Aileden ayrı yaşamak istemek, birey olmak, ailenin tepkisi

SevgiliKendim · 17 Temmuz 2022

Merhaba daha önce açtığım konu da okulu dondurduğumdan ama ailemin okuyor olarak bildiğinden bahsetmiştim. Okula bu sene devam edeceğim. Okulu dondurmamın sebebi de ruhsal anlamda bunalmışlık yaşamam ve derslere odaklanamayıp kalmamdı. Bu sürede ailem beni okuyor diye bildiğinden onların yanında değildim. Kısa süre terapi aldım, bir işte çalıştım. İki haftadır ailemin yanındayım. Buraya gelmeden bir iki hafta önce işten ayrıldım. 28 yaşıma girmeme bir buçuk ay kaldı. Hayatımda her kararda ailemi düşünmekten çok yoruldum. Bir birey olamadım. Sağlıklı bir yetişkinden çok, bağımlı ve yetişkin olamamış biriyim. Ailem bu yaşımda da her tatilde, her fırsatta yanlarında olmamı istiyor. Okulu bitirince de yanlarına gelmemi istiyor. Ben yıllar önce daha bir çocukken bile karar vermiştim ben burada yaşamayacağım diye. Ama fırsatım falan varken bir takım nedenlerle kullanmadım. Ailem hala kararlarıma karışan, beni yönetmeye çalışan insanlar. Ailemin yaşadığı şehri sevmiyorum, iş alanı geniş değil, mutsuzum. Ailemin evinde bu yaşıma kadar tek bir gece yalnız kalmadım. Yalnız bırakmazlar, annem yalnızlıktan korkar, uyku ve yeme düzeni onlara göre olmalı, akşam hava kararınca evde olmalıyım, markete giderken bile neden gittiğim sorulur, tek başıma çarşıya ineyim derim napıcan olur... Mesela; üzgünüm rahat rahat üzüntümü yaşayamam. Telefonda rahat konuşamam. Kendimi bu evde çok yalnız ve değersiz hissediyorum. Ben özgüvensiz kaldım ve tüm bunları aşmak istiyorum. İşime gücüme bakmak, farklı bir şehirde kendi düzenini kurmak istiyorum. Onlarda isterlerse bulunduğum yere daha sonra gelsinler. Güçlü, mantıklı ve kendi kararlarını alıp, uygulayan biri olmak istiyorum. Ailemin beni çocuk gibi görüp, değersizleştirmesini istemiyorum. Normal insanlar napıyor gerçekten. Evlenmeden kendi düzenini kuran insanlar napıyor? Nasıl normal, sağlıklı bir yetişkin olabilirim? İçimde o kadar hüzün var ki.. Nasıl aşarım ailemi? Okuduğum şehirden de farklı bir şehirde yaşamak istiyorum, o şehirde kuzenlerim falan da var. Ne yaparım da başka şehre giderim ve işimi orada kurarım. Bizimkiler evlenmeden bir kızın ayrı eve çıkmasını falan istemezler. Bir kuzenim var sanırım 50 yaşına yaklaştı kadın birkaç sene önce ayrı eve çıktı, annesi babası yaşlıymış nasıl başka eve çıkarmış, ne gerek varmış, şımarıklıkmış. Düşünce olarak annemler bu düşüncede ve evlilik düşünmüyorum ben. Ömür boyu da özel alanının olmadığı, her kararının kontrol edildiği bir yerde olmak istemiyorum. Bir konu hakkında bir düşüncem var mesela ve o düşünceye yönelik bir karar aldım diyelim, ben o kararımı söylerim kabul etmezler. Karşıt bahane bulurlar vs. Ama benimle aynı şeyi başkası düşündüğünde (birazda sözünü ciddiye alabilecekleri kişilerde oluyor bu) o zaman kabul görür söylediklerim. Halbuki aynısını dedim zaten yani ben söyleyince neden olmuyor değil mi? Biz seni düşünüyoruz, önemli olan senin mutluluğun vs derler ama yok yani. Ailemin yanında hiç arkadaşımda yok, dışarı falan da pek çıkmam. Onlarla da asla duygularımızı, düşüncelerimizi paylaşacağımız konuşmalar olmaz. Her insanın ihtiyacı olan duygulara, birey olmaya, bağımsız olmaya ihtiyacım var. En azından denemek istiyorum, hayatı kendim yaşamayı denemek istiyorum. Eğer olmazsa gelirim yanlarına zaten hiç destek yok. Şuan yoğun duygular içinde yazdım, belki saçmaladım olmuştur kusura bakmayın. Bana fikir verin lütfen

