Hissiz, bitkin ve yorgunum... Evliliğimizde 3. senemiz bitti 4. senemize girmek üzereyiz çok büyük bir aşkla evlendik başlarda ufak tefek sorunlarımız vardı ama hepsini atlattık düğünden kalan maddi sıkıntılarımız vardı, takılan altınları eşimin ailesi bizden zorla almıştı ve istemediğim bir çok şeyi sırf huzursuzluk çıkmaması için sineye çekip susmuştum. Zaman içinde ailesiyle olan problemlerimizi de düzelttik maddi sıkıntılarımızda bitti. Bu süreçte ben yaşımızın büyük olması sebebiyle evlendiğimiz ilk günden itibaren hep çocuk istedim ama eşimi bir türlü ikna edemedim borçları kredileri öne sürdü ve hiçbir gün çocuk istediğiyle ilgili bir yorum yapmadı. Çok kırıldım kadınlık gururum incindi ve sustum içime attım. Bu süreçte çevremde benden küçük ve sonra evlenen kim varsa herkes teker teker hamile kaldı. Bunları gördükçe annelik isteğim her geçen gün arttı. Ve en sonunda eşim ikna oldu ama bu seferde belki benim stresimden dolayı çocuğumuz olmuyor. Benim zorlamalarımla tedaviye başladık fakat ben bu yaşananlardan fazlası ile yıprandım her tedavi süreci kabusa döndü, yaşayan bir ölüden farkım kalmadı, her gece kendimi odaya kapatıp ağlıyorum, çevremde bulunan kimseyi görmek istemiyorum, birilerinin bana çocuk sormasından deli gibi korkar oldum. Eşimi suçluyorum uzun süre beklettiği için, anne olmayı bana çok gördüğü için, beni günlerce gecelerce ağlattı, gözlerinin içine bakıp defalarca yalvardım anne olmak istiyorum diye dinlemedi, anlamadı. Ve dün gece beklene son yaşandı benim ağlama nöbetlerim sonrasında kendini kaybetti gözü dönmüş bir şekilde üzerime saldırdı her yerime vurdu karşısında bir kadın olduğunu unuttu ve beni var gücüyle yumrukladı. Evi terk etmek istedim izin vermedi sinir krizleri geçirdim ve elime geçirdiğim cam vazoyu alıp kafama vurup kırdım cam parçasını alıp bileklerimi kesmek istedim ellerimi tuttu sarılıp hüngür hüngür ağladı neden böyle olduk diye. daha sonra sakinleştik ve farklı odalarda uyuduk sabah erken kalkıp evden çıktım ve akşam eve gitmeyi düşünmüyorum. Sabah mesaj atmış özür dilemiş hakkını helal et demiş cevap vermedim. İkimizinde sinirleri çok bozuk ve fazlasıyla yıprandık ama ben evlat hasreti içinde yanarken onun bana vurmasını kaldıramam. Uzun olduysa kusura bakmayın okuyan herkesten allah razı olsun.