Aileden dislanmak…

"Karısı oğlum u bizden ayırdı." zaten çok saçma bir düşünce. Tamamen suçlu bulma, gelini alçatma için kuruyorlar. Halbuki kendisi bağ kurabilse böyle olmaz.

Bir gerçek var ki bizim toplumda annelere göre ağam paşam erkek evlat. Kıza ise; "Kalk kız abine çay koy." "Ne duruyorsun sofrayı topla."

Erkek de kadın da çalışır. Kadın eve gelir çalışır. Bakıyorum çoğu kadın bu durumdan şikayetçi ama eşine asla söylemez bile. Adam ceketini koltuğa atar. Kadın toplarken bile kocişim modunda. Kaynana gelir oğluşlar havada uçuşur. Birbirlerini gelin kaynana yer bitirir. Bu yüzden erkeklerin hepsi büyük büyük çocuklar oldu. Bunun suçlusu malesef yine biz kadınlarız. Yabancı toplumların ki oğluş değil sadece bizimkiler oğluş. Kadın bunun farkında olmalı artık. Çocuklarla bağı kurmalı, babalık ve ev işlerini adama da paslamalı. Erkek kız çocuk ayrımı yapmamalı. Kadının işi zor evet. Fakat bencil büyütülmüş erkeklerin zinciri bizim yerimize kırmaya çalışmasını beklersek daha çok bekleriz.
 

Aslinda ben tek kiz oldugum icin ve en buyukleri oldugum icin oglanlar hep beni sevip sayarlardi. Yani oyle erkekeklik ustunluk taslama durumu hic bir zaman olmamisti.

Ne zaman ki gelinler ailemle gorusmemeye basladi, o zaman ailem ve kardeslerim bana ve esime yonlendi. Ozellikle son 3-4 sene olan bir durum ve seviye ben sinir koydukca dustu ve ailem tamamen ipleri kopartti.
 
Vallahi ablacığım diyeceğim Allah yüzünüze bakmış yoksa anne ve babanızın tüm sorumluluğu size kalacaktı yiyip içerken kendileri yapmışlar zora gelince size vermişler
 
Kizlar, konum ile ilgili bir gelisme oldu. Bundan bir kac gun once tesaduf uzakta yasayan cok yakin bir aile ferdimizin agir hasta oldugunu ogrendim. Allah bilir ama gunleri sayili denildi. Tabi hemen kendisini aradim ve gorustum ve 3 aydir bu surecte oldugunu ogrendim.

Bu yakinim bana gonul koymus. Anneme sormus, o benim durumu ogrendiginde aramamazlik yapmazdi birsey mi var diye. Annem benim artik aile ile gorusmedigimi soylemis. O yakinim sen boyle birsey yapmazdin, neden boyle yapiyorsun diye soylenmeye basladi. Annem oyle dediyse cani sagolsun dedim gecistirdim.

8-9 ay once benimle tum ipleri kesip atan babam, annem ve kardeslerim. Kafam cidden almiyor, ne yapmaya calisiliyor….
 
Kendilerini suclicak halleri yok tabiki ese dosta siz gorusmuyormussunuz gibi lanse edilcek keske o yakininiza soyleseydiniz ben degil ailem benimle gorusmuyor diye. Gorusmemeleri sizin icin daha iyi su durumda.
 
cok uzucu gercekten. boyle durumlarda akraba es dost dedikodu malzemesi arar hep. ben olsam cok malzeme vermezdim. yani o akrabaya da cok guvenmeyin. koylu kurnazlari genelde boyle seylerin kokusunu alir, ortaya laf atip konusturmak icin de soyluyor olabilir
 
En sinir olduğum konulardan biridir, yıllardır annem ve teyzem de anneleri tarafından sizin gibi ötelendiler, şimdi de o kadar haksızlığa rağmen annelerine bakıyorlar, çünkü her şeyi yiyen gelinler istemediler.

Ana baba hakkı var ama bana göre onlar da hakkıyla ana babalık yaptılarsa var. Erkek kardeşlerinizin evliliği kıymetli eşlerini incitmiyorlar, sizin evliliğinizi kıymetsiz görmelerine izin vermeyin derim. Nasıl gelinlerin bakmak gibi bir zorunluluğu yoksa damatlarında yok, üstelik hiç bir faydalarını görmemişken, ev sadece sizin değil eşiniz de o evin bir bireyi. Üzgünüm adalet isteyen adaletli davranmalı düşüncesindeyim.

.
 
Ailemin kimseye ihtiyaci yok, maddi durumlari cok iyi. Gerekirse kendilerini baktirabilecek imkanlari var. Onlarin tek derdi zaten oglanlar ve asla buyuk kucuk bilmeyen esleri. Oglanlar kucuk yasta ve benden once gorucu usulu evlendi. Ailem kendilerini bu konuda kendilerini suclu hissettiklerini soyledi, cocuklari biz yaktik diye.

Ben severek evlendim. Esim farkli memleketten oldugu icin ailem istemedi fakat engel de olmadilar. Esim ve ailem arasinda her zaman bir mesafe / resmiyet vardi.