morciceklidal · 17 Temmuz 2022

Ben 23 yaşındayım söylediğiniz problemleri yaşıyorum daha üniye bile yeni başlayacağım ki ona bile karşı geliyorlar nasıl kabul edilecek bilmiyorum
Kendim için planım okuldan sonra maddi olarak kendimi toplayınca ben böyle bir karar verdim diyerek izin almadan kendi kararlarımı uygulamaya çalışmak.
Gerçi benimki ayrı ev vs değil ama en azından atanma imkanım olursa istediğim şehre atanmak istediğim kişiyle görüşmek gibi daha basit şeyler.
Sizin için de tavsiyem kendinizi idare edecek maddi gücünüz varsa kavga çıkarmadan ben böyle bir karar aldım yanımda olmanızı isterim ama eğer yanımda olmak istemezseniz de sizin kararınızdır saygı duyarım diyerek yeni bir düzen kurmanız

SevgiliKendim · 17 Temmuz 2022

morciceklidal .!.:
Ben 23 yaşındayım söylediğiniz problemleri yaşıyorum daha üniye bile yeni başlayacağım ki ona bile karşı geliyorlar nasıl kabul edilecek bilmiyorum
Kendim için planım okuldan sonra maddi olarak kendimi toplayınca ben böyle bir karar verdim diyerek izin almadan kendi kararlarımı uygulamaya çalışmak.
Gerçi benimki ayrı ev vs değil ama en azından atanma imkanım olursa istediğim şehre atanmak istediğim kişiyle görüşmek gibi daha basit şeyler.
Sizin için de tavsiyem kendinizi idare edecek maddi gücünüz varsa kavga çıkarmadan ben böyle bir karar aldım yanımda olmanızı isterim ama eğer yanımda olmak istemezseniz de sizin kararınızdır saygı duyarım diyerek yeni bir düzen kurmanız

İş ayarlamayı düşünüyorum o şehirde ve bir süredir birikim falan da yapıyorum ki maddi açıdan bir gücüm olsun diye. Ben onlarında gönlü olsun istiyorum da büyük ihtimalle olmayacak. Ama hayatım boyunca böyle yaşamak ve böyle biri olarak kalmak istemiyorum. İnanın ailemin beni çok alanda engellemesi hayatımda birçok kez istemediğim şekilde davranmama sebep oldu. Bu şekilde yaşamak istemiyorum. Dediğiniz mantıklı sanırım. Sizin atama durumunuz varsa iyi bende çok sınırlı.

morciceklidal · 17 Temmuz 2022

SevgiliKendim .!.:
İş ayarlamayı düşünüyorum o şehirde ve bir süredir birikim falan da yapıyorum ki maddi açıdan bir gücüm olsun diye. Ben onlarında gönlü olsun istiyorum da büyük ihtimalle olmayacak. Ama hayatım boyunca böyle yaşamak ve böyle biri olarak kalmak istemiyorum. İnanın ailemin beni çok alanda engellemesi hayatımda birçok kez istemediğim şekilde davranmama sebep oldu. Bu şekilde yaşamak istemiyorum. Dediğiniz mantıklı sanırım. Sizin atama durumunuz varsa iyi bende çok sınırlı.

