şimdi yine kotu. Çünkü ben bu kadının beni sindirmeye çalışmasından biktim usandim. Diyorum ki üniversite bitiyor şöyle bir iş var ona başvurayim "Hee o iş de sana kaldı zaten sen devlete gir". Sonra yuksek lisans yaparım belki diyorum " Haha kesin yaparsın sen bi paranj kazan da başımızdan git yeter " . öğretmen olarak atanicam bi akrabamiz var diyor ki "aman gözde güneydoğuya gitme orda çok tehlike var olmazsa da olmasın canından kıymetli mi kuzum." diyor. Annemse "ya gitsin ne.olursa olsun parasını kazansın bi şey olmaz". Beni bu kadar sevmesi gerçekten korkutuyor.
Ablami abimi bu kadar el üstünde tutması bana bu kadar ozguvensizligi aşilamasi bir çöp kadar degerimin olmamasından biktim. Evde her işi ben yapmalıyım. Derslerim iyi olmalı. Herkesin içinde sesim cikmamali. Abimle kavga etsek o bana istediği gibi küfür etmeli ama ben susmaliyim. Arkadaşım olmamalı. Balkonda sigara icmemeliyim biri görür ayıplar. Vs vs. Hayır efendim bunların istediği gibi biri olmayacağım ya.
O savundukları abimi de anlatayım. Gecenlerde annemin göğsünde bir kitle buldum ben . (4 ay evvel) acayip telaslandjm. Anneme anlattım durumu. Kanser olabilir dedim. Abim de evdeydi zerre takmadi. Ben hastaneye göturdum. Ameliyatında ben yaninda yattım. O çok sevdiği oğlusu evde oturdu. Sadece telefonla aradı. Başka bir şey yapmadı. Annem sunu demişti. " gozdeden başka kimseden hayır yok " duymuştum komsumiza bunu derken. Komsular da sen de kıza biraz iyi davran bak nasıl da peşinde koştu dediler. O an hissettim ki artik hakkımı alicam. Değer gorucem. Ama bir hafta sonra ayni tas ayni hamam. Onun odasına kahvaltılarda goturmeler etmeler, ben bulaşık yıkamadim diye edilen hakaretler beddualar vs. Bugün de kapıyı biraz hızlı çektim diye bana baş belası defol git de kurtulalım şu evden dedi. Oturdum agladim. Acaba diyorum psikolojisi mi bozuk istemeden mi yapıyor. Ama o zaman abime de kotu davranırdı. Bilmiyorum ben biktim artik.
Zaten gideceğim bu evden. Ama her kavgada alttan alıp özür dileyip sırf annemle aram kotu olmasın diye sarilmam, her dediğini yapmaya çalışmama rağmen, o hastayken hastane bahçesinde oturup aglamam dualar etmem, bıraktığım sigaraya yeniden başlamam falan. Bunlara rağmen degerimin bilinmemesinden ezilmekten haketmeyen insanların bas tacı olmasından nefret ediyorum.
Ha bu arada "neden bu kadar ayrım yapıyorsun " soruma verdiği cevap neydi biliyor musun "sen akcan'ı (abim) kiskaniyorsun"...:)