Fakat esim babam’in onunla ilgili agir ithamlari ve sucmalari ve diger aile fertlerinin tutumu nedeniyle onlarla gorusmek istemem dedi.
 
Haklisiniz, baskasi olsaydi kotu niyet diye dusunebilirdim. Fakat bu yakinimiz ailemizin kiymetlisi ve dedigim gibi su an kendi canin derdinde ve gunleri sayili diyebilirim.
 
Ailenizin şimdilik kimseye ihtiyacı yok ama ilerleyen zamanlarda olacaktır. Anneannem de burnundan kıl aldırmazdı mesela, ama yaş gidiyor. Anne babanız olmasa bile, kardeşler şimdiden ileride yaşayacağınız şeylerin fragmanını izletmişler size. Ayrıca eşiniz sonuna kadar haklı, kardeşler gibi eş kıymeti bilin derim, sonrasında yuvanızla ilgili başınız ağrımasın. Yaşayan biri olarak sadece bir tavsiye.
 
Merak etmeyin elden ayaktan düşmeye başladıklarında, gelinler istemediği için kapınızı arşınlar onlar. Üzülmeyin, her şeyin sırası var. Kısa çöpün uzun çöpten alacağı var.
 
Aynen öyle erkekler istese hödüklük edip ana babalarına bakıyolar evde zorla da olsa ama kadınların tüm düzeni alt üst oluyor bin parçaya bölünüyolar kendi çocuğuyla mı ilgilensin hizmetçilik mi etsin nerden kızının vazifesi oluyomuş aksine oğullarının evinde daha rahat ederler. Maçaları yiyosa gelinlerine çenelerini açsınlar nefret ediyorum evlat ayıran ana babalardan
 


Bence sükretmelisin yakandan düstükleri icin. Evlat ayrimi kirmizi cizgim, asla taviz veremem.
 

Ailem bu sekilde davranarak maalesef beni secim yapmak zorunda biraktilar. Esim sonuna kadar hakli.

Benim inanilmaz zorlanmamin nedeni gelinen nokta ve dusen seviye. Asla kendi ailemden beklemezdim. Yani cidden yalniz birakildim, kardeslerim ve eslerine kizamiyorum, cunku buna izin veren kendi annem ve babam
 
Kizlar merhaba, oncelikle hayirli bayramlar.

Bir sure once bu konuyu acmistim ve sizler dertlesmistim. Aradan gecen sure icinde herhangi bir degisen birsey olmadi. Ailem ve kardeslerim ile halen gorusme olmadi, aradan 13-14 ay gecmis olmasina ragmen. Cocuklar kendileri istedigi icin ve adet yerini bulsun diye ailemin yanina bayram ziyaretine gittiler. Annem haber gondermis, annenize soyleyin o da gelsin diye...

Diger gunler biraz daha olayi kabullenme durumu var fakat acik soylemem gerekirse ozel gunlerde cok fazla duygu yogunlugu yasiyorum. Ailemi sadece bayramdan bayrama ziyaret etmek icin kendimi ikna etmeye calistim fakat ayaklarim geri geri gidiyor, yapamiyorum (aklimdan gecirdigim vakit nabiz ve ofke duygusu tavan yapiyor...). Onlardanda herhangi bir adim atilmadi. Baba ile baslayan haksiz bir olay nasil oldu bu duruma geldi buna aklim halen almiyor.

Bos vaktim fazla yok ve tamamen kendi hayatima odakli yasamaya devam ediyorum. Buna ragmen ic huzursuzluk, eksiklik ve yalnizlik hissediyorum. Sizce, disaridan bakan gozler olarak, bu durum karsinda nasil bir yol izlemem gerekli?
 
İçinizden nasıl geliyorsa öyle davranın anne baba diye size ve eşinize hakaret etme seçeneği olamaz meyvesini kim yiyorsa bı zahmet işlerinde onlar halletsin...bunca zaman hep dışlanan siz olmuşsunuz bundan sonrada siz dislayin hiçte vicdan azabı çekmeyin zamanında dusunulecekti iyi oğulları herşeyi yesin gelinler bakmasın ama işi olunca kızım koş yok öyle bir dünya
 
Böyle düşüncesiz bir aile için hiç kendinizi üzmeyin. Yuvanızda mutlu olmaya bakın
 
Mallarını kime hibe ettilerse o bakmak zorunda !!! Annen baban da olsa bu böyle.
Vicdan yapma, konuşur konuşur susarlar hiç takılma.
 
Eşinize destek çıkın.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

A
Ailem ve eşim
10 11 12
Yorumlar
232
Görüntüleme
22K
ulasimiz
A
Anne babanın sürekli tartışması
2
Yorumlar
32
Görüntüleme
4K
Patidostu
S
kpss, atama, tercih, aileyle yaşama
2
Yorumlar
37
Görüntüleme
3K
xkadarbilinmeyen
Yarın doğuma giriyorum ama çok kötüyüm
9 10 11
Yorumlar
209
Görüntüleme
14K
Lilalilyum
Z
Dayanamıyorum, Kararda veremiyorum boşanmalı mıyım?
2 3
Yorumlar
51
Görüntüleme
7K
ManzaramDeniz
M
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…