Daha üniversitem bile belli değil bölümüm ne olur bilmiyorum ama ilerde başıma gelecekleri bildiğim için ona göre bir bölüm seçip okul yıllarımı da ona göre değerlendirmeyi hedefliyorum.
Aile yapımız aynı sayılır benim ailemin de asla gönlü olmazdı gerçi ben de hayatıma aşırı müdahale etmedikleri sürece evden ayrılmayı düşünmezdim ama bu kadar müdahale ediyorlarsa sonuçlarına da katlanmaları lazım sizde koskoca kadınsınız 15 yaşında değilsiniz ki

SevgiliKendim · 17 Temmuz 2022

morciceklidal .!.:
Daha üniversitem bile belli değil bölümüm ne olur bilmiyorum ama ilerde başıma gelecekleri bildiğim için ona göre bir bölüm seçip okul yıllarımı da ona göre değerlendirmeyi hedefliyorum.
Aile yapımız aynı sayılır benim ailemin de asla gönlü olmazdı gerçi ben de hayatıma aşırı müdahale etmedikleri sürece evden ayrılmayı düşünmezdim ama bu kadar müdahale ediyorlarsa sonuçlarına da katlanmaları lazım sizde koskoca kadınsınız 15 yaşında değilsiniz ki

Aynen öyle sayelerinde ama artık 15 yaşında olmadığımı hissedemiyorum bile. Psikolojik anlamda çok bunaldım artık. Ya birde benden çok küçük birçok kişinin ailesi bile benimkiler kadar değil. İnsan kendini daha kötü hissediyor böyle. Pandemi de okullar uzaktanken annemlerin yanında kaldım. Yazın birkaç ay bir işte çalıştım. İş arkadaşımın biri olan kız sizin gibi 23 yaşındaydı ama iyi anlaşmıştık. Dayımlara da ailecek tanışıyorlar mis. İş yerim onların evine çok yakındı, bizim ev farklı bir ilçedeydi arabayla gidip geliyordum. İş çıkışı bı kahve içelim diye evine davet etti. Bende kabul ettim annemlere de söylemiştim. Yarım saat oturduk sadece, keyifli de sohbet ediyorduk bir süre daha otururdum. Annem arıyor nerdesin, yola çıkmadın mı daha, akşam olacak vs diyor. Yaz günü saat kaçta kararıyor hava ve ben 5 te işten çıkıyorum saat olmuş 6 falan. Düşünün ya gel diye arıyor. Yaşım ondan büyük, annesiyle de tanışıyoruz ve hiç onlarda böyle bir şey yok. Utanıyorum ve vakit geçirilen alt tarafı yarım saat daha, bu yaşımda işte. O kadar kötü ki. Umarım siz de istediğiniz bir hayatı yaşayabilirsiniz.

morciceklidal · 17 Temmuz 2022

SevgiliKendim .!.:
Aynen öyle sayelerinde ama artık 15 yaşında olmadığımı hissedemiyorum bile. Psikolojik anlamda çok bunaldım artık. Ya birde benden çok küçük birçok kişinin ailesi bile benimkiler kadar değil. İnsan kendini daha kötü hissediyor böyle. Pandemi de okullar uzaktanken annemlerin yanında kaldım. Yazın birkaç ay bir işte çalıştım. İş arkadaşımın biri olan kız sizin gibi 23 yaşındaydı ama iyi anlaşmıştık. Dayımlara da ailecek tanışıyorlar mis. İş yerim onların evine çok yakındı, bizim ev farklı bir ilçedeydi arabayla gidip geliyordum. İş çıkışı bı kahve içelim diye evine davet etti. Bende kabul ettim annemlere de söylemiştim. Yarım saat oturduk sadece, keyifli de sohbet ediyorduk bir süre daha otururdum. Annem arıyor nerdesin, yola çıkmadın mı daha, akşam olacak vs diyor. Yaz günü saat kaçta kararıyor hava ve ben 5 te işten çıkıyorum saat olmuş 6 falan. Düşünün ya gel diye arıyor. Yaşım ondan büyük, annesiyle de tanışıyoruz ve hiç onlarda böyle bir şey yok. Utanıyorum ve vakit geçirilen alt tarafı yarım saat daha, bu yaşımda işte. O kadar kötü ki. Umarım siz de istediğiniz bir hayatı yaşayabilirsiniz.

Teşekkür ederim benimkiler sizinkiler kadar çok sıkmıyor ama halinizi anlayabiliyorum inşallah sizin için de her şey güzel olur.
Herhangi bir iş için evden ayrılmanız aşırı tepkiyle karşılanır ama reddedilmeyecek kadar güzel bir iş bulursanız belki gönüllerini yapabilirsiniz

Seymahn · 17 Temmuz 2022

Hiç de sacmalamiyorsunuz. Bu duygularınız gayet doğal. Başka şehre gidin. İş bulun ve düzen kurun. İlla evde kalmak zorunda değilsiniz. Apartlarda da kalabilirsiniz. Daha sonra dilerseniz eve çıkarsınız. Tek çözümünüz bu. Aileniz size hiç fırsat vermemiş. Size alan da açmamış. Bu çok sıkıcı bir durum. Üstelik bulunduğunuz sehrin imkanları da sizi mutsuzluğa itmiş. Bu da çok normal. İnsan bulunduğu şehre ait hissetmeyince orası ona açık hava hapsi gelir. Hele ki maddi imkansizlik doğuran bir şehir insanın kanayan yarası olur. Umarım istekleriniz olur. Ama doğru düşünceye sahipsiniz. Her şeyi ayarlayıp ailenize öyle söyleyin. Mecbur ikna olurlar.

SevgiliKendim · 17 Temmuz 2022

morciceklidal .!.:
Teşekkür ederim benimkiler sizinkiler kadar çok sıkmıyor ama halinizi anlayabiliyorum inşallah sizin için de her şey güzel olur.
Herhangi bir iş için evden ayrılmanız aşırı tepkiyle karşılanır ama reddedilmeyecek kadar güzel bir iş bulursanız belki gönüllerini yapabilirsiniz

Çok şükür sizinkiler bu kadar değilmiş. Ben başta düzen kurmak, iş anlamında tecrübe edinene kadar hemen reddemeyecekleri bir işi bulabilir miyim emin değilim ama gerçekten güzel planlarım var. İleride çok iyi olacağını düşünüyorum. Başta her işte olduğu gibi biraz tecrübelenmem falan lazım. Biliyorum ki alıştıkça onlarda ve maddi açıdan bende güçlendikçe düzelecektir aramız ama pek orta yolu bulabilir miyiz başta bilmiyorum. Sizde umarım sizin için iyi bir bölümü kazanırsınız ve bunları yaşamadan kendi hayatınıza atılabilir siniz

SevgiliKendim · 17 Temmuz 2022

Seymahn .!.:
Hiç de sacmalamiyorsunuz. Bu duygularınız gayet doğal. Başka şehre gidin. İş bulun ve düzen kurun. İlla evde kalmak zorunda değilsiniz. Apartlarda da kalabilirsiniz. Daha sonra dilerseniz eve çıkarsınız. Tek çözümünüz bu. Aileniz size hiç fırsat vermemiş. Size alan da açmamış. Bu çok sıkıcı bir durum. Üstelik bulunduğunuz sehrin imkanları da sizi mutsuzluğa itmiş. Bu da çok normal. İnsan bulunduğu şehre ait hissetmeyince orası ona açık hava hapsi gelir. Hele ki maddi imkansizlik doğuran bir şehir insanın kanayan yarası olur. Umarım istekleriniz olur. Ama doğru düşünceye sahipsiniz. Her şeyi ayarlayıp ailenize öyle söyleyin. Mecbur ikna olurlar.

Çok teşekkür ederim. Umarım başarabilirim bunu. Orta yolu konuşarak da bulabileceğimi çok sanmıyorum zaten. Galiba dediğinizi yaparak çözüme ancak kavusabilirim. Onlarla istediğim gibi konuşamıyorum zaten. Biraz duygularımdan bahsetsem hemen ağlarım. Onlarda genelde kendileri haklı oldukları için zaten beni dinlemekten çok, kendi fikirlerini kabul ettirmek adına konuşurlar. Dediğinizi yapmak en mantıklısı galiba.

kosantembelhayvan · 17 Temmuz 2022

Aynısını yaşadım. Mezun oldum maaşımı kazandiktan sonra birkaç kez ayrı eve çıkmayı gündeme getirdim tepkiler büyuktu tabii. En sonunda evi ayarladım falan ve aldım eşyalarımı gittim. Onlara açık açık bana ayak bağı olmayı bırakmaları gerektiğini belirttim. Kendi paranizi kazanın birikim yapın yoksa sadece istemekle bu güce erisemezsiniz

SevgiliKendim · 17 Temmuz 2022

kosantembelhayvan .!.:
Aynısını yaşadım. Mezun oldum maaşımı kazandiktan sonra birkaç kez ayrı eve çıkmayı gündeme getirdim tepkiler büyuktu tabii. En sonunda evi ayarladım falan ve aldım eşyalarımı gittim. Onlara açık açık bana ayak bağı olmayı bırakmaları gerektiğini belirttim. Kendi paranizi kazanın birikim yapın yoksa sadece istemekle bu güce erisemezsiniz

Yaa inanmıyorum çok mutlu oldum aynı şeyi yaşamış ve bunu aşmış olan birini duyduğuma. Umut oldunuz bana. Teşekkür ederim. Sonradan ilişkiniz nasıl oldu peki ?

SevgiliKendim · 18 Temmuz 2022

denizkenarindan · 18 Temmuz 2022

Herkesin ailesi, yöresi, kültürü farklı, hassas bir konu seni cok iyi anladım. Bazı anne babalar için boyle bazen kolay olmuyor anlamaya calisiyorum onlar da öyle görüp büyümüşler, kendilerine göre düşünceleri inanışları var. En güzel cözüm, iş. En hayırlısı olur inşallah. Boyle gerisi gelir.
Yetiskin olamadim,birey olamadim falan yok oyle bi sey ne guzel calismissin, kendi imkaninla terapi bile almissin. Genceciksin, herkesin de hayat yolu farkli, Gelişen olaylar farklı, aile o bu derken bircok sebepten dolayı. Sonra isterlerse onlar da benim sehrime gelsinler demen cok dikkatimi cekti ordan bile niyetinin ne kadar güzel oldugu anlasiliyor.
Ailenle yasarken de güzel noktalara odaklan, olumsuz konuların üstünde düsünme derim

bebeklinick · 18 Temmuz 2022

SevgiliKendim .!.:
Merhaba daha önce açtığım konu da okulu dondurduğumdan ama ailemin okuyor olarak bildiğinden bahsetmiştim. Okula bu sene devam edeceğim. Okulu dondurmamın sebebi de ruhsal anlamda bunalmışlık yaşamam ve derslere odaklanamayıp kalmamdı. Bu sürede ailem beni okuyor diye bildiğinden onların yanında değildim. Kısa süre terapi aldım, bir işte çalıştım. İki haftadır ailemin yanındayım. Buraya gelmeden bir iki hafta önce işten ayrıldım. 28 yaşıma girmeme bir buçuk ay kaldı. Hayatımda her kararda ailemi düşünmekten çok yoruldum. Bir birey olamadım. Sağlıklı bir yetişkinden çok, bağımlı ve yetişkin olamamış biriyim. Ailem bu yaşımda da her tatilde, her fırsatta yanlarında olmamı istiyor. Okulu bitirince de yanlarına gelmemi istiyor. Ben yıllar önce daha bir çocukken bile karar vermiştim ben burada yaşamayacağım diye. Ama fırsatım falan varken bir takım nedenlerle kullanmadım. Ailem hala kararlarıma karışan, beni yönetmeye çalışan insanlar. Ailemin yaşadığı şehri sevmiyorum, iş alanı geniş değil, mutsuzum. Ailemin evinde bu yaşıma kadar tek bir gece yalnız kalmadım. Yalnız bırakmazlar, annem yalnızlıktan korkar, uyku ve yeme düzeni onlara göre olmalı, akşam hava kararınca evde olmalıyım, markete giderken bile neden gittiğim sorulur, tek başıma çarşıya ineyim derim napıcan olur... Mesela; üzgünüm rahat rahat üzüntümü yaşayamam. Telefonda rahat konuşamam. Kendimi bu evde çok yalnız ve değersiz hissediyorum. Ben özgüvensiz kaldım ve tüm bunları aşmak istiyorum. İşime gücüme bakmak, farklı bir şehirde kendi düzenini kurmak istiyorum. Onlarda isterlerse bulunduğum yere daha sonra gelsinler. Güçlü, mantıklı ve kendi kararlarını alıp, uygulayan biri olmak istiyorum. Ailemin beni çocuk gibi görüp, değersizleştirmesini istemiyorum. Normal insanlar napıyor gerçekten. Evlenmeden kendi düzenini kuran insanlar napıyor? Nasıl normal, sağlıklı bir yetişkin olabilirim? İçimde o kadar hüzün var ki.. Nasıl aşarım ailemi? Okuduğum şehirden de farklı bir şehirde yaşamak istiyorum, o şehirde kuzenlerim falan da var. Ne yaparım da başka şehre giderim ve işimi orada kurarım. Bizimkiler evlenmeden bir kızın ayrı eve çıkmasını falan istemezler. Bir kuzenim var sanırım 50 yaşına yaklaştı kadın birkaç sene önce ayrı eve çıktı, annesi babası yaşlıymış nasıl başka eve çıkarmış, ne gerek varmış, şımarıklıkmış. Düşünce olarak annemler bu düşüncede ve evlilik düşünmüyorum ben. Ömür boyu da özel alanının olmadığı, her kararının kontrol edildiği bir yerde olmak istemiyorum. Bir konu hakkında bir düşüncem var mesela ve o düşünceye yönelik bir karar aldım diyelim, ben o kararımı söylerim kabul etmezler. Karşıt bahane bulurlar vs. Ama benimle aynı şeyi başkası düşündüğünde (birazda sözünü ciddiye alabilecekleri kişilerde oluyor bu) o zaman kabul görür söylediklerim. Halbuki aynısını dedim zaten yani ben söyleyince neden olmuyor değil mi? Biz seni düşünüyoruz, önemli olan senin mutluluğun vs derler ama yok yani. Ailemin yanında hiç arkadaşımda yok, dışarı falan da pek çıkmam. Onlarla da asla duygularımızı, düşüncelerimizi paylaşacağımız konuşmalar olmaz. Her insanın ihtiyacı olan duygulara, birey olmaya, bağımsız olmaya ihtiyacım var. En azından denemek istiyorum, hayatı kendim yaşamayı denemek istiyorum. Eğer olmazsa gelirim yanlarına zaten hiç destek yok. Şuan yoğun duygular içinde yazdım, belki saçmaladım olmuştur kusura bakmayın. Bana fikir verin lütfen

Ne kadar uzun yazıyorsunuz

sonu gelmedikçe başını unutuyorum başa dönüyorum sonunu unutuyorum
Hey Allah'ım

SevgiliKendim · 18 Temmuz 2022

denizkenarindan .!.:
Herkesin ailesi, yöresi, kültürü farklı, hassas bir konu seni cok iyi anladım. Bazı anne babalar için boyle bazen kolay olmuyor anlamaya calisiyorum onlar da öyle görüp büyümüşler, kendilerine göre düşünceleri inanışları var. En güzel cözüm, iş. En hayırlısı olur inşallah. Boyle gerisi gelir.
Yetiskin olamadim,birey olamadim falan yok oyle bi sey ne guzel calismissin, kendi imkaninla terapi bile almissin. Genceciksin, herkesin de hayat yolu farkli, Gelişen olaylar farklı, aile o bu derken bircok sebepten dolayı. Sonra isterlerse onlar da benim sehrime gelsinler demen cok dikkatimi cekti ordan bile niyetinin ne kadar güzel oldugu anlasiliyor.
Ailenle yasarken de güzel noktalara odaklan, olumsuz konuların üstünde düsünme derim

Teşekkür ederim. Çok basit şeylerde bile karışıyor olmaları, benim fikrimin çok önemsenmemesi gibi şeyler bana kendimi büyümüş hissettirmiyor. İnanın bazen o kadar fazla üzülüyorum ki bir şeyler yaşandıkça. Hepsi bende bir yara. Anlaşılmayı, desteklenmeyi bekliyorum ama olmayınca da değersiz hissediyorum. İçim çok dolu ve bilmiyorum bir şeyler yapmadan olumlu noktalara odaklanmam kolay olmuyor. Ve hayatımın tümünde yetersiz hissediyorum böyle olunca. Yorumunuz için teşekkür ederim. En azından gayet normal bir düşüncede olduğumu anlıyorum yorumunuzdan.

SevgiliKendim · 18 Temmuz 2022

bebeklinick .!.:
Ne kadar uzun yazıyorsunuz sonu gelmedikçe başını unutuyorum başa dönüyorum sonunu unutuyorum
Hey Allah'ım

İç dökmesi gibi olunca yazdıkça yazasım geldi, ah ah daha neler yazardım da işte en kısa böyle :)

hayalurunu · 18 Temmuz 2022

Bu tarz konulara biraz rasyonel yaklaşmak lazım bence. Kadın erkek fark etmez bir insanın tek başına eve çıkması, asgari ücretle kira ödeyip geçimini sağlaması falan çok zor hatta imkansız. Şartlar çok ağırlaştı ekonomik olarak, şu an size toz pembe geliyor bazı şeyler içinde bulunduğunuz durumdan dolayı ama hayatın içine girince işin hiç de öyle olmadığını anlarsınız. Bence ailenizin yanından kaçmak için bu kadar çabalamayın, bir müddet ailenizin yanında çalışıp para biriktirin. En azından masraflarınız az olur bunun için değer ailenize katlanmaya. Çok bocalarsınız tek başınıza bilmediğiniz yerlerde.

SevgiliKendim · 18 Temmuz 2022

hayalurunu .!.:
Bu tarz konulara biraz rasyonel yaklaşmak lazım bence. Kadın erkek fark etmez bir insanın tek başına eve çıkması, asgari ücretle kira ödeyip geçimini sağlaması falan çok zor hatta imkansız. Şartlar çok ağırlaştı ekonomik olarak, şu an size toz pembe geliyor bazı şeyler içinde bulunduğunuz durumdan dolayı ama hayatın içine girince işin hiç de öyle olmadığını anlarsınız. Bence ailenizin yanından kaçmak için bu kadar çabalamayın, bir müddet ailenizin yanında çalışıp para biriktirin. En azından masraflarınız az olur bunun için değer ailenize katlanmaya. Çok bocalarsınız tek başınıza bilmediğiniz yerlerde.

Evet şartlar ağırlaştı ama asgari ücretten çok daha az bir kısmıyla geçinip geri kalan miktarı birikime ayırarak yaşıyorum zaten şuan. Başta apartta kalmayı planlıyorum. Zorlanacağı mi biliyorum ama ailemin yanında yaşamaya başlasam öyle ha diye düzeldi ekonomi vs diyip çıkamam hiç yanlarından. O yüzden hiç gitmek istemiyorum. Zaten bundan önce önlisans okumuştum farklı şehirde eve döndüğüm için çok pişmanım o dönem. Bulunduğum şehirde networkum de vardı. Ekonomi de iyiydi bundan çok çok. Arkadaşlarım vardı. DGS çalışıp devam edicektim hem çalışıp hem okumaya. Ama ailemin yanına geldim her şey değişti. Farklı birine bile dönüştüm ve tüm özgüvenimi falan kaybettim. Aradan iki yıl mi üç yıl mi geçti DGS ile yeni okul kazandım ve uzak olduğu için, bölümümü başta beğenmediği için beni göndermeyeceklerdi bile. Dizlerinin dibinde oturup kalacaktım. Sonra bölümle ilgili çevresinden olumlu şeyler duyunca iyi hadi git dedi. Ben istiyor muyum istemiyor muyum, ne düşünüyorum önemli olmadı. İnanın geçimin zor olmasını bunları yaşamaya tercih ederim. Aynı zamanda para biriktirdim çok şükür bir miktar birikimim var. Üstesinden gelebilirim diye düşünüyorum.

Lilalilyum · 18 Temmuz 2022

SevgiliKendim .!.:
Evet şartlar ağırlaştı ama asgari ücretten çok daha az bir kısmıyla geçinip geri kalan miktarı birikime ayırarak yaşıyorum zaten şuan. Başta apartta kalmayı planlıyorum. Zorlanacağı mi biliyorum ama ailemin yanında yaşamaya başlasam öyle ha diye düzeldi ekonomi vs diyip çıkamam hiç yanlarından. O yüzden hiç gitmek istemiyorum. Zaten bundan önce önlisans okumuştum farklı şehirde eve döndüğüm için çok pişmanım o dönem. Bulunduğum şehirde networkum de vardı. Ekonomi de iyiydi bundan çok çok. Arkadaşlarım vardı. DGS çalışıp devam edicektim hem çalışıp hem okumaya. Ama ailemin yanına geldim her şey değişti. Farklı birine bile dönüştüm ve tüm özgüvenimi falan kaybettim. Aradan iki yıl mi üç yıl mi geçti DGS ile yeni okul kazandım ve uzak olduğu için, bölümümü başta beğenmediği için beni göndermeyeceklerdi bile. Dizlerinin dibinde oturup kalacaktım. Sonra bölümle ilgili çevresinden olumlu şeyler duyunca iyi hadi git dedi. Ben istiyor muyum istemiyor muyum, ne düşünüyorum önemli olmadı. İnanın geçimin zor olmasını bunları yaşamaya tercih ederim. Aynı zamanda para biriktirdim çok şükür bir miktar birikimim var. Üstesinden gelebilirim diye düşünüyorum.

Ev arkadaşlığı ya da oda kiralama da düşünebilirsiniz.

kosantembelhayvan · 18 Temmuz 2022

SevgiliKendim .!.:
Yaa inanmıyorum çok mutlu oldum aynı şeyi yaşamış ve bunu aşmış olan birini duyduğuma. Umut oldunuz bana. Teşekkür ederim. Sonradan ilişkiniz nasıl oldu peki ?

Bir süre sonra alıştılar. Alışana kadar millete mahcup oluyolardi is yeri eve çok uzakti diye açıklamalar yapmak zorunda hissediyolardi halbuki yıllardır yolculuk yapmaktan yol kavgalarindan dolayı eve ağlayıp geliyordum merhamet etmiyolardi. Erkek için eve çıkmak istediğimi düşündüler ama umrumda olmadi

Aileden ayrı yaşamak istemek, birey olmak, ailenin tepkisi

Yeni Üye

Aktif Üye

Yeni Üye

Aktif Üye

Yeni Üye

Aktif Üye

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Yeni Üye

Yeni Üye

Aktif Üye

Yeni Üye

Yeni Üye

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Belki biyerlerde🩷

Yeni Üye

Yeni Üye

Yeni Üye

Yeni Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Benzer Konular